Telksinoe - ustawy

©Telksinoe s. 1/33

Dz. U. 2017 poz. 32

Opracowano na podstawie: t.j.

Dz. U. z 2019 r. poz. 955.

U S T A W A

z dnia 2 grudnia 2016 r.

o wyposażeniu morskim 1)

Art. 1. Ustawa określa zasady:

1) funkcjonowania systemu oceny zgodności z wymaganiami dotyczącymi

wyposażenia morskiego;

2) działania systemu kontroli wyposażenia morskiego.

Art. 2. 1. Przepisy ustawy stosuje się do wyposażenia morskiego, które jest

umieszczone lub które ma być umieszczone na statkach UE.

2. Przepisów ustawy nie stosuje się do jednostek pływających Marynarki

Wojennej, Straży Granicznej, Policji i Służby Celnej.

Art. 3. Ilekroć w ustawie jest mowa o:

1) konwencjach międzynarodowych – należy przez to rozumieć:

a) Konwencję w sprawie międzynarodowych przepisów o zapobieganiu

zderzeniom na morzu z 1972 roku, sporządzoną w Londynie dnia

20 października 1972 r. (Dz. U. z 1977 r. poz. 61 i 62 oraz z 1984 r. poz.

106),

b) Międzynarodową konwencję o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez

statki, 1973, sporządzoną w Londynie dnia 2 listopada 1973 r. (Dz. U.

z 2016 r. poz. 761 i 773),

c) Międzynarodową konwencję o bezpieczeństwie życia na morzu, 1974,

sporządzoną w Londynie dnia 1 listopada 1974 r. (Dz. U. z 2016 r. poz.

869);

Niniejsza ustawa w zakresie swojej regulacji wdraża dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady

2014/90/UE z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie wyposażenia morskiego i uchylającą dyrektywę Rady

96/98/WE (Dz. Urz. UE L 257 z 28.08.2014, str. 146).

14.06.2019

©Telksinoe s. 2/33

2) normach dotyczących badań – należy przez to rozumieć normy dotyczące metod

i wyników badań wyposażenia morskiego określone przez:

a) Międzynarodową Organizację Morską,

b) Międzynarodową Organizację Normalizacyjną,

c) Międzynarodową Komisję Elektrotechniczną,

d) Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny,

e) Europejski Komitet do spraw Normalizacji Elektrotechniki,

f) Europejski Instytut Norm Telekomunikacyjnych,

g) Europejski Komitet Normalizacyjny,

h) Komisję Europejską,

i) organy regulacyjne uznane w ramach porozumień o wzajemnym

uznawaniu, których stroną jest Unia Europejska;

3) wyposażeniu morskim – należy przez to rozumieć wyroby umieszczone lub które

mają być umieszczone na statkach UE i które zgodnie z przepisami

międzynarodowymi wymagają zatwierdzenia przez administrację państwa

bandery, niezależnie od tego, czy statek znajduje się na terytorium Unii

Europejskiej w czasie, gdy wyposażenie morskie jest na nim umieszczone;

4) wyposażeniu radiokomunikacyjnym – należy przez to rozumieć wyposażenie

morskie określone w rozdziale IV konwencji, o której mowa w pkt 1 lit. c, oraz

radiotelefon VHF do łączności dwukierunkowej określony w prawidle

6.2.1 rozdziału III tej konwencji;

5) przepisach międzynarodowych – należy przez to rozumieć konwencje

międzynarodowe, rezolucje i okólniki Międzynarodowej Organizacji Morskiej

oraz normy dotyczące badań;

6) znaku zgodności – należy przez to rozumieć oznakowanie określone

w załączniku nr 1 do ustawy, potwierdzające zgodność wyposażenia morskiego

lub procesu jego wytwarzania z wymaganiami;

7) statku – należy przez to rozumieć urządzenie pływające używane w środowisku

morskim, w tym wodoloty, poduszkowce, statki podwodne i platformy

wiertnicze, podlegające konwencjom międzynarodowym;

8) statku UE – należy przez to rozumieć statek pływający pod banderą państwa

członkowskiego Unii Europejskiej i objęty zakresem przepisów

międzynarodowych;

14.06.2019

©Telksinoe s. 3/33

9) państwie członkowskim Unii Europejskiej – należy przez to rozumieć również

państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA)

– stronę umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;

10) państwie trzecim – należy przez to rozumieć państwo niebędące państwem

członkowskim Unii Europejskiej;

11) importerze – należy przez to rozumieć osobę fizyczną, osobę prawną albo

jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, mającą siedzibę na

terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, która wprowadza do

obrotu na rynku państw członkowskich Unii Europejskiej wyposażenie morskie

z państwa trzeciego;

12) dystrybutorze – należy przez to rozumieć osobę fizyczną, osobę prawną albo

jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, inną niż producent

lub importer, która udostępnia wyposażenie morskie na rynku;

13) odzyskaniu – należy przez to rozumieć dowolny środek mając y na celu

doprowadzenie do zwrotu wyposażenia morskiego, które zostało już

umieszczone na statkach UE lub nabyte z zamiarem umieszczenia na statkach

UE;

14) deklaracji zgodności UE – należy przez to rozumieć oświadczenie producenta

albo jego upoważnionego przedstawiciela, na jego wyłączną odpowiedzialność,

że wyposażenie morskie jest zgodne z wymaganiami;

15) wymaganiach – należy przez to rozumieć wymagania dla wyposażenia

morskiego określone w przepisach międzynarodowych.

Art. 4. W przypadku gdy ustawa nie stanowi inaczej, do oceny zgodności

wyposażenia morskiego, akredytacji, autoryzacji, notyfikacji, kontroli spełniania

przez wyposażenie morskie wymagań, kontroli w zakresie stwarzania przez to

wyposażenie zagrożenia oraz kontroli w zakresie niezgodności formalnych, a także

postępowania w sprawie wprowadzonego do obrotu lub oddanego do użytku

wyposażenia morskiego niezgodnego z wymaganiami lub stwarzającego zagrożenie

oraz postępowania w sprawie niezgodności formalnych stosuje się odpowiednio

przepisy art. 4 pkt 1–5, 7, 10–12, 13–16, 19, 20, 22–27 i 29, art. 7 ust. 2, art. 22–37,

art. 58–87 oraz art. 95 i art. 96 ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o systemach oceny

zgodności i nadzoru rynku (Dz. U. z 2019 r. poz. 544), zwanej dalej „ustawą o

systemach oceny zgodności i nadzoru rynku”, z tym że:

14.06.2019

©Telksinoe s. 4/33

1) wprowadzenie do obrotu w rozumieniu art. 4 pkt 26 ustawy o systemach oceny

zgodności i nadzoru rynku obejmuje również zainstalowanie lub umieszczenie

na statku wyposażenia morskiego określonego w przepisach międzynarodowych,

określonych w aktach wykonawczych wydanych przez Komisję Europejską na

podstawie art. 35 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/90/UE

z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie wyposażenia morskiego i uchylającej

dyrektywę Rady 96/98/WE (Dz. Urz. UE L 257 z 28.08.2014, str. 146);

2) za niezgodności formalne uważa się niezgodności polegające na tym, że:

a) podmiot gospodarczy naruszył obowiązki określone w art. 9 ust. 1 w

zakresie wystawienia deklaracji zgodności UE lub umieszczenia na

wyposażeniu morskim znaku zgodności,

b) znak zgodności został umieszczony z naruszeniem art. 10 ust. 1–5 lub

niezgodnie z załącznikiem nr 1 do ustawy,

c) deklaracja zgodności UE została sporządzona niezgodnie z art. 9 ust. 2 lub

wzorem określonym w załączniku nr 3 do ustawy lub nie zawiera

elementów określonych w odpowiednich modułach, o których mowa w

załączniku nr 2 do ustawy,

d) do wyposażenia morskiego umieszczonego na statku nie dołączono kopii

deklaracji zgodności UE,

e) podmiot gospodarczy naruszył obowiązek:

– o którym mowa w art. 11 ust. 2, w zakresie sporządzenia dokumentacji

technicznej, lub

– o którym mowa w art. 11 ust. 3, lub

– o którym mowa w art. 11 ust. 9 lub art. 13 ust. 2, w zakresie

udostępnienia dyrektorowi urzędu morskiego dokumentacji

technicznej.

Art. 5. Wyposażenie morskie przed wprowadzeniem go do obrotu,

umieszczeniem lub zainstalowaniem na statku podlega ocenie zgodności

z wymaganiami.

Art. 6. 1. Na wniosek producenta albo jego upoważnionego przedstawiciela,

jednostka notyfikowana przeprowadza ocenę zgodności wyposażenia morskiego.

14.06.2019

©Telksinoe s. 5/33

2. Procedury oceny zgodności wyposażenia morskiego są określone

w załączniku nr 2 do ustawy.

3. Pozytywny wynik oceny zgodności wyposażenia morskiego z wymaganiami

dokonywanej przez jednostkę notyfikowaną stanowi podstawę do wydania

producentowi albo jego upoważnionemu przedstawicielowi certyfikatu.

4. Jednostki notyfikowane do przeprowadzania oceny zgodności wyposażenia

morskiego spełniają warunki określone w art. 28 ustawy o systemach oceny zgodności

i nadzoru rynku oraz wymogach normy PN-EN ISO/IEC 17065:2013-03 albo Polskiej

Normy ją zastępującej.

5. Laboratoria badawcze jednostek notyfikowanych, które są wykorzystywane

w celu oceny zgodności wyposażenia morskiego, spełniają wymogi normy PN-EN

ISO/IEC 17025:2005 albo Polskiej Normy ją zastępującej.

6. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej, co najmniej raz na dwa lata,

przeprowadza kontrolę jednostek notyfikowanych w zakresie spełniania przez nie

wymaganych kryteriów, o których mowa w ust. 4, oraz sposobu wykonywania

obowiązków, które jednostki te wykonują w zakresie udzielonej autoryzacji.

W kontroli mogą brać udział w charakterze obserwatorów również przedstawiciele

Komisji Europejskiej.

7. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej przekazuje Komisji

Europejskiej informacje o stosowanych procedurach oceny i notyfikowania jednostek

notyfikowanych i monitorowania tych jednostek oraz o wszelkich zmianach w tym

zakresie.

Art. 7. Domniemywa się, że wyposażenie morskie, na którym umieszczono znak

zgodności i dla którego sporządzono dokumentację potwierdzającą spełnianie

wymagań w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej, jest zgodne

z wymaganiami.

Art. 8. 1. Za czynności związane z obowiązkową oceną zgodności wyposażenia

morskiego pobiera się opłaty.

2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, uiszcza wnioskodawca.

3. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze

rozporządzenia, sposób ustalania opłat za czynności, o których mowa w ust. 1, oraz

maksymalne wysokości tych opłat, mając na względzie konieczność pokrycia kosztów

14.06.2019

©Telksinoe s. 6/33

przeprowadzenia czynności, a także rodzaj wyposażenia morskiego i stopień

skomplikowania wykonanej czynności.

Art. 9. 1. Producent albo jego upoważniony przedstawiciel, który poddał

wyposażenie morskie lub proces jego wytwarzania ocenie zgodności z wymaganiami

i potwierdził jego zgodność, wystawia deklarację zgodności UE, którą dołącza do

wyposażenia morskiego, i umieszcza na wyposażeniu morskim znak zgodności.

2. Deklaracja zgodności UE stwierdza, że wykazano spełnienie wymagań

mających zastosowanie do wyposażenia morskiego.

3. Producent zapewnia, aby deklaracja zgodności UE była sporządzona w języku

polskim i angielskim. W przypadku umieszczenia wyposażenia morskiego na statku,

kopię deklaracji zgodności UE w języku polskim i angielskim przechowuje się na

statku do momentu usunięcia danego wyposażenia morskiego ze statku.

4. Przez sporządzenie i podpisanie deklaracji zgodności UE producent albo jego

upoważniony przedstawiciel przyjmują na siebie odpowiedzialność za zgodność

wyposażenia morskiego z wymaganiami.

5. Wzór deklaracji zgodności UE jest określony w załączniku nr 3 do ustawy.

6. Kopia deklaracji zgodności UE jest przekazywana jednostce notyfikowanej

lub organom, które przeprowadziły stosowne procedury oceny zgodności.

Art. 10. 1. Znak zgodności umieszcza się na wyposażeniu morskim przed jego

zainstalowaniem lub umieszczeniem na statku.

2. Znak zgodności umieszcza się tak, aby był widoczny i czytelny, nie można go

było usunąć z wyposażenia morskiego lub z jego tabliczki znamionowej oraz był,

w stosownych przypadkach, wbudowany w oprogramowanie. Jeżeli nie ma takiej

możliwości z uwagi na charakter wyposażenia morskiego, znak zgodności umieszcza

się na opakowaniu i na dokumentach dołączonych do wyposażenia morskiego.

3. Pod znakiem zgodności umieszcza się numer identyfikacyjny jednostki

notyfikowanej oraz rok, w którym znak zgodności został umieszczony. Numer

identyfikacyjny jednostki notyfikowanej umieszcza ta jednostka albo, zgodnie z jej

poleceniem, producent, albo jego upoważniony przedstawiciel.

4. Zabrania się umieszczania na wyposażeniu morskim, które nie spełnia

wymagań oraz dla którego producent albo jego upoważniony przedstawiciel nie

wystawił deklaracji zgodności UE, znaku zgodności lub znaku podobnego do znaku

14.06.2019

©Telksinoe s. 7/33

zgodności mogącego wprowadzać w błąd nabywcę lub użytkownika tego

wyposażenia morskiego.

5. Zabrania się umieszczania znaku zgodności na innym wyrobie niż

wyposażenie morskie.

6. Zabrania się wprowadzania do obrotu wyposażenia morskiego

nieposiadającego znaku zgodności, z zastrzeżeniem art. 15–18.

Art. 11. 1. Przez umieszczenie znaku zgodności producent przyjmuje na siebie

obowiązek zagwarantowania, że wyposażenie morskie, na którym umieszczono znak

zgodności, zostało zaprojektowane i wyprodukowane zgodnie z wymaganiami.

2. Producent sporządza dokumentację techniczną i przeprowadza lub zleca

przeprowadzenie wymaganej procedury oceny zgodności wyposażenia morskiego.

3. Producent przechowuje dokumentację techniczną oraz deklarację zgodności

UE przez okres co najmniej 10 lat od dnia umieszczenia znaku zgodności, jednak nie

krócej niż przez przewidywany okres eksploatacji danego wyposażenia morskiego.

4. Producent zapewnia stosowanie procedur mających na celu zapewnienie

nieprzerwanej zgodności produkcji seryjnej oraz uwzględnia zmiany w projekcie lub

charakterystyce wyposażenia morskiego oraz zmiany wymagań, a w razie

konieczności zleca w tym zakresie przeprowadzenie nowej oceny zgodności.

5. Producent umieszcza na wyposażeniu morskim nazwę typu, numer partii lub

serii lub inną informację umożliwiającą jego identyfikację. Jeżeli nie jest to możliwe

ze względu na wielkość lub charakter wyposażenia morskiego, producent umieszcza

wymagane informacje na opakowaniu, w dokumencie załączonym do wyposażenia

morskiego lub – w stosownych przypadkach – w obu tych miejscach.

6. Producent umieszcza na wyposażeniu morskim w języku polskim swoją

nazwę, zarejestrowaną nazwę handlową lub zarejestrowany znak towarowy oraz adres

kontaktowy lub, jeżeli nie jest to możliwe – na opakowaniu, w dokumencie

załączonym do wyposażenia morskiego, lub – w stosownych przypadkach – w obu

tych miejscach. Adres wskazuje jedną lokalizację, w której można skontaktować się

z producentem.

7. Producent dołącza do wyposażenia morskiego, sporządzone w języku polskim

i w sposób łatwo zrozumiały dla użytkowników, instrukcję oraz informację dotyczącą

bezpiecznego montażu wyposażenia morskiego na statku i jego bezpiecznego

14.06.2019

©Telksinoe s. 8/33

użytkowania, w tym informację o ewentualnych ograniczeniach eksploatacyjnych,

wraz z inną dokumentacją wymaganą zgodnie z przepisami międzynarodowymi.

8. Producent, który uzna lub ma podstawy do uznania, że wyposażenie morskie,

na którym umieścił znak zgodności, nie jest zgodne z obowiązującymi wymaganiami,

niezwłocznie podejmuje niezbędne działania naprawcze w celu zapewnienia

zgodności wyposażenia morskiego, jego wycofania lub odzyskania. W przypadku gdy

wyposażenie morskie stwarza zagrożenie, producent niezwłocznie informuje o tym

właściwego dyrektora urzędu morskiego, podając niezbędne informacje,

w szczególności na temat niezgodności oraz podjętych działań naprawczych.

9. W odpowiedzi na żądanie właściwego dyrektora urzędu morskiego, producent

niezwłocznie udostępnia informacje i dokumentacje niezbędne do potwierdzenia

zgodności danego wyposażenia morskiego, w języku polskim lub angielskim, a także

zapewnia mu dostęp do swoich obiektów do celów nadzoru rynku zgodnie

z art. 19 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 765/2008 z dnia

9 lipca 2008 r. ustanawiającego wymagania w zakresie akredytacji i nadzoru rynku

odnoszące się do warunków wprowadzania produktów do obrotu i uchylającego

rozporządzenie (EWG) nr 339/93 (Dz. Urz. UE L 218 z 13.08.2008, str. 30) oraz

udostępnia lub zapewnia dostęp do próbek. Na żądanie właściwego dyrektora urzędu

morskiego producent podejmuje współpracę mającą na celu usunięcie zagrożeń, jakie

stwarza wyposażenie morskie wprowadzone przez producenta do obrotu.

Art. 12. 1. Producent, który nie ma siedziby na terytorium co najmniej jednego

państwa członkowskiego Unii Europejskiej, wyznacza upoważnionego

przedstawiciela, udzielając mu pisemnego pełnomocnictwa, i wskazuje w tym

pełnomocnictwie nazwę upoważnionego przedstawiciela i jego adres kontaktowy.

2. Wykonywanie obowiązków określonych w art. 11 ust. 1 oraz sporządzanie

dokumentacji technicznej nie może wchodzić w zakres pełnomocnictwa

upoważnionego przedstawiciela.

3. Upoważniony przedstawiciel wykonuje zadania określone w pełnomocnictwie

otrzymanym od producenta. Pełnomocnictwo umożliwia upoważnionemu

przedstawicielowi wykonywanie co najmniej następujących obowiązków:

1) przechowywanie deklaracji zgodności UE oraz dokumentacji technicznej do

dyspozycji organów nadzoru rynku przez okres co najmniej 10 lat po

14.06.2019

©Telksinoe s. 9/33

umieszczeniu znaku zgodności, jednak nie krócej niż przewidywany okres

eksploatacji danego wyposażenia morskiego;

2) na wniosek właściwego dyrektora urzędu morskiego – udostępnianie mu

wszelkich informacji i dokumentacji niezbędnych do potwierdzenia zgodności

wyposażenia morskiego;

3) na wniosek właściwego dyrektora urzędu morskiego – podejmowanie z nim

współpracy we wszelkich działaniach mających na celu usunięcie zagrożeń, jakie

stwarza wyposażenie morskie objęte pełnomocnictwem.

Art. 13. 1. Importer umieszcza na wyposażeniu morskim swoją nazwę,

zarejestrowaną nazwę handlową lub zarejestrowany znak towarowy oraz adres

kontaktowy lub, jeżeli nie jest to możliwe – na opakowaniu, w dokumencie

załączonym do wyposażenia morskiego, lub – w stosownych przypadkach – w obu

tych miejscach.

2. W odpowiedzi na żądanie właściwego dyrektora urzędu morskiego, importer

i dystrybutor niezwłocznie udostępniają informacje i dokumentację niezbędną do

potwierdzenia zgodności danego wyposażenia morskiego, w języku polskim lub

angielskim. Na wniosek właściwego dyrektora urzędu morskiego, importer

i dystrybutor podejmują z nim współpracę w czynnościach mających na celu usunięcie

zagrożeń, jakie stwarza wyposażenie morskie wprowadzone przez nich do obrotu.

3. Importer lub dystrybutor są traktowani jak producent i podlegają obowiązkom

producenta określonym w art. 11, jeżeli wprowadzają wyposażenie morskie do obrotu

lub umieszczają je na statku UE pod własną nazwą lub znakiem towarowym albo

modyfikują wyposażenie morskie już znajdujące się w obrocie w taki sposób, że może

to mieć wpływ na zgodność tego wyposażenia morskiego z odpowiednimi

wymaganiami.

4. Przez okres co najmniej 10 lat od dnia umieszczenia znaku zgodności, jednak

nie krócej niż przez przewidywany okres eksploatacji danego wyposażenia morskiego,

podmiot gospodarczy wskazuje, na wniosek właściwego dyrektora urzędu morskiego,

podmiot gospodarczy:

1) który dostarczył mu wyposażenie morskie;

2) któremu dostarczył wyposażenie morskie.

14.06.2019

©Telksinoe s. 10/33

Art. 14. 1. Dyrektorzy urzędów morskich prowadzą kontrolę wyposażenia

morskiego z urzędu lub na wniosek Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji

i Konsumentów, w tym w przypadku gdy przepisy międzynarodowe wymagają

przeprowadzenia eksploatacyjnych prób działania na statku dla celów bezpieczeństwa

lub zapobiegania zanieczyszczeniom.

2. Kontrola może dotyczyć dokumentacji, jak również wyposażenia morskiego,

które opatrzono znakiem zgodności, niezależnie od tego, czy to wyposażenie morskie

jest już umieszczone na statkach. Kontrola wyposażenia morskiego, które już

umieszczono na statkach, ogranicza się do czynności sprawdzających, jeżeli dane

wyposażenie morskie jest w stanie pełnej funkcjonalności.

Art. 15. 1. Właściwy dyrektor urzędu morskiego w wyjątkowych

okolicznościach, uzasadnionych zastosowaniem nowych technologii, na wniosek

armatora, może, w drodze decyzji, wydać pozwolenie na umieszczenie na statku

wyposażenia morskiego, które nie jest zgodne z wymaganiami, jeżeli zostanie

potwierdzone, w szczególności po przeprowadzeniu prób, że to wyposażenie morskie

jest co najmniej tak samo skuteczne jak wyposażenie morskie, które spełnia

wymagania, oraz nie stwarza zagrożenia dla bezpieczeństwa życia, żeglugi oraz

środowiska.

2. Przy wydawaniu pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, właściwy dyrektor

urzędu morskiego zapewnia jednakowe traktowanie wyposażenia morskiego

wyprodukowanego w różnych krajach.

3. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, określa ograniczenia i warunki

stosowania wyposażenia morskiego oraz jest przechowywane na statku.

4. Jeżeli pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, dotyczy wyposażenia

radiokomunikacyjnego, nie może ono naruszać zasad dotyczących wykorzystywania

częstotliwości radiowych określonych w ustawie z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo

telekomunikacyjne (Dz. U. z 2018 r. poz. 1954, 2245 i 2354 oraz z 2019 r. poz. 643 i

730), zwanej dalej „Prawem telekomunikacyjnym”.

5. Właściwy dyrektor urzędu morskiego niezwłocznie informuje ministra

właściwego do spraw gospodarki morskiej o wydaniu pozwolenia, o którym mowa

w ust. 1.

6. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej informuje Komisję

Europejską i państwa członkowskie Unii Europejskiej o wydaniu pozwolenia,

14.06.2019

©Telksinoe s. 11/33

o którym mowa w ust. 1. Informacja zawiera także sprawozdania z dokonanych prób,

ocen i procedur oceny zgodności wyposażenia morskiego.

7. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, może zostać, w drodze decyzji, cofnięte

przez właściwego dyrektora urzędu morskiego po otrzymaniu wezwania z Komisji

Europejskiej i w terminie określonym w takim wezwaniu lub w przypadku

stwierdzenia przez właściwego dyrektora urzędu morskiego niespełniania warunków,

o których mowa w ust. 1.

Art. 16. 1. Właściwy dyrektor urzędu morskiego, na wniosek armatora, może,

w drodze decyzji, wydać pozwolenie na umieszczenie na statku wyposażenia

morskiego, które nie spełnia wymagań, w tym wyposażenia morskiego, do którego nie

mają zastosowania przepisy art. 15, w celu przeprowadzenia prób lub ocen tego

wyposażenia morskiego.

2. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, określa ograniczenia i warunki

stosowania wyposażenia morskiego oraz jest przechowywane na statku.

3. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje się na czas określony, jednak nie

dłuższy niż niezbędny do przeprowadzenia badań.

4. Wyposażenie morskie, o którym mowa w ust. 1, nie może zastępować

wyposażenia morskiego, które spełnia wymagania i które musi pozostawać na

pokładzie statku gotowe do natychmiastowego użycia.

5. Jeżeli pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, dotyczy wyposażenia

radiokomunikacyjnego, nie może ono naruszać zasad dotyczących wykorzystywania

częstotliwości radiowych określonych w Prawie telekomunikacyjnym.

Art. 17. 1. Gdy na statku zachodzi uzasadniona konieczność wymiany

wyposażenia morskiego w porcie państwa trzeciego oraz gdy ze względu na czas

i koszty nie jest możliwe umieszczenie wyposażenia morskiego spełniającego

wymagania, na statku może być tymczasowo umieszczone inne wyposażenie, dla

którego została wydana dokumentacja techniczna przez właściwy organ państwa

członkowskiego Międzynarodowej Organizacji Morskiej. Dokumentacja potwierdza

zgodność wyposażenia morskiego z odpowiednimi wymaganiami Międzynarodowej

Organizacji Morskiej.

14.06.2019

©Telksinoe s. 12/33

2. Armator jest obowiązany niezwłocznie poinformować dyrektora urzędu

morskiego właściwego dla portu macierzystego statku o rodzaju i właściwościach

technicznych takiego wyposażenia morskiego.

3. Dyrektor urzędu morskiego, o którym mowa w ust. 2, niezwłocznie, w drodze

decyzji, wyznacza termin i określa warunki, na jakich armator powinien zapewnić

umieszczenie na statku wyposażenia morskiego zgodnego z wymaganiami.

4. W przypadku wyposażenia radiokomunikacyjnego nie może ono naruszać

zasad dotyczących wykorzystywania częstotliwości radiowych określonych w Prawie

telekomunikacyjnym.

Art. 18. 1. W przypadku gdy wyposażenie morskie posiadające znak zgodności

nie jest dostępne na rynku, właściwy dyrektor urzędu morskiego może, na wniosek

armatora, wydać, w drodze decyzji, pozwolenie na umieszczenie na statku innego

wyposażenia morskiego.

2. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, może być wydane pod warunkiem

przedstawienia przez armatora dowodów potwierdzających spełnienie wymagań.

Wyposażenie morskie objęte pozwoleniem, o którym mowa w ust. 1, jest zgodne

z wymaganiami.

3. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, jest przechowywane przy wyposażeniu

morskim umieszczonym na statku oraz wskazuje:

1) wyposażenie morskie oznaczone znakiem zgodności, które ma zastąpić

wyposażenie morskie objęte pozwoleniem;

2) okoliczności, w jakich pozwolenie zostało wydane, a w szczególności brak

dostępności w obrocie wyposażenia morskiego oznaczonego znakiem

zgodności;

3) wymagania w zakresie projektu, budowy i działania, na podstawie których

dyrektor urzędu morskiego wydał pozwolenie;

4) ewentualne normy dotyczące badań zastosowane na potrzeby wydania

pozwolenia.

4. Dyrektor urzędu morskiego, wydając pozwolenie, o którym mowa w ust. 1,

niezwłocznie powiadamia o tym fakcie Komisję Europejską.

5. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, może zostać, w drodze decyzji, cofnięte

przez właściwego dyrektora urzędu morskiego w przypadku niespełniania wymagań.

14.06.2019

©Telksinoe s. 13/33

6. Jeżeli pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, dotyczy wyposażenia

radiokomunikacyjnego, nie może ono naruszać zasad dotyczących wykorzystywania

częstotliwości radiowych określonych w Prawie telekomunikacyjnym.

Art. 19. Producent albo importer, który wprowadza do obrotu lub oddaje do

użytku wyposażenie morskie niezgodne z wymaganiami, podlega karze pieniężnej

w wysokości do 100 000 zł.

Art. 20. Producent albo importer, który wprowadza do obrotu lub oddaje do

użytku wyposażenie morskie podlegające oznakowaniu znakiem zgodności, albo

dystrybutor, który udostępnia na rynku wyposażenie morskie, bez tego oznakowania,

podlega karze pieniężnej w wysokości do 20 000 zł.

Art. 21. 1. Producent wyposażenia morskiego wprowadzonego do obrotu lub

oddanego do użytku, który nie dopełnia obowiązków w zakresie dołączania do

wyposażenia morskiego:

1) instrukcji sporządzonej w języku polskim,

2) informacji dotyczących bezpiecznego montażu wyposażenia morskiego na statku

i jego bezpiecznego użytkowania,

3) kopii deklaracji zgodności UE

– podlega karze pieniężnej w wysokości do 10 000 zł.

2. Producent wyposażenia morskiego wprowadzonego do obrotu lub oddanego

do użytku, który nie dopełnia obowiązków w zakresie dołączania do tego wyposażenia

morskiego:

1) informacji umożliwiających jego identyfikację,

2) informacji umożliwiających identyfikację wyposażenia morskiego

– podlega karze pieniężnej w wysokości do 10 000 zł.

Art. 22. Importer wyposażenia morskiego wprowadzonego do obrotu lub

oddanego do użytku, który nie dopełnia obowiązków w zakresie:

1) zapewnienia dołączenia do wyposażenia morskiego:

a) instrukcji sporządzonej w języku polskim,

b) informacji dotyczących bezpiecznego montażu wyposażenia morskiego na

statku i jego bezpiecznego użytkowania,

2) zapewnienia dołączenia do wyposażenia morskiego informacji umożliwiających

identyfikację tego wyposażenia morskiego,

14.06.2019

©Telksinoe s. 14/33

3) umieszczenia na wyposażeniu morskim informacji umożliwiających jego

identyfikację,

4) zapewnienia dołączenia do wyposażenia morskiego, w stosownych przypadkach,

kopii deklaracji zgodności UE lub innych dokumentów

– podlega karze pieniężnej w wysokości do 10 000 zł.

Art. 23. Producent, który nie dopełnia obowiązku sporządzenia

i przechowywania dokumentacji technicznej wyposażenia morskiego, deklaracji

zgodności UE oraz dokumentacji niezbędnej do wykazania zgodności wyposażenia

morskiego, podlega karze pieniężnej w wysokości do 10 000 zł.

Art. 24. Importer, który nie dopełnia obowiązku przechowywania kopii

deklaracji zgodności UE lub obowiązku zapewnienia udostępniania organowi nadzoru

rynku dokumentacji technicznej, podlega karze pieniężnej w wysokości do 10 000 zł.

Art. 25. Upoważniony przedstawiciel, który nie dopełnia obowiązków

w zakresie:

1) przechowywania dokumentacji technicznej wyposażenia morskiego, deklaracji

zgodności UE oraz dokumentacji niezbędnej do wykazania zgodności

wyposażenia morskiego,

2) udzielenia organowi nadzoru rynku informacji i udostępnienia dokumentacji

w celu wykazania zgodności wyposażenia morskiego z wymaganiami

– podlega karze pieniężnej w wysokości do 10 000 zł.

Art. 26. 1. Kary pieniężne, o których mowa w art. 19–25, nakłada, w drodze

decyzji, dyrektor urzędu morskiego prowadzący postępowanie, o którym mowa w art.

76 ust. 1 lub 1a lub art. 85 ust. 1 ustawy o systemach oceny zgodności i nadzoru rynku.

2. Ustalając wysokość kar pieniężnych, dyrektor urzędu morskiego uwzględnia:

1) stopień i okoliczności naruszenia przepisów ustawy;

2) liczbę wyposażenia morskiego niezgodnego z wymaganiami wprowadzonego do

obrotu, oddanego do użytku lub udostępnionego na rynku;

3) uprzednie naruszenie przepisów ustawy;

4) współpracę z organem nadzoru rynku prowadzącym postępowanie, o którym

mowa w art. 76 ust. 1 lub 1a lub art. 85 ust. 1 ustawy o systemach oceny

zgodności i nadzoru rynku, w szczególności przyczynienie się do szybkiego i

sprawnego przeprowadzenia postępowania.

14.06.2019

©Telksinoe s. 15/33

3. Dyrektor urzędu morskiego odstępuje od nałożenia kary pieniężnej, jeżeli

podmiot gospodarczy podlegający karze przedstawił dowody potwierdzające

wykonanie postanowienia, o którym mowa w art. 82 ust. 1 ustawy o systemach oceny

zgodności i nadzoru rynku.

Art. 27. 1. Termin zapłaty kary pieniężnej wynosi 30 dni od dnia, w którym

decyzja stała się ostateczna.

2. Karę pieniężną wnosi się na rachunek bankowy dyrektora urzędu morskiego,

który ją nałożył.

3. Nie wszczyna się postępowania w sprawie nałożenia kary pieniężnej, jeżeli od

dnia popełnienia czynu, o którym mowa w art. 19–25, upłynęły 3 lata, licząc od końca

roku, w którym czyn został popełniony.

4. Kary pieniężnej nie pobiera się po upływie 3 lat od dnia wydania ostatecznej

decyzji o nałożeniu kary.

5. Środki finansowe pochodzące z kar pieniężnych stanowią dochód budżetu

państwa.

Art. 28–33. (pominięte)2)

Art. 34. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej może notyfikować bez

wcześniejszej autoryzacji jednostki oceniające zgodność wyposażenia morskiego,

w zakresie odpowiadającym zakresowi ich notyfikacji w dniu wejścia w życie

niniejszej ustawy oraz zakresowi posiadanej akredytacji, do czasu uzyskania

autoryzacji zgodnie z niniejszą ustawą, na okres nie dłuższy niż sześć miesięcy od dnia

wejścia w życie niniejszej ustawy. Przepis art. 28 ust. 3 ustawy z dnia 13 kwietnia

2016 r. o systemach oceny zgodności i nadzoru rynku (Dz. U. poz. 542, 1228 i 1579)

stosuje się.

Art. 35. 1. Do postępowania dotyczącego oceny zgodności wyposażenia

morskiego, akredytacji, autoryzacji i notyfikacji oraz postępowania w zakresie

wyposażenia morskiego niezgodnego z wymaganiami, wszczętych i niezakończonych

przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe.

Zamieszczone w obwieszczeniu Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 kwietnia

2019 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o wyposażeniu morskim (Dz. U. poz. 955) .

14.06.2019

©Telksinoe s. 16/33

2. Do kontroli wyposażenia morskiego oraz do postępowań wszczętych

w wyniku kontroli wyposażenia morskiego, wszczętych i niezakończonych przed

dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe.

Art. 36. Do dnia wejścia w życie aktów wykonawczych wydanych przez

Komisję Europejską na podstawie art. 35 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego

i Rady 2014/90/UE z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie wyposażenia morskiego

i uchylającej dyrektywę Rady 96/98/WE (Dz. Urz. UE L 257 z 28.08.2014, str. 146),

do spraw dotyczących rodzaju wyposażenia morskiego podlegającego procedurom

oceny zgodności, wykazu przepisów międzynarodowych zawierających wymagania

oraz metod badań wyposażenia morskiego stosuje się przepisy dotychczasowe.

Art. 37. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie

art. 8 ust. 3 i 4 ustawy, o której mowa w art. 38, zachowują moc do dnia wejścia

w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 8 ust. 3 niniejszej

ustawy, jednak nie dłużej niż przez 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej

ustawy.

Art. 38. Traci moc ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyposażeniu morskim

(Dz. U. poz. 899, z 2011 r. poz. 1368 oraz z 2016 r. poz. 542).

Art. 39. Ustawa wchodzi w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia3).

Ustawa została ogłoszona w dniu 5 stycznia 2017 r.

14.06.2019

©Telksinoe s. 17/33

Załączniki do ustawy z

dnia 2 grudnia 2016 r.

Załącznik nr 1

WZÓR ZNAKU ZGODNOŚCI

Wysokość znaku zgodności wynosi nie mniej niż 5 mm.

W przypadku wyposażenia morskiego, na którym ze względu na jego rozmiar nie

można umieścić znaku zgodności, dopuszcza się możliwość odstąpienia od

minimalnego wymiaru.

W przypadku zmniejszania lub powiększania znaku zgodności należy zachować

proporcje podane na powyższym rysunku.

14.06.2019

©Telksinoe s. 18/33

Załącznik nr 2

Procedury oceny zgodności wyposażenia morskiego

Moduł B

Badanie typu UE

1. Badanie typu UE to ta część procedury oceny zgodności, według której jednostka

notyfikowana bada projekt techniczny wyposażenia morskiego oraz weryfikuje

i poświadcza spełnienie przez projekt techniczny wyposażenia morskiego mających

do niego zastosowanie wymagań.

2. Badanie typu UE można przeprowadzić jednym z następujących sposobów:

– badanie próbki kompletnego wyposażenia morskiego, reprezentatywnej dla

przewidywanej produkcji (typ produkcji),

– ocena adekwatności projektu technicznego wyposażenia morskiego poprzez

zbadanie dokumentacji technicznej i dowodów potwierdzających, o których mowa

w pkt 3, oraz ocenę próbek reprezentatywnych dla przewidywanej produkcji, jednej

lub więcej istotnych części wyposażenia morskiego (połączenie typu produkcji i typu

projektu).

3. Producent składa wniosek o badanie typu UE w wybranej przez siebie jednostce

notyfikowanej.

Wniosek taki zawiera:

– nazwę i adres producenta oraz, w przypadku wniosku składanego przez

upoważnionego przedstawiciela, dodatkowo jego nazwę i adres,

– pisemną deklarację, że ten sam wniosek nie został złożony w żadnej innej jednostce

notyfikowanej,

– dokumentację techniczną, która umożliwia ocenę wyposażenia morskiego pod

względem jego zgodności z wymaganiami oraz obejmuje odpowiednią analizę i ocenę

ryzyka; dokumentacja techniczna określa wymagania i obejmuje, w stopniu

odpowiednim dla takiej oceny, projekt, produkcję i działanie wyposażenia morskiego,

zawierając, w stosownych przypadkach, co najmniej:

a) opis ogólny wyposażenia morskiego,

14.06.2019

©Telksinoe s. 19/33

b) projekt koncepcyjny i rysunki dotyczące produkcji oraz schematy elementów,

podzespołów, obwodów itd.,

c) opisy i wyjaśnienia, niezbędne do zrozumienia tych rysunków i schematów oraz

działania wyposażenia morskiego,

d) wykaz wymagań, które mają zastosowanie do danego wyposażenia morskiego, oraz

opisy rozwiązań przyjętych w celu spełnienia wymagań, jeżeli takie normy

zharmonizowane nie zostały zastosowane,

e) wyniki wykonanych obliczeń projektowych, przeprowadzonych badań itp.,

f) sprawozdania z badań,

– próbki reprezentatywne dla przewidywanej produkcji; jednostka notyfikowana może

zażądać dostarczenia dalszych próbek, jeśli jest to niezbędne do przeprowadzenia

programu badań,

– dowody potwierdzające adekwatność technicznego rozwiązania projektowego,

wymieniające wszelkie dokumenty, które zastosowano; dowody potwierdzające

obejmują, w stosownych przypadkach, wyniki badań przeprowadzonych przez

odpowiednie laboratorium producenta lub przez inne laboratorium badawcze w jego

imieniu i na jego odpowiedzialność.

4. Jednostka notyfikowana:

w odniesieniu do wyposażenia morskiego:

4.1. bada dokumentację techniczną i dowody potwierdzające, o których mowa

w pkt 3, w celu oceny adekwatności projektu technicznego wyposażenia morskiego;

w odniesieniu do próbki (próbek):

4.2. weryfikuje, czy dana próbka (próbki) została wyprodukowana zgodnie

z dokumentacją techniczną oraz identyfikuje części zaprojektowane zgodnie

z odpowiednimi wymaganiami i normami dotyczącymi badań, jak również części,

które zaprojektowano bez zastosowania postanowień tych norm;

4.3. przeprowadza odpowiednie badania i testy lub zleca ich wykonanie;

4.4. uzgadnia ze składającym wniosek producentem miejsce, w którym

przeprowadzone zostaną badania i testy.

5. Jednostka notyfikowana sporządza sprawozdanie z oceny, w którym odnotowuje

działania podjęte zgodnie z pkt 4 i ich rezultaty. Jednostka notyfikowana udostępnia

treść takiego sprawozdania, w całości lub w części, wyłącznie za zgodą producenta,

14.06.2019

©Telksinoe s. 20/33

chyba że udostępnianie sprawozdania wynika z realizacji obowiązku wobec organu

notyfikującego.

6. Jeżeli typ spełnia mające zastosowanie do danego wyposażenia morskiego

wymagania, jednostka notyfikowana wydaje producentowi certyfikat. Certyfikat

zawiera nazwę i adres producenta, wnioski z badań, warunki jego ważności (o ile

występują) oraz dane niezbędne do identyfikacji zatwierdzonego typu. Do certyfikatu

może być dołączony jeden lub więcej załączników.

Certyfikat i jego załączniki zawierają wszelkie istotne informacje umożliwiające

ocenę zgodności wytwarzanego wyposażenia morskiego w odniesieniu do badanego

typu oraz kontrolę w trakcie eksploatacji.

Jeżeli typ nie spełnia wymagań, jednostka notyfikowana odmawia wydania certyfikatu

oraz informuje o tym wnioskodawcę, podając szczegółowe uzasadnienie odmowy.

7. Jeżeli zatwierdzony typ nie spełnia już wymagań, jednostka notyfikowana ustala,

czy zmiany takie wymagają dalszego badania lub przeprowadzenia nowej procedury

oceny zgodności. Jeżeli zmiany wymagają dalszego badania lub przeprowadzenia

nowej procedury oceny zgodności, jednostka notyfikowana informuje o tym

producenta.

Producent informuje jednostkę notyfikowaną, która przechowuje dokumentację

techniczną dotyczącą certyfikatu, o wszelkich modyfikacjach zatwierdzonego typu

mogących wpływać na zgodność wyposażenia morskiego z wymaganiami lub warunki

ważności certyfikatu. Takie modyfikacje wymagają dodatkowego zatwierdzenia

w formie dodatku do oryginalnego certyfikatu.

8. Każda jednostka notyfikowana informuje organy notyfikujące o certyfikatach lub

wszelkich dodatkach do nich, które wydała lub cofnęła, oraz, na żądanie, udostępnia

organom notyfikującym wykaz certyfikatów lub wszelkich dodatków do nich, których

wydania odmówiono, które zawieszono lub poddano innym ograniczeniom.

Każda jednostka notyfikowana informuje pozostałe jednostki notyfikowane

o certyfikatach lub wszelkich dodatkach do nich, których wydania odmówiła, które

cofnęła, zawiesiła lub poddała innym ograniczeniom, oraz, na żądanie, o certyfikatach

lub wszelkich dodatkach do nich, które wydała.

Jednostka notyfikowana, na żądanie Komisji Europejskiej, państw członkowskich

Unii Europejskiej i innych jednostek notyfikowanych, przekazuje kopie certyfikatów

lub dodatków do nich. Jednostka notyfikowana, na żądanie Komisji Europejskiej

14.06.2019

©Telksinoe s. 21/33

i państw członkowskich Unii Europejskiej, przekazuje kopie dokumentacji

technicznej oraz wyniki badań przeprowadzonych przez jednostkę notyfikowaną.

Jednostka notyfikowana przechowuje kopię certyfikatu, załączników i dodatków do

niego, a także dokumentów technicznych, w tym dokumentacji przedstawionej przez

producenta, przez okres do wygaśnięcia ważności certyfikatu.

9. Producent przechowuje kopię certyfikatu oraz załączników i dodatków do niego

wraz z dokumentacją techniczną do dyspozycji właściwych organów przez okres

10 lat od umieszczenia znaku zgodności na ostatnim wyprodukowanym wyposażeniu

morskim, jednak nie krócej niż przewidywany okres eksploatacji wyposażenia

morskiego.

10. Upoważniony przedstawiciel producenta może złożyć wniosek, o którym mowa

w pkt 3, oraz wypełniać obowiązki określone w pkt 7 i 9, o ile zostały one określone

w pełnomocnictwie.

Moduł D

Zgodność z typem w oparciu o zapewnienie jakości procesu produkcji

1. Zgodność z typem w oparciu o zapewnienie jakości procesu produkcji to ta część

procedury oceny zgodności, według której producent wywiązuje się z obowiązków

przedstawionych w pkt 2 i 5 oraz na swoją wyłączną odpowiedzialność zapewnia

i deklaruje, że dane wyposażenie morskie jest zgodne z typem opisanym

w certyfikacie i spełnia mające do niego zastosowanie wymagania.

2. Produkcja

Producent posiada zatwierdzony system jakości w odniesieniu do produkcji oraz

kontroli i badania gotowego wyposażenia morskiego zgodnie z pkt 3, a także podlega

nadzorowi zgodnie z pkt 4.

3. System jakości

3.1. Producent składa do wybranej przez siebie jednostki notyfikowanej wniosek

o ocenę jego systemu jakości w odniesieniu do danego wyposażenia morskiego.

Wniosek taki zawiera:

– nazwę i adres producenta oraz, w przypadku wniosku składanego przez

upoważnionego przedstawiciela, dodatkowo jego nazwę i adres,

– pisemną deklarację, że ten sam wniosek nie został złożony w żadnej innej jednostce

notyfikowanej,

14.06.2019

©Telksinoe s. 22/33

– wszystkie informacje istotne dla przewidzianej kategorii wyposażenia morskiego,

– dokumentację dotyczącą systemu jakości,

– dokumentację techniczną zatwierdzonego typu oraz kopię certyfikatu.

3.2. System jakości zapewnia zgodność wyposażenia morskiego z typem opisanym

w certyfikacie oraz z mającymi do niego zastosowanie wymaganiami.

Wszystkie elementy, wymagania i przepisy przyjęte przez producenta są

systematycznie i w uporządkowany sposób dokumentowane w formie pisemnych

polityk, procedur i instrukcji. Dokumentacja systemu jakości musi umożliwiać spójną

interpretację programów, planów, ksiąg i zapisów jakości.

Dokumentacja ta w szczególności zawiera stosowny opis:

– systemu jakości i struktury organizacyjnej, obowiązków oraz uprawnień

kierownictwa – w odniesieniu do jakości wyposażenia morskiego,

– odpowiednich technik produkcyjnych, kontroli jakości i zapewnienia jakości,

procesów i systematycznych działań, jakie będą podejmowane,

– badań i testów, które będą wykonywane przed, podczas i po zakończeniu produkcji,

oraz ich częstotliwości,

– zapisów dotyczących jakości, takich jak sprawozdania z kontroli i dane z badań,

dane dotyczące wzorcowania, sprawozdania dotyczące kwalifikacji odpowiedniego

personelu itd.,

– środków monitorowania osiągania wymaganej jakości wyposażenia morskiego oraz

skutecznego funkcjonowania systemu jakości.

3.3. Jednostka notyfikowana ocenia system jakości, ustalając, czy spełnia on

wymagania, o których mowa w pkt 3.2.

Oprócz doświadczenia w zakresie systemów zarządzania jakością zespół audytowy

ma co najmniej jednego członka dysponującego doświadczeniem z zakresu oceny

w dziedzinie danego wyposażenia morskiego i danej technologii, a także znajomością

odpowiednich wymagań. Audyt obejmuje wizytację oceniającą w zakładzie

producenta.

Zespół audytorski dokonuje przeglądu dokumentacji technicznej, o której mowa

w pkt 3.1 tiret piąte, w celu weryfikacji zdolności producenta do zidentyfikowania

wymagań oraz do przeprowadzenia koniecznych badań zapewniających zgodność

wyposażenia morskiego z tymi wymaganiami.

14.06.2019

©Telksinoe s. 23/33

Decyzja jest przekazywana producentowi. Powiadomienie zawiera wnioski z audytu

oraz uzasadnioną decyzję dotyczącą dokonanej oceny.

3.4. Producent podejmuje się wypełnienia obowiązków wynikających

z zatwierdzonego systemu jakości oraz utrzymania go w taki sposób, aby pozostawał

niezmiennie odpowiedni oraz wydajny.

3.5. Producent na bieżąco informuje jednostkę notyfikowaną, która zatwierdziła

system jakości, o wszelkich zamierzonych modyfikacjach systemu jakości.

Jednostka notyfikowana ocenia proponowane zmiany oraz decyduje, czy

zmodyfikowany system jakości nadal będzie spełniał wymagania, o których mowa

w pkt 3.2, lub czy konieczna jest jego ponowna ocena.

Jednostka notyfikowana powiadamia producenta o swojej decyzji. Powiadomienie

zawiera wnioski z badania oraz uzasadnioną decyzję dotyczącą dokonanej oceny.

4. Nadzór jednostki notyfikowanej

4.1. Celem nadzoru jest sprawdzenie, czy producent należycie wypełnia obowiązki

wynikające z zatwierdzonego systemu jakości.

4.2. Do celów oceny producent umożliwia jednostce notyfikowanej dostęp do miejsc

produkcji, kontroli, badania i magazynowania oraz zapewnia jej wszelkie niezbędne

informacje, w szczególności:

– dokumentację systemu jakości,

– zapisy dotyczące jakości, takie jak sprawozdania z kontroli i dane z badań, dane

dotyczące wzorcowania, sprawozdania dotyczące kwalifikacji odpowiedniego

personelu itp.

4.3. Jednostka notyfikowana przeprowadza okresowe audyty mające na celu

sprawdzenie, czy producent utrzymuje i stosuje system jakości oraz przekazuje

producentowi sprawozdanie z audytu.

4.4. Jednostka notyfikowana może ponadto składać producentowi wizytacje bez

zapowiedzi. Podczas takich wizytacji jednostka notyfikowana może, w razie

konieczności, przeprowadzić badania wyposażenia morskiego lub zlecić

przeprowadzenie takich badań w celu weryfikacji prawidłowości funkcjonowania

systemu jakości. Jednostka notyfikowana przekazuje producentowi sprawozdanie

z wizytacji oraz, w przypadku przeprowadzenia badań, sprawozdanie z badań.

5. Znak zgodności i deklaracja zgodności UE

14.06.2019

©Telksinoe s. 24/33

5.1. Producent umieszcza wymagany znak zgodności oraz, na odpowiedzialność

jednostki notyfikowanej, o której mowa w pkt 3.1, jej numer identyfikacyjny na

każdym egzemplarzu wyposażenia morskiego zgodnym z typem opisanym

w certyfikacie oraz spełniającym wymagania.

5.2. Producent sporządza pisemną deklarację zgodności UE dla każdego modelu

wyposażenia morskiego i przechowuje ją do dyspozycji właściwych organów przez

okres 10 lat od umieszczenia znaku zgodności na ostatnim wyprodukowanym

wyposażeniu morskim, jednak nie krócej niż przewidywany okres eksploatacji

wyposażenia morskiego. Deklaracja zgodności UE identyfikuje model wyposażenia

morskiego, dla którego została sporządzona.

Kopia deklaracji zgodności UE zostaje udostępniona na żądanie właściwych organów.

6. Producent przechowuje przez okres co najmniej 10 lat od umieszczenia znaku

zgodności na ostatnim wyprodukowanym wyposażeniu morskim, jednak nie krócej

niż przewidywany okres eksploatacji wyposażenia morskiego, następujące

dokumenty, które są udostępniane właściwym organom:

– dokumentację, o której mowa w pkt 3.1,

– zatwierdzoną zmianę, o której mowa w pkt 3.5,

– decyzje i sprawozdania jednostki notyfikowanej, o których mowa w pkt 3.5, 4.3

i 4.4.

7. Każda jednostka notyfikowana informuje organy notyfikujące o wydanych lub

cofniętych zatwierdzeniach systemów jakości oraz, na żądanie, udostępnia organom

notyfikującym wykaz zatwierdzeń systemów jakości, których wydania odmówiła,

które cofnęła, zawiesiła lub poddała innym ograniczeniom.

Każda jednostka notyfikowana informuje pozostałe jednostki notyfikowane

o zatwierdzeniach systemów jakości, których wydania odmówiła, które cofnęła,

zawiesiła lub poddała innym ograniczeniom, oraz, na żądanie, o zatwierdzeniach

systemów jakości, które wydała.

8. Upoważniony przedstawiciel

Obowiązki producenta określone w pkt 3.1, 3.5, 5 i 6 mogą być w jego imieniu i na

jego odpowiedzialność wypełniane przez jego upoważnionego przedstawiciela, o ile

zostały one określone w pełnomocnictwie.

Moduł E

14.06.2019

Zgodność z typem w oparciu o zapewnienie jakości wyposażenia morskiego

1. Zgodność z typem w oparciu o zapewnienie jakości wyposażenia morskiego to ta

część procedury oceny zgodności, według której producent wywiązuje się

z obowiązków przedstawionych w pkt 2 i 5 oraz na swoją wyłączną odpowiedzialność

zapewnia i deklaruje, że dane wyposażenie morskie jest zgodne z typem opisanym

w certyfikacie i spełnia mające do niego zastosowanie wymagania.

2. Produkcja

Producent posiada zatwierdzony system jakości w odniesieniu do kontroli i badania

gotowego wyposażenia morskiego zgodnie z pkt 3, a także podlega nadzorowi

zgodnie z pkt 4.

3. System jakości

3.1. Producent składa do wybranej przez siebie jednostki notyfikowanej wniosek

o ocenę jego systemu jakości w odniesieniu do danego wyposażenia morskiego.

Wniosek taki zawiera:

– nazwę i adres producenta oraz, w przypadku wniosku składanego przez

upoważnionego przedstawiciela, dodatkowo jego nazwę i adres,

– pisemną deklarację, że ten sam wniosek nie został złożony w żadnej innej jednostce

notyfikowanej,

– wszystkie informacje istotne dla przewidzianej kategorii wyposażenia morskiego,

– dokumentację dotyczącą systemu jakości,

– dokumentację techniczną zatwierdzonego typu oraz kopię certyfikatu.

3.2. System jakości zapewnia zgodność wyposażenia morskiego z typem opisanym

w certyfikacie oraz z wymaganiami.

Wszystkie elementy, wymagania i przepisy przyjęte przez producenta są

systematycznie i w uporządkowany sposób dokumentowane w formie pisemnych

polityk, procedur i instrukcji. Dokumentacja systemu jakości musi umożliwiać spójną

interpretację programów, planów, ksiąg i zapisów jakości.

Dokumentacja ta w szczególności zawiera stosowny opis:

– systemu jakości i struktury organizacyjnej, obowiązków oraz uprawnień

kierownictwa – w odniesieniu do jakości wyposażenia morskiego,

– badań i testów, które będą wykonywane po zakończeniu produkcji,

14.06.2019

– zapisów dotyczących jakości, takich jak sprawozdania z kontroli i dane z badań,

dane dotyczące wzorcowania, sprawozdania dotyczące kwalifikacji odpowiedniego

personelu itp.,

– środków monitorowania skuteczności funkcjonowania systemu jakości.

3.3. Jednostka notyfikowana ocenia system jakości, ustalając, czy spełnia on

wymagania, o których mowa w pkt 3.2.

Oprócz doświadczenia w zakresie systemów zarządzania jakością zespół audytowy

ma co najmniej jednego członka dysponującego doświadczeniem z zakresu oceny

w dziedzinie danego wyposażenia morskiego i danej technologii, a także znajomością

odpowiednich wymagań. Audyt obejmuje wizytację oceniającą w zakładzie

producenta.

Zespół audytorski dokonuje przeglądu dokumentacji technicznej, o której mowa

w pkt 3.1 tiret piąte, w celu weryfikacji zdolności producenta do zidentyfikowania

wymagań oraz do przeprowadzenia koniecznych badań zapewniających zgodność

wyposażenia morskiego z tymi wymaganiami.

Decyzja jest przekazywana producentowi. Powiadomienie zawiera wnioski z audytu

oraz uzasadnioną decyzję dotyczącą dokonanej oceny.

3.4. Producent podejmuje się wypełnienia obowiązków wynikających

z zatwierdzonego systemu jakości oraz utrzymania go w taki sposób, aby pozostawał

odpowiedni oraz wydajny.

3.5. Producent na bieżąco informuje jednostkę notyfikowaną, która zatwierdziła

system jakości, o wszelkich zamierzonych modyfikacjach systemu jakości.

Jednostka notyfikowana ocenia proponowane zmiany oraz decyduje, czy

zmodyfikowany system jakości nadal będzie spełniał wymagania, o których mowa

w pkt 3.2, lub czy konieczna jest jego ponowna ocena.

Jednostka notyfikowana powiadamia producenta o swojej decyzji. Powiadomienie

zawiera wnioski z badania oraz uzasadnioną decyzję dotyczącą dokonanej oceny.

4. Nadzór jednostki notyfikowanej

4.1. Celem nadzoru jest sprawdzenie, czy producent należycie wypełnia obowiązki

wynikające z zatwierdzonego systemu jakości.

4.2. Do celów oceny producent umożliwia jednostce notyfikowanej dostęp do miejsc

kontroli, badania i magazynowania, a także zapewnia jej wszelkie niezbędne

informacje, w szczególności:

14.06.2019

– dokumentację systemu jakości,

– zapisy dotyczące jakości, takie jak sprawozdania z kontroli i dane z badań, dane

dotyczące wzorcowania, sprawozdania dotyczące kwalifikacji odpowiedniego

personelu itp.

4.3. Jednostka notyfikowana przeprowadza okresowe audyty mające na celu

sprawdzenie, czy producent utrzymuje i stosuje system jakości oraz przekazuje

producentowi sprawozdanie z audytu.

4.4. Jednostka notyfikowana może ponadto składać producentowi wizytacje bez

zapowiedzi. Podczas takich wizytacji jednostka notyfikowana może, w razie

konieczności, przeprowadzić badania wyposażenia morskiego lub zlecić

przeprowadzenie takich badań w celu weryfikacji prawidłowości funkcjonowania

systemu jakości. Jednostka notyfikowana przekazuje producentowi sprawozdanie

z wizytacji oraz, w przypadku przeprowadzenia badań, sprawozdanie z badań.

5. Znak zgodności i deklaracja zgodności UE

5.1. Producent umieszcza wymagany znak zgodności oraz, na odpowiedzialność

jednostki notyfikowanej, o której mowa w pkt 3.1, jej numer identyfikacyjny na

każdym egzemplarzu wyposażenia morskiego zgodnym z typem opisanym

w certyfikacie oraz spełniającym wymagania.

5.2. Producent sporządza pisemną deklarację zgodności UE dla każdego modelu

wyposażenia morskiego i przechowuje ją do dyspozycji właściwych organów przez

okres 10 lat od umieszczenia znaku zgodności na ostatnim wyprodukowanym

wyposażeniu morskim, jednak nie krócej niż przewidywany okres eksploatacji

wyposażenia morskiego. Deklaracja zgodności UE identyfikuje model wyposażenia

morskiego, dla którego została sporządzona.

Kopia deklaracji zgodności UE zostaje udostępniona właściwym organom na żądanie.

6. Producent przechowuje przez okres co najmniej 10 lat od umieszczenia znaku

zgodności na ostatnim wyprodukowanym wyposażeniu morskim, jednak nie krócej

niż przewidywany okres eksploatacji wyposażenia morskiego, następujące

dokumenty, które są udostępniane właściwym organom:

– dokumentację, o której mowa w pkt 3.1,

– zatwierdzoną zmianę, o której mowa w pkt 3.5,

– decyzje i sprawozdania jednostki notyfikowanej, o których mowa w pkt 3.5, 4.3

i 4.4.

14.06.2019

7. Każda jednostka notyfikowana informuje organy notyfikujące o wydanych lub

cofniętych zatwierdzeniach systemów jakości oraz, na żądanie, udostępnia organom

notyfikującym wykaz zatwierdzeń systemów jakości, których wydania odmówiono,

które zawieszono lub poddano innym ograniczeniom.

Każda jednostka notyfikowana informuje pozostałe jednostki notyfikowane

o zatwierdzeniach systemów jakości, których wydania odmówiła, które cofnęła lub

zawiesiła, oraz, na żądanie, o zatwierdzeniach systemów jakości, które wydała.

8. Upoważniony przedstawiciel

Obowiązki producenta określone w pkt 3.1, 3.5, 5 i 6 mogą być w jego imieniu i na

jego odpowiedzialność wypełniane przez jego upoważnionego przedstawiciela, o ile

zostały one określone w pełnomocnictwie.

Moduł F

Zgodność z typem w oparciu o weryfikację wyposażenia morskiego

1. Zgodność z typem w oparciu o weryfikację wyposażenia morskiego to ta część

procedury oceny zgodności, według której producent wywiązuje się z obowiązków

określonych w pkt 2, 5.1 i 6 oraz na swoją wyłączną odpowiedzialność zapewnia

i deklaruje, że wyposażenie morskie, wobec którego zastosowano wymagania pkt 3,

jest zgodne z typem opisanym w certyfikacie i spełnia mające do niego zastosowanie

wymagania.

2. Produkcja

Producent podejmuje wszelkie niezbędne środki, aby proces produkcji i jego

monitorowanie zapewniały zgodność wytworzonego wyposażenia morskiego

z zatwierdzonym typem opisanym w certyfikacie oraz z mającymi do niego

zastosowanie wymaganiami.

3. Weryfikacja

Wybrana przez producenta jednostka notyfikowana przeprowadza odpowiednie

badania i testy w celu sprawdzenia zgodności wyposażenia morskiego

z zatwierdzonym typem opisanym w certyfikacie oraz z wymaganiami.

Zależnie od wyboru producenta, badania i testy sprawdzające zgodność wyposażenia

morskiego z wymaganiami przeprowadzane są w drodze badania i testowania każdego

wyposażenia morskiego zgodnie z pkt 4 lub statystycznego badania i testowania

wyposażenia morskiego zgodnie z pkt 5.

14.06.2019

4. Weryfikacja zgodności poprzez badanie i testowanie każdego wyposażenia

morskiego

4.1. Wszystkie egzemplarze wyposażenia morskiego są pojedynczo poddawane

badaniom i właściwym testom określonym w wymaganiach w celu zweryfikowania

ich zgodności z zatwierdzonym typem opisanym w certyfikacie oraz wymaganiami.

4.2. Jednostka notyfikowana wydaje certyfikat w odniesieniu do przeprowadzonych

badań i testów oraz umieszcza swój numer identyfikacyjny na każdym zatwierdzonym

wyposażeniu morskim lub zleca jego umieszczenie na swoją odpowiedzialność.

Producent przechowuje certyfikaty do dyspozycji właściwych organów przez okres co

najmniej 10 lat od umieszczenia znaku zgodności na ostatnim wyprodukowanym

wyposażeniu morskim, jednak nie krócej niż przewidywany okres eksploatacji

wyposażenia morskiego.

5. Statystyczna weryfikacja zgodności

5.1. Producent podejmuje wszelkie środki niezbędne, aby proces produkcji i jego

monitorowanie zapewniały jednolitość każdej wytworzonej partii wyposażenia

morskiego, oraz przedstawia swoje wyposażenie morskie do weryfikacji w formie

jednolitych partii.

5.2. Z każdej partii pobiera się losowo próbkę wyposażenia morskiego. W celu

zapewnienia zgodności wyposażenia morskiego z wymaganiami oraz ustalenia, czy

daną partię należy przyjąć, czy odrzucić, przeprowadza się indywidualne badania

i właściwe testy wszystkich egzemplarzy wyposażenia morskiego określone w normie

dotyczącej badań.

5.3. W przypadku przyjęcia partii zatwierdza się wszystkie egzemplarze wyposażenia

morskiego w partii, z wyjątkiem tego wyposażenia morskiego z próbki, które nie

przeszło pomyślnie badań.

Jednostka notyfikowana wydaje certyfikat w odniesieniu do przeprowadzonych badań

i testów oraz umieszcza swój numer identyfikacyjny na każdym zatwierdzonym

wyposażeniu morskim lub zleca jego umieszczenie na swoją odpowiedzialność.

Producent przechowuje certyfikaty do dyspozycji właściwych organów przez okres co

najmniej 10 lat od umieszczenia znaku zgodności na ostatnim wyprodukowanym

wyposażeniu morskim, jednak nie krócej niż przewidywany okres eksploatacji

wyposażenia morskiego.

14.06.2019

5.4. W przypadku odrzucenia partii wyposażenia morskiego jednostka notyfikowana

lub właściwe organy podejmują odpowiednie środki zapobiegające wprowadzeniu tej

partii do obrotu. W przypadku częstego odrzucania partii wyposażenia morskiego

jednostka notyfikowana może zawiesić weryfikację statystyczną i podjąć odpowiednie

środki.

6. Znak zgodności i deklaracja zgodności UE

6.1. Producent umieszcza wymagany znak zgodności oraz, na odpowiedzialność

jednostki notyfikowanej, o której mowa w pkt 3, jej numer identyfikacyjny na każdym

egzemplarzu wyposażenia morskiego zgodnym z typem opisanym w certyfikacie oraz

spełniającym wymagania.

6.2. Producent sporządza pisemną deklarację zgodności UE dla każdego modelu

wyposażenia morskiego i przechowuje ją do dyspozycji właściwych organów przez

okres 10 lat od umieszczenia znaku zgodności na ostatnim wyprodukowanym

wyposażeniu morskim, jednak nie krócej niż przewidywany okres eksploatacji

wyposażenia morskiego. Deklaracja zgodności UE identyfikuje model wyposażenia

morskiego, dla którego została sporządzona.

Kopia deklaracji zgodności UE zostaje udostępniona właściwym organom na żądanie.

Jeśli ustali tak jednostka notyfikowana, o której mowa w pkt 3, producent na jej

odpowiedzialność umieszcza na wyposażeniu morskim także numer identyfikacyjny

jednostki notyfikowanej.

7. W uzgodnieniu z jednostką notyfikowaną i na jej odpowiedzialność producent

może umieszczać na wyposażeniu morskim numer identyfikacyjny jednostki

notyfikowanej podczas procesu produkcji.

8. Upoważniony przedstawiciel

Obowiązki producenta mogą być w jego imieniu i na jego odpowiedzialność

wypełniane przez jego upoważnionego przedstawiciela, o ile zostały one określone

w pełnomocnictwie. Upoważniony przedstawiciel nie może wykonać obowiązków

producenta określonych w pkt 2 i 5.1.

Moduł G

Zgodność w oparciu o weryfikację jednostkową

1. Zgodność w oparciu o weryfikację jednostkową to procedura oceny zgodności,

według której producent wywiązuje się z obowiązków określonych w pkt 2, 3 i 5 oraz

14.06.2019

zapewnia i deklaruje, na swoją wyłączną odpowiedzialność, że dane wyposażenie

morskie, wobec którego zastosowano wymagania pkt 4, jest zgodne z mającymi do

niego zastosowanie wymaganiami.

2. Dokumentacja techniczna

Producent sporządza dokumentację techniczną i udostępnia ją jednostce

notyfikowanej, o której mowa w pkt 4.

Dokumentacja umożliwia ocenę wyposażenia morskiego pod względem jego

zgodności z wymaganiami oraz obejmuje odpowiednią analizę i ocenę ryzyka.

Dokumentacja techniczna określa wymagania i obejmuje, w stopniu odpowiednim dla

takiej oceny, projekt, produkcję i działanie wyposażenia morskiego. Dokumentacja

techniczna zawiera, w stosownych przypadkach, co najmniej:

– ogólny opis wyposażenia morskiego,

– projekt koncepcyjny i rysunki dotyczące produkcji oraz schematy elementów,

podzespołów, obwodów itd.,

– opisy i wyjaśnienia, niezbędne do zrozumienia działania wyposażenia morskiego

oraz rysunków i schematów, o których mowa w tiret drugie,

– wykaz wymagań i norm dotyczących badań oraz opisy rozwiązań przyjętych w celu

spełnienia wymagań,

– wyniki wykonanych obliczeń projektowych, przeprowadzonych badań itp.,

– sprawozdania z badań.

Producent przechowuje dokumentację techniczną do dyspozycji właściwych organów

przez okres co najmniej 10 lat od umieszczenia znaku zgodności na ostatnim

wyprodukowanym wyposażeniu morskim, jednak nie krócej niż przewidywany okres

eksploatacji wyposażenia morskiego.

3. Produkcja

Producent podejmuje wszelkie niezbędne środki, aby proces produkcji i jego

monitorowanie zapewniały zgodność wytworzonego wyposażenia morskiego

z wymaganiami.

4. Weryfikacja

4.1. W celu sprawdzenia zgodności wyposażenia morskiego z wymaganiami wybrana

przez producenta jednostka notyfikowana przeprowadza lub zleca przeprowadzenie

odpowiednich badań i testów określonych w normach dotyczących badań.

14.06.2019

4.2. Jednostka notyfikowana wydaje certyfikat w odniesieniu do przeprowadzonych

badań i testów oraz umieszcza swój numer identyfikacyjny na zatwierdzonym

wyposażeniu morskim lub zleca jego umieszczenie na swoją odpowiedzialność.

4.3. Producent przechowuje certyfikaty do dyspozycji właściwych organów przez

okres co najmniej 10 lat od umieszczenia znaku zgodności na ostatnim

wyprodukowanym wyposażeniu morskim, jednak nie krócej niż przewidywany okres

eksploatacji wyposażenia morskiego.

5. Znak zgodności i deklaracja zgodności UE

5.1. Producent umieszcza wymagany znak zgodności oraz, na odpowiedzialność

jednostki notyfikowanej, o której mowa w pkt 4, jej numer identyfikacyjny na każdym

egzemplarzu wyposażenia morskiego spełniającym wymagania.

5.2. Producent sporządza pisemną deklarację zgodności UE i przechowuje ją do

dyspozycji właściwych organów przez okres 10 lat od umieszczenia znaku zgodności

na ostatnim wyprodukowanym wyposażeniu morskim, jednak nie krócej niż

przewidywany okres eksploatacji wyposażenia morskiego. Deklaracja zgodności UE

identyfikuje wyposażenie morskie, dla którego została sporządzona.

Kopia deklaracji zgodności UE zostaje udostępniona na żądanie właściwych organów.

6. Upoważniony przedstawiciel

Obowiązki producenta określone w pkt 2 i 5 mogą być w jego imieniu i na jego

odpowiedzialność wypełniane przez jego upoważnionego przedstawiciela, o ile

zostały one określone w pełnomocnictwie.

14.06.2019

Załącznik nr 3

Wzór deklaracji zgodności UE (nr XXXX)

1. Model aparatury/wyposażenie morskie (numer wyposażenia morskiego, typu,

partii lub serii):

2. Nazwa i adres producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela:

3. Niniejsza deklaracja zgodności wydana zostaje na wyłączną odpowiedzialność

producenta.

4. Przedmiot deklaracji (identyfikacja aparatury; w razie konieczności identyfikacji

aparatury deklaracja zgodności może zawierać kolorową ilustrację o

wystarczającej rozdzielczości):

5. Wymieniony powyżej przedmiot niniejszej deklaracji jest zgodny z

wymaganiami unijnego prawodawstwa harmonizacyjnego:

6. Odwołania do norm zharmonizowanych, które zastosowano, wraz z datą normy,

lub do innych specyfikacji technicznych, wraz z datą specyfikacji, w odniesieniu

do których deklarowana jest zgodność:

7. Jednostka notyfikowana ... (nazwa, numer) przeprowadziła ... (opis interwencji)

i wydała certyfikat:4)

8. Informacje dodatkowe:

Podpisano w imieniu:

(miejsce i data wydania)

(nazwisko, stanowisko)

(podpis)

Jeżeli dotyczy.

14.06.2019