Wyszukiwarka ustaw

2020 Pozycja 6

©Telksinoe s. 1/51

Opracowano na

podstawie t.j.

Dz. U. z 2020 r.

poz. 6, 148.

U S T A W A

z dnia 28 września 1991 r.

o lasach

Rozdział 1

Przepisy ogólne

Art. 1. Ustawa określa:

1) zasady zachowania, ochrony i powiększania zasobów leśnych oraz zasady

gospodarki leśnej w powiązaniu z innymi elementami środowiska i z gospodarką

narodową;

2) zasady odpowiedzialności za naruszenie przepisów:

a) rozporządzenia Rady (WE) nr 2173/2005 z dnia 20 grudnia 2005 r. w

sprawie ustanowienia systemu zezwoleń na przywóz drewna do Wspólnoty

Europejskiej FLEGT (Dz. Urz. UE L 347 z 30.12.2005, str. 1, z późn. zm.),

zwanego dalej „rozporządzeniem nr 2173/2005”,

b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 995/2010 z dnia

20 października 2010 r. ustanawiającego obowiązki podmiotów

wprowadzających do obrotu drewno i produkty z drewna (Dz. Urz. UE L

295 z 12.11.2010, str. 23), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 995/2010”.

Art. 1a. Sprawy dotyczące:

1) przywozu drewna do Unii Europejskiej określają przepisy rozporządzenia nr

2173/2005;

2) wprowadzania do obrotu drewna i produktów z drewna oraz zbywania i

nabywania drewna i produktów z drewna wprowadzonych do obrotu, w tym

przez jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, określają

przepisy rozporządzenia nr 995/2010.

Art. 2. Przepisy ustawy stosuje się do lasów, bez względu na formę ich

własności.

Art. 3. Lasem w rozumieniu ustawy jest grunt:

11.02.2020

©Telksinoe s. 2/51

1) o zwartej powierzchni co najmniej 0,10 ha, pokryty roślinnością leśną (uprawami

leśnymi) – drzewami i krzewami oraz runem leśnym – lub przejściowo jej

pozbawiony:

a) przeznaczony do produkcji leśnej lub

b) stanowiący rezerwat przyrody lub wchodzący w skład parku narodowego

albo

c) wpisany do rejestru zabytków;

2) związany z gospodarką leśną, zajęty pod wykorzystywane dla potrzeb

gospodarki leśnej: budynki i budowle, urządzenia melioracji wodnych, linie

podziału przestrzennego lasu, drogi leśne, tereny pod liniami energetycznymi,

szkółki leśne, miejsca składowania drewna, a także wykorzystywany na parkingi

leśne i urządzenia turystyczne.

Art. 4. 1. Lasami stanowiącymi własność Skarbu Państwa zarządza Państwowe

Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe, zwane dalej „Lasami Państwowymi”.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do lasów:

1) będących w użytkowaniu wieczystym parków narodowych;

2) wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa;

3) będących w użytkowaniu wieczystym na mocy odrębnych przepisów.

3. W ramach sprawowanego zarządu Lasy Państwowe prowadzą gospodarkę

leśną, gospodarują gruntami i innymi nieruchomościami oraz ruchomościami

związanymi z gospodarką leśną, a także prowadzą ewidencję majątku Skarbu Państwa

oraz ustalają jego wartość.

4. Nadzór nad Lasami Państwowymi sprawuje minister właściwy do spraw

środowiska.

Art. 5. 1. Nadzór nad gospodarką leśną sprawują:

1) minister właściwy do spraw środowiska – w lasach stanowiących własność

Skarbu Państwa;

2) starosta – w lasach niestanowiących własności Skarbu Państwa.

1a. (uchylony)

2. W lasach, przez które przebiega granica powiatów, nadzór nad gospodarką

leśną sprawuje starosta, na którego terenie znajduje się większa część obszaru lasu.

3. Starosta może, w drodze porozumienia, powierzyć prowadzenie w jego

imieniu spraw z zakresu nadzoru, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, w tym wydawanie

11.02.2020

©Telksinoe s. 3/51

decyzji administracyjnych w pierwszej instancji, nadleśniczemu Lasów

Państwowych, zwanemu dalej „nadleśniczym”.

3a. W przypadku powierzenia zadania, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, starosta

przekazuje środki na realizację tego zadania.

4. Nadleśniczy prowadzi powierzone przez starostę sprawy, o których mowa

w ust. 2 i 3, po zapewnieniu przez powierzającego środków finansowych na te cele.

5. Zadania starosty, o których mowa w art. 13 ust. 3 pkt 2, art. 16 ust. 1a, art. 22

ust. 2 i art. 38a ust. 2, są zadaniami z zakresu administracji rządowej.

Art. 5a. Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska może powierzyć, w drodze

porozumienia, dyrektorowi regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych wykonywanie

zadań poza terenami jego działania, związanych z realizacją planu zadań ochronnych

lub planu ochrony obszaru Natura 2000.

Art. 5b. Minister właściwy do spraw środowiska może podjąć działania

zmierzające do opracowania narodowego programu leśnego, jako strategicznego

programu rozwoju leśnictwa w Polsce.

Art. 6. 1. Użyte w ustawie określenia oznaczają:

1) gospodarka leśna – działalność leśną w zakresie urządzania, ochrony

i zagospodarowania lasu, utrzymania i powiększania zasobów i upraw leśnych,

gospodarowania zwierzyną, pozyskiwania – z wyjątkiem skupu – drewna,

żywicy, choinek, karpiny, kory, igliwia, zwierzyny oraz płodów runa leśnego,

a także sprzedaż tych produktów oraz realizację pozaprodukcyjnych funkcji lasu;

1a) trwale zrównoważona gospodarka leśna – działalność zmierzającą do

ukształtowania struktury lasów i ich wykorzystania w sposób i tempie

zapewniającym trwałe zachowanie ich bogactwa biologicznego, wysokiej

produkcyjności oraz potencjału regeneracyjnego, żywotności i zdolności do

wypełniania, teraz i w przyszłości, wszystkich ważnych ochronnych,

gospodarczych i socjalnych funkcji na poziomie lokalnym, narodowym

i globalnym, bez szkody dla innych ekosystemów;

2) klasa bonitacji drzewostanu – wskaźnik możliwości produkcyjnej siedliska

leśnego i drzewostanu;

3) właściciel lasu – osobę fizyczną lub prawną będącą właścicielem albo

użytkownikiem wieczystym lasu oraz osobę fizyczną, osobę prawną lub

11.02.2020

©Telksinoe s. 4/51

jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej będącą

posiadaczem samoistnym, użytkownikiem, zarządcą lub dzierżawcą lasu;

4) zagrożenie trwałości – stan lasu wywołany czynnikami zewnętrznymi lub

nieprawidłową gospodarką leśną, wymagający zabiegów zwalczających

i ochronnych albo jego przebudowy;

5) (uchylony)

6) plan urządzenia lasu – podstawowy dokument gospodarki leśnej opracowywany

dla określonego obiektu, zawierający opis i ocenę stanu lasu oraz cele, zadania

i sposoby prowadzenia gospodarki leśnej;

7) uproszczony plan urządzenia lasu – plan opracowywany dla lasu o obszarze co

najmniej 10 ha, stanowiącego zwarty kompleks leśny, zawierający skrócony opis

lasu i gruntów przeznaczonych do zalesienia oraz podstawowe zadania dotyczące

gospodarki leśnej;

8) drogi leśne – drogi położone w lasach niebędące drogami publicznymi

w rozumieniu przepisów o drogach publicznych;

9) etat cięć – ilość drewna do pozyskania określoną w planie urządzenia lasu lub

uproszczonym planie urządzenia lasu, wynikającą z potrzeb odnowienia,

pielęgnowania i ochrony lasu oraz zasady trwałości i ciągłości użytkowania;

10) rozmiar pozyskania drewna – wielkość (miąższość) drewna do pozyskania

wynikającą z planów gospodarczo-finansowych;

11) program ochrony przyrody – część planu urządzenia lasu zawierającą

kompleksowy opis stanu przyrody, zadania z zakresu jej ochrony i metody ich

realizacji, obejmującą zasięg terytorialny nadleśnictwa.

2. (uchylony)

3. W lasach, o których mowa w art. 4 ust. 2 pkt 2, będących w użytkowaniu

wieczystym, określone w ustawie prawa i obowiązki Krajowego Ośrodka Wsparcia

Rolnictwa wykonuje użytkownik wieczysty.

Rozdział 2

Gospodarka leśna

Art. 7. 1. Trwale zrównoważoną gospodarkę leśną prowadzi się według planu

urządzenia lasu lub uproszczonego planu urządzenia lasu, z uwzględnieniem

w szczególności następujących celów:

11.02.2020

©Telksinoe s. 5/51

1) zachowania lasów i korzystnego ich wpływu na klimat, powietrze, wodę, glebę,

warunki życia i zdrowia człowieka oraz na równowagę przyrodniczą;

2) ochrony lasów, zwłaszcza lasów i ekosystemów leśnych stanowiących naturalne

fragmenty rodzimej przyrody lub lasów szczególnie cennych ze względu na:

a) zachowanie różnorodności przyrodniczej,

b) zachowanie leśnych zasobów genetycznych,

c) walory krajobrazowe,

d) potrzeby nauki;

3) ochrony gleb i terenów szczególnie narażonych na zanieczyszczenie lub

uszkodzenie oraz o specjalnym znaczeniu społecznym;

4) ochrony wód powierzchniowych i głębinowych, retencji zlewni, w szczególności

na obszarach wododziałów i na obszarach zasilania zbiorników wód

podziemnych;

5) produkcji, na zasadzie racjonalnej gospodarki, drewna oraz surowców

i produktów ubocznego użytkowania lasu.

2. Gospodarka leśna w lasach stanowiących rezerwaty przyrody oraz

wchodzących w skład parków narodowych uwzględnia zasady określone w przepisach

o ochronie przyrody.

3. Gospodarka leśna w lasach wpisanych do rejestru zabytków i w lasach, na

terenie których znajdują się zabytki archeologiczne wpisane do rejestru zabytków,

prowadzona jest w uzgodnieniu z wojewódzkim konserwatorem zabytków,

z uwzględnieniem przepisów o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami.

[4. Udzielanie zamówień publicznych na usługi z zakresu leśnictwa, o których

mowa w art. 4d ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień

publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1843) odbywa się w sposób gwarantujący

zachowanie uczciwej konkurencji oraz przestrzeganie zasad przejrzystości i równego

traktowania.]

<4. Udzielanie zamówień publicznych na usługi z zakresu leśnictwa, Zmiana w ust. 4

w art. 7 wejdzie w

o których mowa w art. 11 ust. 5 pkt 6 ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Prawo życie z dn.

1.01.2021 r. (Dz.

zamówień publicznych (Dz. U. poz. 2019) odbywa się w sposób gwarantujący

U. z 2019 r. poz.

zachowanie uczciwej konkurencji oraz przestrzeganie zasad przejrzystości 2020).

i równego traktowania.>

11.02.2020

©Telksinoe s. 6/51

5. Podmiot prowadzący gospodarkę leśną, udzielając zamówienia, o którym

mowa w ust. 4, zamieszcza informację o udzielanym zamówieniu na swojej stronie

podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej.

6. Podmiot prowadzący gospodarkę leśną zamieszcza niezwłocznie na swojej

stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej informację o udzieleniu

zamówienia, o którym mowa w ust. 4, podając nazwę albo imię i nazwisko wyko-

nawcy, z którym zawarł umowę o wykonanie zamówienia, albo informację

o nieudzieleniu tego zamówienia.

Art. 8. Gospodarkę leśną prowadzi się według następujących zasad:

1) powszechnej ochrony lasów;

2) trwałości utrzymania lasów;

3) ciągłości i zrównoważonego wykorzystania wszystkich funkcji lasów;

4) powiększania zasobów leśnych.

Art. 9. 1. W celu zapewnienia powszechnej ochrony lasów właściciele lasów są

obowiązani do kształtowania równowagi w ekosystemach leśnych, podnoszenia

naturalnej odporności drzewostanów, a w szczególności do:

1) wykonywania zabiegów profilaktycznych i ochronnych zapobiegających

powstawaniu i rozprzestrzenianiu się pożarów;

2) zapobiegania, wykrywania i zwalczania nadmiernie pojawiających

i rozprzestrzeniających się organizmów szkodliwych;

3) ochrony gleby i wód leśnych.

2. W przypadku niewykonania obowiązków, o których mowa w ust. 1, w lasach

niestanowiących własności Skarbu Państwa zadania właścicieli lasów określa,

w drodze decyzji, starosta.

3. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem

właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe

zasady zabezpieczenia przeciwpożarowego lasów.

Art. 10. 1. W razie wystąpienia organizmów szkodliwych w stopniu

zagrażającym trwałości lasów:

1) nadleśniczy, z zastrzeżeniem pkt 2, wykonuje zabiegi zwalczające i ochronne;

2) starosta, z urzędu lub na wniosek nadleśniczego, zarządza wykonanie zabiegów

zwalczających i ochronnych w lasach zagrożonych, niestanowiących własności

Skarbu Państwa, na koszt właściwych nadleśnictw.

11.02.2020

©Telksinoe s. 7/51

2. (uchylony)

3. W razie konieczności wykonania zabiegów zwalczających i ochronnych na

obszarze dwóch lub więcej nadleśnictw – wykonanie zabiegów, o których mowa

w ust. 1 pkt 1, zarządza dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych.

Art. 11. Jednostka organizacyjna, osoba fizyczna lub prawna odpowiedzialna za

powstanie szkody w lasach jest obowiązana do jej naprawienia według zasad

określonych w Kodeksie cywilnym.

Art. 12. 1. W przypadku braku możliwości ustalenia sprawcy szkody w lasach,

powstałej w wyniku oddziaływania gazów i pyłów przemysłowych, oraz w przypadku

pożarów lub innych klęsk żywiołowych spowodowanych czynnikami biotycznymi

albo abiotycznymi, zagrażających trwałości lasów, koszty zagospodarowania

i ochrony związane z odnowieniem lub przebudową drzewostanu finansowane są

z budżetu państwa.

2. Decyzje w sprawie przyznania środków na pokrycie kosztów, o których mowa

w ust. 1, wydają:

1) minister właściwy do spraw środowiska, na wniosek Dyrektora Generalnego

Lasów Państwowych, zwanego dalej „Dyrektorem Generalnym” – w odniesieniu

do lasów pozostających w zarządzie Lasów Państwowych, będących

w użytkowaniu wieczystym oraz lasów przekazanych w użytkowanie na mocy

art. 40;

2) starosta, na wniosek właściciela lasu, po zaopiniowaniu przez nadleśniczego –

w odniesieniu do pozostałych lasów, wykonujący zadanie z zakresu

administracji rządowej.

Art. 13. 1. Właściciele lasów są obowiązani do trwałego utrzymywania lasów

i zapewnienia ciągłości ich użytkowania, a w szczególności do:

1) zachowania w lasach roślinności leśnej (upraw leśnych) oraz naturalnych bagien

i torfowisk;

2) ponownego wprowadzania roślinności leśnej (upraw leśnych) w lasach w okresie

do 5 lat od usunięcia drzewostanu;

3) pielęgnowania i ochrony lasu, w tym również ochrony przeciwpożarowej;

4) przebudowy drzewostanu, który nie zapewnia osiągnięcia celów gospodarki

leśnej, zawartych w planie urządzenia lasu, uproszczonym planie urządzenia lasu

lub decyzji, o której mowa w art. 19 ust. 3;

11.02.2020

©Telksinoe s. 8/51

5) racjonalnego użytkowania lasu w sposób trwale zapewniający optymalną

realizację wszystkich jego funkcji przez:

a) pozyskiwanie drewna w granicach nieprzekraczających możliwości

produkcyjnych lasu,

b) pozyskiwanie surowców i produktów ubocznego użytkowania lasu

w sposób zapewniający możliwość ich biologicznego odtwarzania, a także

ochronę runa leśnego.

2. Zmiana lasu na użytek rolny jest dopuszczalna w przypadkach szczególnie

uzasadnionych potrzeb właścicieli lasów.

3. W sprawach, o których mowa w ust. 2:

1) w stosunku do lasów stanowiących własność Skarbu Państwa decyzję wydaje

dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych, na wniosek nadleśniczego;

2) w stosunku do lasów niestanowiących własności Skarbu Państwa decyzję wydaje

starosta na wniosek właściciela lasu.

Art. 13a. 1. W celu realizacji trwale zrównoważonej gospodarki leśnej Lasy

Państwowe obowiązane są w szczególności do:

1) inicjowania, koordynowania i prowadzenia okresowej oceny stanu lasów

i zasobów leśnych oraz prognozowania zmian w ekosystemach leśnych;

2) sporządzania okresowych wielkoobszarowych inwentaryzacji stanu lasów oraz

aktualizacji stanu zasobów leśnych;

3) prowadzenia banku danych o zasobach leśnych i stanie lasów.

2. Zadania określone w ust. 1 pkt 2 i 3 realizowane są bez względu na formę

własności lasów.

Art. 13b. 1. W celu promocji trwale zrównoważonej gospodarki leśnej oraz

ochrony zasobów przyrody w lasach Dyrektor Generalny może, w drodze zarządzenia,

ustanawiać leśne kompleksy promocyjne.

2. W skład leśnych kompleksów promocyjnych wchodzą lasy będące

w zarządzie Lasów Państwowych. Do leśnych kompleksów promocyjnych mogą być

włączane lasy innych właścicieli, na ich wniosek.

3. Leśne kompleksy promocyjne są obszarami funkcjonalnymi o znaczeniu

ekologicznym, edukacyjnym i społecznym, dla których działalność określa jednolity

program gospodarczo-ochronny, opracowywany przez właściwego dyrektora

regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych.

11.02.2020

©Telksinoe s. 9/51

4. Dla każdego leśnego kompleksu promocyjnego Dyrektor Generalny powołuje

radę naukowo-społeczną, do której należy inicjowanie oraz ocena realizacji działań

podejmowanych w leśnym kompleksie promocyjnym.

Art. 14. 1. Powiększanie zasobów leśnych następuje w wyniku zalesienia

gruntów oraz podwyższania produkcyjności lasu w sposób określony w planie

urządzenia lasu.

2. Do zalesienia mogą być przeznaczone nieużytki, grunty rolne nieprzydatne do

produkcji rolnej i grunty rolne nieużytkowane rolniczo oraz inne grunty nadające się

do zalesienia, a w szczególności:

1) grunty położone przy źródliskach rzek lub potoków, na wododziałach, wzdłuż

brzegów rzek oraz na obrzeżach jezior i zbiorników wodnych;

2) lotne piaski i wydmy piaszczyste;

3) strome stoki, zbocza, urwiska i zapadliska;

4) hałdy i tereny po wyeksploatowanym piasku, żwirze, torfie i glinie.

2a. Wielkość zalesień, ich rozmieszczenie oraz sposób realizacji określa krajowy

program zwiększania lesistości opracowany przez ministra właściwego do spraw

środowiska, zatwierdzony przez Radę Ministrów.

3. Grunty przeznaczone do zalesienia określa miejscowy plan zagospodarowania

przestrzennego lub decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

4. Obowiązek zalesiania gruntów ciąży na nadleśniczych w odniesieniu do

gruntów w zarządzie Lasów Państwowych oraz na właścicielach lub użytkownikach

wieczystych pozostałych gruntów.

5. Właściciele lub użytkownicy wieczyści gruntów mogą otrzymać dotacje

z budżetu państwa przeznaczone na całkowite lub częściowe pokrycie kosztów

zalesienia gruntów, o których mowa w ust. 3. Decyzję w sprawie przyznania środków

na pokrycie tych kosztów wydaje starosta na wniosek właściciela lub użytkownika

wieczystego, po zaopiniowaniu przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta),

z uwzględnieniem przepisów dotyczących pomocy publicznej.

6. (uchylony)

7. Starosta właściwy ze względu na położenie gruntu objętego zalesieniem

dokonuje oceny udatności upraw leśnych najpóźniej w piątym roku od zalesienia

gruntu oraz przekwalifikuje z urzędu zalesiony grunt na leśny, jeżeli zalesienia gruntu

dokonano na podstawie przepisów o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich ze

środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i

11.02.2020

©Telksinoe s. 10/51

Gwarancji Rolnej lub na podstawie przepisów o wspieraniu rozwoju obszarów

wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju

Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata

2007–2013, lub na podstawie przepisów o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z

udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów

Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020.

8. Starosta może powierzyć, w drodze porozumienia, dokonanie oceny udatności

upraw nadleśniczemu.

Art. 14a. 1. Drewno pozyskane w lasach podlega ocechowaniu.

2. Obowiązek cechowania drewna spoczywa na właścicielach lasów,

z zastrzeżeniem ust. 3.

3. Drewno pozyskane w lasach niestanowiących własności Skarbu Państwa

cechuje starosta, który wystawia właścicielowi lasu dokument stwierdzający legalność

pozyskania drewna.

4. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,

szczegółowe zasady cechowania drewna, wzory urządzeń do cechowania i zasady ich

stosowania oraz wzór dokumentu stwierdzającego legalność pozyskania drewna.

Art. 14b. 1. Właściciele lasów realizują cele i zasady gospodarki leśnej

wskazane w ustawie, w szczególności wypełniają obowiązki, o których mowa w art.

9 ust. 1, art. 13 ust. 1 i art. 14 ust. 4, w sposób przez siebie określony, chyba że sposób

wypełniania danego obowiązku został ustalony przez przepisy prawa.

2. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,

wymagania dobrej praktyki w zakresie gospodarki leśnej, uwzględniając:

1) cele określone w art. 7 ust. 1, w tym potrzebę zachowania wszystkich zasobów,

tworów i składników przyrody w odpowiednim stanie, w szczególności

gatunków, które są przedmiotem zainteresowania Unii Europejskiej;

2) uwarunkowania gospodarcze, społeczne i kulturowe oraz cechy lokalne.

3. Gospodarka leśna wykonywana zgodnie z wymaganiami dobrej praktyki

w zakresie gospodarki leśnej nie narusza przepisów o ochronie poszczególnych

zasobów, tworów i składników przyrody, w szczególności przepisów art. 51 i art. 52

ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2018 r. poz. 1614,

2244 i 2340 oraz z 2019 r. poz. 1696 i 1815).

11.02.2020

©Telksinoe s. 11/51

Rozdział 3

Lasy ochronne

Art. 15. Za lasy szczególnie chronione, zwane dalej „lasami ochronnymi”, mogą

być uznane lasy, które:

1) chronią glebę przed zmywaniem lub wyjałowieniem, powstrzymują usuwanie się

ziemi, obrywanie się skał lub lawin;

2) chronią zasoby wód powierzchniowych i podziemnych, regulują stosunki

hydrologiczne w zlewni oraz na obszarach wododziałów;

3) ograniczają powstawanie lub rozprzestrzenianie się lotnych piasków;

4) są trwale uszkodzone na skutek działalności przemysłu;

5) stanowią drzewostany nasienne lub ostoje zwierząt i stanowiska roślin

podlegających ochronie gatunkowej;

6) mają szczególne znaczenie przyrodniczo-naukowe lub dla obronności

i bezpieczeństwa Państwa;

7) są położone:

a) w granicach administracyjnych miast i w odległości do 10 km od granic

administracyjnych miast liczących ponad 50 tys. mieszkańców,

b) w strefach ochronnych uzdrowisk i obszarów ochrony uzdrowiskowej

w rozumieniu ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie

uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz

o gminach uzdrowiskowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1056 oraz z 2019 r. poz.

1815),

c) w strefie górnej granicy lasów.

Art. 16. 1. Minister właściwy do spraw środowiska, w drodze decyzji, uznaje las

za ochronny lub pozbawia go tego charakteru, na wniosek Dyrektora Generalnego,

zaopiniowany przez radę gminy – w odniesieniu do lasów stanowiących własność

Skarbu Państwa.

1a. Starosta, po uzgodnieniu z właścicielem lasu i po zasięgnięciu opinii rady

gminy, w drodze decyzji, uznaje las za ochronny lub pozbawia go tego charakteru –

w odniesieniu do pozostałych lasów.

2. Rada gminy powinna wyrazić opinię w ciągu dwóch miesięcy od dnia

otrzymania wystąpienia o jej wyrażenie. W razie upływu tego terminu uważa się, że

rada gminy nie zgłasza zastrzeżeń.

11.02.2020

©Telksinoe s. 12/51

Art. 17. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze

rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb uznawania lasów za ochronne oraz

szczegółowe zasady prowadzenia w nich gospodarki leśnej.

Rozdział 4

Plan urządzenia lasu

Art. 18. 1. Plan urządzenia lasu sporządza się, z zastrzeżeniem ust. 2, na 10 lat,

z uwzględnieniem:

1) przyrodniczych i ekonomicznych warunków gospodarki leśnej;

2) celów i zasad gospodarki leśnej oraz sposobów ich realizacji, określonych dla

każdego drzewostanu i urządzanego obiektu, z uwzględnieniem lasów

ochronnych.

2. W przypadkach uzasadnionych stanem lasów, a w szczególności

wystąpieniem szkód lub klęsk żywiołowych, plan urządzenia lasu może być

opracowany na okresy krótsze niż 10 lat.

3. Zmiana okresu, o którym mowa w ust. 1 i 2, wymaga zgody organu

zatwierdzającego plan urządzenia lasu.

4. Plan urządzenia lasu powinien zawierać w szczególności:

1) opis lasów i gruntów przeznaczonych do zalesienia, w tym:

a) zestawienie powierzchni lasów, gruntów przeznaczonych do zalesienia oraz

lasów ochronnych,

b) zestawienie powierzchni lasów z roślinnością leśną (uprawami leśnymi)

według gatunków drzew w drzewostanie, klas wieku, klas bonitacji

drzewostanów oraz funkcji lasów;

2) analizę gospodarki leśnej w minionym okresie;

2a) program ochrony przyrody;

3) określenie zadań, w tym w szczególności dotyczących:

a) ilości przewidzianego do pozyskania drewna, określonego oddzielnie jako

etat miąższościowy użytków rębnych oraz etat powierzchniowy użytków

przedrębnych,

b) zalesień i odnowień,

c) pielęgnowania i ochrony lasu, w tym również ochrony przeciwpożarowej,

d) gospodarki łowieckiej,

e) potrzeb w zakresie infrastruktury technicznej.

11.02.2020

©Telksinoe s. 13/51

Art. 19. 1. Plany urządzenia lasu sporządza się dla lasów stanowiących własność

Skarbu Państwa, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Uproszczone plany urządzenia lasu, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, sporządza się

dla lasów niestanowiących własności Skarbu Państwa oraz dla lasów wchodzących

w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa.

3. Dla lasów rozdrobnionych o powierzchni do 10 ha, niestanowiących

własności Skarbu Państwa, zadania z zakresu gospodarki leśnej określa decyzja

starosty wydana na podstawie inwentaryzacji stanu lasów.

4. Dla lasów rozdrobnionych o powierzchni do 10 ha, wchodzących w skład

Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, zadania z zakresu gospodarki leśnej na

podstawie inwentaryzacji stanu lasów określa nadleśniczy.

5. Plany urządzenia lasu oraz uproszczone plany urządzenia lasu sporządzają

specjalistyczne jednostki lub inne podmioty wykonawstwa urządzeniowego.

Art. 19a. (uchylony)

Art. 19b. (uchylony)

Art. 19c. Wykonywanie planów urządzenia lasu może być prowadzone przez

przedsiębiorcę, w tym usługodawcę z państwa członkowskiego w rozumieniu art. 3

pkt 10 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców

zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium

Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1079, 1214, 1495 i 1655), który

dysponuje wyposażeniem technicznym oraz zatrudnia osoby posiadające odpowiednie

kwalifikacje niezbędne do terminowego i prawidłowego sporządzania planów

urządzenia lasu.

Art. 20. 1. W miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego

uwzględnia się ustalenia planów urządzenia lasu dotyczące granic i powierzchni

lasów, w tym lasów ochronnych.

2. W ewidencji gruntów i budynków uwzględnia się ustalenia planów urządzenia

lasu i uproszczonych planów urządzenia lasu dotyczące granic i powierzchni lasu.

Art. 21. 1. Plan urządzenia lasu lub uproszczony plan urządzenia lasu

sporządzany jest:

1) dla lasów będących w zarządzie Lasów Państwowych – na zlecenie i koszt

Lasów Państwowych;

11.02.2020

©Telksinoe s. 14/51

2) dla lasów niestanowiących własności Skarbu Państwa, należących do osób

fizycznych i wspólnot gruntowych – na zlecenie starosty;

3) dla pozostałych lasów – na zlecenie i koszt właścicieli.

2. Inwentaryzację stanu lasów, o której mowa w art. 19 ust. 3, przeprowadza się

na zlecenie starosty.

3. Inwentaryzację stanu lasu, o której mowa w art. 19 ust. 4, przeprowadza się na

koszt Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa.

4. Projekt uproszczonego planu urządzenia lasu wykłada się do publicznego

wglądu na okres 60 dni w siedzibie urzędu gminy. O wyłożeniu projektu

uproszczonego planu urządzenia lasu wójt (burmistrz, prezydent miasta) informuje

pisemnie właścicieli lasów, z zaznaczeniem, że uproszczony plan urządzenia lasu

będzie podstawą naliczenia podatku leśnego.

5. W terminie 30 dni od daty wyłożenia projektu uproszczonego planu

urządzenia lasu zainteresowani właściciele lasów mogą składać zastrzeżenia i wnioski

w sprawie planu. Starosta wydaje decyzje w sprawie uznania lub nieuznania

zastrzeżeń lub wniosków.

Art. 21a. 1. Wykonywanie prac z zakresu:

1) okresowych wielkoobszarowych inwentaryzacji stanu lasów,

2) aktualizacji stanu zasobów leśnych,

3) prowadzenia banku danych o zasobach leśnych i stanie lasów

4) (utracił moc)1)

– powierza się przedsiębiorstwu państwowemu pod nazwą Biuro Urządzania Lasu

i Geodezji Leśnej.

2. Do przedsiębiorstwa państwowego pod nazwą Biuro Urządzania Lasu

i Geodezji Leśnej z siedzibą w Warszawie nie stosuje się przepisów ustawy z dnia

30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i niektórych uprawnieniach pracowników

(Dz. U. z 2019 r. poz. 2181).

Art. 22. 1. Minister właściwy do spraw środowiska zatwierdza plan urządzenia

lasu dla lasów stanowiących własność Skarbu Państwa oraz uproszczone plany

urządzenia lasu dla lasów wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu

Państwa.

1)

Z dniem 5 kwietnia 2007 r. na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 26 marca

2007 r. sygn. akt K 29/06 (Dz. U. poz. 405).

11.02.2020

©Telksinoe s. 15/51

2. Starosta, po uzyskaniu opinii właściwego terytorialnie nadleśniczego,

zatwierdza uproszczony plan urządzenia lasu.

3. W terminie 30 dni od dnia otrzymania projektu uproszczonego planu

urządzenia lasu nadleśniczy może zgłosić zastrzeżenia. W razie upływu tego terminu

uważa się, że nadleśniczy nie zgłasza zastrzeżeń.

4. Minister właściwy w sprawach środowiska nadzoruje wykonanie planów

urządzenia lasu dla lasów stanowiących własność Skarbu Państwa oraz wykonanie

uproszczonych planów urządzenia lasu dla lasów wchodzących w skład Zasobu

Własności Rolnej Skarbu Państwa.

5. Starosta nadzoruje wykonanie zatwierdzonych uproszczonych planów

urządzenia lasów niestanowiących własności Skarbu Państwa.

Art. 23. 1. Zmiana planu urządzenia lasu lub uproszczonego planu urządzenia

lasu może być dokonana aneksem, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4 oraz zachowaniem

przepisów art. 22.

2. Zwiększenie rozmiaru pozyskania drewna w nadleśnictwie ponad wielkość

określoną w planie urządzenia lasu etatem miąższościowym użytków rębnych może

nastąpić tylko w związku ze szkodą lub klęską żywiołową.

3. W razie braku możliwości utrzymania przewidzianego w planie urządzenia

lasu etatu cięć użytków rębnych z przyczyn wymienionych w ust. 2, dokonuje się

zmiany planu urządzenia lasu w trybie określonym w ust. 1.

4. Pozyskanie drewna w lasach niestanowiących własności Skarbu Państwa,

niezgodnie z uproszczonym planem urządzania lasu lub decyzją, o której mowa

w art. 19 ust. 3, jest możliwe wyłącznie w przypadkach losowych; decyzje w tej

sprawie, na wniosek właściciela lasu, wydaje starosta.

Art. 24. Jeżeli właściciel lasu niestanowiącego własności Skarbu Państwa nie

wykonuje obowiązków określonych w art. 13 albo nie wykonuje zadań zawartych

w uproszczonym planie urządzenia lasu lub decyzji, o której mowa w art. 19 ust. 3,

w szczególności w zakresie:

1) ponownego wprowadzenia roślinności leśnej (upraw leśnych),

2) przebudowy drzewostanu,

3) pielęgnowania i ochrony lasu, w tym:

a) usuwania drzew opanowanych przez organizmy szkodliwe, a także złomów

i wywrotów,

11.02.2020

©Telksinoe s. 16/51

b) zabiegów pielęgnacyjnych roślinności leśnej (upraw leśnych) w wieku do

10 lat,

c) zabiegów w zakresie ochrony przeciwpożarowej

– starosta nakazuje wykonanie tych obowiązków i zadań w drodze decyzji.

Art. 25. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze

rozporządzenia:

1) szczegółowe warunki i tryb sporządzania planu urządzenia lasu, uproszczonego

planu urządzenia lasu oraz inwentaryzacji stanu lasu, o której mowa w art. 19

ust. 3,

2) szczegółowe wymagania w zakresie wyposażenia technicznego i wielkości

potencjału kadrowego niezbędnego do należytego i terminowego wykonywania

prac urządzeniowych, z uwzględnieniem wykształcenia, stażu pracy i

wykonywanych czynności

– mając na uwadze zapewnienie terminowego i prawidłowego sporządzania planów

urządzenia lasu.

Rozdział 5

Zasady udostępniania lasów

Art. 26. 1. Lasy stanowiące własność Skarbu Państwa, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3,

są udostępniane dla ludności.

2. Stałym zakazem wstępu objęte są lasy stanowiące:

1) uprawy leśne do 4 m wysokości;

2) powierzchnie doświadczalne i drzewostany nasienne;

3) ostoje zwierząt;

4) źródliska rzek i potoków;

5) obszary zagrożone erozją.

3. Nadleśniczy wprowadza okresowy zakaz wstępu do lasu stanowiącego

własność Skarbu Państwa, w razie gdy:

1) wystąpiło zniszczenie albo znaczne uszkodzenie drzewostanów lub degradacja

runa leśnego;

2) występuje duże zagrożenie pożarowe;

3) wykonywane są zabiegi gospodarcze związane z hodowlą, ochroną lasu lub

pozyskaniem drewna.

11.02.2020

©Telksinoe s. 17/51

4. Lasy objęte stałym lub okresowym zakazem wstępu, z wyjątkiem przypadków

określonych w ust. 2 pkt 1, oznacza się tablicami z napisem „zakaz wstępu” oraz

wskazaniem przyczyny i terminu obowiązywania zakazu. Obowiązek ustawiania

i utrzymywania znaków ciąży na nadleśniczym w stosunku do lasów będących

w zarządzie Lasów Państwowych oraz na właścicielach pozostałych lasów.

5. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,

wzór znaku zakazu wstępu do lasu oraz zasady jego umieszczania.

Art. 27. 1. Lasy stanowiące własność Skarbu Państwa są udostępniane,

z uwzględnieniem zakazów zawartych w art. 26 i art. 30, do zbioru płodów runa

leśnego:

1) na potrzeby własne;

2) dla celów przemysłowych, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

2. Zbiór płodów runa leśnego dla celów przemysłowych wymaga zawarcia

umowy z nadleśnictwem.

3. Nadleśniczy odmawia zawarcia umowy, w przypadku gdy zbiór runa leśnego

zagraża środowisku leśnemu.

4. Lokalizowanie pasiek w lasach stanowiących własność Skarbu Państwa jest

nieodpłatne.

5. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,

szczegółowe zasady ochrony i zbioru płodów runa leśnego oraz zasady lokalizowania

pasiek na obszarach leśnych.

Art. 28. Właściciel lasu niestanowiącego własności Skarbu Państwa może

zakazać wstępu do lasu, oznaczając ten las tablicą z odpowiednim napisem.

Art. 29. 1. Ruch pojazdem silnikowym, zaprzęgowym i motorowerem w lesie

dozwolony jest jedynie drogami publicznymi, natomiast drogami leśnymi jest

dozwolony tylko wtedy, gdy są one oznakowane drogowskazami dopuszczającymi

ruch po tych drogach. Nie dotyczy to inwalidów poruszających się pojazdami

przystosowanymi do ich potrzeb.

1a. Jazda konna w lesie dopuszczalna jest tylko drogami leśnymi wyznaczonymi

przez nadleśniczego.

2. Postój pojazdów, o których mowa w ust. 1, na drogach leśnych jest dozwolony

wyłącznie w miejscach oznakowanych.

11.02.2020

©Telksinoe s. 18/51

3. Przepisy ust. 1 oraz art. 26 ust. 2 i 3, a także art. 28, nie dotyczą wykonujących

czynności służbowe lub gospodarcze:

1) pracowników nadleśnictw;

2) osób nadzorujących gospodarkę leśną oraz kontrolujących jednostki

organizacyjne Lasów Państwowych;

3) osób zwalczających pożary oraz ratujących życie lub zdrowie ludzkie;

4) funkcjonariuszy Straży Granicznej chroniących granicę państwową oraz

funkcjonariuszy innych organów odpowiedzialnych za bezpieczeństwo

i porządek publiczny;

5) osób wykonujących czynności z zakresu gospodarki łowieckiej oraz właścicieli

pasiek zlokalizowanych na obszarach leśnych;

6) właścicieli lasów we własnych lasach;

7) osób użytkujących grunty rolne położone wśród lasów;

8) pracowników podmiotów, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4–8 ustawy z

dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668,

z późn. zm.2)), w związku z wykonywaniem badań naukowych i doświadczeń

z zakresu leśnictwa i ochrony przyrody;

8a) osób biorących udział w kształceniu kadr dla leśnictwa, w związku z

prowadzeniem zajęć szkoleniowych;

9) wojewódzkich konserwatorów przyrody oraz pracowników Służb Parków

Krajobrazowych;

10) osób sporządzających plany urządzenia lasu, uproszczone plany urządzenia lasu

lub inwentaryzację stanu lasu, o której mowa w art. 19 ust. 3.

4. Imprezy sportowe oraz inne imprezy o charakterze masowym organizowane

w lesie wymagają zgody właściciela lasu.

Art. 30. 1. W lasach zabrania się:

1) zanieczyszczania gleby i wód;

2) zaśmiecania;

3) rozkopywania gruntu;

4) niszczenia grzybów oraz grzybni;

5) niszczenia lub uszkadzania drzew, krzewów lub innych roślin;

2)

Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2018 r. poz. 2024 i 2245 oraz z 2019 r.

poz. 276, 447, 534, 577, 730, 823, 1655, 1818, 2020 i 2070.

11.02.2020

©Telksinoe s. 19/51

6) niszczenia urządzeń i obiektów gospodarczych, turystycznych i technicznych

oraz znaków i tablic;

7) zbierania płodów runa leśnego w oznakowanych miejscach zabronionych;

8) rozgarniania i zbierania ściółki;

9) wypasu zwierząt gospodarskich;

10) biwakowania poza miejscami wyznaczonymi przez właściciela lasu lub

nadleśniczego;

11) wybierania jaj i piskląt, niszczenia lęgowisk i gniazd ptasich, a także niszczenia

legowisk, nor i mrowisk;

12) płoszenia, ścigania, chwytania i zabijania dziko żyjących zwierząt;

13) puszczania psów luzem;

14) hałasowania oraz używania sygnałów dźwiękowych, z wyjątkiem przypadków

wymagających wszczęcia alarmu.

2. Przepisy ust. 1 pkt 3 i 5 nie dotyczą czynności związanych z gospodarką leśną,

a pkt 12–14 nie dotyczą polowań.

3. W lasach oraz na terenach śródleśnych, jak również w odległości do 100 m od

granicy lasu, zabrania się działań i czynności mogących wywołać niebezpieczeństwo,

a w szczególności:

1) rozniecania ognia poza miejscami wyznaczonymi do tego celu przez właściciela

lasu lub nadleśniczego;

2) korzystania z otwartego płomienia;

3) wypalania wierzchniej warstwy gleby i pozostałości roślinnych.

4. Przepisy ust. 3 nie dotyczą działań i czynności związanych z gospodarką leśną

pod warunkiem, że czynności te nie stanowią zagrożenia pożarowego.

Art. 31. W przypadku lasu będącego w użytkowaniu wieczystym na podstawie

odrębnych przepisów lub wchodzącego w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu

Państwa zadania i kompetencje określone w art. 10 ust. 1 pkt 1, art. 13 ust. 3 pkt 1,

art. 26 ust. 3 i 4 oraz art. 30 ust. 1 pkt 10 i ust. 3 pkt 1 wykonują odpowiednio

użytkownik wieczysty albo Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa. Ilekroć w tych

przepisach jest mowa o:

1) nadleśnictwie – należy przez to rozumieć jednostkę organizacyjną użytkownika

wieczystego albo Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa powołaną do

prowadzenia gospodarki leśnej;

11.02.2020

©Telksinoe s. 20/51

2) nadleśniczym – należy przez to rozumieć kierownika jednostki organizacyjnej,

o której mowa w pkt 1.

Rozdział 6

Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe

Art. 32. 1. Lasy Państwowe jako państwowa jednostka organizacyjna

nieposiadająca osobowości prawnej reprezentują Skarb Państwa w zakresie

zarządzanego mienia.

2. W skład Lasów Państwowych wchodzą następujące jednostki organizacyjne:

1) Dyrekcja Generalna Lasów Państwowych;

2) regionalne dyrekcje Lasów Państwowych;

3) nadleśnictwa;

4) inne jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej.

3. Jednostki organizacyjne:

1) o których mowa w ust. 2 pkt 2, tworzy, łączy, dzieli, likwiduje oraz określa ich

zasięg terytorialny, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw

środowiska, na wniosek Dyrektora Generalnego;

2) o których mowa w ust. 2 pkt 3, tworzy, łączy, dzieli, likwiduje oraz określa ich

zasięg terytorialny Dyrektor Generalny, na wniosek dyrektora regionalnej

dyrekcji Lasów Państwowych.

4. (uchylony)

Art. 33. 1. Lasami Państwowymi kieruje Dyrektor Generalny przy pomocy

dyrektorów regionalnych dyrekcji Lasów Państwowych.

2. Dyrektora Generalnego powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw

środowiska.

3. Dyrektor Generalny w szczególności:

1) reprezentuje Skarb Państwa w stosunkach cywilnoprawnych, w zakresie

swojego działania;

1a) inicjuje, koordynuje oraz nadzoruje działalność dyrektorów regionalnych

dyrekcji Lasów Państwowych oraz kierowników innych jednostek

organizacyjnych Lasów Państwowych o zasięgu krajowym;

1b) zarządza gruntami i innymi nieruchomościami nabytymi lub wydzielonymi

z bezpośredniego zarządu nadleśnictwa na potrzeby Dyrekcji Generalnej Lasów

11.02.2020

©Telksinoe s. 21/51

Państwowych lub wspólnych przedsięwzięć jednostek organizacyjnych Lasów

Państwowych;

2) tworzy, łączy, dzieli i likwiduje jednostki organizacyjne o zasięgu krajowym,

o których mowa w art. 32 ust. 2 pkt 4;

3) inicjuje, organizuje oraz koordynuje przedsięwzięcia na rzecz ochrony lasów,

racjonalnej gospodarki leśnej i rozwoju leśnictwa;

4) organizuje planowanie urządzeniowe w lasach i prognozowanie w leśnictwie;

5) nadzoruje i koordynuje zadania w zakresie kształcenia kadr dla leśnictwa oraz

popularyzacji wiedzy leśnej;

6) inicjuje, popiera i finansuje badania w zakresie leśnictwa oraz nadzoruje

wykorzystanie wyników tych badań;

7) wyrównuje niedobory środków finansowych w nadleśnictwach i regionalnych

dyrekcjach Lasów Państwowych, wynikające ze zróżnicowanych warunków

gospodarki leśnej;

8) organizuje wspólne przedsięwzięcia jednostek organizacyjnych Lasów

Państwowych;

9) powołuje i odwołuje:

a) zastępców Dyrektora Generalnego, w uzgodnieniu z ministrem właściwym

do spraw środowiska,

b) Głównego Inspektora Straży Leśnej,

c) dyrektorów regionalnych dyrekcji Lasów Państwowych,

d) kierowników jednostek organizacyjnych, o których mowa w pkt 2.

Art. 34. Dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych w szczególności:

1) reprezentuje Skarb Państwa w stosunkach cywilnoprawnych, w zakresie

swojego działania;

2) tworzy, za zgodą Dyrektora Generalnego, a także łączy, dzieli i likwiduje

jednostki organizacyjne o zasięgu regionalnym, o których mowa w art. 32 ust. 2

pkt 4;

2a) zarządza gruntami i innymi nieruchomościami nabytymi lub wydzielonymi

z bezpośredniego zarządu nadleśnictwa, na potrzeby regionalnej dyrekcji Lasów

Państwowych;

2b) powołuje i odwołuje:

a) zastępców dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych,

w uzgodnieniu z Dyrektorem Generalnym,

11.02.2020

©Telksinoe s. 22/51

b) nadleśniczych,

c) kierowników jednostek organizacyjnych, o których mowa w pkt 2;

2c) inicjuje, koordynuje oraz nadzoruje działalność nadleśniczych i kierowników

jednostek organizacyjnych o zasięgu regionalnym;

3) organizuje wspólne przedsięwzięcia nadzorowanych jednostek organizacyjnych

w zakresie ochrony lasu i racjonalnej gospodarki leśnej;

4) dysponuje środkami finansowymi, wydzielonymi na wyrównywanie niedoborów

środków w poszczególnych nadleśnictwach, wynikających ze zróżnicowanych

warunków gospodarki leśnej;

5) prowadzi szkolenie i doradztwo zawodowe w zakresie leśnictwa;

6) (uchylony)

7) prowadzi działalność usługową w zakresie leśnictwa na rzecz nadzorowanych

jednostek i innych przedsiębiorców;

8) reprezentuje Skarb Państwa w sprawach wynikających z postępowania

regulacyjnego określonego w ustawach o stosunku Państwa do kościołów

i innych związków wyznaniowych w Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 35. 1. Nadleśniczy prowadzi samodzielnie gospodarkę leśną

w nadleśnictwie na podstawie planu urządzenia lasu oraz odpowiada za stan lasu.

W szczególności nadleśniczy:

1) reprezentuje Skarb Państwa w stosunkach cywilnoprawnych, w zakresie

swojego działania;

2) kieruje nadleśnictwem jako podstawową jednostką organizacyjną Lasów

Państwowych;

2a) bezpośrednio zarządza lasami, gruntami i innymi nieruchomościami Skarbu

Państwa, pozostającymi w zarządzie Lasów Państwowych;

2b) (uchylony)

2c) inicjuje, koordynuje oraz nadzoruje działalność pracowników nadleśnictwa;

3) ustala organizację nadleśnictwa, w tym podział na leśnictwa zapewniający

leśniczym prawidłowe wykonywanie zadań gospodarczych, oraz zatrudnia

i zwalnia pracowników nadleśnictwa;

4) organizuje ochronę mienia i zwalczanie szkodnictwa leśnego.

2. Nadleśniczy udziela właścicielowi lasu niestanowiącego własności Skarbu

Państwa pomocy, na jego wniosek, poprzez:

1) doradztwo w zakresie zalesiania i gospodarki leśnej;

11.02.2020

©Telksinoe s. 23/51

2) (uchylony)

3) odpłatne udostępnienie sadzonek drzew i krzewów leśnych oraz

specjalistycznego sprzętu leśnego.

3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, na wniosek właściciela lasu

niestanowiącego własności Skarbu Państwa, poparty opinią wójta (burmistrza,

prezydenta miasta), nadleśniczy może udostępnić nieodpłatnie sadzonki drzew

i krzewów leśnych na ponowne wprowadzenie roślinności leśnej (upraw leśnych) –

zgodnie z uproszczonym planem urządzenia lasu lub decyzją, o której mowa w art. 19

ust. 3.

4. Nadleśniczy może, na podstawie umowy z właścicielem lasu, organizować

wykonywanie zadań gospodarczych w lesie, łącznie ze sprzedażą drewna.

5. Nadleśniczy na wniosek właściciela gruntu przeznaczonego:

1) do zalesienia – sporządza plan zalesienia oraz potwierdza wykonanie zalesienia

zgodnie z tym planem albo

2) na realizację inwestycji zwiększających odporność ekosystemów leśnych i ich

wartość dla środowiska – sporządza plan tej inwestycji oraz potwierdza jej

wykonanie zgodnie z tym planem

– w przypadku gdy zalesienie to będzie wykonywane lub inwestycja ta będzie

realizowana zgodnie z przepisami o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich ze

środków pochodzących z Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju

Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata

2014–2020.

Art. 35a. 1. Pracownicy Lasów Państwowych uprawnieni są do noszenia

munduru leśnika.

2. Uprawnienie do noszenia munduru leśnika przysługuje również:

1) pracownikom Ministerstwa Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych

i Leśnictwa3) zajmującym się nadzorem nad gospodarką leśną;

2) pracownikom starostw bezpośrednio zajmującym się nadzorem nad gospodarką

leśną w lasach niestanowiących własności Skarbu Państwa;

3) dyrektorom, nauczycielom i uczniom średnich leśnych szkół zawodowych;

3)

Obecnie urząd obsługujący ministra właściwego do spraw środowiska, na podstawie art. 90 ustawy

z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2019 r. poz. 945, 1248, 1696

i 2170), która weszła w życie z dniem 1 kwietnia 1999 r.

11.02.2020

©Telksinoe s. 24/51

4) pracownikom leśnych zakładów doświadczalnych szkół wyższych oraz

pracownikom instytutów badawczych statutowo działających na rzecz leśnictwa.

3. Osoby, o których mowa w ust. 1 i 2, ponoszą koszty umundurowania,

z zastrzeżeniem art. 46 ust. 1 pkt 1.

4. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,

wzory mundurów leśnika i oznak dla osób uprawnionych do ich noszenia.

Art. 36. 1. W zarząd Lasów Państwowych (nadleśnictw) przekazuje się

stanowiące własność Skarbu Państwa grunty przeznaczone do zalesienia

w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego lub w decyzji

o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

2. Decyzję w sprawie określonej w ust. 1 wydaje starosta.

Rozdział 6a

Gospodarowanie mieniem Skarbu Państwa będącym w zarządzie Lasów

Państwowych

Art. 37. 1. Kierownik jednostki organizacyjnej Lasów Państwowych,

z wyjątkiem kierownika jednostki organizacyjnej, o której mowa w art. 32 ust. 2 pkt

4, za zgodą Dyrektora Generalnego, może nabywać stanowiące własność osób

fizycznych, osób prawnych lub jednostek organizacyjnych nieposiadających

osobowości prawnej, którym ustawa przyznaje zdolność prawną, lasy, grunty

przeznaczone do zalesienia lub inne grunty lub nieruchomości, jeżeli jest to

uzasadnione potrzebami gospodarki leśnej i nie narusza interesu Skarbu Państwa.

2. Las lub grunt przeznaczony do zalesienia może być nabyty w szczególności

w przypadku:

1) jego bezpośredniej przyległości do gruntu pozostającego w zarządzie Lasów

Państwowych;

2) zniesienia współwłasności lasu, gruntu przeznaczonego do zalesienia lub innego

gruntu lub nieruchomości;

3) regulacji przebiegu granicy polno-leśnej.

3. Nabycie lasu, gruntu przeznaczonego do zalesienia lub innego gruntu lub

nieruchomości może nastąpić po uzyskaniu pisemnej zgody Dyrektora Generalnego,

wyrażonej na pisemny wniosek kierownika jednostki organizacyjnej Lasów

Państwowych.

4. Wniosek zawiera:

11.02.2020

©Telksinoe s. 25/51

1) uzasadnienie nabycia;

2) oznaczenie lasu, gruntu przeznaczonego do zalesienia lub innego gruntu lub

nieruchomości według danych z ewidencji gruntów i budynków;

3) oznaczenie księgi wieczystej prowadzonej dla lasu, gruntu przeznaczonego do

zalesienia lub innego gruntu lub nieruchomości;

4) aktualny opis stanu prawnego lasu, gruntu przeznaczonego do zalesienia lub

innego gruntu lub nieruchomości, a w szczególności obciążeń i sporów

granicznych;

5) informację o częściach składowych oraz przynależnościach;

6) informację o przeznaczeniu gruntu lub nieruchomości w miejscowym planie

zagospodarowania przestrzennego lub informację o braku takiego planu.

5. Las, grunt przeznaczony do zalesienia lub inny grunt lub nieruchomość mogą

być nabyte za cenę nie wyższą od wartości określonej przez rzeczoznawcę

majątkowego.

Art. 37a. 1. W przypadku sprzedaży przez osobę fizyczną, osobę prawną lub

jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której ustawa przyznaje

zdolność prawną, niestanowiącego własności Skarbu Państwa gruntu:

1) oznaczonego jako las w ewidencji gruntów i budynków lub

2) przeznaczonego do zalesienia określonego w miejscowym planie

zagospodarowania przestrzennego albo w decyzji o warunkach zabudowy

i zagospodarowania terenu, lub

3) o którym mowa w art. 3, objętego uproszczonym planem urządzenia lasu lub

decyzją, o której mowa w art. 19 ust. 3

– Skarbowi Państwa, reprezentowanemu przez Lasy Państwowe, przysługuje z mocy

prawa prawo pierwokupu tego gruntu.

2. Jeżeli nabycie gruntu, o którym mowa w ust. 1, następuje w wyniku:

1) zawarcia umowy innej niż umowa sprzedaży lub

2) jednostronnej czynności prawnej

– Lasy Państwowe reprezentujące Skarb Państwa mogą złożyć oświadczenie

o nabyciu tego gruntu za zapłatą równowartości pieniężnej.

3. Jeżeli równowartość pieniężna, o której mowa w ust. 2, nie wynika z treści

czynności prawnej, Lasy Państwowe reprezentowane przez nadleśniczego ustalają ją

w oparciu o wartość nieruchomości określoną zgodnie z przepisami o gospodarce

nieruchomościami. Jeżeli podmiot, który dokonuje zbycia gruntów w przypadkach,

11.02.2020

©Telksinoe s. 26/51

o których mowa w ust. 2, nie zgadza się na równowartość pieniężną ustaloną przez

Lasy Państwowe reprezentowane przez nadleśniczego w oparciu o wartość

nieruchomości określoną zgodnie z przepisami o gospodarce nieruchomościami,

może, w terminie 14 dni od dnia doręczenia oświadczenia, o którym mowa w art. 37d,

wystąpić do sądu o jej ustalenie. Sąd ustala równowartość pieniężną w oparciu

o wartość nieruchomości określoną zgodnie z przepisami o gospodarce

nieruchomościami.

4. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się:

1) jeżeli nabywcami są:

a) małżonek zbywcy,

b) krewni lub powinowaci zbywcy w linii prostej bez ograniczenia stopnia,

c) krewni lub powinowaci zbywcy w linii bocznej do trzeciego stopnia,

d) osoba związana ze zbywcą z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli,

e) jednostka samorządu terytorialnego;

2) w przypadku dziedziczenia;

3) w przypadku zbycia gospodarstwa rolnego, o którym mowa w ustawie z dnia

11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (Dz. U. z 2019 r. poz. 1362).

5. W przypadku gdy prawo pierwokupu gruntu, o którym mowa w ust. 1, z mocy

prawa przysługuje kilku podmiotom, pierwszeństwo w wykonaniu prawa pierwokupu

przysługuje Lasom Państwowym.

6. Przepisu ust. 5 nie stosuje się w przypadku, o którym mowa w art. 10 ust. 5i

ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody.

Art. 37b. 1. O treści umowy sprzedaży lub umowy, o której mowa w art. 37a ust.

2 pkt 1, notariusz niezwłocznie zawiadamia nadleśniczego właściwego ze względu na

miejsce położenia gruntu.

2. W przypadku, o którym mowa w art. 37a ust. 2 pkt 2, niezwłocznego

zawiadomienia dokonuje zbywca.

Art. 37c. Prawo pierwokupu oraz uprawnienie, o którym mowa w art. 37a ust. 2,

może być wykonane w terminie miesiąca od dnia otrzymania przez nadleśniczego

odpowiednio zawiadomienia o treści umowy lub zawiadomienia o treści jednostronnej

czynności prawnej.

Art. 37d. 1. Lasy Państwowe wykonują prawo pierwokupu oraz uprawnienie,

o którym mowa w art. 37a ust. 2 pkt 1, przez złożenie oświadczenia w formie aktu

11.02.2020

©Telksinoe s. 27/51

notarialnego u notariusza, o którym mowa w art. 37b, z zastrzeżeniem ust. 3.

W przypadku gdyby złożenie oświadczenia u tego notariusza było niemożliwe lub

napotykało poważne trudności, może być ono złożone u innego notariusza.

2. Notariusz doręcza oświadczenie sprzedawcy albo stronie dokonującej

przeniesienia własności, o którym mowa w art. 37a ust. 2 pkt 1.

3. W przypadku, o którym mowa w art. 37a ust. 2 pkt 2, oświadczenie składa się

u dowolnego notariusza. Nadleśniczy doręcza oświadczenie zbywcy.

Art. 37e. 1. Jeżeli nadleśniczy, o którym mowa w art. 37b, stwierdzi zasadność

nabycia gruntu, o którym mowa w art. 37a ust. 1, kieruje do Dyrektora Generalnego,

za pośrednictwem właściwego dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych,

pisemny wniosek o wyrażenie zgody na nabycie tego gruntu.

2. Przed wystąpieniem z wnioskiem nadleśniczy może zlecić określenie wartości

tego gruntu przez rzeczoznawcę majątkowego.

3. Wniosek kieruje się w terminie 10 dni od dnia otrzymania zawiadomienia,

o którym mowa w art. 37b.

4. Wniosek zawiera:

1) uzasadnienie nabycia gruntu;

2) opis stanu prawnego gruntu;

3) oznaczenie gruntu w ewidencji gruntów i budynków;

4) oznaczenie księgi wieczystej, jeżeli jest prowadzona;

5) informację o przeznaczeniu gruntu w miejscowym planie zagospodarowania

przestrzennego;

6) informację o częściach składowych oraz przynależnościach;

7) dokumentację zawierającą określenie wartości gruntu przez rzeczoznawcę

majątkowego – w przypadku, o którym mowa w ust. 2.

Art. 37f. Dyrektor Generalny wyraża, w terminie 7 dni od dnia otrzymania

wniosku, o którym mowa w art. 37e ust. 1, pisemną zgodę na nabycie gruntu na rzecz

Skarbu Państwa lub odmawia wyrażenia takiej zgody. Zgoda jest podstawą do złożenia

odpowiedniego oświadczenia, o którym mowa w art. 37d.

Art. 37g. 1. Jeżeli nadleśniczy uzna, że cena określona w umowie sprzedaży lub

odpowiednio w umowie, o której mowa w art. 37a ust. 2 pkt 1, lub jednostronnej

czynności prawnej, o której mowa w art. 37a ust. 2 pkt 2, rażąco odbiega od wartości

rynkowej gruntu, w szczególności przekracza jej wartość określoną przez

11.02.2020

©Telksinoe s. 28/51

rzeczoznawcę majątkowego, o której mowa w art. 37e ust. 2, może w terminie 14 dni

od dnia złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 37d, wystąpić do sądu

o ustalenie ceny tego gruntu.

2. Sąd ustala cenę w oparciu o wartość nieruchomości określoną zgodnie

z przepisami o gospodarce nieruchomościami.

Art. 37h. Czynność prawna dokonana niezgodnie z art. 37a lub art. 37b,

w szczególności bez zawiadomienia nadleśniczego, właściwego ze względu na

miejsce położenia gruntu, jest nieważna.

Art. 37i. Dyrektor Generalny ogłasza w Biuletynie Informacji Publicznej

informacje o wykonaniu przez Lasy Państwowe prawa pierwokupu lub uprawnienia,

o którym mowa w art. 37a ust. 2, wraz z podaniem danych dotyczących nabytego

gruntu (województwo, powiat, gmina, nazwa oraz numer obrębu ewidencyjnego,

a także numer działki ewidencyjnej), odpowiednio ceny lub równowartości pieniężnej,

za jaką nastąpiło nabycie, oraz oznaczenia księgi wieczystej, jeżeli jest prowadzona.

Art. 37j. Gruntami, o których mowa w art. 37a ust. 1, nabytymi na rzecz Skarbu

Państwa w wykonaniu prawa pierwokupu lub uprawnienia, o którym mowa w art. 37a

ust. 2, zarządzają Lasy Państwowe.

Art. 37k. 1. W sprawach nieuregulowanych w art. 37a–37h dotyczących

wykonywania prawa pierwokupu stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące

prawa pierwokupu.

2. W sprawach nieuregulowanych w art. 37a–37h dotyczących wykonywania

uprawnienia, o którym mowa w art. 37a ust. 2, stosuje się odpowiednio przepisy

Kodeksu cywilnego dotyczące prawa pierwokupu.

Art. 38. 1. Sprzedaż lasów, gruntów i innych nieruchomości Skarbu Państwa

znajdujących się w zarządzie Lasów Państwowych, z zastrzeżeniem art. 40a, może

następować w przypadkach:

1) zbywania udziałów lasów stanowiących własność Skarbu Państwa we

współwłasnościach;

2) regulacji granicy polno-leśnej;

3) stwierdzenia przez nadleśniczego nieprzydatności gruntów, budynków i budowli

na potrzeby gospodarki leśnej;

4) zmiany przeznaczenia na cele nieleśne i nierolnicze;

11.02.2020

©Telksinoe s. 29/51

5) podyktowanych ważnymi względami gospodarczymi lub społecznymi, o ile nie

narusza to interesu Skarbu Państwa.

2. Sprzedaż, o której mowa w ust. 1 pkt 1–4, wymaga zgody Dyrektora

Generalnego, z zastrzeżeniem ust. 3, a sprzedaż, o której mowa w ust. 1 pkt 5, może

nastąpić na wniosek Dyrektora Generalnego za zgodą ministra właściwego do spraw

środowiska.

3. Nadleśniczy może samodzielnie sprzedać grunty leśne i nieleśne

o powierzchni do 1 ha, jeśli stanowią enklawę wśród gruntów innej formy własności.

4. Sprzedaż lasów, gruntów i innych nieruchomości znajdujących się

w zarządzie Lasów Państwowych następuje w drodze przetargu publicznego.

W przypadku gdy dwukrotnie przeprowadzony przetarg zakończy się wynikiem

negatywnym wówczas przedmiot sprzedaży można zbyć w drodze negocjacji

cenowej.

5. W razie sprzedaży położonych w granicach administracyjnych miasta lasów,

gruntów i innych nieruchomości, o których mowa w ust. 4, gminie służy prawo

pierwokupu.

6. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,

szczegółowe warunki i tryb przeprowadzania przetargu publicznego oraz sposób

i warunki przeprowadzania negocjacji cenowej w przypadku sprzedaży lasów,

gruntów i innych nieruchomości znajdujących się w zarządzie Lasów Państwowych,

uwzględniając przejrzystość i sprawność zastosowanych procedur.

Art. 38a. 1. Nieruchomości przeznaczone na drogi krajowe, stanowiące

własność Skarbu Państwa, zarządzane przez Lasy Państwowe, stają się nieodpłatnie,

z mocy prawa, przedmiotem trwałego zarządu ustanowionego na rzecz Generalnej

Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad z dniem, w którym decyzja o ustaleniu

lokalizacji drogi krajowej stała się ostateczna.

2. Ustanowienie trwałego zarządu stwierdza starosta w drodze decyzji.

3. Decyzja, o której mowa w ust. 2, stanowi podstawę wpisu do księgi

wieczystej.

4. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio do nieruchomości objętej decyzją o:

1) zezwoleniu na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku publicznego

w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 12 lutego 2009 r. o szczególnych

zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie lotnisk użytku

publicznego (Dz. U. z 2018 r. poz. 1380) wydaną na rzecz podmiotu, o którym

11.02.2020

©Telksinoe s. 30/51

mowa w art. 28 ust. 1 tej ustawy z tym, że ustanowienie trwałego zarządu

stwierdza wojewoda w drodze decyzji;

2) pozwoleniu na realizację inwestycji w rozumieniu przepisów ustawy z dnia

8 lipca 2010 r. o szczególnych zasadach przygotowania do realizacji inwestycji

w zakresie budowli przeciwpowodziowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 933) wydaną

na rzecz podmiotu, o którym mowa w art. 2 pkt 2 tej ustawy z tym, że

ustanowienie trwałego zarządu stwierdza wojewoda w drodze decyzji.

Art. 38b. Lasy Państwowe mogą, w drodze umowy zawartej z Krajowym

Ośrodkiem Wsparcia Rolnictwa, przekazywać nieodpłatnie Krajowemu Ośrodkowi

Wsparcia Rolnictwa lasy i grunty, na których nie jest możliwe prowadzenie

racjonalnej gospodarki, stanowiące w szczególności enklawy i półenklawy wśród

gruntów wchodzących do Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa.

Art. 38c. 1. W razie zmiany przeznaczenia gruntów leśnych lub rolnych

znajdujących się w zarządzie Lasów Państwowych na cele nieleśne lub nierolnicze,

dokonanej w trybie przepisów o ochronie gruntów rolnych i leśnych, w związku

z potrzebami innej jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej,

przekazanie tych gruntów następuje nieodpłatnie, w drodze umowy o przeniesienie

zarządu pomiędzy kierownikiem jednostki organizacyjnej a:

1) nadleśniczym – w przypadku gruntów pochodzących z obszaru jednego

nadleśnictwa;

2) dyrektorem regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych – w przypadku gruntów

pochodzących z obszaru więcej niż jednego nadleśnictwa.

2. Do przejmowania w zarząd Lasów Państwowych lasów, gruntów i innych

nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa, będących w zarządzie innych

jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, bądź

przekazywania przez Lasy Państwowe w zarząd innych jednostek organizacyjnych

nieposiadających osobowości prawnej zarządzających mieniem Skarbu Państwa

takich nieruchomości, bez zmiany ich przeznaczenia, ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Art. 38d. 1. Na wniosek starosty, wykonującego zadanie z zakresu administracji

rządowej, grunty, o których mowa w art. 38c ust. 1, oraz nieprzydatne dla potrzeb

gospodarki leśnej budynki i budowle, wraz z gruntem niezbędnym do korzystania

z nich, mogą być przekazane przez Lasy Państwowe w użytkowanie wieczyste osobie

11.02.2020

©Telksinoe s. 31/51

prawnej lub użytkowanie innej jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości

prawnej.

2. (uchylony)

Art. 38e. 1. Lasy, grunty i inne nieruchomości Skarbu Państwa pozostające

w zarządzie Lasów Państwowych mogą być przedmiotem zamiany na lasy, grunty

i inne nieruchomości w przypadkach uzasadnionych potrzebami i celami gospodarki

leśnej, po ich wycenie przez osoby posiadające uprawnienia z zakresu szacowania

nieruchomości.

2. Zamiana dokonywana przez:

1) nadleśniczego – wymaga zgody dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów

Państwowych;

2) dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych – wymaga zgody Dyrektora

Generalnego.

Art. 39. Lasy, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. a oraz pkt 2, pozostające

w zarządzie Lasów Państwowych, mogą być za zgodą dyrektora regionalnej dyrekcji

Lasów Państwowych wydzierżawione przez nadleśniczego, z zachowaniem celów

i zadań gospodarki leśnej określonych w planie urządzenia lasu. Inne nieruchomości,

o których mowa w art. 4 ust. 3, pozostające w zarządzie Lasów Państwowych mogą

być wydzierżawiane i wynajmowane przez nadleśniczego za zgodą dyrektora

regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych.

Art. 39a. 1. Nadleśniczy może za zgodą dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów

Państwowych obciążyć, za wynagrodzeniem, nieruchomości pozostające w zarządzie

Lasów Państwowych służebnością drogową lub służebnością przesyłu,

z uwzględnieniem zasad gospodarki leśnej. Wynagrodzenie to stanowi własny

przychód Lasów Państwowych.

2. Wynagrodzenie za ustanowienie służebności przesyłu na rzecz

przedsiębiorstwa energetycznego zajmującego się przesyłaniem lub dystrybucją

energii elektrycznej ustala się w wysokości odpowiadającej wartości podatków i opłat

ponoszonych przez Lasy Państwowe od części nieruchomości, z której korzystanie jest

ograniczone w związku z obciążeniem tą służebnością.

3. Przedsiębiorca, na rzecz którego ustanowiono służebność przesyłu, jest

obowiązany do usuwania drzew, krzewów lub gałęzi zagrażających funkcjonowaniu

urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1 Kodeksu cywilnego.

11.02.2020

©Telksinoe s. 32/51

Art. 39b. 1. Nadleśniczy określa warunki zapewnienia dostępu, o którym mowa

w art. 30 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci

telekomunikacyjnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2062, z 2018 r. poz. 1118 oraz z 2019 r.

poz. 1815 i 2020), oraz umieszczania na nieruchomości obiektów i urządzeń, o którym

mowa w art. 33 ust. 1 tej ustawy, zwane dalej „warunkami dostępu”, z

uwzględnieniem zasad gospodarki leśnej.

2. W warunkach dostępu określa się co najmniej:

1) sposób rozliczania z tytułu zapewnienia dostępu do nieruchomości;

2) warunki związane z wybudowaniem, eksploatacją oraz naprawą lub przebudową

infrastruktury telekomunikacyjnej, w szczególności warunki wejścia na teren

nieruchomości;

3) sposób postępowania w przypadkach wystąpienia awarii;

4) procedurę rozstrzygania sporów.

3. Do warunków dostępu nadleśniczy załącza projekt umowy o dostęp, o którym

mowa w art. 30 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i

sieci telekomunikacyjnych, oraz projekt umowy o umieszczenie na nieruchomości

obiektów i urządzeń, o którym mowa w art. 33 ust. 1 tej ustawy, uwzględniające co

najmniej:

1) warunki dostępu;

2) postanowienia dotyczące stawki opłaty za dostęp;

3) postanowienia dotyczące zmiany lub rozwiązania umowy, w tym okresów

wypowiedzenia.

4. Opłatę za umieszczanie na nieruchomości obiektów i urządzeń infrastruktury

telekomunikacyjnej, o którym mowa w art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o

wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych, ustala się jako iloczyn liczby

metrów kwadratowych powierzchni nieruchomości zajętej przez rzut poziomy tych

obiektów i urządzeń i stawki opłaty za zajęcie 1 m2 nieruchomości pobieranej za każdy

rok umieszczenia na nieruchomości tych obiektów i urządzeń, przy czym za

umieszczenie na nieruchomości obiektów i urządzeń infrastruktury

telekomunikacyjnej przez okres krótszy niż rok opłata obliczana jest proporcjonalnie

do liczby dni umieszczenia tych obiektów i urządzeń na nieruchomości.

5. Stawka opłaty pobieranej za każdy rok umieszczenia na nieruchomości

obiektów i urządzeń infrastruktury telekomunikacyjnej nie może przekroczyć 2,5 zł za

zajęcie 1 m2 nieruchomości.

11.02.2020

©Telksinoe s. 33/51

6. Nie pobiera się opłaty, o której mowa w ust. 4, w przypadku gdy strony

postanowią na podstawie art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu

rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych o nieodpłatnym udostępnieniu

nieruchomości, a także wtedy gdy przedsiębiorca telekomunikacyjny w związku z

umieszczeniem na nieruchomości obiektów i urządzeń infrastruktury

telekomunikacyjnej zapewnia dostęp do usług szerokopasmowego dostępu do

Internetu o przepustowości co najmniej 30 Mb/s w budynkach lub obiektach

pozostających w zarządzie Lasów Państwowych.

7. Nadleśniczy jest obowiązany do zawierania umów o dostęp, o którym mowa

w art. 30 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci

telekomunikacyjnych, oraz umów w sprawie umieszczenia na nieruchomości

obiektów i urządzeń, o którym mowa w art. 33 ust. 1 tej ustawy, na warunkach nie

gorszych niż określone w warunkach dostępu.

8. Nadleśniczy przekazuje warunki dostępu oraz projekty umów dyrektorowi

regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych.

9. Dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych zamieszcza na swojej

stronie internetowej aktualne warunki dostępu oraz projekty umów w terminie 7 dni

od dnia przekazania przez nadleśniczego.

10. Dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych przekazuje Prezesowi

Urzędu Komunikacji Elektronicznej informację o adresie swojej strony internetowej

w terminie 7 dni od dnia zamieszczenia na niej warunków dostępu. Informacja jest

udostępniana przez punkt informacyjny, o którym mowa w art. 29a ust. 1 ustawy z

dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych.

11. W przypadku gdy warunki dostępu zostały określone w decyzji, o której

mowa w art. 35a ust. 3 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci

telekomunikacyjnych, nadleśniczy jest obowiązany do zawierania umów o dostęp, o

którym mowa w art. 30 ust. 1 i 3 tej ustawy, oraz umów w sprawie umieszczenia na

nieruchomości obiektów i urządzeń, o którym mowa w art. 33 ust. 1 tej ustawy, na

warunkach nie gorszych niż określone w decyzji.

Art. 40. 1. Dyrektor Generalny, na wniosek zainteresowanego ministra lub

organu wykonawczego jednostki samorządu terytorialnego, może przekazać w

użytkowanie wskazanej przez wnioskodawcę jednostce organizacyjnej lub Agencji

Mienia Wojskowego lasy, grunty oraz inne nieruchomości, bez zmiany ich

dotychczasowego przeznaczenia, jeżeli za tym przemawiają względy:

11.02.2020

©Telksinoe s. 34/51

1) obronności lub bezpieczeństwa państwa albo ochrony granicy państwowej;

2) nauki lub dydaktyki;

3) ochrony przyrody;

4) ochrony ujęć wodnych;

5) przeciwdziałania niebezpieczeństwu powodzi;

6) ochrony wybrzeża morskiego;

7) lecznictwa;

8) opieki nad zabytkami;

9) wypoczynku ludności;

10) gospodarki rolnej.

2. Przekazania w użytkowanie wskazanej jednostce organizacyjnej dokonuje

Dyrektor Generalny, w drodze umowy, w której określa się termin i warunki

użytkowania oraz jednostkę sprawującą nadzór nad gospodarką leśną.

3. W przypadku ustania potrzeb, dla których lasy, grunty oraz inne

nieruchomości określone w ust. 1 zostały oddane w użytkowanie, a także

w przypadku wykorzystywania ich niezgodnie z celami, dla których zostały oddane w

użytkowanie, lub prowadzenia gospodarki leśnej w sposób niezgodny z planem

urządzenia lasu Dyrektor Generalny, na wniosek dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów

Państwowych, pozbawia jednostkę prawa użytkowania.

4. W przypadkach uzasadnionych potrzebami obronności państwa lasy, na

wniosek Ministra Obrony Narodowej, za zgodą ministra właściwego do spraw

środowiska, mogą być przez Dyrektora Generalnego wyłączone z zarządu Lasów

Państwowych i przekazane w zarząd jednostce organizacyjnej podległej Ministrowi

Obrony Narodowej.

Art. 40a. 1. Lasy Państwowe mogą sprzedawać nieruchomości zabudowane

budynkami mieszkalnymi i samodzielne lokale mieszkalne, zwane dalej „lokalami”,

oraz grunty z budynkami mieszkalnymi w budowie, nieprzydatne Lasom

Państwowym.

2. Ustalenie ceny nieruchomości przy sprzedaży, o której mowa w ust. 1,

następuje na zasadach określonych w przepisach o gospodarce nieruchomościami.

3. Łącznie z lokalami sprzedaje się grunty wraz z przynależnościami, niezbędne

do korzystania z lokali. Grunty pod budynkami oraz grunty z budynkami związane,

będące przedmiotem sprzedaży, uważa się za grunty wyłączone z produkcji rolnej

i leśnej w rozumieniu przepisów o ochronie gruntów rolnych i leśnych. Grunty te

11.02.2020

©Telksinoe s. 35/51

podlegają z urzędu ujawnieniu w miejscowym planie zagospodarowania

przestrzennego oraz ewidencji gruntów i budynków jako grunty zabudowane.

4. Pracownicy i byli pracownicy Lasów Państwowych mający co najmniej

trzyletni okres zatrudnienia w Lasach Państwowych, z wyjątkiem osób, z którymi

stosunek pracy rozwiązany został bez wypowiedzenia z winy pracownika, posiadają

pierwszeństwo nabycia lokali, których są najemcami i w których mieszkają. Cena

sprzedaży lokalu podlega łącznemu obniżeniu o 6% za każdy rok zatrudnienia

w jednostkach organizacyjnych Lasów Państwowych i o 3% za każdy rok najmu tego

lokalu, nie więcej jednak niż o 95%, a spłata należności może zostać rozłożona na

60 rat miesięcznych, przy czym oprocentowanie nie może przekraczać w stosunku

rocznym stopy referencyjnej, określającej minimalne oprocentowanie podstawowych

operacji otwartego rynku prowadzonych przez Narodowy Bank Polski, powiększonej

o 2 punkty procentowe. Jeżeli osobą uprawnioną jest emeryt lub rencista, cena nabycia

lokalu ustalona jest na 5% jego wartości.

5. Przepis ust. 4 stosuje się również do osób bliskich, pozostałych po

pracownikach, które w dniu ich śmierci zamieszkiwały razem z nimi. Przez osoby

bliskie rozumie się małżonków oraz wstępnych i zstępnych, a także osoby

przysposobione. W razie zbiegu uprawnień do obniżenia należności osób

prowadzących wspólne gospodarstwo domowe, okresy zatrudnienia tych osób mogą

być sumowane, przy czym łączna obniżka nie może przekraczać 95% ceny sprzedaży

lokalu. Uprawnienie to przysługuje tylko przy nabyciu jednego lokalu.

5a. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 5, przysługuje osobom bliskim również

w stosunku do lokalu, którego prawo najmu osoby te uzyskały w zamian za lokal

dotychczas zajmowany w dniu śmierci pracownika lub byłego pracownika Lasów

Państwowych. Uprawnienie to przysługuje tylko jednej osobie bliskiej i tylko przy

nabyciu jednego lokalu.

5b. Lasy Państwowe żądają zwrotu kwoty równej udzielonej bonifikacie po jej

waloryzacji, jeżeli nabywca lokalu, o którym mowa w ust. 4, 5 i 5a, przed upływem

5 lat od dnia jego nabycia zbył ten lokal lub wykorzystał na inne cele niż mieszkalne.

Nie dotyczy to zbycia na rzecz osoby bliskiej.

5c. Waloryzacji, o której mowa w ust. 5b, dokonuje się według zasad

określonych w przepisach o gospodarce nieruchomościami.

11.02.2020

©Telksinoe s. 36/51

6. Przepisy ust. 4–5b stosuje się odpowiednio do osób, które są lub były

zatrudnione w szkołach leśnych, zakładowych przychodniach i poradniach lekarskich

oraz innych jednostkach organizacyjnych leśnictwa.

7. Najemcy nieposiadający uprawnień, o których mowa w ust. 4, 5 i 6, mogą

nabywać przeznaczone do sprzedaży lokale, które zajmują co najmniej od trzech lat,

na podstawie umowy najmu, zawartej na czas nieoznaczony, za cenę obniżoną za

każdy rok najmu o 3%, nie więcej jednak niż o 45%. Wymogu zajmowania lokalu

przez okres co najmniej trzech lat nie stosuje się do najemców będących organizacjami

pozarządowymi, które uzyskały status organizacji pożytku publicznego i prowadzą

działalność zgodnie z ustawą z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku

publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2019 r. poz. 688, 1570 i 2020).

8. Wykazy lokali oraz gruntów z budynkami mieszkalnymi w budowie

przeznaczonych do sprzedaży sporządzają dyrektorzy regionalnych dyrekcji Lasów

Państwowych. Wykazy są przedmiotem opinii związków zawodowych. Sprzedaż

może być dokonana po zatwierdzeniu wykazu przez Dyrektora Generalnego

i ogłoszeniu wykazu w Biuletynie Informacyjnym Lasów Państwowych oraz w prasie.

Ogłoszeniu w prasie nie podlega wykaz lokali zasiedlonych. O przeznaczeniu do

sprzedaży lokali oraz o terminie do skorzystania z pierwszeństwa nabycia zawiadamia

się najemców, o których mowa w ust. 4–5a, 6 i 7.

9. Pracownicy i byli pracownicy Lasów Państwowych niebędący najemcami

lokali przeznaczonych do sprzedaży, pozostających w zarządzie Lasów Państwowych,

mają pierwszeństwo nabycia lokali wolnych (pustostanów) lub gruntów z budynkami

mieszkalnymi w budowie na warunkach określonych w ust. 4.

10. Jeżeli osoby wymienione w ust. 4–7 nie skorzystają z prawa do nabycia

lokalu, w którym mieszkają, w terminie sześciu miesięcy od daty ogłoszenia oferty

sprzedaży lokalu w sposób określony w ust. 8, lokal można przekazać nieodpłatnie

gminie, łącznie z gruntami i przynależnościami niezbędnymi do korzystania z lokalu,

na zasadach określonych w przepisach o przekazywaniu zakładowych budynków

mieszkalnych przez przedsiębiorstwa państwowe.

11. Jeżeli ofertę kupna lokalu wolnego (pustostanu) lub gruntu z budynkiem

mieszkalnym w budowie zgłosi więcej niż jedna osoba, sprzedaż następuje w drodze

przetargu ograniczonego, w którym uczestniczyć mogą jedynie osoby uprawnione na

podstawie ust. 9. Przy zapłacie ceny ustalonej w przetargu ograniczonym ust. 4 stosuje

się odpowiednio.

11.02.2020

©Telksinoe s. 37/51

12. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,

szczegółowe zasady i tryb sprzedaży lokali i gruntów z budynkami mieszkalnymi

w budowie oraz kryteria kwalifikowania ich jako nieprzydatne Lasom Państwowym,

a także tryb przeprowadzania przetargu ograniczonego.

Art. 41. 1. Dyrektor Generalny, dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów

Państwowych oraz nadleśniczy mogą, w imieniu Skarbu Państwa, zaciągać kredyty

bankowe lub pożyczki z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki

Wodnej oraz z wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej.

2. Suma zaciągniętych przez Dyrektora Generalnego, dyrektorów regionalnych

dyrekcji Lasów Państwowych i nadleśniczych kredytów na dany rok nie może

przekraczać 30% wartości sprzedaży Lasów Państwowych roku poprzedniego.

Art. 42. 1. Dyrektor Generalny może, w imieniu Skarbu Państwa, tworzyć

jednoosobowe spółki Skarbu Państwa bądź przystępować do spółek z ograniczoną

odpowiedzialnością lub spółek akcyjnych.

2. Lasy stanowiące własność Skarbu Państwa znajdujące się w zarządzie Lasów

Państwowych nie mogą stanowić przedmiotu wkładu niepieniężnego do spółek,

o których mowa w ust. 1.

3. Dyrektor Generalny wykonuje uprawnienia wynikające z praw majątkowych

Skarbu Państwa w zakresie posiadanych przez Lasy Państwowe akcji i udziałów

w spółkach.

Art. 43. Dyrekcja Generalna Lasów Państwowych, regionalne dyrekcje Lasów

Państwowych i nadleśnictwa używają pieczęci okrągłej z wizerunkiem orła,

ustalonym dla godła Rzeczypospolitej Polskiej, oraz nazwy „LASY PAŃSTWOWE”

i nazwy jednostki organizacyjnej w otoku.

Art. 44. Minister właściwy do spraw środowiska, w drodze zarządzenia, nadaje

statut Lasom Państwowym, określając w nim w szczególności zasady i tryb działania

oraz organy wewnętrzne, mając na uwadze stworzenie optymalnych warunków

organizacyjnych do prawidłowej realizacji zadań przez Lasy Państwowe.

Rozdział 7

Służba Leśna

Art. 45. 1. W Lasach Państwowych tworzy się Służbę Leśną. Do Służby Leśnej

zalicza się pracowników zajmujących się:

11.02.2020

©Telksinoe s. 38/51

1) sprawami zarządu lasami będącymi w zarządzie Lasów Państwowych;

2) prowadzeniem gospodarki leśnej i ochroną lasów;

3) zwalczaniem przestępstw i wykroczeń w zakresie szkodnictwa leśnego i ochrony

przyrody oraz wykonywaniem innych zadań w zakresie ochrony mienia;

4) sprawami nadzoru, o którym mowa w art. 5, w razie powierzenia takiego

nadzoru.

2. Pracownikiem Służby Leśnej może być osoba, która:

1) jest obywatelem polskim;

2) ukończyła 21 lat;

3) ma pełnię praw cywilnych i obywatelskich;

4) posiada odpowiednie kwalifikacje zawodowe;

5) cieszy się nienaganną opinią;

6) zatrudniona jest w pełnym wymiarze czasu pracy;

7) posiada odpowiedni stan zdrowia;

8) nie była karana sądownie za przestępstwo z chęci zysku lub z innych niskich

pobudek.

Art. 46. 1. Pracownicy Służby Leśnej przy wykonywaniu czynności służbowych

korzystają z ochrony prawnej, przewidzianej w przepisach prawa karnego dla

funkcjonariuszy publicznych, a ponadto mają prawo do:

1) otrzymywania bezpłatnego umundurowania i oznak służbowych, z obowiązkiem

ich noszenia w czasie pełnienia obowiązków służbowych;

2) bezpłatnego mieszkania, jeżeli stanowisko oraz charakter pracy związane są

z koniecznością zamieszkania w miejscu jej wykonywania;

3) płatnego urlopu dla poratowania zdrowia w wymiarze nieprzekraczającym

jednorazowo sześciu miesięcy, jeżeli przepracowali w Lasach Państwowych

w pełnym wymiarze czasu pracy przez okres nie krótszy niż trzy lata;

4) (uchylony)

5) jednorazowej odprawy, przy przejściu na emeryturę lub rentę inwalidzką4),

w wysokości trzykrotnego, a powyżej 20 lat pracy w Lasach Państwowych –

sześciokrotnego wynagrodzenia otrzymywanego za ostatni miesiąc zatrudnienia.

2. (uchylony)

4)

Obecnie renta z tytułu niezdolności do pracy, na podstawie art. 10 ustawy z dnia 28 czerwca 1996 r.

o zmianie niektórych ustaw o zaopatrzeniu emerytalnym i o ubezpieczeniu społecznym (Dz. U.

poz. 461), która weszła w życie z dniem 1 września 1997 r.

11.02.2020

©Telksinoe s. 39/51

3. W razie braku mieszkań będących w zarządzie Lasów Państwowych na

potrzeby, o których mowa w ust. 1 pkt 2, pracownikowi przysługuje równoważnik

pieniężny.

4. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,

stanowiska w Służbie Leśnej, na których zatrudnionym pracownikom przysługuje

bezpłatne mieszkanie albo równoważnik pieniężny, o którym mowa w ust. 3, oraz

sposób i tryb przyznawania i zwalniania tych mieszkań, ustalania i wypłaty

równoważnika pieniężnego, mając na uwadze właściwe wykonywanie zadań

przypisanych pracownikom Służby Leśnej.

Art. 46a. Pracownikom Służby Leśnej, w tym również strażnikom leśnym,

używającym własnych pojazdów, do celów służbowych, w jazdach lokalnych, może

być przyznane prawo do zwrotu kosztów związanych z używaniem tych pojazdów –

do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego lub do wysokości nieprzekraczającej

stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach

wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem ryczałtu

pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez

pracownika.

Art. 47. 1. W Lasach Państwowych tworzy się Straż Leśną. Zadania, o których

mowa w art. 45 ust. 1 pkt 3, wykonywane są przez strażników leśnych zaliczanych do

Służby Leśnej.

1a. Strażą Leśną kieruje Główny Inspektor Straży Leśnej podporządkowany

Dyrektorowi Generalnemu.

1b. Jednostki Straży Leśnej w Lasach Państwowych stanowią:

1) posterunki w nadleśnictwach podporządkowane nadleśniczemu;

2) grupy interwencyjne w regionalnych dyrekcjach Lasów Państwowych

podporządkowane dyrektorowi regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych.

1c. Dyrektor Generalny określa:

1) organizację i zakres działania posterunków i grup interwencyjnych, o których

mowa w ust. 1b;

2) szczegółowe zasady szkolenia strażników leśnych.

2. Strażnicy leśni przy wykonywaniu zadań określonych w ust. 1 mają prawo do:

1) legitymowania osób podejrzanych o popełnienie przestępstwa lub wykroczenia,

jak również świadków przestępstwa lub wykroczenia, w celu ustalenia ich

tożsamości;

11.02.2020

©Telksinoe s. 40/51

2) nakładania oraz pobierania grzywien, w drodze mandatu karnego, w sprawach

i w zakresie określonych odrębnymi przepisami;

3) zatrzymywania i dokonywania kontroli środków transportu na obszarach leśnych

oraz w ich bezpośrednim sąsiedztwie, w celu sprawdzenia ładunku oraz

przeglądania zawartości bagaży, w razie zaistnienia uzasadnionego podejrzenia

popełnienia czynu zabronionego pod groźbą kary;

4) przeszukiwania pomieszczeń i innych miejsc, w przypadkach uzasadnionego

podejrzenia o popełnienie przestępstwa, na zasadach określonych w Kodeksie

postępowania karnego;

5) ujęcia na gorącym uczynku sprawcy przestępstwa lub wykroczenia albo

w pościgu podjętym bezpośrednio po popełnieniu przestępstwa oraz jego

doprowadzenia do Policji;

6) odbierania za pokwitowaniem przedmiotów pochodzących z przestępstwa lub

wykroczenia oraz narzędzi i środków służących do ich popełnienia;

7) prowadzenia dochodzeń oraz wnoszenia i popierania aktów oskarżenia, jeżeli

przedmiotem przestępstwa jest drzewo lub drewno pochodzące z lasów

stanowiących własność Skarbu Państwa, w trybie i na zasadach określonych w

Kodeksie postępowania karnego;

8) prowadzenia postępowania w sprawach o wykroczenia oraz udziału

w rozprawach przed kolegium do spraw wykroczeń5) w charakterze oskarżyciela

publicznego i wnoszenia środków zaskarżania do sądów rejonowych od

rozstrzygnięć kolegium5) w sprawach zwalczania wykroczeń w zakresie

szkodnictwa leśnego;

9) noszenia broni palnej długiej i krótkiej, kajdanek zakładanych na ręce, pałki

służbowej, ręcznego miotacza substancji obezwładniających oraz przedmiotów

przeznaczonych do obezwładniania osób za pomocą energii elektrycznej;

10) żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, zwracania się o taką

pomoc do jednostek gospodarczych, organizacji społecznych, jak również

w nagłych przypadkach do każdego obywatela o udzielenie doraźnej pomocy, na

zasadach określonych w ustawie o Policji.

5)

Od dnia 17 października 2001 r. w sprawach o wykroczenia w pierwszej instancji orzeka sąd

rejonowy, na podstawie art. 9 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach

o wykroczenia (Dz. U. z 2019 r. poz. 1120, 1123, 1556 i 1694).

11.02.2020

©Telksinoe s. 41/51

2a. Odebrane przedmioty, narzędzia i środki, o których mowa w ust. 2 pkt 6,

należy przechowywać pod zamknięciem w sposób zabezpieczający je przed utratą lub

uszkodzeniem.

2b. Strażnicy leśni są uprawnieni do dokonywania kontroli podmiotów

gospodarczych zajmujących się obrotem i przetwarzaniem drewna i innych produktów

leśnych, w celu sprawdzania legalności pochodzenia surowców drzewnych i innych

produktów leśnych.

2c. Administratorem danych osobowych przetwarzanych w celu, o którym

mowa w art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2018 r. o ochronie danych osobowych

przetwarzanych w związku z zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości (Dz. U. z

2019 r. poz. 125), jest minister właściwy do spraw środowiska lub Główny Inspektor

Straży Leśnej.

3. W przypadkach, o których mowa w art. 11 pkt 1–3, 8 i 10–14 ustawy z dnia

24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej (Dz. U. z 2018 r.

poz. 1834 oraz z 2019 r. poz. 15), strażnik leśny może użyć środków przymusu

bezpośredniego, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1, pkt 2 lit. a, pkt 7, 9, pkt 12

lit. a i pkt 13 tej ustawy, lub wykorzystać te środki.

3a. (uchylony)

3b. Na sposób przeprowadzenia czynności, o których mowa w ust. 3,

przysługuje zażalenie do prokuratora.

4. W przypadkach, o których mowa w art. 45 pkt 1 lit. a i pkt 2 oraz w art. 47

pkt 1, 3, 5 i 6 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego

i broni palnej, strażnik leśny może użyć broni palnej lub ją wykorzystać.

5. Użycie i wykorzystanie środków przymusu bezpośredniego i broni palnej oraz

dokumentowanie tego użycia i wykorzystania odbywa się na zasadach określonych

w ustawie z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej.

6. (uchylony)

7. Do wykonywania przez strażnika leśnego czynności, o których mowa w ust. 2

pkt 1 i 3, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o Policji.

8. Strażnikowi leśnemu wykonującemu obowiązki służbowe na gruntach

stanowiących własność Skarbu Państwa zarządzanych przez Lasy Państwowe

przysługują uprawnienia określone odrębnymi przepisami odnoszącymi się do:

1) Państwowej Straży Łowieckiej – w zakresie zwalczania kłusownictwa;

11.02.2020

©Telksinoe s. 42/51

2) Straży Ochrony Przyrody6) – w zakresie przestrzegania przepisów o ochronie

przyrody;

3) Państwowej Straży Rybackiej – w zakresie kontroli legalności dokonywania

połowu.

Art. 48. Uprawnienia strażnika leśnego w zakresie zwalczania szkodnictwa

leśnego, o których mowa w art. 47 ust. 2 pkt 1–8 i 10 oraz w ust. 8, przysługują

nadleśniczemu, zastępcy nadleśniczego oraz inżynierowi nadzoru, leśniczemu

i podleśniczemu.

Art. 48a. Dyrektor Generalny Lasów Państwowych, dyrektorzy regionalnych

dyrekcji Lasów Państwowych, nadleśniczowie oraz Główny Inspektor Straży Leśnej

współpracują z Szefem Krajowego Centrum Informacji Kryminalnych w zakresie

niezbędnym do realizacji jego zadań ustawowych.

Art. 48b. 1. Straż Leśna może współpracować z Wojskami Obrony Terytorialnej

w zakresie niezbędnym do realizacji ich zadań.

2. Minister właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z Ministrem Obrony

Narodowej, może określić, w drodze rozporządzenia, formy współdziałania Straży

Leśnej z Wojskami Obrony Terytorialnej, sprawy wymagające współdziałania, sposób

wymiany informacji dotyczących spraw wymagających współdziałania oraz formy

koordynacji wspólnych przedsięwzięć, uwzględniając potrzebę sprawnej realizacji tej

współpracy.

Art. 49. 1. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze

rozporządzenia:

1) stanowiska i wymagania kwalifikacyjne, szczegółowe zasady wynagradzania

i stopnie służbowe Służby Leśnej oraz szczegółowy tryb nadawania, obniżania

i pozbawiania stopni służbowych, uwzględniając właściwe proporcje między

wymaganiami kwalifikacyjnymi, stanowiskami i odpowiadającymi im

składnikami wynagrodzenia, które pozwolą na właściwe zatrudnienie w Lasach

Państwowych.

2) (uchylony)

2. (uchylony)

6)

Przepisy regulujące organizację Straży Ochrony Przyrody wygasły z dniem 2 lutego 2001 r.

w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 7 grudnia 2000 r. o zmianie ustawy o ochronie

przyrody (Dz. U. z 2001 r. poz. 21).

11.02.2020

©Telksinoe s. 43/51

3. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem

właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe

zasady:

1) współdziałania Lasów Państwowych z Policją – mając na względzie ustawowe

zadania tych podmiotów oraz konieczność zapewnienia poprawnej i skutecznej

współpracy;

2) przydziału, ewidencjonowania i przechowywania w regionalnej dyrekcji Lasów

Państwowych i nadleśnictwie broni i amunicji, środków przymusu

bezpośredniego w postaci kajdanek zakładanych na ręce, pałki służbowej,

ręcznych miotaczy substancji obezwładniających i przedmiotów przeznaczonych

do obezwładniania osób za pomocą energii elektrycznej – mając na względzie

konieczność uniemożliwienia dostępu do broni, amunicji i środków przymusu

bezpośredniego osobom trzecim, potrzebę ochrony ewidencji przed

uszkodzeniem, zniszczeniem lub utratą.

Rozdział 8

Gospodarka finansowa w Lasach Państwowych

Art. 50. 1. Lasy Państwowe prowadzą działalność na zasadzie samodzielności

finansowej i pokrywają koszty działalności z własnych przychodów.

2. Dyrektor Generalny Lasów Państwowych ustala dla wszystkich jednostek

organizacyjnych Lasów Państwowych zasady (politykę) rachunkowości.

3. Lasy Państwowe prowadzą rachunkowość według zasad określonych

w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r. poz. 351,

1495, 1571, 1655 i 1680).

Art. 51. Rokiem obrachunkowym w Lasach Państwowych jest rok

kalendarzowy.

Art. 52. 1. Lasy Państwowe sporządzają corocznie raport o stanie lasów oraz

sprawozdanie finansowo-gospodarcze z działalności Lasów Państwowych.

2. Rada Ministrów przedkłada Sejmowi informację o stanie lasów oraz

o realizacji krajowego programu zwiększania lesistości.

Art. 53. 1. Koszty utrzymania Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych oraz

dyrekcji regionalnych Lasów Państwowych finansowane są z wpłat obciążających

koszty działalności nadleśnictw.

11.02.2020

©Telksinoe s. 44/51

2. Minister właściwy do spraw środowiska określa, w drodze decyzji, wysokość

obciążeń, o których mowa w ust. 1.

Art. 54. Lasy Państwowe otrzymują dotacje celowe z budżetu państwa na

zadania zlecone przez administrację rządową, a w szczególności na:

1) wykup lasów i gruntów do zalesień oraz ich rekultywację, a także wykup innych

gruntów w celu zachowania ich przyrodniczego charakteru;

2) wykonywanie krajowego programu zwiększania lesistości, o którym mowa

w art. 14 ust. 2a, oraz pielęgnację i ochronę upraw i młodników powstałych

w ramach realizacji tego programu;

3) zagospodarowanie i ochronę lasów w przypadku zagrożenia ich trwałości,

o którym mowa w art. 12 ust. 1;

4) sporządzanie okresowych, wielkoobszarowych inwentaryzacji stanu lasów,

aktualizacji stanu zasobów leśnych oraz prowadzenie banku danych o zasobach

leśnych i stanie lasów, o których mowa w art. 13a ust. 1 pkt 2 i 3;

5) opracowanie planów ochrony dla rezerwatów przyrody znajdujących się

w zarządzie Lasów Państwowych, ich realizację, ochronę gatunkową roślin

i zwierząt oraz sprawowanie nadzoru nad obszarami wchodzącymi w skład sieci

Natura 2000;

6) finansowanie edukacji leśnej społeczeństwa, w szczególności poprzez tworzenie

i prowadzenie leśnych kompleksów promocyjnych, zakładanie ścieżek

przyrodniczo-leśnych;

7) sporządzanie planów zalesienia lub inwestycji, o których mowa w art. 35 ust. 5;

8) pełnienie zadań związanych z realizacją programów współfinansowanych ze

źródeł zagranicznych.

Art. 55. Dyrektor Generalny, dyrektorzy regionalnych dyrekcji Lasów

Państwowych i nadleśniczowie są dysponentami środków budżetowych w zakresie

dotacji celowych na zadania zlecone, o których mowa w art. 54, zgodnie z przepisami

o finansach publicznych.

Art. 56. 1. W Lasach Państwowych tworzy się fundusz leśny stanowiący formę

gospodarowania środkami na cele wskazane w ustawie.

2. Środkami funduszu leśnego dysponuje Dyrektor Generalny.

Art. 57. 1. Środki funduszu leśnego stanowią:

11.02.2020

©Telksinoe s. 45/51

1) odpis podstawowy liczony od wartości sprzedaży drewna, obciążający koszty

działalności nadleśnictw;

2) należności, kary i opłaty związane z wyłączeniem z produkcji gruntów leśnych;

3) należności wynikające z odszkodowań:

a) cywilnoprawnych za szkody powstałe w wyniku oddziaływania gazów

i pyłów przemysłowych, a także z innych tytułów,

b) z tytułu przedwczesnego wyrębu drzewostanów na podstawie przepisów

ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych,

c) za szkody powstałe w wyniku pożarów, prac górniczych i geologicznych;

4) dochody wynikające z udziału lub uzyskane ze sprzedaży akcji i udziałów

w spółkach, o których mowa w art. 42;

5) dotacje budżetowe, z wyłączeniem dotacji celowych, o których mowa w art. 54;

6) inne dochody uzyskane na rzecz tego funduszu.

2. Środki, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i pkt 3 lit. b, związane z wyłączeniem

z produkcji lasów niestanowiących własności Skarbu Państwa oraz lasów

znajdujących się w użytkowaniu wieczystym parków narodowych, gromadzi się na

odrębnym rachunku bankowym Dyrekcji Generalnej.

3. Środki funduszu leśnego niewykorzystane w danym roku kalendarzowym

stanowią dochód tego funduszu w następnym roku kalendarzowym.

4. Minister właściwy do spraw środowiska, na wniosek Dyrektora Generalnego,

w drodze decyzji, ustala corocznie Lasom Państwowym wielkość odpisu, o którym

mowa w ust. 1 pkt 1. Dyrektor Generalny może ustalać wielkość odpisu dla

poszczególnych dyrekcji regionalnych, a dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów

Państwowych – dla poszczególnych nadleśnictw.

Art. 58. 1. Środki funduszu leśnego przeznacza się dla nadleśnictw na

wyrównywanie niedoborów powstających przy realizacji zadań:

1) gospodarki leśnej;

2) dotyczących administracji publicznej w zakresie leśnictwa.

2. Środki funduszu leśnego mogą być przeznaczone również na:

1) wspólne przedsięwzięcia jednostek organizacyjnych Lasów Państwowych,

w szczególności w zakresie gospodarki leśnej;

2) badania naukowe;

3) tworzenie infrastruktury niezbędnej do prowadzenia gospodarki leśnej;

4) sporządzanie planów urządzenia lasu;

11.02.2020

©Telksinoe s. 46/51

5) prace związane z oceną i prognozowaniem stanu lasów i zasobów leśnych;

5a) ochronę przyrody w lasach realizowaną metodami gospodarki leśnej;

5b) nabywanie przez Skarb Państwa gruntów, o których mowa w art. 37a, oraz lasów

lub gruntów przeznaczonych do zalesiania, o których mowa w art. 37;

5c) organizację szkoleń w zakresie szacowania szkód łowieckich, o których mowa w

art. 46g ustawy z dnia 13 października 1995 r. – Prawo łowieckie (Dz. U. z 2018

r. poz. 2033 oraz z 2019 r. poz. 125, 730 i 897);

6) inne zadania z zakresu gospodarki leśnej w lasach.

3. Środki funduszu leśnego, o których mowa w art. 57 ust. 2, przeznacza się na:

1) zalesianie gruntów niestanowiących własności Skarbu Państwa;

2) realizację zadrzewień na gruntach niestanowiących własności Skarbu Państwa;

3) inne prace związane z usuwaniem skutków klęsk i prowadzeniem gospodarki

w lasach niepaństwowych;

4) (uchylony)

5) cele określone w art. 13a ust. 1;

6) zwrot zryczałtowanych kosztów udziału przedstawicieli wojewódzkich

ośrodków doradztwa rolniczego w szacowaniu szkód łowieckich, a także

ustalaniu wysokości odszkodowania za te szkody zgodnie z przepisami ustawy z

dnia 13 października 1995 r. – Prawo łowieckie.

3a. Środki funduszu leśnego, o których mowa w art. 57 ust. 2, mogą być

przeznaczone na:

1) działania niezbędne do ochrony przyrody realizowanej metodami gospodarki

leśnej polegające na:

a) wykupie przez parki narodowe na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości

położonych w granicach parku,

b) tworzeniu infrastruktury;

1a) cele określone w ust. 2 pkt 2, 3, 5a i 6 w lasach znajdujących się w użytkowaniu

wieczystym parków narodowych;

2) sporządzanie uproszczonych planów urządzenia lasu dla lasów niestanowiących

własności Skarbu Państwa, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2;

3) działania związane z zapobieganiem dalszemu rozprzestrzenianiu się

afrykańskiego pomoru świń, nakazane w trybie art. 46 ust. 3 pkt 8l ustawy z dnia

11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych

zwierząt (Dz. U. z 2018 r. poz. 1967 oraz z 2020 r. poz. 148).

11.02.2020

©Telksinoe s. 47/51

4. Dyrektor Generalny może, z wydzielonej części środków funduszu leśnego,

utworzyć fundusz stabilizacji, który zostanie przeznaczony na usuwanie

nadzwyczajnych zagrożeń dla lasów w ramach długookresowego cyklu produkcji leś-

nej.

5. Nadleśnictwa zasięgają opinii właściwych organów administracji

samorządowej w zakresie rocznego planu zalesiania gruntów niestanowiących

własności Skarbu Państwa.

6. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem

właściwym do spraw rozwoju wsi określi, w drodze rozporządzenia, wysokość

zryczałtowanych kosztów, o których mowa w ust. 3 pkt 6, mając na względzie zakres

czynności podejmowanych w ramach udziału w szacowaniu szkód łowieckich oraz

sposób ich realizacji przez przedstawicieli wojewódzkich ośrodków doradztwa

rolniczego.

Art. 58a. (uchylony)

Art. 58. Dyrekcja Generalna Lasów Państwowych dokonuje corocznie wpłat na

rzecz Funduszu Dróg Samorządowych z przychodów uzyskanych przez Lasy

Państwowe ze sprzedaży drewna w wysokości i na zasadach określonych

w przepisach ustawy z dnia 23 października 2018 r. o Funduszu Dróg

Samorządowych (Dz. U. poz. 2161 i 2383 oraz z 2019 r. poz. 1815).

Art. 59. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady

gospodarki finansowej w Lasach Państwowych.

Rozdział 9

(uchylony)

Rozdział 9a

Administracyjne kary pieniężne

Art. 66a. Kto, wbrew zakazowi określonemu w art. 4 ust. 1 rozporządzenia

nr 2173/2005, dokonuje przywozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej produktów

z drewna wywiezionych z państw partnerskich, w przypadku gdy ich dostawa nie jest

objęta zezwoleniem FLEGT, podlega administracyjnej karze pieniężnej w wysokości

dwukrotnej wartości celnej tych produktów.

Art. 66b. Kto, wbrew zakazowi określonemu w art. 4 ust. 1 rozporządzenia nr

995/2010, wprowadza do obrotu nielegalnie pozyskane drewno lub produkty z

11.02.2020

©Telksinoe s. 48/51

drewna, podlega administracyjnej karze pieniężnej w wysokości od 20 000 zł do 500

000 zł.

Art. 66c. Kto, wbrew przepisowi art. 4 ust. 2 rozporządzenia nr 995/2010,

wprowadzając do obrotu drewno lub produkty z drewna, nie stosuje:

1) środków i procedur zapewniających dostęp do informacji, o których mowa w art.

6 ust. 1 lit. a rozporządzenia nr 995/2010, lub

2) procedur oceny ryzyka, o których mowa w art. 6 ust. 1 lit. b rozporządzenia nr

995/2010, lub

3) procedur ograniczania ryzyka, o których mowa w art. 6 ust. 1 lit. c

rozporządzenia nr 995/2010

– podlega administracyjnej karze pieniężnej w wysokości od 5000 zł do 500 000 zł.

Art. 66d. Kto, wbrew przepisowi art. 4 ust. 3 rozporządzenia nr 995/2010, nie

utrzymuje lub nie ocenia regularnie stosowanych przez siebie:

1) środków i procedur zapewniających dostęp do informacji, o których mowa w art.

6 ust. 1 lit. a rozporządzenia nr 995/2010, lub

2) procedur oceny ryzyka, o których mowa w art. 6 ust. 1 lit. b rozporządzenia nr

995/2010, lub

3) procedur ograniczania ryzyka, o których mowa w art. 6 ust. 1 lit. c

rozporządzenia nr 995/2010

– podlega administracyjnej karze pieniężnej w wysokości od 5000 zł do 500 000 zł.

Art. 66e. 1. Kto, wbrew przepisom art. 5 rozporządzenia nr 995/2010, nie

przechowuje przez co najmniej 5 lat informacji pozwalających zidentyfikować

operatorów lub podmioty handlowe, którzy dostarczyli mu drewno lub produkty

z drewna, oraz podmioty handlowe, którym dostarczył drewno lub produkty z drewna,

podlega administracyjnej karze pieniężnej w wysokości od 5000 zł do 20 000 zł.

2. Tej samej karze podlega kto, wbrew przepisom art. 5 rozporządzenia nr

995/2010, nie przekazuje właściwym organom Inspekcji Ochrony Środowiska, na ich

wniosek, informacji, o których mowa w ust. 1.

Art. 66f. 1. Administracyjną karę pieniężną, o której mowa w:

1) art. 66a – wymierza, w drodze decyzji, właściwy naczelnik urzędu celno-

skarbowego;

2) art. 66b–66e – wymierza, w drodze decyzji, właściwy wojewódzki inspektor

ochrony środowiska.

11.02.2020

©Telksinoe s. 49/51

2. Przy ustalaniu wysokości administracyjnych kar pieniężnych, o których mowa

w art. 66b–66e, uwzględnia się rodzaj i zakres naruszenia, w tym jego wpływ na

środowisko, wartość drewna lub produktów z drewna, dotychczasową działalność

podmiotu, który popełnił naruszenie, w zakresie objętym przepisami rozporządzenia

nr 995/2010 oraz skutki naruszenia.

3. Jeżeli okoliczności sprawy i dowody wskazują, że do naruszenia doszło

wskutek zdarzeń lub okoliczności, którym podmiot popełniający naruszenie nie mógł

zapobiec, właściwy organ odstępuje od wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej

i umarza postępowanie.

4. Nie można nałożyć administracyjnej kary pieniężnej, jeżeli od dnia

popełnienia naruszenia upłynęły 3 lata.

Art. 66g. 1. Administracyjną karę pieniężną uiszcza się w terminie 14 dni od

dnia, w którym decyzja o wymierzeniu administracyjnej kary pieniężnej stała się

ostateczna, odpowiednio, na odrębny rachunek bankowy:

1) właściwego wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska;

2) wskazany w decyzji naczelnika urzędu celno-skarbowego o wymierzeniu

administracyjnej kary pieniężnej.

2. Wpływy z tytułu administracyjnych kar pieniężnych stanowią dochód budżetu

państwa.

Art. 66h. W sprawach dotyczących administracyjnych kar pieniężnych stosuje

się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja

podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.7)), z tym że uprawnienia organu

podatkowego przysługują organom wymierzającym administracyjne kary pieniężne.

Art. 66i. 1. Szef Krajowej Administracji Skarbowej sporządza i przedkłada

Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska, w terminie do 15 dnia miesiąca

następującego po upływie każdego kwartału, informację o podmiotach importujących

drewno i produkty z drewna, o których mowa w rozporządzeniu nr 995/2010.

2. Informacja, o której mowa w ust. 1, zawiera:

1) imię i nazwisko albo nazwę oraz adres zamieszkania albo siedziby podmiotu

importującego drewno i produkty z drewna;

2) rodzaj drewna i produktów z drewna, w tym kod CN towaru, oraz ich ilość;

7)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2019 r. poz. 924, 1018,

1495, 1520, 1553, 1556, 1649, 1655, 1667, 1751, 1818, 1978 i 2020.

11.02.2020

©Telksinoe s. 50/51

3) kraj pochodzenia drewna i produktów z drewna oraz kraj, z którego drewno i

produkty z drewna są importowane, jeżeli jest on inny niż kraj pochodzenia

drewna i produktów z drewna;

4) szacunkową wartość drewna i produktów z drewna.

Rozdział 10

Zmiany w przepisach obowiązujących oraz przepisy przejściowe i końcowe

Art. 67–73. (pominięte)

Art. 74. 1. Lasy państwowe stanowiące własność Skarbu Państwa, niebędące

w zarządzie Lasów Państwowych:

1) pozostające pod zarządem innych ministrów i nieprzekazane z państwowego

gospodarstwa leśnego w trybie art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1949 r.

o państwowym gospodarstwie leśnym (Dz. U. poz. 494, z 1950 r. poz. 448,

z 1971 r. poz. 249, z 1974 r. poz. 142, z 1982 r. poz. 54 oraz z 1989 r. poz. 192),

2) wyłączone z państwowego gospodarstwa leśnego w trybie art. 14 ust. 1 ustawy,

o której mowa w pkt 1, i przekazane pod zarząd innych ministrów,

w okresie jednego roku od wejścia w życie ustawy przechodzą, z zastrzeżeniem ust. 2,

w zarząd Lasów Państwowych.

2. Lasy, o których mowa w ust. 1, mogą być użytkowane przez dotychczasowe

jednostki organizacyjne sprawujące zarząd, na podstawie umowy zawartej zgodnie

z zasadami określonymi w art. 40 ust. 1.

3. Lasy i grunty przeznaczone do zalesienia, znajdujące się w zasobach

Państwowego Funduszu Ziemi, przechodzą w zarząd Lasów Państwowych.

Art. 75. 1. Okręgowe zarządy lasów państwowych, utworzone na podstawie

art. 6 ust. 2 lit. a ustawy z dnia 20 grudnia 1949 r. o państwowym gospodarstwie

leśnym, stają się regionalnymi dyrekcjami Lasów Państwowych, a nadleśnictwa –

nadleśnictwami, w rozumieniu ustawy.

2. Mienie okręgowych zarządów lasów państwowych staje się odpowiednio

mieniem zarządzanym przez regionalne dyrekcje Lasów Państwowych i nadleśnictwa.

3. Zakłady produkcyjno-usługowe okręgowych zarządów lasów państwowych

stają się innymi jednostkami organizacyjnymi Lasów Państwowych, wymienionymi

w art. 32 ust. 4.

Art. 76. Prawa i zobowiązania, należące na podstawie dotychczasowych

przepisów do organizacji gospodarczej skupiającej przedsiębiorstwa lasów

11.02.2020

©Telksinoe s. 51/51

państwowych pod nazwą Lasy Państwowe, stają się odpowiednio prawami i

zobowiązaniami jednostek organizacyjnych Lasów Państwowych, o których mowa

w art. 32 ust. 2.

Art. 77. Lasy, zaliczone do lasów ochronnych na podstawie przepisów

o ochronie gruntów rolnych i leśnych, stają się lasami ochronnymi w rozumieniu

ustawy.

Art. 78. Do spraw wszczętych, a niezakończonych decyzją ostateczną przed

dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.

Art. 79. (pominięty)

Art. 80. (uchylony)

Art. 81. Tracą moc:

1) dekret z dnia 5 lipca 1946 r. o Straży Leśnej (Dz. U. poz. 238 oraz z 1949 r.

poz. 110);

2) ustawa z dnia 20 grudnia 1949 r. o państwowym gospodarstwie leśnym (Dz. U.

poz. 494, z 1950 r. poz. 448, z 1971 r. poz. 249, z 1974 r. poz. 142, z 1982 r.

poz. 54 oraz z 1989 r. poz. 192);

3) ustawa z dnia 22 listopada 1973 r. o zagospodarowaniu lasów niestanowiących

własności Państwa (Dz. U. poz. 283, z 1982 r. poz. 79 oraz z 1990 r. poz. 198

i 321).

Art. 82. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1992 r.

11.02.2020