Wyszukiwarka ustaw

2019 Pozycja 45

©Telksinoe s. 1/77

Opracowano na podstawie: t.j.

Dz. U. z 2019 r.

poz. 45, 55, 60 i 1214.

U S T A W A

z dnia 21 czerwca 2002 r.

o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego 1)

Rozdział 1

Przepisy ogólne

Art. 1. Ustawa określa:

1) zasady wydawania oraz cofania pozwoleń na:

a) nabywanie, przechowywanie lub używanie materiałów wybuchowych

przeznaczonych do użytku cywilnego lub

b) wytwarzanie materiałów wybuchowych metodą in situ;

2) zasady używania materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku

cywilnego;

3) zasady przemieszczania materiałów wybuchowych przeznaczonych do

użytku cywilnego i kontroli przemieszczania tych materiałów, z wyłączeniem

wyrobów pirotechnicznych;

4) klasyfikację wprowadzanych do obrotu wyrobów pirotechnicznych oraz

ograniczenia z niej wynikające;

5) obowiązki podmiotów gospodarczych związane z wprowadzaniem do obrotu

lub udostępnianiem na rynku materiałów wybuchowych przeznaczonych do

użytku cywilnego, w tym wyrobów pirotechnicznych, a także

z wytwarzaniem materiałów wybuchowych metodą in situ;

6) obowiązki jednostek notyfikowanych związane z przydzielaniem numerów

rejestracyjnych identyfikujących wyroby pirotechniczne;

1)

Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy Rady 93/15/EWG

z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących wprowadzania do

obrotu i kontroli materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego (Dz. Urz. WE

L 121 z 15.05.1993, str. 20, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 12,

str. 58, z późn. zm.).

01.10.2019

©Telksinoe s. 2/77

7) organy nadzoru rynku prowadzące kontrole i postępowania w sprawach

materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego oraz

wyrobów pirotechnicznych;

8) obowiązek znakowania plastycznych materiałów wybuchowych

przeznaczonych do użytku cywilnego.

Art. 2. 1. Przepisy ustawy stosuje się do przedsiębiorców i jednostek

naukowych, z wyłączeniem jednostek naukowych będących jednostkami

organizacyjnymi Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej albo Policji.

2. Przepisy ustawy stosuje się także do osób zagranicznych i przedsiębiorców

zagranicznych w zakresie przemieszczania materiałów wybuchowych

przeznaczonych do użytku cywilnego.

3. Przepisów ustawy nie stosuje się do materiałów wybuchowych

nabywanych, przechowywanych, przemieszczanych i używanych przez Siły

Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej, Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego,

Agencję Wywiadu, Służbę Kontrwywiadu Wojskowego, Służbę Wywiadu

Wojskowego, Centralne Biuro Antykorupcyjne, Służba Ochrony Państwa, Policję,

Służbę Więzienną, Straż Graniczną, Służbę Celno-Skarbową oraz przez armie

obcych państw przebywające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

4. Przepisów ustawy nie stosuje się do materiałów wybuchowych

nabywanych, przechowywanych, przemieszczanych i używanych przez

zagranicznych funkcjonariuszy biorących udział we wspólnej operacji, o której

mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o udziale zagranicznych

funkcjonariuszy lub pracowników we wspólnych operacjach lub wspólnych

działaniach ratowniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2018

r. poz. 1802).

5. Przepisów ustawy, z wyjątkiem art. 9 ust. 9, nie stosuje się do amunicji.

Art. 2a. Przepisów rozdziałów 5d–5f nie stosuje się do:

1) wyrobów pirotechnicznych przeznaczonych do niehandlowego

wykorzystania w realizacji zadań:

a) Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, o których mowa w art. 3 ust. 1–

2b ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony

01.10.2019

©Telksinoe s. 3/77

Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2018 r. poz. 1459, 1669, 2182 i

2245),

b) Policji, o których mowa w art. 1 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 6 kwietnia

1990 r. o Policji (Dz. U. z 2017 r. poz. 2067, z późn. zm.2)),

c) Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu,

o których mowa w art. 5 i art. 6 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji

Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. z 2017 r.

poz. 1920, z późn. zm.3)),

d) Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu

Wojskowego, o których mowa w art. 5 i art. 6 ustawy z dnia 9 czerwca

2006 r. o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu

Wojskowego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1978 i 2405 oraz z 2018 r. poz. 650,

1544 i 1669),

e) Centralnego Biura Antykorupcyjnego, o których mowa w art. 2 ust.

1 ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Centralnym Biurze

Antykorupcyjnym (Dz. U. z 2018 r. poz. 2104),

f) Służby Ochrony Państwa, o których mowa w art. 3 ustawy z dnia

8 grudnia 2017 r. o Służbie Ochrony Państwa (Dz. U. z 2018 r. poz. 138,

z późn. zm.4)),

g) Straży Granicznej, o których mowa w art. 1 ust. 2–2b ustawy z dnia

12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2017 r. poz. 2365,

z późn. zm.5)),

h) Krajowej Administracji Skarbowej, o których mowa w art. 2 ust.

1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji

Skarbowej (Dz. U. z 2018 r. poz. 508, z późn. zm.6)),

2)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2017 r. poz. 2405

oraz z 2018 r. poz. 106, 138, 416, 650, 730, 1039, 1544, 1669, 2077, 2102 i 2245.

3)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2017 r. poz. 2405

oraz z 2018 r. poz. 138, 650, 723, 730, 1544, 1560, 1669 i 2245.

4)

Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2018 r. poz. 650, 730, 1544, 1562,

1669 i 2245.

5)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2017 r. poz. 2405

oraz z 2018 r. poz. 106, 138, 650, 730, 894 i 1544.

6)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2018 r. poz. 650,

723, 1000, 1039, 1499, 1544, 1577, 1654, 2193 i 2245.

01.10.2019

©Telksinoe s. 4/77

i) Służby Więziennej, o których mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia

9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2018 r. poz. 1542,

1669 i 2245),

j) Państwowej Straży Pożarnej, o których mowa w art. 1 ust. 2 ustawy

z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2018

r. poz. 1313, 1592 i 1669);

2) wyrobów pirotechnicznych przeznaczonych do niehandlowego

wykorzystania przez armie obcych państw przebywające na terytorium

Rzeczypospolitej Polskiej na zasadach określonych w przepisach ustawy

z dnia 23 września 1999 r. o zasadach pobytu wojsk obcych na terytorium

Rzeczypospolitej Polskiej oraz zasadach ich przemieszczania się przez to

terytorium (Dz. U. z 2018 r. poz. 2110);

3) wyposażenia morskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 2 grudnia 2016 r.

o wyposażeniu morskim (Dz. U. z 2017 r. poz. 32 oraz z 2018 r. poz. 1338);

4) wyrobów pirotechnicznych przeznaczonych do wykorzystania w przemyśle

lotniczym;

5) kapiszonów przeznaczonych specjalnie do zabawek, o których mowa

w przepisach wydanych na podstawie art. 12 ustawy z dnia 13 kwietnia

2016 r. o systemach oceny zgodności i nadzoru rynku (Dz. U. z 2017 r. poz.

1398 oraz z 2018 r. poz. 650 i 1338), dotyczących zasadniczych wymagań dla

zabawek.

Art. 2b. 1. W sprawach dotyczących akredytacji, autoryzacji i notyfikacji

jednostek notyfikowanych stosuje się przepisy rozdziałów 4 i 5 ustawy z dnia

13 kwietnia 2016 r. o systemach oceny zgodności i nadzoru rynku.

2. W sprawach dotyczących funkcjonowania systemu nadzoru rynku, kontroli

i postępowań administracyjnych w systemie nadzoru rynku oraz współpracy

między organami nadzoru rynku a organami celnymi stosuje się przepisy rozdziału

7 i art. 96 ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o systemach oceny zgodności

i nadzoru rynku.

Art. 2c. W przypadku materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku

cywilnego, w tym wyrobów pirotechnicznych, spełniających wymagania norm

zharmonizowanych lub części norm zharmonizowanych uznaje się, że te materiały

01.10.2019

©Telksinoe s. 5/77

i wyroby, spełniają wymagania bezpieczeństwa określone w przepisach wydanych

na podstawie art. 2g, objęte tymi normami lub ich częściami.

Art. 2d. 1. Deklaracja zgodności stwierdza, że wykazano spełnienie

wymagań określonych w ustawie. Jeżeli zastosowanie ma ustawa i akty unijnego

prawodawstwa harmonizacyjnego, sporządza się pojedynczą deklarację zgodności

zawierającą wszystkie informacje konieczne do zidentyfikowania aktów unijnego

prawodawstwa harmonizacyjnego, do którego deklaracja się odnosi, wraz ze

wskazaniem miejsc ich publikacji.

2. Deklarację zgodności tłumaczy na język polski podmiot gospodarczy, który

wprowadził do obrotu lub udostępnił na polskim rynku materiał wybuchowy

przeznaczony do użytku cywilnego lub wyrób pirotechniczny, jeżeli została ona

sporządzona w innym języku.

3. Deklaracja zgodności musi być zgodna z aktualnym stanem prawnym

i faktycznym.

4. Przez sporządzenie i podpisanie deklaracji zgodności producent przyjmuje

na siebie odpowiedzialność za zgodność materiału wybuchowego przeznaczonego

do użytku cywilnego lub wyrobu pirotechnicznego z wymaganiami ustawy.

Art. 2e. 1. Materiały wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego, w tym

wyroby pirotechniczne, wprowadzane do obrotu lub udostępniane na rynku

powinny spełniać wymagania ustawy.

2. Domniemywa się, że materiał wybuchowy przeznaczony do użytku

cywilnego, w tym wyrób pirotechniczny, na którym umieszczono oznakowanie CE

i dla którego sporządzono dokumentację potwierdzającą spełnienie wymagań, jest

zgodny z wymaganiami ustawy.

Art. 2f. 1. Materiały wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego, w tym

wyroby pirotechniczne, poddaje się ocenie zgodności.

2. Materiały wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego, z wyłączeniem

wyrobów pirotechnicznych, poddaje się, w zależności od potrzeb, jednej

z następujących procedur oceny zgodności z wymaganiami bezpieczeństwa,

określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 2g ust. 1:

1) badanie typu UE (moduł B) oraz, w zależności od wyboru producenta, jeden

z następujących modułów:

01.10.2019

©Telksinoe s. 6/77

a) zgodność z typem w oparciu o wewnętrzną kontrolę produkcji oraz

nadzorowaną kontrolę wyrobów w losowych odstępach czasu (moduł

C2),

b) zgodność z typem w oparciu o zapewnienie jakości procesu produkcji

(moduł D),

c) zgodność z typem w oparciu o zapewnienie jakości wyrobu (moduł E),

d) zgodność z typem w oparciu o weryfikację wyrobu (moduł F);

2) zgodność w oparciu o weryfikację jednostkową (moduł G).

3. Wyroby pirotechniczne poddaje się, w zależności od potrzeb, jednej

z następujących procedur oceny zgodności z wymaganiami bezpieczeństwa,

określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 2g ust. 2:

1) badanie typu UE (moduł B) oraz, w zależności od wyboru producenta, jeden

z następujących modułów:

a) zgodność z typem w oparciu o wewnętrzną kontrolę produkcji oraz

nadzorowaną kontrolę wyrobów w losowych odstępach czasu (moduł

C2),

b) zgodność z typem w oparciu o zapewnienie jakości procesu produkcji

(moduł D),

c) zgodność z typem w oparciu o zapewnienie jakości wyrobu (moduł E);

2) zgodność w oparciu o weryfikację jednostkową (moduł G);

3) zgodność oparta na pełnym zapewnieniu jakości (moduł H) w zakresie

dotyczącym wyrobów pirotechnicznych widowiskowych klasy F4.

Art. 2g. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze

rozporządzenia, w odniesieniu do materiałów wybuchowych przeznaczonych do

użytku cywilnego:

1) wymagania bezpieczeństwa dotyczące projektowania i wytwarzania tych

materiałów,

2) procedury oceny zgodności tych materiałów z zastosowaniem modułów

w tych procedurach,

3) zakres dokumentacji technicznej tych materiałów,

4) elementy deklaracji zgodności dla tych materiałów

– uwzględniając w szczególności rodzaj i stopień zagrożeń stwarzanych przez te

materiały, potrzebę zapewnienia identyfikacji i identyfikowalności tych materiałów

01.10.2019

©Telksinoe s. 7/77

oraz potrzebę zapewnienia użytkownikom tych materiałów informacji niezbędnych

dla ich bezpiecznego użytkowania.

2. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia,

w odniesieniu do wyrobów pirotechnicznych:

1) wymagania bezpieczeństwa dotyczące projektowania i wytwarzania tych

wyrobów,

2) procedury oceny zgodności tych wyrobów z zastosowaniem modułów w tych

procedurach,

3) zakres dokumentacji technicznej tych wyrobów,

4) wymagania dla etykiet umieszczanych na tych wyrobach,

5) elementy deklaracji zgodności dla tych wyrobów

– uwzględniając w szczególności rodzaj i stopień zagrożeń stwarzanych przez te

wyroby, potrzebę zapewnienia identyfikowalności tych wyrobów oraz potrzebę

zapewnienia użytkownikom tych wyrobów informacji niezbędnych dla ich

bezpiecznego użytkowania.

Art. 3. Ilekroć w ustawie jest mowa o:

1) (uchylony)

2) bezpieczeństwie – należy przez to rozumieć zapobieganie wypadkom, a jeżeli

mają one miejsce – ograniczanie ich skutków;

3) dokumencie wewnątrzwspólnotowego przemieszczania materiałów

wybuchowych – należy przez to rozumieć dokument, o którym mowa

w decyzji Komisji Europejskiej 2004/388/WE z dnia 15 kwietnia 2004 r.

w sprawie dokumentu wewnątrzwspólnotowego przemieszczenia materiałów

wybuchowych (Dz. Urz. UE L 120 z 24.04.2004, z późn. zm.; Dz. Urz. UE

Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 34, str. 135);

4) dystrybutorze – należy przez to rozumieć osobę fizyczną albo prawną albo

jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, działającą

w łańcuchu dostaw, niebędącą producentem ani importerem, która udostępnia

materiały wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego, w tym wyroby

pirotechniczne, na rynku;

5) grupach zgodności – należy przez to rozumieć oznaczone literowo grupy

zgodności materiałów i przedmiotów wybuchowych, określone w załączniku

A;

01.10.2019

©Telksinoe s. 8/77

6) importerze – należy przez to rozumieć:

a) osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania albo

b) osobę prawną albo jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości

prawnej, mającą siedzibę

– na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa

członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) –

strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji

Szwajcarskiej, która wprowadza do obrotu materiał wybuchowy

przeznaczony do użytku cywilnego, w tym wyrób pirotechniczny,

pochodzący z państwa trzeciego;

7) jednostkach naukowych – należy przez to rozumieć podmioty, o których

mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4–8 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo

o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668, 2024 i 2245);

8) klasach materiałów niebezpiecznych – należy przez to rozumieć grupy

materiałów i przedmiotów niebezpiecznych wydzielone na podstawie

dominującego zagrożenia, określone w załączniku A;

9) kodzie klasyfikacyjnym – należy przez to rozumieć symbol cyfrowo-literowy

składający się z podklasy i litery grupy zgodności materiału i przedmiotu

wybuchowego;

10) Konwencji – należy przez to rozumieć Konwencję w sprawie znakowania

plastycznych materiałów wybuchowych w celu ich wykrywania, podpisaną

w Montrealu dnia 1 marca 1991 r. (Dz. U. z 2007 r. poz. 948);

11) materiałach wybuchowych – należy przez to rozumieć substancje chemiczne

stałe lub ciekłe albo mieszaniny substancji, zdolne do reakcji chemicznej

z wytwarzaniem gazu o takiej temperaturze i ciśnieniu i z taką szybkością, że

mogą powodować zniszczenia w otaczającym środowisku, a także wyroby

wypełnione materiałem wybuchowym, zaliczane do klasy 1, o których mowa

w załączniku A;

12) normie zharmonizowanej – należy przez to rozumieć normę zharmonizowaną

w rozumieniu art. 2 pkt 1 lit. c rozporządzenia Parlamentu Europejskiego

i Rady (UE) nr 1025/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie

normalizacji europejskiej, zmieniającego dyrektywy Rady 89/686/EWG

i 93/15/EWG oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 94/9/WE,

01.10.2019

©Telksinoe s. 9/77

94/25/WE, 95/16/WE, 97/23/WE, 98/34/WE, 2004/22/WE, 2007/23/WE,

2009/23/WE i 2009/105/WE oraz uchylającego decyzję Rady 87/95/EWG

i decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1673/2006/WE (Dz. Urz. UE L

316 z 14.11.2012, str. 12), której tytuł i numer zostały opublikowane

w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

13) ocenie zgodności – należy przez to rozumieć proces wykazujący, że zostały

spełnione wymagania bezpieczeństwa dotyczące materiałów wybuchowych

przeznaczonych do użytku cywilnego albo wyrobów pirotechnicznych;

14) oczyszczaniu terenów – należy przez to rozumieć działalność gospodarczą

obejmującą poszukiwanie materiałów wybuchowych, wydobycie,

zabezpieczenie, zniszczenie albo unieszkodliwienie znalezionych materiałów

wybuchowych na lądzie lub wodach śródlądowych, lub obszarach morskich;

15) odbiorcy – należy przez to rozumieć:

a) osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania albo

b) osobę prawną albo jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości

prawnej, mającą siedzibę

– na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa

członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) –

strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji

Szwajcarskiej, która odbiera materiały wybuchowe przeznaczone do użytku

cywilnego, z wyłączeniem wyrobów pirotechnicznych;

16) odzyskaniu – należy przez to rozumieć doprowadzenie do zwrotu materiału

wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego, w tym wyrobu

pirotechnicznego, który został udostępniony użytkownikowi końcowemu;

17) organach nadzoru rynku – należy przez to rozumieć organy nadzoru rynku

w rozumieniu ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o systemach oceny

zgodności i nadzoru rynku;

18) osobie zagranicznej – należy przez to rozumieć osobę zagraniczną

w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa

przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie

gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. poz. 649 i

1293);

01.10.2019

©Telksinoe s. 10/77

19) oznakowaniu CE – należy przez to rozumieć oznakowanie CE w rozumieniu

art. 2 pkt 20 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr

765/2008 z dnia 9 lipca 2008 r. ustanawiającego wymagania w zakresie

akredytacji i nadzoru rynku odnoszące się do warunków wprowadzania

produktów do obrotu i uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 339/93 (Dz.

Urz. UE L 218 z 13.08.2008, str. 30), zwanego dalej „rozporządzeniem (WE)

nr 765/2008”;

20) plastycznych materiałach wybuchowych – należy przez to rozumieć materiały

wybuchowe w giętkiej lub elastycznej prasowanej postaci, których opis jest

przedstawiony w części 1 ust. 1 „Opis materiałów wybuchowych” załącznika

technicznego do Konwencji;

21) podklasach materiałów i przedmiotów niebezpiecznych – należy przez to

rozumieć wydzielone w klasie 1 materiałów niebezpiecznych podklasy

materiałów i przedmiotów wybuchowych o podobnym zachowaniu się przy

spalaniu, deflagracji lub detonacji, określone w załączniku A;

22) podmiotach gospodarczych – należy przez to rozumieć w przypadku:

a) materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego –

producenta, upoważnionego przedstawiciela, importera, dystrybutora

oraz osobę fizyczną albo prawną albo jednostkę organizacyjną

nieposiadającą osobowości prawnej, która zajmuje się

magazynowaniem, używaniem, przemieszczaniem, przywozem,

wywozem lub handlem takimi materiałami lub wyrobami zawierającymi

takie materiały,

b) wyrobów pirotechnicznych – producenta, importera oraz dystrybutora;

23) producencie – należy przez to rozumieć osobę fizyczną albo prawną albo

jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która wytwarza

materiały wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego, w tym wyroby

pirotechniczne, albo dla której te materiały lub wyroby zaprojektowano lub

wytworzono i która oferuje je pod własną nazwą lub znakiem towarowym

albo która wykorzystuje wytworzone materiały wybuchowe metodą in situ;

24) przedsiębiorcy – należy przez to rozumieć przedsiębiorcę w rozumieniu

przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U.

poz. 646, 1479, 1629, 1633 i 2212);

01.10.2019

©Telksinoe s. 11/77

25) przedsiębiorcy zagranicznym – należy przez to rozumieć przedsiębiorcę

zagranicznego w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach

uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych

w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

26) przemieszczaniu – należy przez to rozumieć każde rzeczywiste przekazanie

materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego,

z wyłączeniem wyrobów pirotechnicznych, w ramach państw członkowskich

Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia

o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze

Gospodarczym i Konfederacji Szwajcarskiej, z wyjątkiem przekazania

w obrębie jednej i tej samej lokalizacji;

27) udostępnieniu na rynku – należy przez to rozumieć dostarczenie w ramach

działalności gospodarczej, odpłatnie lub nieodpłatnie, materiału

wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego, w tym wyrobu

pirotechnicznego, w celu dystrybucji lub używania na terytorium państw

członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego

Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim

Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej;

28) umowie ADR – należy przez to rozumieć Umowę europejską dotyczącą

międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR),

sporządzoną w Genewie dnia 30 września 1957 r. (Dz. U. z 2017 r. poz. 1119

oraz z 2018 r. poz. 135);

29) unijnym prawodawstwie harmonizacyjnym – należy przez to rozumieć

prawodawstwo, o którym mowa w art. 2 pkt 21 rozporządzenia (WE) nr

765/2008;

30) upoważnionym przedstawicielu – należy przez to rozumieć:

a) osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania albo

b) osobę prawną albo jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości

prawnej, mającą siedzibę

– na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa

członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) –

strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji

Szwajcarskiej, posiadającą pisemne pełnomocnictwo od producenta

01.10.2019

©Telksinoe s. 12/77

materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego do działania

w jego imieniu w określonym zakresie;

31) używaniu – należy przez to rozumieć prowadzenie przez przedsiębiorców

i jednostki naukowe wszelkich prac związanych ze stosowaniem materiałów

wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, w tym wyrobów

pirotechnicznych;

32) wprowadzeniu do obrotu – należy przez to rozumieć udostępnienie materiału

wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego lub wyrobu

pirotechnicznego po raz pierwszy na terytorium państw członkowskich Unii

Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym

Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub

Konfederacji Szwajcarskiej;

33) wycofaniu z obrotu – należy przez to rozumieć działanie, którego celem jest

zapobieżenie udostępnieniu materiału wybuchowego przeznaczonego do

użytku cywilnego, w tym wyrobu pirotechnicznego, na rynku w danym

łańcuchu dostaw;

34) wymaganiach bezpieczeństwa – należy przez to rozumieć wymagania

w zakresie cech materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku

cywilnego oraz wyrobów pirotechnicznych, zasad ich projektowania

i wytwarzania, a także właściwości użytkowych;

35) wyrobach pirotechnicznych – należy przez to rozumieć każdy wyrób

zawierający materiały pirotechniczne, które są jedną z odmian materiałów

wybuchowych, będące materiałem lub mieszaniną materiałów

przewidzianych do wytwarzania ciepła, światła, dźwięku, gazu, dymu lub

kombinacji tych efektów w wyniku samopodtrzymującej, egzotermicznej

reakcji chemicznej;

36) wyrobach pirotechnicznych do pojazdów – należy przez to rozumieć wyroby

pirotechniczne będące elementami urządzeń bezpieczeństwa stosowanych

w pojazdach, zawierających wyroby pirotechniczne wykorzystywane do

uruchamiania tych lub innych urządzeń bezpieczeństwa;

37) wyrobach pirotechnicznych przeznaczonych do użytku teatralnego – należy

przez to rozumieć wyroby pirotechniczne przeznaczone do wykorzystania na

01.10.2019

©Telksinoe s. 13/77

scenie wewnątrz lub na zewnątrz budynków, w tym w produkcji filmowej

i telewizyjnej lub do podobnego użytku;

38) wyrobach pirotechnicznych widowiskowych – należy przez to rozumieć

wyroby pirotechniczne przeznaczone do celów rozrywkowych;

39) wytwarzaniu materiałów wybuchowych metodą in situ – należy przez to

rozumieć wytwarzanie materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku

cywilnego przez przedsiębiorców na potrzeby własne dokonywane w miejscu

użycia tych materiałów z przeznaczeniem do użycia bezpośrednio po

wytworzeniu;

40) zabezpieczeniu – należy przez to rozumieć użycie środków zapobiegających

wykorzystaniu materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku

cywilnego niezgodnie z prawem lub w sposób zagrażający porządkowi

publicznemu;

41) załączniku A – należy przez to rozumieć załącznik A do umowy ADR;

42) znakowaniu plastycznych materiałów wybuchowych – należy przez to

rozumieć równomierne rozmieszczenie w plastycznym materiale

wybuchowym materiału znakującego rozumianego jako jedna z substancji

wymienionych w części 2 „Materiały znakujące” załącznika technicznego do

Konwencji i dodanego w ilości wskazanej w tej części załącznika

technicznego.

Art. 4. 1. W rozumieniu ustawy materiałami wybuchowymi przeznaczonymi

do użytku cywilnego są:

1) substancje i wyroby, które w toku procedury klasyfikacyjnej, o której mowa

w załączniku A, zostały zaliczone do klasy 1 materiałów niebezpiecznych,

2) materiały wybuchowe w stanie niewybuchowym ujęte w klasie

4.1 materiałów niebezpiecznych, wymienione w załączniku A, jeżeli przez

wysuszenie lub przemycie mogą być im przywrócone właściwości

wybuchowe,

3) przedmioty ratownicze ujęte w klasie 9 materiałów niebezpiecznych,

wymienione w załączniku A, jeżeli zawierają materiały i przedmioty

wybuchowe zaliczone do klasy 1 materiałów niebezpiecznych

– jeżeli są przeznaczone do celów cywilnych.

01.10.2019

©Telksinoe s. 14/77

2. Materiał, co do którego istnieje uzasadnione przypuszczenie, że może mieć

właściwości wybuchowe, lub wyrób wypełniony tym materiałem do czasu

przeprowadzenia badań klasyfikacyjnych przez jednostki, o których mowa

w ust. 3, uważa się za zaklasyfikowany wstępnie jako materiał wybuchowy.

3. Klasyfikacji substancji lub wyrobu jako materiału wybuchowego

przeznaczonego do użytku cywilnego oraz nadania mu kodu klasyfikacyjnego

dokonują jednostki organizacyjne upoważnione przez ministra właściwego do

spraw gospodarki, na podstawie art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r.

o przewozie towarów niebezpiecznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 382, 534, 730 i 1123),

do prowadzenia badań, klasyfikacji oraz określania warunków dopuszczania do

przewozu materiałów niebezpiecznych klas 1, 4.1 i 9, wymienionych w załączniku

A.

Art. 4a. 1. Materiały wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego na

terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z wyłączeniem wyrobów pirotechnicznych

oraz materiałów niebezpiecznych klasy 4.1, podlegają obowiązkowi:

1) posiadania numeru identyfikacyjnego materiału wybuchowego

przeznaczonego do użytku cywilnego, zwanego dalej „numerem

identyfikacyjnym”;

2) wpisu do rejestru materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku

cywilnego, zwanego dalej „rejestrem”.

2. Organem właściwym w sprawach nadawania numeru identyfikacyjnego

oraz prowadzenia rejestru jest Prezes Wyższego Urzędu Górniczego.

3. Z wnioskiem o nadanie numeru identyfikacyjnego występuje producent,

jego upoważniony przedstawiciel lub importer materiału wybuchowego

przeznaczonego do użytku cywilnego.

4. Wniosek o nadanie numeru identyfikacyjnego zawiera:

1) nazwę i rodzaj materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku

cywilnego;

2) nazwę producenta materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku

cywilnego i jego siedzibę;

3) określenie zakresu używania materiału wybuchowego przeznaczonego do

użytku cywilnego.

01.10.2019

©Telksinoe s. 15/77

5. Do wniosku o nadanie numeru identyfikacyjnego dołącza się dokumentację

zawierającą następujące informacje wymagane do prawidłowego i bezpiecznego

używania materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego:

1) dane techniczne materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku

cywilnego;

2) parametry materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego

mające wpływ na bezpieczeństwo jego używania i bezpieczeństwo

powszechne;

3) instrukcje bezpiecznego używania materiału wybuchowego przeznaczonego

do użytku cywilnego;

4) warunki używania materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku

cywilnego.

6. Nadanie numeru identyfikacyjnego następuje poprzez wydanie świadectwa

nadania numeru identyfikacyjnego materiału wybuchowego przeznaczonego do

użytku cywilnego, zwanego dalej „świadectwem identyfikacyjnym”.

7. Świadectwo identyfikacyjne zawiera datę jego wydania, numer

identyfikacyjny oraz informację o zakresie używania materiału wybuchowego

przeznaczonego do użytku cywilnego.

8. Wydanie świadectwa identyfikacyjnego stanowi podstawę do wpisania do

rejestru.

9. Wykreślenie z rejestru następuje na wniosek podmiotu wymienionego

w ust. 3.

10. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem

właściwym do spraw gospodarki, określi, w drodze rozporządzenia:

1) wzór wniosku o nadanie numeru identyfikacyjnego,

2) wzór numeru identyfikacyjnego,

3) wzór świadectwa identyfikacyjnego,

4) sposób prowadzenia rejestru

– biorąc pod uwagę potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa używania materiałów

wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego oraz zapewnienia możliwości

jednoznacznej identyfikacji każdego materiału wybuchowego przeznaczonego do

użytku cywilnego pozostającego w obrocie na terytorium Rzeczypospolitej

01.10.2019

©Telksinoe s. 16/77

Polskiej, a także umożliwienie pozyskiwania informacji przez zainteresowanych

o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego.

Art. 5. Przy nabywaniu, przechowywaniu i używaniu materiałów

wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, a także prowadzeniu prac

badawczych przy ich użyciu należy zapewnić bezpieczeństwo życia i zdrowia

ludzi, mienia oraz środowiska.

Art. 6. (uchylony)

Art. 7. Zasady wykonywania działalności gospodarczej w zakresie

wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi przeznaczonymi do użytku

cywilnego określają przepisy ustawy z dnia 13 czerwca 2019 r. o wykonywaniu

działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami

wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu

wojskowym lub policyjnym (Dz. U. poz. 1214).

Art. 7a. 1. Materiały wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego

przechowuje się w pomieszczeniach spełniających wymagania określone

w przepisach wydanych na podstawie art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 13 czerwca

2019 r. o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu

materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią

o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym.

2. Do przechowywania materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku

cywilnego w związku z wykonywaniem działalności gospodarczej, o której mowa

w art. 10 ust. 2, stosuje się przepisy art. 115 oraz przepisy wydane na podstawie

art. 120 ust. 2 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze

(Dz. U. z 2017 r. poz. 2126, z późn. zm.7)).

Art. 8. Nabywanie materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku

cywilnego, z zastrzeżeniem art. 9 ust. 7, jest dozwolone od przedsiębiorcy

posiadającego koncesję na obrót tymi materiałami.

7)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2018 r. poz. 650,

723, 1563, 1629, 1637, 1669 i 2245.

01.10.2019

©Telksinoe s. 17/77

Rozdział 2

Zasady wydawania i cofania pozwoleń na nabywanie, przechowywanie lub

używanie materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego

lub na wytwarzanie materiałów wybuchowych metodą in situ

Art. 9. 1. Nabywanie, przechowywanie, używanie materiałów wybuchowych

przeznaczonych do użytku cywilnego lub wytwarzanie materiałów wybuchowych

metodą in situ wymaga uzyskania pozwolenia na nabywanie, przechowywanie,

używanie materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego lub

wytwarzanie materiałów wybuchowych metodą in situ, zwanego dalej

„pozwoleniem”.

1a. Zmiana zakresu pozwolenia wymaga uzyskania nowego pozwolenia.

2. Nie jest wymagane uzyskanie pozwolenia na nabywanie, przechowywanie

lub używanie wyrobów pirotechnicznych, o których mowa w art. 62c

ust. 1 pkt 1 lit. a–c, pkt 2 lit. a oraz pkt 3 lit. a.

3. Przedsiębiorca może nabywać i przechowywać materiały wybuchowe

przeznaczone do użytku cywilnego bez uzyskania pozwolenia lub ich używać,

jeżeli:

1) posiada koncesję na wytwarzanie materiałów wybuchowych lub obrót tymi

materiałami;

2) rodzaj nabywanych, przechowywanych lub używanych materiałów

wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego odpowiada rodzajowi

materiałów wybuchowych określonych w koncesji;

3) posiada pomieszczenia spełniające wymagania określone w przepisach

wydanych na podstawie art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 13 czerwca 2019 r.

o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu

materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią

o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym;

4) zatrudnia osoby spełniające wymagania, o których mowa w art. 19,

w zakresie dostępu do materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku

cywilnego.

3a. Przedsiębiorca może wytwarzać materiały wybuchowe metodą in situ bez

uzyskania pozwolenia, jeżeli posiada koncesję na wytwarzanie materiałów

01.10.2019

©Telksinoe s. 18/77

wybuchowych lub obrót tymi materiałami i zatrudnia osoby spełniające

wymagania, o których mowa w art. 19, w zakresie dostępu do materiałów

wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego.

4. O terminie podjęcia działalności gospodarczej w zakresie nabywania,

przechowywania lub używania materiałów wybuchowych przeznaczonych do

użytku cywilnego, o której mowa w ust. 3, przedsiębiorca jest obowiązany

zawiadomić pisemnie wojewodę właściwego ze względu na siedzibę

przedsiębiorcy.

5. Do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 4, przedsiębiorca dołącza opinię

potwierdzającą możliwość spełnienia warunków określonych w przepisach,

o których mowa w art. 18 ust. 1 pkt 5. Opinia powinna zawierać ocenę

bezpieczeństwa procesów technologicznych przewidywanych do realizacji oraz

występujących w tych procesach surowców, produktów i gotowych wyrobów,

a także ocenę bezpieczeństwa urządzeń technologicznych.

6. Przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie

nabywania, przechowywania lub używania materiałów wybuchowych

przeznaczonych do użytku cywilnego, o której mowa w ust. 3, jest obowiązany

spełniać wymagania określone w art. 18 ust. 1 pkt 1 i 3–8.

7. Przedsiębiorca posiadający pozwolenie, uznając za zbędne posiadane

materiały wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego, może je zbyć

przedsiębiorcy posiadającemu pozwolenie lub koncesję na wytwarzanie

materiałów wybuchowych lub obrót tymi materiałami po uz yskaniu na ich zbycie

zgody wojewody właściwego ze względu na swoją siedzibę lub dyrektora

okręgowego urzędu górniczego, o którym mowa w art. 164 ust. 1 pkt 2 ustawy

z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze, właściwego ze względu

na siedzibę zakładu górniczego albo zakładu wykonującego roboty geologiczne,

a dla przedsiębiorców wykonujących powierzone im roboty strzałowe w ruchu

zakładu górniczego albo zakładu wykonującego roboty geologiczne – właściwego

ze względu na siedzibę przedsiębiorcy, zwanego dalej „dyrektorem okręgowego

urzędu górniczego”, wyrażonej w drodze decyzji.

8. (uchylony)

9. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia,

sposób prowadzenia identyfikacji wyrobów pirotechnicznych i amunicji, dla

01.10.2019

©Telksinoe s. 19/77

potrzeb obrotu materiałami wybuchowymi i ich kontroli, biorąc pod uwagę

bezpieczeństwo użytkowników.

Art. 10. 1. Pozwolenie wydaje, odmawia wydania lub cofa wojewoda

właściwy ze względu na siedzibę przedsiębiorcy lub jednostki naukowej,

z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Pozwolenie dla:

1) przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą w zakresie:

a) robót geologicznych,

b) wydobywania kopalin ze złóż,

c) podziemnego bezzbiornikowego magazynowania substancji,

podziemnego składowania odpadów oraz podziemnego składowania

dwutlenku węgla,

2) przedsiębiorców wykonujących powierzone im roboty strzałowe w ruchu

zakładu górniczego albo zakładu

– wydaje, odmawia jego wydania lub je cofa dyrektor okręgowego urzędu

górniczego.

2a. (uchylony)

3. Do dyrektora okręgowego urzędu górniczego stosuje się odpowiednio

przepisy niniejszego rozdziału dotyczące wojewody.

4. Przed wydaniem pozwolenia wojewoda zasięga opinii właściwego

miejscowo komendanta wojewódzkiego Policji.

5. Jeżeli roboty strzałowe w ruchu zakładu górniczego albo zakładu będą

wykonywane przez przedsiębiorcę, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, uzyskanie

pozwolenia przez:

1) przedsiębiorcę, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 – wyłącza obowiązek

uzyskania pozwolenia w zakresie tych samych materiałów wybuchowych

przeznaczonych do użytku cywilnego przez przedsiębiorcę, o którym mowa

w ust. 2 pkt 2;

2) tego przedsiębiorcę – wyłącza obowiązek uzyskania pozwolenia w zakresie

tych samych materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego

przez przedsiębiorcę, o którym mowa w ust. 2 pkt 1.

Art. 11. 1. Pozwolenia udziela się:

01.10.2019

©Telksinoe s. 20/77

1) przedsiębiorcy będącemu osobą fizyczną, który:

a) posiada co najmniej wykształcenie średnie lub średnie branżowe,

b) ma pełną zdolność do czynności prawnych,

c) nie wykazuje zaburzeń psychicznych, o których mowa w ustawie z dnia

19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. z 2018 r.

poz. 1878), oraz istotnych zaburzeń funkcjonowania psychologicznego,

d) nie był skazany prawomocnym orzeczeniem za umyślne przestępstwo

lub umyślne przestępstwo skarbowe oraz nie toczy się przeciwko niemu

postępowanie w sprawie o takie przestępstwo lub wykroczenie,

[e) nie jest wpisany do rejestru dłużników niewypłacalnych, prowadzonego Nowe brzmienie

lit. e w pkt 1 w

przez Krajowy Rejestr Sądowy,] ust. 1 w art. 11

dn. 1.12.2020 r.

Rejestru Sądowego i nie jest ujawniony w Krajowym Rejestrze (Dz. U. z 2018 r.

poz. 398 oraz z

Zadłużonych,> 2019 r. poz. 55).

f) udokumentował możliwość spełnienia warunków technicznych

i organizacyjnych, o których mowa w art. 18 ust. 1 pkt 4, poprzez

dołączenie opinii, o której mowa w art. 12,

g) zatrudnia osoby spełniające warunki, o których mowa w art. 19,

w zakresie dostępu do materiałów wybuchowych;

2) przedsiębiorcy innemu niż osoba fizyczna.

2. Pozwolenia udziela się przedsiębiorcy, o którym mowa w ust. 1 pkt 2,

jeżeli:

[1) nie jest wpisany do rejestru dłużników niewypłacalnych, prowadzonego przez Nowe brzmienie

pkt 1 w ust. 2 w

Krajowy Rejestr Sądowy;] art. 11 wejdzie w

życie z dn.

<1) nie jest wpisany do rejestru dłużników niewypłacalnych Krajowego 1.12.2020 r. (Dz.

Rejestru Sądowego i nie jest ujawniony w Krajowym Rejestrze U. z 2018 r. poz.

398 oraz z 2019 r.

Zadłużonych;> poz. 55).

2) udokumentował możliwość spełnienia warunków technicznych

i organizacyjnych, o których mowa w art. 18 ust. 1 pkt 4, poprzez dołączenie

opinii, o której mowa w art. 12;

3) zatrudnia osoby spełniające warunki, o których mowa w art. 19, w zakresie

dostępu do materiałów wybuchowych.

01.10.2019

©Telksinoe s. 21/77

3. Wymagania, o których mowa w ust. 2, stosuje się odpowiednio do

jednostek naukowych.

Art. 12. 1. Opinia, o której mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1 lit. f oraz ust. 2 pkt 2,

powinna dotyczyć rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej albo naukowej

i rodzaju prowadzonych prac z użyciem materiałów wybuchowych

przeznaczonych do użytku cywilnego, z uwzględnieniem towarzyszących temu

zagrożeń. Opinia ta powinna zawierać ocenę:

1) prawidłowości lokalizacji, konstrukcji i wyposażenia obiektów

produkcyjnych albo służących prowadzeniu działalności naukowej,

magazynowych, socjalnych, pomocniczych, środków i urządzeń

przeznaczonych do przemieszczania materiałów wybuchowych

przeznaczonych do użytku cywilnego, biorąc pod uwagę zagrożenia;

2) przydatności posiadanych przez wnioskodawcę terenów przeznaczonych pod

obiekty, o których mowa w pkt 1;

3) bezpieczeństwa procesów technologicznych przewidywanych do realizacji

oraz występujących w tych procesach surowców, produktów i gotowych

wyrobów;

4) bezpieczeństwa urządzeń technologicznych.

1a. Opinia, o której mowa w ust. 1, nie jest wymagana w przypadku

wydawania pozwoleń na nabywanie lub przechowywanie materiałów

wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego przedsiębiorcom

wykonującym działalność gospodarczą, o której mowa w art. 10 ust. 2.

2. Opinię, o której mowa w ust. 1, wydaje się na koszt ubiegającego się o nią

przedsiębiorcy albo jednostki naukowej.

3. Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem

właściwym do spraw wewnętrznych oraz po zasięgnięciu opinii Szefa Agencji

Bezpieczeństwa Wewnętrznego, określi, w drodze rozporządzenia, instytucje

wydające opinię, biorąc pod uwagę ich potencjał naukowo-badawczy.

Art. 13. 1. Osoby, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1 oraz art. 19, są

obowiązane przedstawić raz na 5 lat aktualne orzeczenie lekarskie i psychologiczne

stwierdzające brak zaburzeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1 lit. c.

01.10.2019

©Telksinoe s. 22/77

2. Osoby, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1, przedstawiają orzeczenie

lekarskie i psychologiczne organowi wydającemu pozwolenie, a osoby określone

w art. 19 – pracodawcy.

3. Opłatę za badanie ponosi osoba badana. Za badania pracowników,

przeprowadzane w trakcie zatrudnienia, opłatę ponosi pracodawca.

4. Minister właściwy do spraw zdrowia, w porozumieniu z ministrem

właściwym do spraw wewnętrznych oraz ministrem właściwym do spraw finansów

publicznych, określi w drodze rozporządzenia:

1) zakres badań psychiatrycznych i psychologicznych, którym są obowiązane

poddać się osoby, o których mowa w ust. 1;

2) warunki i tryb:

a) odwoływania się od orzeczeń lekarskich i psychologicznych,

b) uzyskiwania i utraty uprawnień do przeprowadzania badań przez lekarzy

i psychologów,

c) wydawania orzeczeń lekarskich i psychologicznych;

3) kwalifikacje lekarzy i psychologów, upoważnionych do przeprowadzania

badań lekarskich i psychologicznych;

4) sposób postępowania z dokumentacją związaną z badaniami oraz wzory

stosowanych dokumentów;

5) maksymalne stawki opłat za badania.

5. W rozporządzeniu należy uwzględnić kwalifikacje lekarzy i psychologów

odpowiednie do rodzaju badań, a także konieczność przedstawienia stanu zdrowia

psychicznego osób, o których mowa w ust. 1, oraz okoliczność, że stawki opłat,

o których mowa w ust. 4 pkt 5, powinny zapewnić pokrycie kosztów

przeprowadzonych badań.

Art. 14. 1. Wniosek o wydanie pozwolenia powinien zawierać:

1) oznaczenie wnioskodawcy, jego siedzibę lub miejsce zamieszkania;

2) dane osobowe przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1,

w przypadku przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 11 ust. 1 pkt 2, albo

jednostki naukowej – członków organu zarządzającego, prokurentów

i pełnomocników, zawierające imię i nazwisko, datę i miejsce urodzenia

i numer PESEL, a w przypadku osoby posiadającej obywatelstwo innego

państwa – serię i numer paszportu oraz adres miejsca zamieszkania;

01.10.2019

©Telksinoe s. 23/77

2a) numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym, o ile

przedsiębiorca taki numer posiada, oraz numer identyfikacji podatkowej

(NIP);

3) określenie celu nabycia materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku

cywilnego, warunków i miejsca ich przechowywania, a także zakresu prac, do

jakich będą one używane;

4) określenie rodzaju i ilości materiałów wybuchowych przeznaczonych do

użytku cywilnego, jakie mogą być nab ywane lub przechowywane w okresie

roku;

4a) określenie rodzaju i ilości wytwarzanych materiałów wybuchowych metodą

in situ.

5) (uchylony)

2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć następujące

dokumenty:

1) określające formę prawną wnioskodawcy, w szczególności statut lub umowę;

2) (uchylony)

3) oświadczenie wskazujące osoby, o których mowa w ust. 1 pkt 2, a także

oświadczenia tych osób o posiadaniu pełnej zdolności do czynności

prawnych;

4) zaświadczenie albo oświadczenie o niekaralności, o której mowa

w art. 11 ust. 1 pkt 1 lit. d;

[5) odpis albo oświadczenie o braku wpisu w rejestrze dłużników Nowe brzmienie

pkt 5 w ust. 2 w

niewypłacalnych Krajowego Rejestru Sądowego;] art. 14 wejdzie w

życie z dn.

<5) odpis albo oświadczenie o braku wpisu w rejestrze dłużników

1.12.2020 r. (Dz.

niewypłacalnych Krajowego Rejestru Sądowego i braku ujawnienia U. z 2018 r. poz.

398 oraz z 2019 r.

w Krajowym Rejestrze Zadłużonych;> poz. 55).

6) orzeczenie lekarskie i psychologiczne w zakresie, o jakim mowa

w art. 11 ust. 1 pkt 1 lit. c;

7) opinię, o której mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1 lit. f oraz ust. 2 pkt 2;

8) zaświadczenie komendanta powiatowego Państwowej Straży Pożarnej,

państwowego powiatowego inspektora sanitarnego oraz wojewódzkiego

inspektora ochrony środowiska, stwierdzające, że obiekty budowlane

i urządzenia techniczne, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1 i 4, spełniają

01.10.2019

©Telksinoe s. 24/77

wymagania określone odpowiednio w przepisach o ochronie

przeciwpożarowej, sanitarnych i ochronie środowiska.

2a. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 8, nie jest wymagane, jeżeli

wniosek dotyczy przechowywania materiałów wybuchowych przeznaczonych do

użytku cywilnego w podziemnych składach przedsiębiorcy wykonującego

działalność gospodarczą, o której mowa w art. 10 ust. 2.

2b. Oświadczenia, o których mowa w ust. 2 pkt 4 i 5, składa się pod rygorem

odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający

oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści:

„Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego

oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności

karnej za składanie fałszywych zeznań.

3. Wnioskodawca może dołączyć do wniosku o udzielenie pozwolenia także

inne dokumenty mogące mieć istotne znaczenie dla rozpatrzenia wniosku.

4. Wojewoda może zażądać od wnioskodawcy innych dokumentów niż

określone w ust. 2 lub dodatkowych informacji uzupełniających, jeżeli w toku

postępowania o wydanie pozwolenia okaże się, że ze względu na obronność,

bezpieczeństwo państwa lub inny ważny interes publiczny są one niezbędne do

rozpatrzenia wniosku.

5. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia,

wzór wniosku o wydanie pozwolenia, uwzględniając obowiązek zawarcia w nim

informacji, o których mowa w ust. 1, oraz mając na celu ujednolicenie i ułatwienie

poprawnego sporządzenia wniosku.

Art. 15. 1. Pozwolenie, o którym mowa w art. 9 ust. 1, zawiera:

1) datę i podstawę prawną jego wydania;

2) oznaczenie wnioskodawcy, jego siedzibę lub miejsce zamieszkania;

3) określenie celu nabycia materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku

cywilnego, zakresu prac, do jakich będą one używane, a także szczegółowych

warunków bezpieczeństwa przy prowadzeniu tych prac;

4) określenie rodzajów materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku

cywilnego lub wytwarzanych materiałów wybuchowych metodą in situ, przez

podanie ich nazw handlowych i numerów rozpoznawczych ustalonych przez

01.10.2019

©Telksinoe s. 25/77

Organizację Narodów Zjednoczonych oraz kodów klasyfikacyjnych,

określonych w załączniku A;

5) określenie miejsca ich przechowywania.

2. Pozwolenie wydaje się na czas nieokreślony.

2a. Przedsiębiorca i kierownik jednostki naukowej są obowiązani zawiadomić

organ, który wydał pozwolenie, o zmianie danych zawartych w pozwoleniu,

w terminie 7 dni od dnia zaistnienia tych zmian.

2b. W przypadku zmiany danych, o których mowa w ust. 1 pkt 2, organ

dokonuje zmiany pozwolenia.

3. Do postępowania w sprawie wydania pozwolenia stosuje się przepisy

ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego

(Dz. U. z 2018 r. poz. 2096).

Art. 16. Wojewoda zawiadamia o wydaniu pozwolenia oraz o jego cofnięciu

ministra właściwego do spraw gospodarki, a także właściwego ze względu na

siedzibę wnioskodawcy komendanta wojewódzkiego Policji, komendanta

powiatowego Państwowej Straży Pożarnej, państwowego powiatowego inspektora

sanitarnego, wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska oraz okręgowego

inspektora pracy. O odmowie wydania pozwolenia wojewoda zawiadamia

komendanta wojewódzkiego Policji.

Art. 16a. Dyrektor okręgowego urzędu górniczego zawiadamia o wydaniu

pozwolenia oraz jego cofnięciu ministra właściwego do spraw gospodarki, a także

właściwego ze względu na siedzibę wnioskodawcy oraz siedzibę zakładu

górniczego albo zakładu wykonującego roboty geologiczne, wojewodę,

komendanta wojewódzkiego Policji, komendanta powiatowego Państwowej Straży

Pożarnej, państwowego powiatowego inspektora sanitarnego, wojewódzkiego

inspektora ochrony środowiska oraz okręgowego inspektora pracy. O odmowie

wydania pozwolenia dyrektor okręgowego urzędu górniczego zawiadamia

komendanta wojewódzkiego Policji.

Art. 17. 1. Wojewoda odmawia wydania pozwolenia:

1) jeżeli wnioskodawca nie spełnia warunków, o których mowa w art. 11;

2) ze względu na zagrożenie dla obronności, bezpieczeństwa państwa, porządku

publicznego lub środowiska;

01.10.2019

©Telksinoe s. 26/77

3) ze względu na ważny interes publiczny;

4) gdy przedsiębiorstwo wnioskodawcy znajduje się w likwidacji lub toczy się

wobec niego postępowanie upadłościowe, z wyjątkiem gdy wnioskodawcą

jest przedsiębiorca albo dotychczasowy przedsiębiorca, o którym mowa

w art. 10 ust. 2;

5) jeżeli wnioskodawcy cofnięto w ciągu ostatnich 5 lat pozwolenie z przyczyn

określonych w ust. 2.

2. Wojewoda cofa pozwolenie, jeżeli wnioskodawca:

1) przestał spełniać warunki określone w art. 11;

2) naruszył warunki określone w pozwoleniu;

3) stwarza zagrożenie dla obronności, bezpieczeństwa państwa, porządku

publicznego lub środowiska;

4) nie usunął w wyznaczonym terminie uchybień stwierdzonych w trakcie

kontroli, o której mowa w art. 22 ust. 1.

3. Odmowa wydania lub cofnięcie pozwolenia wymaga uzasadnienia.

4. Od decyzji wojewody o wydaniu, odmowie wydania lub cofnięciu

pozwolenia przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw gospodarki,

a od decyzji dyrektora okręgowego urzędu górniczego – do Prezesa Wyższego

Urzędu Górniczego.

Rozdział 2a

Zasady używania materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku

cywilnego

Art. 18. 1. Przedsiębiorca, kierownik jednostki naukowej, którym wydano

pozwolenie, są obowiązani:

1) przestrzegać zasad bezpiecznego prowadzenia prac przy użyciu materiałów

wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego oraz podczas

oczyszczania terenów, określonych w przepisach wydanych na podstawie

ust. 1d;

2) przestrzegać warunków określonych w pozwoleniu;

3) zapewnić stały nadzór nad osobami mającymi dostęp do materiałów

wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego;

01.10.2019

©Telksinoe s. 27/77

4) dysponować obiektami lub urządzeniami dostosowanymi do charakteru prac

prowadzonych z użyciem materiałów wybuchowych przeznaczonych do

użytku cywilnego lub terenami przeznaczonymi do wzniesienia tych obiektów

lub urządzeń, z zastrzeżeniem ust. 1a;

5) zapewnić bezpieczne przechowywanie materiałów wybuchowych

przeznaczonych do użytku cywilnego lub materiałów wybuchowych

znalezionych podczas oczyszczania terenów, zgodnie z wymaganiami

określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 33 ust. 4 ustawy z dnia

13 czerwca 2019 r. o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie

wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz

wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym albo

wydanych na podstawie art. 21 ust. 4;

6) prowadzić ewidencję nabytych, zużytych, przechowywanych i zbytych

materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego wraz ze

wskazaniem nazwy producenta oraz alfanumerycznego kodu, w rozumieniu

art. 62va ust. 2, lub znalezionych i zniszczonych materiałów wybuchowych

podczas wykonywania działalności gospodarczej w zakresie oczyszczania

terenów ze wskazaniem nazwy producenta oraz alfanumerycznego kodu, o ile

występuje;

7) na bieżąco oceniać i dokumentować stopień ryzyka związanego

z prowadzeniem prac przy użyciu materiałów wybuchowych przeznaczonych

do użytku cywilnego, a także posiadać dokumentację obiektów i urządzeń,

o których mowa w pkt 4;

8) przechowywać dokumentację, o której mowa w pkt 6 i 7, przez co najmniej

10 lat, licząc od ostatniego dnia roku kalendarzowego, w którym transakcja

została dokonana, nawet jeżeli w międzyczasie zaprzestali wykonywania

działalności gospodarczej albo naukowej, oraz udostępniać ją na żądanie

właściwych organów.

1a. Przedsiębiorca nieposiadający obiektów do przechowywania materiałów

wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego spełniających wymagania

określone w przepisach, o których mowa w ust. 1 pkt 4, dołącza oświadczenie o

nieposiadaniu tych obiektów, z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa

w art. 9 ust. 3.

01.10.2019

©Telksinoe s. 28/77

1b. Przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1a, otrzymuje pozwolenie na

nabywanie lub używanie materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku

cywilnego bez prawa ich magazynowania.

1c. Materiały wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego nabywane,

przechowywane lub używane w związku z wykonywaniem działalności

gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 2, ewidencjonuje się zgodnie

z przepisami art. 115 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne

i górnicze (Dz. U. z 2019 r. poz. 868) oraz przepisami wydanymi na podstawie

art. 120 ust. 2 tej ustawy.

1d. Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem

właściwym do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania

przestrzennego oraz mieszkalnictwa określi, w drodze rozporządzenia, sposób

prowadzenia prac z użyciem materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku

cywilnego oraz podczas oczyszczania terenów w związku z wykonywaniem

działalności gospodarczej innej niż określona w art. 10 ust. 2 oraz wymagania

techniczne i organizacyjne dotyczące prowadzenia tych prac, biorąc pod uwagę

zapewnienie ochrony życia i zdrowia ludzi, mienia i środowiska, z uwzględnieniem

zróżnicowania charakteru wykonywanych prac i właściwości używanych

materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego.

2. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia,

sposób i postać prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1 pkt 6, a także wzór

tej ewidencji, uwzględniając konieczność zapewnienia:

1) pełnej rejestracji materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku

cywilnego nabytych, zużytych, przechowywanych i zbytych, a także

materiałów wybuchowych znalezionych i zniszczonych podczas

wykonywania działalności gospodarczej w zakresie oczyszczania terenów;

2) identyfikacji i identyfikowalności materiałów wybuchowych przeznaczonych

do użytku cywilnego.

Art. 18a. Do używania materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku

cywilnego w związku z wykonywaniem działalności gospodarczej, o której mowa

w art. 10 ust. 2, stosuje się przepisy art. 115 oraz przepisy wydane na podstawie

art. 120 ust. 2 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze.

01.10.2019

©Telksinoe s. 29/77

Art. 19. Przedsiębiorca, kierownik jednostki naukowej umożliwiają dostęp do

materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego osobie, która:

1) ukończyła 21 lat;

2) zdała egzamin, o którym mowa w art. 20;

3) nie wykazuje zaburzeń psychicznych, o których mowa w ustawie z dnia

19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego;

4) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo umyślne

przeciwko bezpieczeństwu państwa, porządkowi publicznemu, życiu lub

zdrowiu ludzi albo mieniu;

5) posiada nienaganną opinię wydaną przez komendanta powiatowego

(miejskiego) Policji właściwego dla miejsca zamieszkania.

Art. 19a. 1. Osoba, o której mowa w art. 19, jest obowiązana przedłożyć

odpowiednio przedsiębiorcy albo kierownikowi jednostki naukowej przed

przystąpieniem do pracy, a następnie dostarczać co trzy lata:

1) zaświadczenie albo oświadczenie o niekaralności;

2) opinię, o której mowa w art. 19 pkt 5.

2. Do oświadczenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, przepis art. 14 ust. 2b

stosuje się odpowiednio.

Art. 20. 1. Osoba, o której mowa w art. 19, jest obowiązana odbyć szkolenie

i zdać egzamin przed komisją kwalifikacyjną. Osoba, która zdała egzamin,

otrzymuje zaświadczenie potwierdzające jej przygotowanie zawodowe.

1a. Przed odbyciem szkolenia i przystąpieniem do egzaminu osoba, której

przedsiębiorca albo kierownik jednostki naukowej umożliwia dostęp do wyrobów

pirotechnicznych w związku z realizacją publicznych pokazów pirotechnicznych

o charakterze imprez masowych, jest obowiązana potwierdzić swoją praktykę

zawodową w zakresie realizacji tych pokazów.

2. Członków komisji kwalifikacyjnej powołuje i odwołuje minister właściwy

do spraw gospodarki.

3. Za przeprowadzenie szkolenia oraz egzaminu pobierana jest opłata.

4. Opłatę wnosi pracodawca kierujący osobę, o której mowa w art. 19, na

szkolenie, o którym mowa w ust. 1.

01.10.2019

©Telksinoe s. 30/77

5. Opłata, o której mowa w ust. 3, powinna zapewnić pokrycie kosztów

przeprowadzania szkolenia oraz egzaminu.

6. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia:

1) wysokość opłaty, o której mowa w ust. 3;

2) rodzaje dokumentów potwierdzających praktykę zawodową, o której mowa

w ust. 1a;

3) zakres i program szkolenia;

4) zakres i sposób przeprowadzenia egzaminu oraz wzory zaświadczeń

potwierdzających przygotowanie zawodowe;

5) podmioty upoważnione do prowadzenia szkolenia.

W rozporządzeniu należy uwzględnić w szczególności zróżnicowany charakter

szkolenia, biorąc pod uwagę charakter i rodzaj wykonywanej pracy.

6a. Zaświadczenia potwierdzające przygotowanie zawodowe, o których

mowa w ust. 1, są ważne przez 5 lat, po upływie których osoby mające dostęp do

materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego są obowiązane

odbyć ponownie szkolenie i zdać egzamin.

7. Przepisów art. 19 pkt 2 nie stosuje się do osób, które posiadają kwalifikacje

określone w ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze.

Art. 21. 1. W przypadku konieczności prowadzenia prac przy użyciu

materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego poza terenem

przedsiębiorstwa lub jednostki naukowej, przedsiębiorca lub kierownik jednostki

naukowej zawiadamia o tym komendanta powiatowego (miejskiego) Policji

właściwego dla miejsca prowadzenia tych prac.

2. W zawiadomieniu należy wskazać zakres i termin rozpoczęcia oraz

zakończenia prac, o których mowa w ust. 1, teren, na którym będą prowadzone

prace, a także sposób jego zabezpieczenia przed dostępem osób nieupoważnionych.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, materiały wybuchowe

przeznaczone do użytku cywilnego lub materiały wybuchowe znalezione w trakcie

oczyszczania terenów mogą być przechowywane, przez czas niezbędny do

przeprowadzenia prac, w tymczasowym magazynie zlokalizowanym w sposób

zapewniający bezpieczeństwo ludzi, mienia i środowiska oraz zabezpieczonym

przed dostępem osób nieupoważnionych.

01.10.2019

©Telksinoe s. 31/77

4. Minister właściwy do spraw gospodarki, określi, w drodze rozporządzenia,

sposób przechowywania materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku

cywilnego lub znalezionych w trakcie oczyszczania terenów w tymczasowym

magazynie, o którym mowa w ust. 3, biorąc pod uwagę zapewnienie ochrony życia

i zdrowia ludzi, mienia i środowiska oraz uwzględniając zróżnicowanie zagrożeń

dla otoczenia ze względu na właściwości przechowywanych materiałów

wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego lub znalezionych w trakcie

oczyszczania terenów.

Art. 22. 1. Przedsiębiorca lub kierownik jednostki naukowej w zakresie

przestrzegania obowiązków, o których mowa w art. 18 ust. 1 i art. 21 ust. 1,

podlega kontroli wojewody.

2. Kontrolę przeprowadza zespół kontrolny, zwany dalej „zespołem”,

powoływany na czas kontroli przez wojewodę.

3. W skład zespołu wojewoda może powołać biegłych i ekspertów, za ich

zgodą.

4. Wojewoda, powołując zespół, wyznacza jego kierownika, który koordynuje

przebieg czynności kontrolnych oraz sporządza protokół pokontrolny.

5. Czynności kontrolne wykonuje się na podstawie upoważnienia wydanego

przez wojewodę, w obecności kontrolowanego lub osoby przez niego

upoważnionej, a w razie nieobecności tych osób, w obecności przywołanego

świadka.

6. Wojewoda może, po zakończeniu kontroli lub w trakcie jej trwania,

wezwać przedsiębiorcę lub kierownika jednostki badawczej do usunięcia

w wyznaczonym terminie stwierdzonych uchybień.

7. Wojewoda może upoważnić do przeprowadzenia kontroli, o której mowa

w ust. 1, inny organ administracji, wskazując zakres kontroli. Przepisy ust. 2–

5 stosuje się odpowiednio.

Rozdział 3

Zasady i kontrola przemieszczania materiałów wybuchowych

przeznaczonych do użytku cywilnego

Art. 23. 1. Materiały wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego,

zaliczone do klasy 1 materiałów niebezpiecznych, wymienione w załączniku A,

01.10.2019

©Telksinoe s. 32/77

mogą być przemieszczane tylko na zasadach określonych w niniejszym rozdziale,

z zastrzeżeniem ust. 1a.

1a. Przepisów niniejszego rozdziału nie stosuje się do wyrobów

pirotechnicznych.

2. Przepis ust. 1 nie narusza zasad przewozu materiałów niebezpiecznych

poszczególnymi rodzajami środków transportu, określonych w przepisach:

– Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, podpisanej

w Chicago dnia 7 grudnia 1944 r. (ICAO – Dz. U. z 1959 r.

poz. 212, z późn. zm.8)), ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo

lotnicze (Dz. U. z 2018 r. poz. 1183, 1629 i 1637),

– Umowy europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu

drogowego towarów niebezpiecznych (ADR), sporządzonej

w Genewie dnia 30 września 1957 r.,

– Regulaminu międzynarodowego przewozu kolejami towarów

niebezpiecznych (RID), stanowiącego załącznik C do Konwencji

o międzynarodowym przewozie kolejami (COTIF), sporządzonej

w Bernie dnia 9 maja 1980 r. (Dz. U. z 2007 r. poz. 674 i 675,

z 2009 r. poz. 1318 oraz z 2011 r. poz. 804, 805 i 1073),

– Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu,

1974, sporządzonej w Londynie dnia 1 listopada 1974 r. (Dz. U.

z 2016 r. poz. 869 i 2029 oraz z 2017 r. poz. 142), ustawy z dnia

18 września 2001 r. – Kodeks morski (Dz. U. z 2018 r. poz. 2175)

oraz ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim

(Dz. U. z 2018 r. poz. 181, 1137, 1669 i 2245),

– ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U.

z 2017 r. poz. 2128 oraz z 2018 r. poz. 1137 i 1694),

– ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o przewozie towarów

niebezpiecznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 169, 650, 1481 i 1629),

8)

Zmiany wymienionej konwencji zostały ogłoszone w Dz. U. z 1959 r. poz. 214, z 1963 r.

poz. 137 i 138, z 1969 r. poz. 210 i 211, z 1976 r. poz. 130, 131, 188 i 189, z 1984 r. poz. 199 i

200, z 2000 r. poz. 446 i 447, z 2002 r. poz. 527 i 528, z 2003 r. poz. 700 i 701, z 2012 r.

poz. 368 i 370 oraz z 2016 r. poz. 541.

01.10.2019

©Telksinoe s. 33/77

ani zasad transportu podlegającego obowiązkowej ochronie na podstawie

przepisów ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia

(Dz. U. z 2018 r. poz. 2142 i 2245).

Art. 24. 1. Przemieszczanie materiałów wybuchowych przeznaczonych do

użytku cywilnego między państwami członkowskimi Unii Europejskiej, państwami

członkowskimi Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) –

stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym i Konfederacją

Szwajcarską wymaga uzyskania przez odbiorcę zgody ministra właściwego do

spraw gospodarki.

2. Minister właściwy do spraw gospodarki wydaje zgodę na okres 1 roku, na

wniosek:

1) przedsiębiorcy albo kierownika jednostki naukowej – w formie decyzji, której

integralną część stanowi dokument wewnątrzwspólnotowego

przemieszczania materiałów wybuchowych;

2) osoby zagranicznej albo przedsiębiorcy zagranicznego – w formie decyzji

oraz akceptacji na dokumencie wewnątrzwspólnotowego przemieszczania

materiałów wybuchowych wydanym osobie zagranicznej albo przedsiębiorcy

zagranicznemu przez właściwe władze kraju odbiorcy.

3. Kopię zgody, o której mowa w ust. 1, związanej z przemieszczaniem przez

granicę państwową, minister właściwy do spraw gospodarki przekazuje

Komendantowi Głównemu Straży Granicznej.

4. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera:

1) nazwę odbiorcy materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku

cywilnego, jego numer identyfikacji podatkowej (NIP) albo numer

identyfikacyjny używany w państwie siedziby albo zamieszkania, adres jego

siedziby albo miejsca zamieszkania oraz jego dane kontaktowe wraz ze

wskazaniem osoby do kontaktu;

2) nazwę dostawcy materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku

cywilnego, jego numer identyfikacji podatkowej (NIP) albo numer

identyfikacyjny używany w państwie siedziby albo zamieszkania, adres jego

siedziby albo miejsca zamieszkania oraz jego dane kontaktowe;

3) informację, że odbiorca posiada:

01.10.2019

©Telksinoe s. 34/77

a) koncesję na wytwarzanie materiałów wybuchowych albo obrót tymi

materiałami – w przypadku przedsiębiorcy albo jednostki naukowej albo

b) dokument wewnątrzwspólnotowego przemieszczania materiałów

wybuchowych – w przypadku osoby zagranicznej albo przedsiębiorcy

zagranicznego;

4) nazwę producenta oraz ilość przemieszczanych materiałów wybuchowych

przeznaczonych do użytku cywilnego, oraz sposób ich zabezpieczenia;

5) rodzaj przemieszczanych materiałów wybuchowych przeznaczonych do

użytku cywilnego przez podanie nazw handlowych, numerów

rozpoznawczych ustalonych przez Organizację Narodów Zjednoczonych oraz

kodów klasyfikacyjnych określonych w załączniku A;

6) informacje o zgodności materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku

cywilnego z wymaganiami bezpieczeństwa stosowanymi przy wprowadzaniu

ich do obrotu;

7) określenie środka transportu i trasy przemieszczania materiałów

wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego przez wskazanie miejsca

wyjazdu i miejsca przybycia oraz punktów wyjazdu i wjazdu do państw

członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego

Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim

Obszarze Gospodarczym i Konfederacji Szwajcarskiej;

8) daty wjazdu i wyjazdu – jeżeli są znane.

Art. 25. Do wniosku, o którym mowa w art. 24 ust. 2, należy dołączyć:

1) w przypadku gdy odbiorcą jest przedsiębiorca albo jednostka naukowa – kopię

koncesji na wytwarzanie materiałów wybuchowych albo obrót tymi

materiałami;

2) w przypadku gdy odbiorca jest osobą zagraniczną albo przedsiębiorcą

zagranicznym – dokument wewnątrzwspólnotowego przemieszczania

materiałów wybuchowych wydany w państwie jego siedziby albo miejsca

zamieszkania;

3) kopię deklaracji zgodności dla materiałów wybuchowych przeznaczonych do

użytku cywilnego wraz z jej tłumaczeniem dokonanym z języka obcego na

język polski przez tłumacza przysięgłego.

01.10.2019

©Telksinoe s. 35/77

Art. 25a. Wniosek, o którym mowa w art. 24 ust. 2, wraz z załącznikami

może być złożony za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej, po

opatrzeniu kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo

podpisem osobistym, z tym że dokument wewnątrzwspólnotowego

przemieszczania materiałów wybuchowych składa się wyłącznie w postaci

papierowej.

Art. 26. W przypadku gdy weryfikacja dokumentu wewnątrzwspólnotowego

przemieszczania materiałów wybuchowych nie jest możliwa lub jest znacznie

utrudniona, minister właściwy do spraw gospodarki niezwłocznie informuje

Komisję Europejską.

Art. 27. 1. Zgoda, o której mowa w art. 24 ust. 1, jest wydawana po

pozytywnym zweryfikowaniu wniosku, o którym mowa w art. 24 ust. 2, oraz

dokumentów określonych w art. 25.

2. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia,

wzór wniosku o wydanie zgody na przemieszczanie materiałów wybuchowych

przeznaczonych do użytku cywilnego, mając na celu kompletność zawartych we

wniosku informacji oraz ujednolicenie i ułatwienie poprawnego sporządzenia

wniosku.

Art. 28. W decyzji, o której mowa w art. 24 ust. 2, określa się:

1) nazwę odbiorcy materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku

cywilnego, jego numer identyfikacji podatkowej (NIP) albo numer

identyfikacyjny używany w państwie siedziby albo zamieszkania, adres jego

siedziby albo miejsca zamieszkania oraz jego dane kontaktowe wraz ze

wskazaniem osoby do kontaktu;

2) nazwę dostawcy materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku

cywilnego, jego numer identyfikacji podatkowej (NIP) albo numer

identyfikacyjny używany w państwie siedziby albo zamieszkania, adres jego

siedziby albo miejsca zamieszkania oraz jego dane kontaktowe;

3) informację, że odbiorca posiada:

a) koncesję na wytwarzanie materiałów wybuchowych albo obrót tymi

materiałami – w przypadku przedsiębiorcy albo jednostki naukowej albo

01.10.2019

©Telksinoe s. 36/77

b) dokument wewnątrzwspólnotowego przemieszczania materiałów

wybuchowych – w przypadku osoby zagranicznej albo przedsiębiorcy

zagranicznego;

4) nazwę producenta oraz ilość przemieszczanych materiałów wybuchowych

przeznaczonych do użytku cywilnego, oraz sposób ich zabezpieczenia;

5) rodzaj przemieszczanych materiałów wybuchowych przeznaczonych do

użytku cywilnego przez podanie nazw handlowych, numerów

rozpoznawczych ustalonych przez Organizację Narodów Zjednoczonych oraz

kodów klasyfikacyjnych określonych w załączniku A;

6) informacje o zgodności materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku

cywilnego z wymaganiami bezpieczeństwa stosowanymi przy wprowadzaniu

ich do obrotu;

7) określenie środka transportu i trasy przemieszczania materiałów

wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego przez wskazanie miejsca

wyjazdu i miejsca przybycia oraz punktów wyjazdu i wjazdu do państw

członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego

Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim

Obszarze Gospodarczym i Konfederacji Szwajcarskiej;

8) daty wjazdu i wyjazdu – jeżeli są znane.

Art. 29. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki odmawia wydania zgody,

o której mowa w art. 24 ust. 1, jeżeli:

1) wniosek, o którym mowa w art. 24 ust. 2, lub dokumenty, o których mowa

w art. 25, nie zostały pozytywnie zweryfikowane;

2) uzyska informacje od właściwych organów o stwarzaniu przez wnioskodawcę

zagrożenia dla obronności, bezpieczeństwa państwa, porządku publicznego

lub środowiska.

2. Zgodę, o której mowa w art. 24 ust. 1, cofa się jeżeli:

1) została cofnięta koncesja na wytwarzanie materiałów wybuchowych albo

obrót tymi materiałami albo został cofnięty dokument

wewnątrzwspólnotowego przemieszczania materiałów wybuchowych;

2) uzyskano od właściwych organów informacje o stwarzaniu przez

wnioskodawcę zagrożenia dla obronności, bezpieczeństwa państwa, porządku

publicznego lub środowiska.

01.10.2019

©Telksinoe s. 37/77

3. Odmowa wydania zgody albo jej cofnięcie wymaga uzasadnienia.

4. Do postępowania w sprawie wydania, odmowy albo cofnięcia zgody

stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

5. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, minister właściwy do spraw

gospodarki cofa wszystkie udzielone zgody, o których mowa w art. 24 ust. 1.

6. W przypadku gdy minister właściwy do spraw gospodarki cofa zgodę,

o której mowa w art. 24 ust. 1, z uwagi na stworzenie przez wnioskodawcę

zagrożenia dla obronności, bezpieczeństwa państwa, porządku publicznego lub

środowiska, informuje Komisję Europejską.

Art. 30. 1. Przewożący materiały wybuchowe przeznaczone do użytku

cywilnego jest obowiązany posiadać zgodę, o której mowa w art. 24 ust. 1,

i okazywać ją na żądanie organów kontroli drogowej, celnej i granicznej.

2. Organy kontroli drogowej, celnej i granicznej, w przypadku gdy

przewożący materiały wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego nie posiada

zgody albo przewozi materiały innego rodzaju lub w innej ilości niż określone

w zgodzie, dokonują zatrzymania tych materiałów.

3. Organ, który dokonał zatrzymania materiałów wybuchowych

przeznaczonych do użytku cywilnego, zawiadamia o tym niezwłocznie ministra

właściwego do spraw gospodarki, a także właściwego konsula państwa, z którego

materiały te zostały wysłane lub do którego są wysyłane.

4. Sposób zatrzymania i postępowania z materiałami wybuchowymi

przeznaczonymi do użytku cywilnego określają odrębne przepisy.

Art. 31. 1. Odbiorca materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku

cywilnego i przewożący te materiały są obowiązani przechowywać zgodę przez

okres nie krótszy niż ten, na który została ona wydana.

2. Odbiorca jest obowiązany okazywać zgodę, o której mowa w art. 24 ust. 1,

na każde żądanie właściwych organów.

Art. 32. 1. Przemieszczający materiały wybuchowe przeznaczone do użytku

cywilnego, w przypadku gdy przemieszczanie tych materiałów będzie następować

tranzytem przez państwa członkowskie Unii Europejskiej, państwa członkowskie

Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy

o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederację Szwajcarską, jest

01.10.2019

©Telksinoe s. 38/77

obowiązany zawiadomić właściwe organy tych państw o zamiarze przemieszczania

materiałów wybuchowych oraz uzyskać ich zgodę.

2. W przypadku gdy prawo państwa członkowskiego Unii Europejskiej,

państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA)

– strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji

Szwajcarskiej tego wymaga, odbiorca jest obowiązany przekazać informacje,

o których mowa w art. 28, organowi właściwemu ze względu na siedzibę albo

miejsce zamieszkania dostawcy materiałów wybuchowych przeznaczonych do

użytku cywilnego albo organowi państwa, przez które będzie następować

przemieszczanie tranzytem tych materiałów.

Art. 33. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki wydaje zgodę na

przemieszczanie materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego,

które będzie następować tranzytem przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Przepisy art. 24 ust. 2–4, art. 25–26, art. 27 ust. 1 oraz art. 28–31 stosuje się

odpowiednio.

Art. 34. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki, w przypadku poważnego

zagrożenia obronności, bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa i porządku

publicznego, w drodze decyzji może zakazać przemieszczania materiałów

wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, określając czas trwania tego

zakazu oraz rodzaj materiałów nim objętych.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw

gospodarki może nakazać zatrzymanie przemieszczanych materiałów

wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego.

3. Przepisy art. 30 ust. 4 stosuje się odpowiednio.

4. Decyzja, o której mowa w ust. 1 i 2, podlega rygorowi natychmiastowej

wykonalności.

5. Środki podjęte w przypadkach określonych w ust. 1 i 2 nie mogą stanowić

jakiejkolwiek dyskryminacji któregokolwiek wysyłającego albo odbierającego,

a także przewożącego materiały wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego,

oraz ukrytego ograniczenia w obrocie tymi materiałami.

6. Minister właściwy do spraw gospodarki zawiadamia niezwłocznie Komisję

Europejską o podjętych środkach, o których mowa w ust. 1 i 2.

01.10.2019

©Telksinoe s. 39/77

Art. 35. Przewożący materiały wybuchowe przeznaczone do użytku

cywilnego oraz odbiorca tych materiałów są obowiązani udzielać właściwym

organom państwa, z którego, do którego lub przez które są przemieszczane te

materiały, na ich żądanie, wszelkich informacji dotyczących przemieszczanych

materiałów i ich przemieszczania.

Art. 35a. Przemieszczane przez przedsiębiorcę albo jednostkę naukową

materiały wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego podlegają

ewidencjonowaniu na podstawie art. 59 ust. 1–3 i 6 ustawy z dnia 13 czerwca

2019 r. o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu

materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią

o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym oraz przepisów wykonawczych

wydanych na podstawie art. 59 ust. 7 tej ustawy.

Art. 36. (uchylony)

Art. 37. (uchylony)

Art. 38. (uchylony)

Art. 39. (uchylony)

Art. 40. (uchylony)

Art. 41. (uchylony)

Rozdział 4

(uchylony)

Rozdział 5

(uchylony)

Rozdział 5a

Klasyfikacja wprowadzanych do obrotu wyrobów pirotechnicznych oraz

ograniczenia z niej wynikające

Art. 62a. (uchylony)

Art. 62b. (uchylony)

Art. 62c. 1. Producent dokonuje klasyfikacji wyrobów pirotechnicznych

wprowadzanych do obrotu w zależności od sposobu ich używania, przeznaczenia

i stopnia zagrożenia, w tym poziomu hałasu, w następujący sposób:

01.10.2019

©Telksinoe s. 40/77

1) wyroby pirotechniczne widowiskowe:

a) klasa F1: wyroby, które podczas działania charakteryzują się bardzo

niskim stopniem zagrożenia życia i zdrowia ludzi oraz mienia

i środowiska, a także nieistotnym poziomem hałasu, przeznaczone do

użytku w budynkach oraz na zamkniętym obszarze na zewnątrz

budynków,

b) klasa F2: wyroby, które podczas działania charakteryzują się niskim

stopniem zagrożenia życia i zdrowia ludzi oraz mienia i środowiska,

a także niskim poziomem hałasu, przeznaczone do użytku na

zamkniętym obszarze na zewnątrz budynków,

c) klasa F3: wyroby, które podczas działania charakteryzują się średnim

stopniem zagrożenia życia i zdrowia ludzi oraz mienia i środowiska,

a także nieszkodliwym dla zdrowia ludzi poziomem hałasu,

przeznaczone do użytku na dużych, otwartych przestrzeniach na

zewnątrz budynków,

d) klasa F4: wyroby, które podczas działania charakteryzują się wysokim

stopniem zagrożenia życia i zdrowia ludzi oraz mienia i środowiska,

a także nieszkodliwym dla zdrowia ludzi poziomem hałasu, określane

również jako wyroby pirotechniczne widowiskowe do zastosowań

profesjonalnych, przeznaczone do obsługi i użytku wyłącznie przez

osoby posiadające wiedzę specjalistyczną;

2) wyroby pirotechniczne przeznaczone do użytku teatralnego:

a) klasa T1: wyroby, które podczas działania charakteryzują się niskim

stopniem zagrożenia życia i zdrowia ludzi oraz mienia i środowiska,

b) klasa T2: wyroby przeznaczone do obsługi i użytku wyłącznie przez

osoby posiadające wiedzę specjalistyczną;

3) pozostałe wyroby pirotechniczne:

a) klasa P1: wyroby inne niż wyroby klas F1–F3 i T1, które podczas

działania charakteryzują się niskim stopniem zagrożenia życia i zdrowia

ludzi oraz mienia i środowiska,

b) klasa P2: wyroby inne niż wyroby klas F4 i T2, przeznaczone do obsługi

i użytku przez osoby posiadające wiedzę specjalistyczną.

01.10.2019

©Telksinoe s. 41/77

2. Osobą posiadającą wiedzę specjalistyczną jest osoba, która uzyskała

zaświadczenie potwierdzające przygotowanie zawodowe, o którym mowa

w art. 20 ust. 1.

3. Jednostka notyfikowana potwierdza klasyfikację, o której mowa w ust. 1,

w ramach dokonywania oceny zgodności.

Art. 62ca. 1. Wyroby pirotechniczne klasy P1 do pojazdów nie mogą być

udostępniane na rynku, chyba że zostały zamontowane w pojeździe lub stanowią

części zamienne do pojazdu.

2. Producenci, importerzy i dystrybutorzy udostępniają na rynku wyroby

pirotechniczne klas F4, T2 i P2 wyłącznie osobom posiadającym wiedzę

specjalistyczną, o których mowa w art. 62c ust. 2.

Art. 62d–62u. (uchylone)

Rozdział 5b

Obowiązki podmiotów gospodarczych związane z wprowadzaniem do obrotu

lub udostępnianiem na rynku materiałów wybuchowych przeznaczonych do

użytku cywilnego oraz wytwarzaniem materiałów wybuchowych metodą in

situ

Art. 62v. 1. Producent materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku

cywilnego, z wyjątkiem wytwarzanego materiału wybuchowego metodą in situ,

jest obowiązany do:

1) zapewnienia, że materiał wybuchowy przeznaczony do użytku cywilnego

został zaprojektowany i wytworzony zgodnie z wymaganiami

bezpieczeństwa;

2) sporządzenia dokumentacji technicznej materiału wybuchowego

przeznaczonego do użytku cywilnego;

3) zlecenia jednostce notyfikowanej przeprowadzenia procedury oceny

zgodności zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 2g ust. 1;

4) w przypadku wykazania zgodności materiału wybuchowego przeznaczonego

do użytku cywilnego z wymaganiami bezpieczeństwa – sporządzenia

deklaracji zgodności i umieszczenia na tym materiale:

a) oznakowania CE w sposób widoczny, czytelny i trwały,

01.10.2019

©Telksinoe s. 42/77

b) numeru identyfikacyjnego jednostki notyfikowanej zaangażowanej na

etapie kontroli produkcji umieszczonego za oznakowaniem CE według

wskazań tej jednostki, jeżeli numeru identyfikacyjnego nie umieściła

wcześniej sama jednostka notyfikowana,

c) w stosownych przypadkach znaków wskazujących na szczególne

zagrożenie lub zastosowanie materiału wybuchowego przeznaczonego

do użytku cywilnego;

5) w przypadku gdy umieszczenie oznakowania, numeru lub znaków, o których

mowa w pkt 4, nie jest możliwe ze względu na wielkość, kształt lub

właściwości materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego –

umieszczenia oznakowania, numeru lub znaków na opakowaniu

jednostkowym lub na dokumentach towarzyszących;

6) w przypadku materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego

transportowanych i dostarczanych bez opakowania lub na ciężarówkach

z zamontowanymi pompami w celu bezpośredniego wyładowania do otworu

strzałowego – umieszczenia na dokumentach towarzyszących oznakowania

CE;

7) umieszczenia na materiale wybuchowym przeznaczonym do użytku

cywilnego oraz na najmniejszej jednostce jego opakowania jednoznacznego

oznaczenia, o którym mowa w art. 62va ust. 1, lub, w przypadkach

wskazanych w art. 62va ust. 5 i 7, jednoznacznego oznaczenia obejmującego

niektóre jego elementy;

8) znakowania plastycznych materiałów wybuchowych przeznaczonych do

użytku cywilnego przez równomierne rozmieszczenie w nim materiału

znakującego, rozumianego jako jedna z substancji wymienionych

w części 2. „Materiały znakujące” załącznika technicznego do Konwencji,

dodanego w ilości wskazanej w tej części załącznika technicznego, z tym że

znakowaniu nie podlegają plastyczne materiały wybuchowe przechowywane

lub stosowane w sposób określony w części 1 ust. II lit. a–c załącznika

technicznego do Konwencji;

9) dołączenia do materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego

instrukcji obsługi oraz informacji dotyczących bezpieczeństwa,

sporządzonych w jasnej, zrozumiałej i czytelnej formie, w języku polskim;

01.10.2019

©Telksinoe s. 43/77

10) stosowania procedury mającej na celu zapewnienie zgodności produkcji

seryjnej materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego

z wymaganiami bezpieczeństwa, w tym również w przypadku wprowadzenia

zmian w projekcie i cechach charakterystycznych materiału, a także zmian

w normach zharmonizowanych lub innych dokumentach określających

wymagania techniczne, w odniesieniu do których jest deklarowana zgodność

tego materiału;

11) oznaczenia obiektu produkcyjnego, w którym wytwarzane są materiały

wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego, trzycyfrowym kodem;

12) prowadzenia rejestru jednoznacznych oznaczeń, o których mowa w pkt 7,

zgodnie z wymaganiami określonymi w art. 62vc;

13) przechowywania danych zamieszczonych w rejestrze jednoznacznych

oznaczeń, o którym mowa w pkt 12, przez okres 10 lat, licząc od dnia

dostarczenia materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego

lub do momentu zużycia lub unieszkodliwienia tego materiału, o ile jest

znany. Obowiązek przechowywania danych nie wygasa mimo zaprzestania

wykonywania działalności w zakresie sprzedaży materiałów wybuchowych

przeznaczonych do użytku cywilnego, których jednoznaczne oznaczenie jest

przechowywane w rejestrze jednoznacznych oznaczeń;

14) przechowywania dokumentacji technicznej, o której mowa w pkt 2, oraz

deklaracji zgodności przez okres 10 lat od dnia wprowadzenia do obrotu

materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego;

15) w przypadku stwierdzenia, że wprowadzony do obrotu materiał wybuchowy

przeznaczony do użytku cywilnego jest niezgodny z wymaganiami ustawy,

lub powzięcia wątpliwości w tym zakresie – niezwłocznego podjęcia środków

naprawczych w celu zapewnienia zgodności tego materiału lub jego

wycofania z obrotu, lub odzyskania, stosownie do okoliczności;

16) niezwłocznego informowania organów nadzoru rynku, o których mowa

w art. 62zc ust. 4, a także organów nadzoru rynku w pozostałych państwach

członkowskich Unii Europejskiej, państwach członkowskich Europejskiego

Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim

Obszarze Gospodarczym i Konfederacji Szwajcarskiej, w których materiał

wybuchowy przeznaczony do użytku cywilnego został udostępniony,

01.10.2019

©Telksinoe s. 44/77

o materiałach stwarzających zagrożenie dla bezpieczeństwa, przez podawanie

szczegółowych informacji, w szczególności o niezgodności tych materiałów

z wymaganiami ustawy oraz o podjętych środkach naprawczych;

17) udostępnienia, na żądanie organów nadzoru rynku, o których mowa

w art. 62zc, informacji i dokumentów, w postaci papierowej lub

elektronicznej, w języku polskim, koniecznych do wykazania zgodności

materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego

z wymaganiami ustawy oraz współpracy z tymi organami we wszelkich

działaniach ukierunkowanych na usunięcie zagrożeń, jakie stwarza ten

materiał;

18) przekazywania, na żądanie uprawnionych organów i służb państwowych,

danych zamieszczonych w rejestrze jednoznacznych oznaczeń, w trybie

określonym w art. 62vc ust. 9–12.

2. Obowiązki, o których mowa w ust. 1 pkt 1–11, producent materiału

wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego wykonuje przed

wprowadzeniem tego materiału do obrotu.

3. Przepisu ust. 1 pkt 7 nie stosuje się w przypadku:

1) wytworzonych materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku

cywilnego, które są przedmiotem wywozu poza terytorium państw

członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego

Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim

Obszarze Gospodarczym oraz Konfederacji Szwajcarskiej i zostały

oznaczone zgodnie z przepisami państwa przeznaczenia;

2) materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego

transportowanych i dostarczanych bez opakowania lub na ciężarówkach

z zamontowanymi pompami w celu bezpośredniego wyładowania do otworu

strzałowego;

3) materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego

wytworzonych metodą in situ;

4) materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego

charakteryzujących się niskim stopniem zagrożenia, takich jak:

a) lonty będące niedetonującymi urządzeniami zapalającymi o kształcie

sznura,

01.10.2019

©Telksinoe s. 45/77

b) lonty prochowe, które składają się z rdzenia z drobnoziarnistego prochu

czarnego otoczonego elastyczną tkaniną, z jednym lub kilkoma

zewnętrznymi pokryciami zabezpieczającymi i które po zapaleniu palą

się w określonym tempie bez zewnętrznego efektu wybuchowego,

c) spłonki kapsułkowe, które składają się z kapsułki metalowej lub

z tworzywa sztucznego, zawierającej niewielką ilość mieszaniny

inicjującej, łatwo zapalającej się przy uderzeniu, i które są stosowane

jako elementy zapalające w nabojach do broni strzeleckiej lub

w spłonkach nabojowych do ładunków miotających.

Art. 62va. 1. Jednoznaczne oznaczenie umieszczane na materiale

wybuchowym przeznaczonym do użytku cywilnego oraz na najmniejszej jednostce

jego opakowania obejmuje nazwę producenta, alfanumeryczny kod oraz

oznaczenie do odczytu elektronicznego.

2. Alfanumeryczny kod składa się z:

1) dwóch liter wskazujących państwo członkowskie Unii Europejskiej, państwo

członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) –

stronę umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederację

Szwajcarską, w którym ma siedzibę producent lub importer materiału

wybuchowego;

2) trzech cyfr stanowiących kod oznaczenia obiektu produkcyjnego;

3) kombinacji liter i cyfr stanowiących jednoznaczny kod produktu i informację

logistyczną sporządzoną przez przedsiębiorcę, który w państwie

członkowskim Unii Europejskiej, państwie członkowskim Europejskiego

Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim

Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej wytwarza materiał

wybuchowy.

3. Oznaczenie państwa producenta lub importera materiału wybuchowego

przeznaczonego do użytku cywilnego mającego siedzibę na terytorium państwa

członkowskiego Unii Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego

Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze

Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej powinno być zgodne z kodem nazw

państw oraz ich jednostek organizacyjnych określonym w Polskiej Normie PN-ISO

3166-1:2008 w części pierwszej: Kody krajów.

01.10.2019

©Telksinoe s. 46/77

4. Oznaczenie do odczytu elektronicznego zawiera informacje zawarte

w alfanumerycznym kodzie. Oznaczenie to umieszcza się na materiale

wybuchowym przeznaczonym do użytku cywilnego w formie kodu kreskowego

lub kodu matrycowego.

5. W przypadku materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku

cywilnego, które są zbyt małe, aby umieścić na nich jednoznaczny kod produktu

i informację logistyczną, o których mowa w ust. 2 pkt 3, na materiale umieszcza się

jednoznaczne oznaczenie obejmujące:

1) dwie litery wskazujące państwo członkowskie Unii Europejskiej, państwo

członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) –

stronę umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederację

Szwajcarską, w którym ma siedzibę producent lub importer materiału

wybuchowego;

2) trzy cyfry stanowiące kod oznaczenia obiektu produkcyjnego;

3) oznaczenie do odczytu elektronicznego.

6. W przypadku gdy umieszczenie jednoznacznego oznaczenia zgodnie

z ust. 5 jest technicznie niemożliwe z uwagi na wielkość, kształt lub właściwości

materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego, jednoznaczne

oznaczenie umieszcza się na najmniejszej jednostce opakowania.

7. Na spłonkach lub pobudzaczach wybuchowych, których wielkość, kształt

lub właściwości uniemożliwiają umieszczenie jednoznacznego oznaczenia zgodnie

z ust. 5, umieszcza się jednoznaczne oznaczenie obejmujące:

1) dwie litery wskazujące państwo członkowskie Unii Europejskiej, państwo

członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) –

stronę umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederację

Szwajcarską, w którym ma siedzibę producent lub importer materiału

wybuchowego;

2) trzy cyfry stanowiące kod oznaczenia obiektu produkcyjnego.

Liczbę spłonek i pobudzaczy wybuchowych umieszcza się na najmniejszej

jednostce opakowania przez bezpośredni nadruk.

8. W przypadku lontów detonujących, których wielkość, kształt lub

właściwości uniemożliwiają umieszczenie jednoznacznego oznaczenia zgodnie

z ust. 5, jednoznaczne oznaczenie umieszcza się na motku lub szpuli.

01.10.2019

©Telksinoe s. 47/77

9. W przypadku materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku

cywilnego o niskim stopniu zagrożenia, zamiast jednoznacznego oznaczenia, na

materiale, a jeżeli nie jest to możliwe z uwagi na małe rozmiary, kształt lub

właściwości materiału wybuchowego, na opakowaniu lub dokumentach

towarzyszących, umieszcza się informacje umożliwiające identyfikację tego

materiału, w tym w szczególności: nazwę typu, zarejestrowaną nazwę handlową,

zarejestrowany znak towarowy, o ile taki posiada, numer partii lub serii, a także

nazwę producenta oraz adres jego siedziby albo miejsca zamieszkania; dane

kontaktowe są podawane w języku polskim.

10. Jednoznaczne oznaczenie umieszcza się na materiale wybuchowym

przeznaczonym do użytku cywilnego w sposób czytelny i trwały w postaci

bezpośredniego nadruku, pieczęci lub przytwierdzonej etykiety samoprzylepnej.

11. Przedsiębiorca może dołączyć do materiałów wybuchowych

przeznaczonych do użytku cywilnego do wykorzystania przez odbiorców tych

materiałów dodatkowe wyraźnie oznaczone etykiety samoprzylepne będące kopią

oryginalnych etykiet zawierających jednoznaczne oznaczenie. Na kopii oryginalnej

etykiety zawierającej jednoznaczne oznaczenie przedsiębiorca umieszcza pod

kodem kreskowym lub matrycowym wyraz „KOPIA”.

12. Najmniejszą jednostkę opakowania zapieczętowuje się.

13. W przypadku gdy materiał wybuchowy przeznaczony do użytku

cywilnego, który został oznaczony jednoznacznym oznaczeniem, podlega

dalszemu procesowi produkcyjnemu, nie jest wymagane ponowne jego oznaczenie

jednoznacznym oznaczeniem, o ile pierwotne oznaczenie zostało zachowane i jest

czytelne.

Art. 62vb. 1. Kod oznaczenia obiektu produkcyjnego, o którym mowa

w art. 62va ust. 2 pkt 2, nadaje, w drodze decyzji, minister właściwy do spraw

gospodarki, na wniosek przedsiębiorcy.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:

1) oznaczenie przedsiębiorcy wnioskującego o nadanie kodu oznaczenia obiektu

produkcyjnego, jego numer identyfikacji podatkowej (NIP), adres jego

siedziby lub miejsca zamieszkania oraz dane kontaktowe;

2) oznaczenie koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej posiadanej

przez wnioskodawcę;

01.10.2019

©Telksinoe s. 48/77

3) rodzaj wytwarzanych materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku

cywilnego;

4) nazwę oraz adres obiektu produkcyjnego.

3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się uwierzytelnioną kopię

dokumentu uprawniającego przedsiębiorcę posiadającego obiekt produkcyjny

objęty wnioskiem zlokalizowany poza terytorium państwa członkowskiego Unii

Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym

Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub

Konfederacji Szwajcarskiej do wytwarzania materiałów wybuchowych

przeznaczonych do użytku cywilnego, wydanego przez właściwy organ państwa,

na terytorium którego obiekt ten się znajduje.

4. W przypadku gdy kolejny numer kodu oznaczenia obiektu produkcyjnego

składa się z cyfr w liczbie mniejszej niż trzy, poprzedza się go odpowiednią liczbą

zer.

5. Kod oznaczenia obiektu produkcyjnego umieszcza się w widocznym

miejscu na tym obiekcie.

6. Wniosek może być złożony za pośrednictwem środków komunikacji

elektronicznej, po opatrzeniu kwalifikowanym podpisem elektronicznym,

podpisem zaufanym lub podpisem osobistym.

7. Minister właściwy do spraw gospodarki prowadzi rejestr obiektów

produkcyjnych, którym nadał kod oznaczenia obiektu produkcyjnego.

8. Rejestr obiektów produkcyjnych, o którym mowa w ust. 7, zawiera

następujące informacje:

1) oznaczenie przedsiębiorcy wnioskującego o nadanie kodu oznaczenia obiektu

produkcyjnego, jego numer identyfikacji podatkowej (NIP), adres jego

siedziby lub miejsca zamieszkania oraz dane kontaktowe;

2) oznaczenie koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej posiadanej

przez wnioskodawcę;

3) rodzaj wytwarzanych materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku

cywilnego;

4) nazwę oraz adres obiektu produkcyjnego;

5) oznaczenie dokumentu uprawniającego przedsiębiorcę posiadającego obiekt

produkcyjny zlokalizowany poza terytorium państwa członkowskiego Unii

01.10.2019

©Telksinoe s. 49/77

Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia

o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze

Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej do wytwarzania materiałów

wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, wydanego przez właś -

ciwy organ państwa, na terytorium którego obiekt ten się znajduje;

6) nadany kod oznaczenia obiektu produkcyjnego;

7) oznaczenie decyzji ministra właściwego do spraw gospodarki w sprawie

nadania kodu oznaczenia obiektu produkcyjnego.

9. Wnioskodawca jest obowiązany zgłaszać ministrowi właściwemu do spraw

gospodarki zmiany dotyczące danych zawartych we wniosku w terminie 7 dni od

dnia ich powstania.

10. W przypadku dokumentów dołączanych do wniosku sporządzonych

w języku obcym należy dołączyć dokonane przez tłumacza przysięgłego

tłumaczenia tych dokumentów na język polski.

Art. 62vc. 1. Rejestr jednoznacznych oznaczeń, o którym mowa w art. 62v

ust. 1 pkt 12, art. 62x ust. 1 pkt 7 oraz art. 62y ust. 1 pkt 3, zawiera informacje o:

1) jednoznacznym oznaczeniu materiału wybuchowego przeznaczonego do

użytku cywilnego;

2) osobie fizycznej lub prawnej lub jednostce organizacyjnej nieposiadającej

osobowości prawnej, która sprawuje nadzór nad materiałem wybuchowym

przeznaczonym do użytku cywilnego;

3) miejscu przechowywania materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku

cywilnego w okresie, gdy jest on w posiadaniu przedsiębiorcy lub pod jego

nadzorem, dopóki nie zostanie przekazany innemu przedsiębiorcy, zużyty lub

unieszkodliwiony.

2. W zakresie dotyczącym:

1) osoby fizycznej – rejestr jednoznacznych oznaczeń zawiera:

a) imię i nazwisko,

b) numer PESEL lub serię i numer dokumentu tożsamości,

c) adres miejsca zamieszkania,

d) dane kontaktowe;

2) osoby prawnej – rejestr jednoznacznych oznaczeń zawiera:

a) nazwę,

01.10.2019

©Telksinoe s. 50/77

b) numer z Krajowego Rejestru Sądowego, numer identyfikacji podatkowej

(NIP) albo numer identyfikacyjny używany w państwie siedziby,

c) adres siedziby,

d) imię i nazwisko, stanowisko oraz dane kontaktowe osoby upoważnionej

do reprezentowania tej osoby prawnej w zakresie dotyczącym rejestru

jednoznacznych oznaczeń.

3. Rejestr jednoznacznych oznaczeń jest prowadzony w formie pisemnej.

4. Załącznikiem do rejestru jednoznacznych oznaczeń jest ewidencja

materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego wraz

z dokumentami stanowiącymi podstawę do dokonania wpisów w tej ewidencji.

5. W celu zapewnienia ochrony danych zgromadzonych w rejestrze

jednoznacznych oznaczeń przed przypadkowym lub celowym uszkodzeniem lub

zniszczeniem przedsiębiorca:

1) wskazuje osoby upoważnione do prowadzenia tego rejestru;

2) określa zasady udostępniania pozostałym pracownikom danych zawart ych

w tym rejestrze;

3) zapewnia przechowywanie tego rejestru w sejfie lub w pomieszczeniu

zabezpieczonym przed swobodnym dostępem osób innych niż wskazane

w pkt 1. W przypadku prowadzenia rejestru w sposób, o którym mowa

w ust. 6, przedsiębiorca tworzy zapasowe kopie przechowywanych

dokumentów oraz zabezpiecza stanowisko komputerowe, na którym rejestr

jest prowadzony, przed nieautoryzowanym dostępem.

6. Prowadzenie rejestru jednoznacznych oznaczeń wyłącznie

z wykorzystaniem systemu elektronicznego jest dopuszczalne jedynie pod

warunkiem stosowania rozwiązań systemowych umożliwiających:

1) ochronę zgromadzonych danych i ich zapasowych kopii przed przypadkowym

lub celowym uszkodzeniem lub zniszczeniem;

2) ochronę zgromadzonych danych przed kradzieżą, zmianą i dostępem osób

nieupoważnionych, w tym kradzieżą, zmianą lub dostępem za pomocą

wirusów lub programów szpiegujących;

3) weryfikację zgromadzonych danych na podstawie przechowywanej przez

przedsiębiorcę dokumentacji ewidencyjnej.

01.10.2019

©Telksinoe s. 51/77

7. Przedsiębiorca przynajmniej raz do roku sprawdza prawidłowość

prowadzenia rejestru jednoznacznych oznaczeń, w szczególności pod względem

bezpieczeństwa danych w nim zawartych oraz poprawności gromadzenia tych

danych.

8. Rejestr jednoznacznych oznaczeń może stanowić ewidencja materiałów

wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego prowadzona w sposób

określony w przepisach wydanych na podstawie:

1) art. 47 ust. 7 oraz art. 59 ust. 7 ustawy z dnia 13 czerwca 2019 r.

o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu

materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią

o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym – przez przedsiębiorców

wykonujących działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania materiałów

wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego lub obrotu takimi

materiałami, albo

2) art. 120 ust. 2 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze

– przez przedsiębiorców wykonujących działalność w zakresie wydobywania

kopalin ze złóż, albo

3) art. 18 ust. 2 – przez przedsiębiorców albo jednostki naukowe, prowadzących

prace z użyciem materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku

cywilnego poza górnictwem na podstawie pozwolenia wojewody – pod

warunkiem uwzględnienia w niej informacji, o których mowa w ust. 1.

9. Dane zgromadzone w rejestrze jednoznacznych oznaczeń są udostępniane

upoważnionemu pracownikowi organu lub służby państwowej w zakresie

wynikającym z przedstawionego upoważnienia tego organu lub służby.

10. Żądanie udostępnienia danych, o których mowa w ust. 9, przedkłada się

przedsiębiorcy lub osobie przez niego upoważnionej do udostępniania danych,

także poza godzinami pracy tej osoby.

11. Dane, o których mowa w ust. 9, są udostępniane niezwłocznie, pisemnie

lub w formie elektronicznej, zgodnie z żądaniem organu lub służby państwowej.

12. Informację zawierającą imię, nazwisko, adres miejsca zamieszkania oraz

dane kontaktowe osoby upoważnionej do udostępniania danych, o której mowa

w ust. 10, przedsiębiorca przekazuje pisemnie lub w postaci elektronicznej,

01.10.2019

©Telksinoe s. 52/77

z zachowaniem przepisów o ochronie danych osobowych, komendantowi

wojewódzkiemu Policji, właściwemu ze względu na siedzibę tego przedsiębiorcy.

Art. 62vd. 1. Producent wytwarzanego materiału wybuchowego metodą in

situ jest obowiązany do:

1) zapewnienia, że wytwarzany materiał wybuchowy metodą in situ będzie

wytwarzany zgodnie z wymaganiami bezpieczeństwa;

2) sporządzenia dokumentacji technicznej wytwarzanego materiału

wybuchowego metodą in situ;

3) zlecenia jednostce notyfikowanej przeprowadzenia procedury oceny

zgodności zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 2g ust. 1;

4) w przypadku wykazania zgodności wytwarzanego materiału wybuchowego

metodą in situ z wymaganiami bezpieczeństwa, sporządzenia deklaracji

zgodności i umieszczenia oznakowania CE na dokumentach towarzyszących;

5) sporządzenia w jasnej, zrozumiałej i czytelnej formie, w języku polskim

instrukcji obsługi oraz informacji dotyczących bezpieczeństwa,

uwzględniających specyfikę wytwarzanego materiału wybuchowego metodą

in situ;

6) przechowywania dokumentacji technicznej, o której mowa w pkt 2, oraz

deklaracji zgodności, przez okres 10 lat od dnia wytworzenia materiału

wybuchowego metodą in situ;

7) udostępnienia, na żądanie organów nadzoru rynku, o których mowa

w art. 62zc, informacji i dokumentów, w postaci papierowej lub

elektronicznej, w języku polskim, koniecznych do wykazania zgodności

wytwarzanego materiału wybuchowego metodą in situ z wymaganiami

ustawy.

2. Obowiązki, o których mowa w ust. 1 pkt 1–5, producent wytwarzanego

materiału wybuchowego metodą in situ wykonuje przed wytworzeniem tego

materiału.

Art. 62ve. Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu

z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, po zasięgnięciu opinii Szefa

Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, określi, w drodze rozporządzenia:

01.10.2019

©Telksinoe s. 53/77

1) szczegółowe wymagania w zakresie jednoznacznego oznaczenia materiału

wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego oraz jego opakowania,

2) wzór wniosku o nadanie kodu oznaczenia obiektu produkcyjnego

– biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia możliwości pełnej identyfikacji oraz

identyfikowalności każdego materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku

cywilnego pozostającego w obrocie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu

ograniczenia ryzyka wykorzystania tego materiału w działaniach przestępczych,

w tym terrorystycznych.

Art. 62w. 1. Upoważniony przedstawiciel producenta materiału

wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego działa na podstawie

pisemnego pełnomocnictwa udzielonego przez producenta takiego materiału.

2. Pełnomocnictwo:

1) obejmuje co najmniej upoważnienie do:

a) przechowywania przez okres 10 lat od dnia wprowadzenia do obrotu

materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego, z tym że

przez okres 10 lat od dnia wytworzenia materiału wybuchowego metodą

in situ deklaracji zgodności oraz dokumentacji technicznej,

b) udostępniania, na żądanie organów nadzoru rynku, o których mowa

w art. 62zc, informacji i dokumentów, w postaci papierowej lub

elektronicznej, w języku polskim, koniecznych do wykazania zgodności

materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego

z wymaganiami bezpieczeństwa,

c) podjęcia, na żądanie organów nadzoru rynku, o których mowa w art.

62zc, współpracy z tymi organami we wszelkich działaniach

ukierunkowanych na usunięcie zagrożeń dla bezpieczeństwa, jakie

stwarza materiał objęty pełnomocnictwem;

2) nie może upoważniać do:

a) zapewnienia w imieniu producenta, aby wprowadzany do obrotu

materiał wybuchowy przeznaczony do użytku cywilnego oraz

wytwarzany materiał wybuchowy metodą in situ został wytworzony

zgodnie z wymaganiami bezpieczeństwa,

b) sporządzenia dokumentacji technicznej, o której mowa w art. 62v

ust. 1 pkt 2 i art. 62vd ust. 1 pkt 2.

01.10.2019

©Telksinoe s. 54/77

Art. 62x. 1. Importer materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku

cywilnego jest obowiązany do:

1) wprowadzania do obrotu wyłącznie materiałów wybuchowych

przeznaczonych do użytku cywilnego zgodnych z wymaganiami

bezpieczeństwa;

2) w przypadku stwierdzenia niezgodności z wymaganiami ustawy materiału

wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego albo powzięcia

wątpliwości w tym zakresie – wprowadzenia do obrotu takiego materiału po

zapewnieniu jego zgodności;

3) zapewnienia, że producent materiału wybuchowego przeznaczonego do

użytku cywilnego:

a) przeprowadził procedurę oceny zgodności z wymaganiami

bezpieczeństwa i umieścił na tym materiale oznakowanie CE w sposób

widoczny, czytelny i trwały,

b) sporządził dokumentację techniczną, o której mowa w art. 62v

ust. 1 pkt 2,

c) dołączył do materiału wymagane dokumenty;

4) zapewnienia, że producent materiału wybuchowego przeznaczonego do

użytku cywilnego umieścił na tym materiale, na najmniejszej jednostce jego

opakowania lub dokumentach towarzyszących oznaczenia zgodnie

z art. 62va;

5) umieszczenia na materiale wybuchowym przeznaczonym do użytku

cywilnego swojej nazwy, adresu siedziby albo miejsca zamieszkania,

a w przypadku, o którym mowa w art. 62z, zarejestrowanej nazwy handlowej

lub zarejestrowanego znaku towarowego, o ile taki posiada, w języku

polskim; w przypadku gdy umieszczenie na materiale wybuchowym tych

danych nie jest możliwe, umieszcza się je na opakowaniu jednostkowym lub

na dokumentach towarzyszących;

6) zapewnienia dołączenia do materiału wybuchowego przeznaczonego do

użytku cywilnego instrukcji obsługi oraz informacji dotyczących

bezpieczeństwa, w języku polskim;

01.10.2019

©Telksinoe s. 55/77

7) prowadzenia rejestru jednoznacznych oznaczeń wprowadzonych do obrotu

materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, zgodnie

z wymaganiami określonymi w art. 62vc;

8) przechowywania danych zamieszczonych w rejestrze jednoznacznych

oznaczeń, o którym mowa w pkt 7, przez okres 10 lat, licząc od dnia

dostarczenia materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego

lub do momentu zużycia lub unieszkodliwienia tego materiału, o ile jest

znany. Obowiązek przechowywania danych nie wygasa mimo zaprzestania

wykonywania działalności w zakresie sprzedaży materiałów wybuchowych

przeznaczonych do użytku cywilnego, których jednoznaczne oznaczenie jest

przechowywane w rejestrze jednoznacznych oznaczeń;

9) w przypadku stwierdzenia, przed wprowadzeniem do obrotu materiału

wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego, że materiał ten jest

niezgodny z wymaganiami bezpieczeństwa i stwarza zagrożenie dla

bezpieczeństwa, albo powzięcia wątpliwości w tym zakresie –

poinformowania o takim materiale producenta oraz organów nadzoru rynku,

o których mowa w art. 62zc ust. 4;

10) zapewnienia, że w okresie, gdy ponosi odpowiedzialność za materiał

wybuchowy przeznaczony do użytku cywilnego, warunki przechowywania

i transportu tego materiału nie wpływają ujemnie na zgodność materiału

z wymaganiami bezpieczeństwa;

11) przechowywania kopii deklaracji zgodności oraz zapewnienia dostępności

dokumentacji technicznej przez okres 10 lat od dnia wprowadzenia do obrotu

materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego, w celu

udostępnienia tych dokumentów na żądanie organów nadzoru rynku;

12) w przypadku uznania, że wprowadzony do obrotu materiał wybuchowy

przeznaczony do użytku cywilnego jest niezgodny z wymaganiami ustawy,

lub powzięcia wątpliwości w tym zakresie – podjęcia niezwłocznie

koniecznych środków naprawczych w celu zapewnienia zgodności tego

materiału lub jego wycofania z obrotu, lub odzyskania, stosownie do

okoliczności;

13) niezwłocznego informowania organów nadzoru rynku, o których mowa

w art. 62zc ust. 4, a także organów nadzoru rynku w pozostałych państwach

01.10.2019

©Telksinoe s. 56/77

członkowskich Unii Europejskiej, państwach członkowskich Europejskiego

Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim

Obszarze Gospodarczym i Konfederacji Szwajcarskiej, w których materiał

wybuchowy przeznaczony do użytku cywilnego został udostępniony,

o materiałach stwarzających zagrożenie dla bezpieczeństwa, przez podawanie

szczegółowych informacji, w szczególności o niezgodności tych materiałów

z wymaganiami ustawy oraz o środkach naprawczych podjętych w celu

zapewnienia tej zgodności;

14) udostępnienia, na żądanie organów nadzoru rynku, o których mowa

w art. 62zc, informacji i dokumentów, w postaci papierowej lub

elektronicznej, w języku polskim, koniecznych do wykazania zgodności

materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego

z wymaganiami bezpieczeństwa, a w przypadku stwierdzenia, że

wprowadzony do obrotu materiał stwarza zagrożenie, współpracy z tymi

organami we wszelkich działaniach ukierunkowanych na usunięcie zagrożeń,

jakie stwarza ten materiał;

15) przekazywania, na żądanie uprawnionych organów i służb państwowych,

danych zamieszczonych w rejestrze jednoznacznych oznaczeń, o którym

mowa w pkt 8, w trybie określonym w art. 62vc ust. 9–12.

2. Obowiązki, o których mowa w ust. 1 pkt 3–9, importer materiału

wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego wykonuje przed

wprowadzeniem tego materiału do obrotu.

Art. 62y. 1. Dystrybutor materiałów wybuchowych przeznaczonych do

użytku cywilnego działa z należytą starannością w odniesieniu do wymagań ustawy

i jest obowiązany do:

1) sprawdzenia, że:

a) na materiale wybuchowym przeznaczonym do użytku cywilnego albo na

najmniejszej jednostce opakowania lub dołączonych dokumentach

zostało umieszczone oznakowanie CE, w sposób widoczny, czytelny

i trwały, oraz numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej,

b) do materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego

zostały dołączone wymagane dokumenty,

01.10.2019

©Telksinoe s. 57/77

c) do materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego

została dołączona instrukcja obsługi oraz informacje dotyczące

bezpieczeństwa, w języku polskim,

d) na materiale wybuchowym przeznaczonym do użytku cywilnego oraz na

najmniejszej jednostce jego opakowania zostało umieszczone

jednoznaczne oznaczenie zgodnie z art. 62va, a w przypadku, o którym

mowa w art. 62z, na materiale zostały umieszczone informacje,

o których mowa w art. 62x ust. 1 pkt 5;

2) w przypadku wystąpienia niezgodności materiału wybuchowego

przeznaczonego do użytku cywilnego z wymaganiami bezpieczeństwa albo

powzięcia wątpliwości w tym zakresie – nieudostępniania na rynku materiału

wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego do czasu zapewnienia

zgodności tego materiału;

3) prowadzenia rejestru jednoznacznych oznaczeń udostępnionych materiałów

wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, zgodnie

z wymaganiami określonymi w art. 62vc;

4) przechowywania danych zamieszczonych w rejestrze jednoznacznych

oznaczeń, o którym mowa w pkt 3, przez okres 10 lat, licząc od dnia

dostarczenia materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego

lub do momentu zużycia lub unieszkodliwienia tego materiału, o ile jest

znany. Obowiązek przechowywania danych nie wygasa mimo zaprzestania

wykonywania działalności w zakresie sprzedaży materiałów wybuchowych

przeznaczonych do użytku cywilnego, których jednoznaczne oznaczenie jest

przechowywane w rejestrze jednoznacznych oznaczeń;

5) zapewnienia, że w okresie, gdy ponosi odpowiedzialność za materiał

wybuchowy przeznaczony do użytku cywilnego, warunki przechowywan ia

i transportu tego materiału nie wpływają ujemnie na zgodność materiału

z wymaganiami bezpieczeństwa;

6) w przypadku uznania, że udostępniony na rynku materiał wybuchowy

przeznaczony do użytku cywilnego jest niezgodny z wymaganiami ustawy,

lub powzięcia wątpliwości w tym zakresie – podjęcia niezwłocznie

koniecznych środków naprawczych w celu zapewnienia zgodności tego

01.10.2019

©Telksinoe s. 58/77

materiału lub jego wycofania z obrotu, lub odzyskania, stosownie do

okoliczności;

7) niezwłocznego informowania producenta lub importera oraz organów

nadzoru rynku, o których mowa w art. 62zc ust. 4, a także organów nadzoru

rynku w pozostałych państwach członkowskich Unii Europejskiej, państwach

członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) –

stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym i Konfederacji

Szwajcarskiej, w których materiał wybuchowy przeznaczony do użytku

cywilnego został przez niego udostępniony, o materiałach stwarzających

zagrożenie dla bezpieczeństwa, przez podawanie szczegółowych informacji,

w szczególności o niezgodności tych materiałów z wymaganiami

bezpieczeństwa oraz o środkach naprawczych podjętych w celu zapewnienia

tej zgodności;

8) udostępniania, na żądanie organów nadzoru rynku, o których mowa

w art. 62zc, informacji i dokumentów, w postaci papierowej lub

elektronicznej, w języku polskim, koniecznych do wykazania zgodności

materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego

z wymaganiami ustawy oraz współpracy z tymi organami we wszelkich

działaniach ukierunkowanych na usunięcie zagrożeń, jakie stwarzają

materiały wprowadzone do obrotu niespełniające wymagań;

9) przekazywania, na żądanie uprawnionych organów i służb państwowych,

danych zamieszczonych w rejestrze jednoznacznych oznaczeń, o którym

mowa w pkt 3, w trybie określonym w art. 62vc ust. 9–12.

2. Obowiązki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, dystrybutor materiału

wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego wykonuje przed

udostępnieniem tego materiału na rynku.

Art. 62z. W przypadku gdy importer lub dystrybutor wprowadza materiał

wybuchowy przeznaczony do użytku cywilnego pod własną nazwą lub znakiem

towarowym, o ile taki posiada, lub modyfikuje materiał wybuchowy już znajdujący

się w obrocie, w sposób mogący mieć wpływ na zgodność tego materiału

z wymaganiami ustawy, podlega obowiązkom producenta, o których mowa w art.

62v.

01.10.2019

©Telksinoe s. 59/77

Art. 62za. Na żądanie organów nadzoru rynku, o których mowa w art. 62zc,

podmioty gospodarcze muszą udostępniać dane pozwalające zidentyfikować każdy

podmiot gospodarczy, który im dostarczył, lub każdy podmiot, któremu dostarczyły

materiał wybuchowy przeznaczony do użytku cywilnego, w przypadku, o którym

mowa w art. 62v ust. 1 pkt 6 i art. 62va ust. 9. Informacje, o których mowa

w zdaniu pierwszym, podmioty gospodarcze są obowiązane udostępniać w okresie

10 lat od dnia dostarczenia im lub dostarczenia przez te podmioty tego materiału.

Art. 62zb. Przepisów niniejszego rozdziału nie stosuje się do wyrobów

pirotechnicznych.

Rozdział 5c

Organy nadzoru rynku prowadzące kontrole i postępowania w sprawach

materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego

Art. 62zc. 1. Materiały wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego

wprowadzone do obrotu podlegają kontroli organów nadzoru rynku w zakresie

spełniania przez te materiały wymagań, o których mowa w ustawie, oraz kontroli

w zakresie niezgodności formalnych w odniesieniu do tych materiałów.

2. Kontrolę w zakresie, o którym mowa w ust. 1, prowadzą:

1) Prezes Wyższego Urzędu Górniczego – w odniesieniu do materiałów

wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego stosowanych

w górnictwie;

2) inspektorzy pracy – w odniesieniu do materiałów wybuchowych

przeznaczonych do użytku cywilnego stosowanych poza górnictwem.

3. (uchylony)

4. Postępowania w sprawach wprowadzonych do obrotu materiałów

wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego niezgodnych z wymaganiami

ustawy oraz niezgodności formalnych prowadzą:

1) Prezes Wyższego Urzędu Górniczego – w odniesieniu do materiałów

wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego stosowanych

w górnictwie;

2) okręgowi inspektorzy pracy – w odniesieniu do materiałów wybuchowych

przeznaczonych do użytku cywilnego stosowanych poza górnictwem.

01.10.2019

©Telksinoe s. 60/77

5. Kontrolę i postępowania, o których mowa w ust. 1 i 4, prowadzi się

zgodnie z przepisami ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o systemach oceny

zgodności i nadzoru rynku, z tym że za niezgodności formalne uważa się

niezgodności polegające na naruszeniu przez podmiot gospodarczy obowiązków,

o których mowa w art. 62v ust. 1 pkt 2, 4–9 i 14, art. 62x ust. 1 pkt 3–6 i 11 oraz

art. 62y ust. 1 pkt 1.

Art. 62zd. Przepisów niniejszego rozdziału nie stosuje się do wyrobów

pirotechnicznych.

Rozdział 5d

Obowiązki podmiotów gospodarczych związane z wprowadzaniem do obrotu

lub udostępnianiem na rynku wyrobów pirotechnicznych

Art. 62ze. 1. Producent wyrobu pirotechnicznego jest obowiązany do:

1) zapewnienia, że wyrób pirotechniczny został zaprojektowany i wytworzony

zgodnie z wymaganiami bezpieczeństwa;

2) sporządzenia dokumentacji technicznej wyrobu pirotechnicznego;

3) zlecenia jednostce notyfikowanej przeprowadzenia procedury oceny

zgodności zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 2g ust. 2;

4) w przypadku wykazania zgodności wyrobu pirotechnicznego z wymaganiami

bezpieczeństwa, sporządzenia deklaracji zgodności i umieszczenia na nim:

a) oznakowania CE w sposób widoczny, czytelny i trwały,

b) numeru identyfikacyjnego jednostki notyfikowanej zaangażowanej na

etapie kontroli produkcji umieszczonego według wskazań tej jednostki,

jeżeli numeru identyfikacyjnego nie umieściła wcześniej sama jednostka

notyfikowana,

c) w stosownych przypadkach znaków wskazujących na szczególne

zagrożenie lub zastosowanie wyrobu pirotechnicznego,

d) numeru rejestracyjnego identyfikującego wyrób oceniony pod względem

zgodności z wymaganiami bezpieczeństwa, przydzielonego przez

jednostkę notyfikowaną;

5) umieszczenia na wyrobie pirotechnicznym etykiety, która spełnia wymagania

określone w przepisach wydanych na podstawie art. 2g ust. 2 i zawiera

w szczególności oznakowanie, numery i znaki, o których mowa w pkt 4,

01.10.2019

©Telksinoe s. 61/77

a także, jeżeli jest to możliwe, instrukcję obsługi oraz informacje dotyczące

bezpieczeństwa;

6) w przypadku gdy umieszczenie etykiety, o której mowa w pkt 5, nie jest

możliwe ze względu na wielkość, kształt lub charakter wyrobu

pirotechnicznego, umieszczenia informacji, które powinny znajdować się na

etykiecie na opakowaniu jednostkowym lub na dokumentach towarzyszących;

7) dołączenia do wyrobu pirotechnicznego instrukcji obsługi oraz informacji

dotyczących bezpieczeństwa, sporządzonych w jasnej, zrozumiałej i czytelnej

formie, w języku polskim, jeżeli nie zostały one umieszczone na etykiecie lub

opakowaniu jednostkowym wyrobu pirotechnicznego;

8) stosowania procedury mającej na celu zapewnienie zgodności produkcji

seryjnej wyrobu pirotechnicznego z wymaganiami bezpieczeństwa, w tym

również w przypadku wprowadzenia zmian w projekcie i cechach

charakterystycznych wyrobu, a także zmian w normach zharmonizowanych

lub innych dokumentach określających wymagania techniczne, w odniesieniu

do których jest deklarowana zgodność tego wyrobu;

9) przechowywania dokumentacji technicznej, o której mowa w pkt 2, oraz

deklaracji zgodności, przez okres 10 lat od dnia wprowadzenia do obrotu

wyrobu pirotechnicznego;

10) w przypadku stwierdzenia, że wprowadzony do obrotu wyrób pirotechniczny

jest niezgodny z wymaganiami ustawy, lub powzięcia wątpliwości w tym

zakresie, niezwłocznego podjęcia środków naprawczych w celu zapewnienia

zgodności tego wyrobu lub jego wycofania z obrotu, lub odzyskania,

stosownie do okoliczności;

11) niezwłocznego informowania organów nadzoru rynku, o których mowa w art.

62zl ust. 4, a także organów nadzoru rynku w pozostałych państwach

członkowskich Unii Europejskiej, państwach członkowskich Europejskiego

Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim

Obszarze Gospodarczym i Konfederacji Szwajcarskiej, w których wyrób

pirotechniczny został udostępniony, o wyrobach stwarzających zagrożenie

dla bezpieczeństwa, przez podawanie szczegółowych informacji,

w szczególności o niezgodności tych wyrobów z wymaganiami ustawy oraz

o podjętych środkach naprawczych;

01.10.2019

©Telksinoe s. 62/77

12) w przypadku zaistnienia podejrzenia stwarzania przez wyrób pirotechniczny

zagrożenia, w celu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa ludzi, na uzasadnione

żądanie organów nadzoru rynku, o których mowa w art. 62zl,

przeprowadzenia badania próby wyrobów pirotechnicznych udostępnionych

na rynku, a także analizy skarg oraz prowadzenia ewidencji skarg, wyrobów

pirotechnicznych niezgodnych z wymaganiami oraz przypadków odzyskania

wyrobu pirotechnicznego, a także informowania dystrybutorów o tego

rodzaju działaniach;

13) udostępnienia, na żądanie organów nadzoru rynku, o których mowa w art.

62zl, informacji i dokumentów, w postaci papierowej lub elektronicznej,

w języku polskim, koniecznych do wykazania zgodności wyrobu

pirotechnicznego, z wymaganiami ustawy oraz współpracy z tymi organami

we wszelkich działaniach ukierunkowanych na usunięcie zagrożeń, jakie

stwarza ten wyrób;

14) prowadzenia rejestru numerów rejestracyjnych wyrobów pirotechnicznych

przez siebie wyprodukowanych, uwzględniającego ich nazwę handlową, typ

oraz podtyp – jeżeli występuje, a także miejsce produkcji;

15) przechowywania rejestru, o którym mowa w pkt 14, przez okres 10 lat od

momentu wprowadzenia wyrobu pirotechnicznego do obrotu;

16) udostępniania informacji zawartych w rejestrze, o którym mowa w pkt 14,

organom nadzoru rynku wszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej,

państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu

(EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym

i Konfederacji Szwajcarskiej oraz ministrowi właściwemu do spraw

gospodarki, na ich wniosek;

17) przekazania rejestru, o którym mowa w pkt 14, ministrowi właściwemu do

spraw gospodarki w przypadku zakończenia działalności gospodarczej za

pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej, w formacie ustalonym

z ministrem właściwym do spraw gospodarki po opatrzeniu kwalifikowanym

podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym.

2. Obowiązki, o których mowa w ust. 1 pkt 1–8, producent wyrobu

pirotechnicznego wykonuje przed wprowadzeniem tego wyrobu do obrotu.

Art. 62zf. 1. Importer wyrobu pirotechnicznego jest obowiązany do:

01.10.2019

©Telksinoe s. 63/77

1) wprowadzania do obrotu wyłącznie wyrobów pirotechnicznych zgodnych

z wymaganiami bezpieczeństwa;

2) w przypadku stwierdzenia niezgodności wyrobu pirotechnicznego albo

powzięcia wątpliwości w tym zakresie, wprowadzenia do obrotu takiego

wyrobu po zapewnieniu jego zgodności;

3) zapewnienia, że producent tego wyrobu:

a) przeprowadził procedurę oceny zgodności z wymaganiami

bezpieczeństwa i umieścił na tym wyrobie oznakowanie CE w sposób

widoczny, czytelny i trwały,

b) sporządził dokumentację techniczną, o której mowa w art. 62ze ust. 1 pkt

2,

c) dołączył do wyrobu wymagane dokumenty;

4) zapewnienia, że producent tego wyrobu umieścił na nim etykietę, spełniającą

wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie art. 2g ust. 2,

a gdy nie jest to możliwe ze względu na wielkość, kształt lub charakter

wyrobu pirotechnicznego, umieścił informacje, które powinny znajdować się

na etykiecie, na opakowaniu jednostkowym lub na dokumentach

towarzyszących;

5) zapewnienia dołączenia do wyrobu pirotechnicznego instrukcji obsługi oraz

informacji dotyczących bezpieczeństwa, w języku polskim, jeżeli nie zostały

one umieszczone na etykiecie lub opakowaniu jednostkowym wyrobu;

6) w przypadku stwierdzenia przed wprowadzeniem do obrotu wyrobu

pirotechnicznego, że ten wyrób jest niezgodny z wymaganiami

bezpieczeństwa i stwarza zagrożenie dla bezpieczeństwa, albo powzięcia

wątpliwości w tym zakresie, poinformowania o takim wyrobie producenta

oraz organów nadzoru rynku, o których mowa w art. 62zl ust. 4;

7) zapewnienia, że w okresie, gdy ponosi odpowiedzialność za wyrób

pirotechniczny, warunki przechowywania i transportu tego wyrobu nie

wpływały ujemnie na zgodność wyrobu z wymaganiami bezpieczeństwa;

8) przechowywania kopii deklaracji zgodności oraz zapewnienia dostępności

dokumentacji technicznej, przez okres 10 lat od dnia wprowadzenia do obrotu

wyrobu pirotechnicznego, w celu udostępnienia tych dokumentów na żądanie

organów nadzoru rynku;

01.10.2019

©Telksinoe s. 64/77

9) w przypadku uznania, że wprowadzony do obrotu wyrób pirotechniczny jest

niezgodny z wymaganiami ustawy, lub powzięcia wątpliwości w tym

zakresie, podjęcia niezwłocznie koniecznych środków naprawczych w celu

zapewnienia zgodności tego wyrobu lub jego wycofania z obrotu, lub

odzyskania, stosownie do okoliczności;

10) niezwłocznego informowania organów nadzoru rynku, o których mowa w art.

62zl ust. 4, a także organów nadzoru rynku w pozostałych państwach

członkowskich Unii Europejskiej, państwach członkowskich Europejskiego

Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim

Obszarze Gospodarczym i Konfederacji Szwajcarskiej, w których wyrób

pirotechniczny został udostępniony, o wyrobach stwarzających zagrożenie

dla bezpieczeństwa, przez podawanie szczegółowych informacji,

w szczególności o niezgodności tych wyrobów z wymaganiami ustawy oraz

o środkach naprawczych podjętych w celu zapewnienia tej zgodności;

11) w przypadku zaistnienia podejrzenia stwarzania przez wyrób pirotechniczny

zagrożenia, przeprowadzania, w celu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa

ludzi, na uzasadnione żądanie organów nadzoru rynku, o których mowa

w art. 62zl, badania próby wyrobów pirotechnicznych udostępnion ych na

rynku, analizy skarg oraz prowadzenia ewidencji skarg, wyrobów

pirotechnicznych niezgodnych z wymaganiami ustawy oraz przypadków

odzyskania wyrobu pirotechnicznego, a także informowania dystrybutorów

o tego rodzaju działaniach;

12) udostępnienia, na żądanie organów nadzoru rynku, o których mowa w art.

62zl, informacji i dokumentów, w postaci papierowej lub elektronicznej,

w języku polskim, koniecznych do wykazania zgodności wyrobu

pirotechnicznego z wymaganiami bezpieczeństwa, a w przypadku

stwierdzenia, że wprowadzony do obrotu wyrób stwarza zagrożenie,

współpracy z tymi organami we wszelkich działaniach ukierunkowanych na

usunięcie zagrożeń, jakie stwarza ten wyrób;

13) prowadzenia rejestru numerów rejestracyjnych wyrobów pirotechnicznych

przez siebie importowanych, uwzględniającego ich nazwę handlową, typ oraz

podtyp – jeżeli występuje, a także miejsce produkcji;

01.10.2019

©Telksinoe s. 65/77

14) przechowywania rejestru, o którym mowa w pkt 13, przez okres 10 lat od

momentu wprowadzenia wyrobu pirotechnicznego do obrotu;

15) udostępniania informacji zawartych w rejestrze, o którym mowa w pkt 13,

organom nadzoru rynku wszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej,

państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu

(EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym

i Konfederacji Szwajcarskiej oraz ministrowi właściwemu do spraw

gospodarki, na ich wniosek;

16) przekazania rejestru, o którym mowa w pkt 13, ministrowi właściwemu do

spraw gospodarki w przypadku zakończenia działalności gospodarczej za

pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej, w formacie ustalonym

z ministrem właściwym do spraw gospodarki po opatrzeniu kwalifikowanym

podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym.

2. Obowiązki, o których mowa w ust. 1 pkt 3–5, importer wyrobu

pirotechnicznego wykonuje przed wprowadzeniem tego wyrobu do obrotu.

Art. 62zg. 1. Dystrybutor wyrobów pirotechnicznych działa z należytą

starannością w odniesieniu do wymagań ustawy i jest obowiązany do:

1) sprawdzenia, czy:

a) na wyrobie pirotechnicznym albo na opakowaniu jednostkowym

i dołączonych dokumentach umieszczone zostało oznakowanie CE,

w sposób widoczny, czytelny i trwały, oraz numer identyfikacyjny

jednostki notyfikowanej,

b) do wyrobu pirotechnicznego zostały dołączone wymagane dokumenty,

c) do wyrobu pirotechnicznego dołączona została instrukcja obsługi oraz

informacje dotyczące bezpieczeństwa, w języku polskim, jeżeli nie

zostały one umieszczone na etykiecie lub opakowaniu jednostkowym

wyrobu;

2) sprawdzenia, czy na wyrobie pirotechnicznym umieszczona została etykieta,

spełniająca wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie art.

2g ust. 2, a gdy nie jest to możliwe ze względu na wielkość, kształt lub

charakter wyrobu pirotechnicznego, sprawdzenia, czy informacje, które

powinny znajdować się na etykiecie, zostały umieszczone na opakowaniu

jednostkowym lub na dokumentach towarzyszących;

01.10.2019

©Telksinoe s. 66/77

3) w przypadku wystąpienia niezgodności wyrobu pirotechnicznego

z wymaganiami bezpieczeństwa albo powzięcia wątpliwości w tym zakresie,

nieudostępniania na rynku wyrobu pirotechnicznego do czasu zapewnienia

zgodności tego wyrobu;

4) zapewnienia, że w okresie, gdy ponosi odpowiedzialność za wyrób

pirotechniczny, warunki przechowywania i transportu tego wyrobu nie

wpływały ujemnie na zgodność wyrobu z wymaganiami bezpieczeństwa;

5) w przypadku uznania, że udostępniony na rynku wyrób pirotechniczny jest

niezgodny z wymaganiami ustawy, lub powzięcia wątpliwości w tym

zakresie, podjęcia niezwłocznie koniecznych środków naprawczych, w celu

zapewnienia zgodności tego wyrobu lub jego wycofania z obrotu, lub

odzyskania, stosownie do okoliczności;

6) niezwłocznego informowania producenta lub importera oraz organów

nadzoru rynku, o których mowa w art. 62zl ust. 4, a także organów nadzoru

rynku w pozostałych państwach członkowskich Unii Europejskiej, państwach

członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) –

stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym i Konfederacji

Szwajcarskiej, w których wyrób pirotechniczny został udostępniony,

o wyrobach stwarzających zagrożenie dla bezpieczeństwa, przez podanie

szczegółowych informacji, w szczególności o niezgodności tych wyrobów

z wymaganiami bezpieczeństwa oraz o środkach naprawczych podjętych

w celu zapewnienia tej zgodności;

7) udostępniania, na żądanie organów nadzoru rynku, o których mowa w art.

62zl, informacji i dokumentów, w postaci papierowej lub elektronicznej,

w języku polskim, koniecznych do wykazania zgodności wyrobu

pirotechnicznego z wymaganiami ustawy oraz współpracy z tymi organami

we wszelkich działaniach ukierunkowanych na usunięcie zagrożeń, jakie

stwarzają wyroby wprowadzone do obrotu niespełniające wymagań.

2. Obowiązki, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, dystrybutor wyrobu

pirotechnicznego wykonuje przed udostępnieniem tego wyrobu na rynku.

Art. 62zh. W przypadku gdy importer lub dystrybutor wprowadza wyrób

pirotechniczny pod własną nazwą lub znakiem towarowym, o ile taki posiada, lub

modyfikuje wyrób pirotechniczny już znajdujący się w obrocie, w sposób mogący

01.10.2019

©Telksinoe s. 67/77

mieć wpływ na zgodność tego wyrobu z wymaganiami ustawy, podlega

obowiązkom producenta, o których mowa w art. 62ze.

Art. 62zi. Na żądanie organów nadzoru rynku, o których mowa w art. 62zl,

podmioty gospodarcze muszą udostępniać dane pozwalające zidentyfikować każdy

podmiot gospodarczy, który im dostarczył, lub każdy podmiot, któremu dostarczyły

wyrób pirotechniczny. Informacje, o których mowa w zdaniu pierwszym, podmioty

gospodarcze są obowiązane udostępniać w okresie 10 lat od dnia dostarczenia im

lub dostarczenia przez te podmioty tego wyrobu.

Art. 62zj. 1. Wyroby pirotechniczne niezgodne z wymaganiami ustawy mogą

być prezentowane lub używane na targach, wystawach i pokazach pod warunkiem

wyraźnego uwidocznienia informacji o:

1) niezgodności wyrobu z wymaganiami ustawy;

2) zakazie wprowadzania do obrotu lub udostępniania na rynku tego wyrobu do

czasu zapewnienia zgodności z wymaganiami ustawy;

3) nazwie i dacie targów, wystaw lub pokazów, podczas których te wyroby będą

prezentowane lub używane.

2. Wyroby pirotechniczne, o których mowa w ust. 1, mogą być prezentowane

lub używane na targach, wystawach lub pokazach, jeżeli zapewnione zostały

odpowiednie środki bezpieczeństwa w celu uniknięcia zagrożeń dla życia i zdrowia

ludzi oraz mienia lub środowiska związanych z prezentowaniem lub używaniem

tych wyrobów.

Art. 62zk. Wyroby pirotechniczne niezgodne z wymaganiami ustawy

wytworzone na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej i testów mogą być

udostępniane na rynku i używane pod warunkiem wyraźnego oznakowania

wskazującego na ich niezgodność oraz zakaz wykorzystywania do innych celów

niż działalność badawczo-rozwojowa i testy.

Rozdział 5e

Organy nadzoru rynku prowadzące kontrole i postępowania w sprawach

wyrobów pirotechnicznych

Art. 62zl. 1. Wyroby pirotechniczne wprowadzone do obrotu podlegają

kontroli organów nadzoru rynku w zakresie spełniania przez te wyroby wymagań,

01.10.2019

©Telksinoe s. 68/77

o których mowa w ustawie, oraz kontroli w zakresie niezgodności formalnych

w odniesieniu do tych wyrobów.

2. Kontrolę w zakresie, o którym mowa w ust. 1, prowadzą:

1) wojewódzcy inspektorzy Inspekcji Handlowej – w odniesieniu do wyrobów

pirotechnicznych klas F1–F4, T1 i P1;

2) inspektorzy pracy – w odniesieniu do wyrobów pirotechnicznych klas F4, T1,

T2, P1 i P2.

3. (uchylony)

4. Postępowania w sprawach wprowadzonych do obrotu wyrobów

pirotechnicznych niezgodnych z wymaganiami ustawy oraz niezgodności

formalnych prowadzą:

1) Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów – w odniesieniu do

wyrobów pirotechnicznych klas F1–F4, T1 i P1;

2) okręgowi inspektorzy pracy – w odniesieniu do wyrobów pirotechnicznych

klas F4, T1, T2, P1 i P2.

5. Kontrolę i postępowania, o których mowa w ust. 1 i 4, prowadzi się

zgodnie z przepisami ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o systemach oceny

zgodności i nadzoru rynku, z tym że za niezgodności formalne uważa się

niezgodności polegające na naruszeniu przez podmiot gospodarczy obowiązków,

o których mowa w art. 62ze ust. 1 pkt 2, 4–7 i 9, art. 62zf ust. 1 pkt 3–5 i 8 oraz

art. 62zg ust. 1 pkt 1 i 2.

Rozdział 5f

Obowiązki jednostek notyfikowanych związane z przydzielaniem numerów

rejestracyjnych identyfikujących wyroby pirotechniczne

Art. 62zm. 1. Jednostka notyfikowana przydziela numery rejestracyjne

identyfikujące wyroby pirotechniczne ocenione pod względem zgodności

z wymaganiami bezpieczeństwa, składające się z następujących elementów:

1) czterocyfrowego numeru identyfikacyjnego jednostki notyfikowanej, która

wydała certyfikat zgodności:

a) w procedurze badania typu UE (moduł B) – certyfikat badania typu UE

albo

01.10.2019

©Telksinoe s. 69/77

b) w procedurze zgodności w oparciu o weryfikację jednostkową (moduł

G) – certyfikat zgodności, albo

c) w procedurze zgodności w oparciu o pełne zapewnienie jakości (moduł

H) w zakresie dotyczącym wyrobów pirotechnicznych widowiskowych

klasy F4 – zatwierdzenie systemu zapewnienia jakości

– o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 2g ust. 2;

2) oznaczenia klasy wyrobu pirotechnicznego, którego dotyczy certyfikat

zgodności, w skróconej formie (F1, F2, F3 i F4, T1 i T2, P1 i P2);

3) numeru stosowanego przez jednostkę notyfikowaną w odniesieniu do danego

wyrobu pirotechnicznego.

2. Numer rejestracyjny wyrobu pirotechnicznego ma następującą strukturę:

„XXXX – YY – ZZZZ…”, gdzie XXXX odnosi się do ust. 1 pkt 1, YY odnosi się

do ust. 1 pkt 2, a ZZZZ… odnosi się do ust. 1 pkt 3.

3. Jednostka notyfikowana prowadzi, udostępniany na swojej stronie

internetowej, regularnie aktualizowany, rejestr numerów rejestracyjnych wyrobów

pirotechnicznych.

4. Rejestr, o którym mowa w ust. 3, zawiera następujące informacje:

1) numer rejestracyjny wyrobu pirotechnicznego;

2) datę wydania certyfikatu zgodności, o którym mowa w ust. 1, dla danego

wyrobu pirotechnicznego oraz w stosownym przypadku – termin upływu

ważności certyfikatu zgodności;

3) nazwę producenta wyrobu pirotechnicznego;

4) typ wyrobu pirotechnicznego i podtyp – jeżeli występuje;

5) wskazanie zastosowanej procedury oceny:

a) zgodności z typem w oparciu o wewnętrzną kontrolę produkcji oraz

nadzorowaną kontrolę wyrobów w losowych odstępach czasu (moduł

C2) albo

b) zgodności z typem w oparciu o zapewnienie jakości procesu produkcji

(moduł D), albo

c) zgodności z typem w oparciu o zapewnienie jakości wyrobu (moduł E);

6) nazwę jednostki notyfikowanej, która przeprowadziła ocenę zgodności

wyrobu pirotechnicznego przy zastosowaniu procedury oceny zgodności,

o której mowa w pkt 5, jeżeli jest to inna jednostka notyfikowana niż

01.10.2019

©Telksinoe s. 70/77

jednostka, która przeprowadziła procedurę badania typu UE (moduł B) –

jeżeli jest znana;

7) informacje dodatkowe, które jednostka notyfikowana chce zamieścić

w rejestrze.

5. Informacje zawarte w rejestrze są przechowywane przez 10 lat od dnia

wydania certyfikatów zgodności, o których mowa w ust. 1, dla danego wyrobu

pirotechnicznego.

6. W przypadku, gdy jednostka notyfikowana utraci uprawnienia do oceny

zgodności wyrobów pirotechnicznych, przekazuje rejestr, o którym mowa w ust. 3,

innej jednostce notyfikowanej lub ministrowi właściwemu do spraw gospodarki.

7. Przekazanie rejestru w przypadku, o którym mowa w ust. 6, następuje za

pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej, w formacie ustalonym

z jednostką notyfikowaną lub ministrem właściwym do spraw gospodarki, które

przejmą rejestr, po opatrzeniu kwalifikowanym podpisem elektronicznym ,

podpisem zaufanym albo podpisem osobistym.

Rozdział 6

Przepisy karne

Art. 63. 1. Kto dokonuje przemieszczenia materiałów wybuchowych

przeznaczonych do użytku cywilnego bez wymaganej zgody, o której mowa

w art. 24,

podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 3.

2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu, o którym mowa w ust.

1, działając w imieniu lub w interesie osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej

nieposiadającej osobowości prawnej.

Art. 63a. 1. Kto nabywa, przechowuje lub używa materiały wybuchowe

przeznaczone do użytku cywilnego bez wymaganego pozwolenia,

podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu, o którym mowa w ust.

1, działając w imieniu lub w interesie osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej

nieposiadającej osobowości prawnej.

01.10.2019

©Telksinoe s. 71/77

Art. 63b. 1. Kto wytwarza materiały wybuchowe metodą in situ, bez

wymaganego pozwolenia,

podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu, o którym mowa w ust.

1, działając w imieniu lub w interesie osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej

nieposiadającej osobowości prawnej.

Art. 63c. 1. Kto nabywa, przechowuje lub używa wyroby pirotechniczne bez

wymaganego pozwolenia,

podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu, o którym mowa w ust.

1, działając w imieniu lub w interesie osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej

nieposiadającej osobowości prawnej.

Art. 64. W razie skazania za przestępstwo, o którym mowa w art. 63–63c, sąd

orzeka przepadek materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego,

amunicji lub wyrobów pirotechnicznych, a także innych przedmiotów, które

służyły lub były przeznaczone do popełnienia przestępstwa albo pochodzących

bezpośrednio z przestępstwa, chociażby nie stanowiły one własności sprawcy.

Art. 65. 1. Kto uniemożliwia lub utrudnia przeprowadzenie kontroli, o której

mowa w art. 22, w zakresie przechowywania, posiadania lub używania materiałów

wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego lub wytwarzania materiałów

wybuchowych metodą in situ,

podlega karze grzywny.

1a. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu, o którym mowa w ust.

1, działając w imieniu lub w interesie osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej

nieposiadającej osobowości prawnej.

2. Orzekanie w sprawach o czyny określone w ust. 1 i 1a następuje na

podstawie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.

Rozdział 6a

Kary pieniężne

Art. 65a. Producent albo importer, który udostępnia na rynku wyroby

pirotechniczne klasy P1 do pojazdów, z wyjątkiem takich wyrobów

01.10.2019

©Telksinoe s. 72/77

zamontowanych w pojeździe lub stanowiących części zamienne do pojazdu,

podlega karze pieniężnej w wysokości do 20 000 zł.

Art. 65b. 1. Producent albo importer, który wprowadza do obrotu materiał

wybuchowy przeznaczony do użytku cywilnego lub wyrób pirotechniczny,

niezgodny z wymaganiami bezpieczeństwa, albo dystrybutor, który udostępnia na

rynku ten materiał lub wyrób, niezgodny z wymaganiami bezpieczeństwa, podlega

karze pieniężnej w wysokości do 100 000 zł.

2. Producent albo importer, który wprowadza do obrotu materiał wybuchowy

przeznaczony do użytku cywilnego lub wyrób pirotechniczny, niezgodny

z wymaganiami bezpieczeństwa, z umieszczonym oznakowaniem CE, albo

dystrybutor, który udostępnia na rynku ten materiał lub wyrób, niezgodny

z wymaganiami bezpieczeństwa, z umieszczonym oznakowaniem CE, podlega

karze pieniężnej w wysokości do 120 000 zł.

3. Producent wytwarzanego materiału wybuchowego metodą in situ, który nie

zapewnia wytworzenia tego materiału zgodnie z wymaganiami bezpieczeństwa,

podlega karze pieniężnej w wysokości do 100 000 zł.

Art. 65c. 1. Producent albo importer, który wprowadza do obrotu materiał

wybuchowy przeznaczony do użytku cywilnego lub wyrób pirotechniczny, zgodny

z wymaganiami bezpieczeństwa, bez oznakowania CE, albo dystrybutor, który

udostępnia na rynku ten materiał lub wyrób, zgodny z wymaganiami

bezpieczeństwa, bez oznakowania CE, podlega karze pieniężnej w wysokości do

20 000 zł.

2. Producent, który wytwarza materiał wybuchowy metodą in situ zgodny

z wymaganiami bezpieczeństwa, bez umieszczenia oznakowania CE na

dokumentach towarzyszących, podlega karze pieniężnej w wysokości do 20 000 zł.

Art. 65ca. Producent albo importer, który wprowadza do obrotu materiał

wybuchowy przeznaczony do użytku cywilnego, zgodny z wymaganiami

bezpieczeństwa, bez jednoznacznego oznaczenia, o którym mowa w art. 62va

ust. 1, 5 lub 7, albo dystrybutor, który udostępnia na rynku ten materiał, zgodny

z wymaganiami bezpieczeństwa, bez jednoznacznego oznaczenia, podlega karze

pieniężnej w wysokości do 20 000 zł.

01.10.2019

©Telksinoe s. 73/77

Art. 65cb. Producent albo importer, który wprowadza do obrotu materiał

wybuchowy przeznaczony do użytku cywilnego, zgodny z wymaganiami

bezpieczeństwa, bez umieszczenia na nim informacji zgodnie z art. 62va ust. 9,

albo dystrybutor, który udostępnia na rynku ten materiał, zgodny z wymaganiami

bezpieczeństwa, bez umieszczenia na nim informacji zgodnie z art. 62va ust. 9,

podlega karze pieniężnej w wysokości do 20 000 zł.

Art. 65d. 1. Producent wprowadzonego do obrotu materiału wybuchowego

przeznaczonego do użytku cywilnego, który nie dopełnia obowiązków w zakresie

dołączenia do tego materiału instrukcji obsługi lub informacji dotyczących

bezpieczeństwa, sporządzonych w jasnej, zrozumiałej i czytelnej formie, w języku

polskim, podlega karze pieniężnej w wysokości do 10 000 zł.

2. Producent wytwarzanego materiału wybuchowego metodą in situ, który nie

dopełnia obowiązków w zakresie dołączenia do tego materiału instrukcji obsługi

lub informacji dotyczących bezpieczeństwa, sporządzonych w jasnej, zrozumiałej

i czytelnej formie, w języku polskim, podlega karze pieniężnej w wysokości do

10 000 zł.

3. Importer wprowadzonego do obrotu materiału wybuchowego

przeznaczonego do użytku cywilnego, który nie dopełnia obowiązków w zakresie

zapewnienia, że do tego materiału dołączono instrukcję obsługi lub informację

dotyczącą bezpieczeństwa, w języku polskim, podlega karze pieniężnej

w wysokości do 10 000 zł.

4. Dystrybutor udostępnionego na rynku materiału wybuchowego

przeznaczonego do użytku cywilnego, który nie dopełnia obowiązków w zakresie

sprawdzenia, że do tego materiału dołączono instrukcję obsługi lub informację

dotyczącą bezpieczeństwa, w języku polskim, podlega karze pieniężnej

w wysokości do 10 000 zł.

Art. 65da. 1. Producent materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku

cywilnego, który nie dopełnia obowiązków w zakresie prowadzenia rejestru

jednoznacznych oznaczeń tego materiału, podlega karze pieniężnej w wysokości

do 20 000 zł.

2. Importer wprowadzanego do obrotu materiału wybuchowego

przeznaczonego do użytku cywilnego, który nie dopełnia obowiązków w zakresie

01.10.2019

©Telksinoe s. 74/77

prowadzenia rejestru jednoznacznych oznaczeń tego materiału, podlega karze

pieniężnej w wysokości do 20 000 zł.

3. Dystrybutor udostępnionego na rynku materiału wybuchowego

przeznaczonego do użytku cywilnego, który nie dopełnia obowiązków w zakresie

prowadzenia rejestru jednoznacznych oznaczeń tego materiału, podlega karze

pieniężnej w wysokości do 20 000 zł.

Art. 65db. Producent wprowadzanego do obrotu materiału wybuchowego

przeznaczonego do użytku cywilnego, który nie dopełnia obowiązków w zakresie

oznaczenia obiektu produkcyjnego, w którym są wytwarzane te materiały,

trzycyfrowym kodem, podlega karze pieniężnej w wysokości do 20 000 zł.

Art. 65e. 1. Producent wprowadzonego do obrotu wyrobu pirotechnicznego,

który nie dopełnia obowiązków w zakresie umieszczenia na tym wyrobie etykiety

spełniającej wymagania ustawy, a gdy nie jest to możliwe, umieszczenia

informacji, które powinny znajdować się na etykiecie, na opakowaniu

jednostkowym lub na dokumentach towarzyszących, podlega karze pieniężnej

w wysokości do 10 000 zł.

2. Importer wprowadzonego do obrotu wyrobu pirotechnicznego, który nie

dopełnia obowiązków w zakresie zapewnienia, że na tym wyrobie umieszczona

została etykieta spełniająca wymagania ustawy, a gdy nie jest to możliwe, że

informacje, które powinny znajdować się na etykiecie, zostały umieszczone na

opakowaniu jednostkowym lub na dokumentach towarzyszących, podlega karze

pieniężnej w wysokości do 10 000 zł.

3. Dystrybutor udostępnionego na rynku wyrobu pirotechnicznego, który nie

dopełnia obowiązków w zakresie sprawdzenia, że na tym wyrobie została

umieszczona etykieta spełniająca wymagania ustawy, a gdy nie jest to możliwe, że

informacje, które powinny znajdować się na etykiecie, zostały umieszczone na

opakowaniu jednostkowym lub na dokumentach towarzyszących, podlega karze

pieniężnej w wysokości do 10 000 zł.

Art. 65f. 1. Producent materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku

cywilnego, wytwarzanego materiału wybuchowego metodą in situ lub wyrobu

pirotechnicznego, który nie dopełnia obowiązków w zakresie sporządzenia

i przechowywania:

01.10.2019

©Telksinoe s. 75/77

1) dokumentacji technicznej dotyczącej tego materiału lub wyrobu lub

2) deklaracji zgodności dotyczącej tego materiału lub wyrobu

– podlega karze pieniężnej w wysokości do 10 000 zł.

2. Importer materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego

lub wyrobu pirotechnicznego, który nie dopełnia obowiązków w zakresie:

1) zapewnienia sporządzenia przez producenta dokumentacji technicznej tego

materiału lub wyrobu lub

2) przechowywania kopii deklaracji zgodności tego materiału lub wyrobu, lub

3) zapewnienia dostępności dokumentacji technicznej tego materiału lub wyrobu

– podlega karze pieniężnej w wysokości do 10 000 zł.

Art. 65g. Upoważniony przedstawiciel producenta materiału wybuchowego

przeznaczonego do użytku cywilnego lub wytwarzanego materiału wybuchowego

metodą in situ, który nie dopełnia obowiązków w zakresie przechowywania

deklaracji zgodności lub dokumentacji technicznej tego materiału, podlega karze

pieniężnej w wysokości do 10 000 zł.

Art. 65h. 1. Kary pieniężne, o których mowa w art. 65a–65g, nakłada,

w drodze decyzji, organ nadzoru rynku, o którym mowa w art. 62zc ust. 4 oraz art.

62zl ust. 4, prowadzący postępowanie w sprawie materiałów wybuchowych

przeznaczonych do użytku cywilnego lub wyrobów pirotechnicznych.

2. Ustalając wysokość kar pieniężnych, organ nadzoru rynku, o którym mowa

w art. 62zc ust. 4 oraz art. 62zl ust. 4, uwzględnia w szczególności:

1) stopień i okoliczności naruszenia przepisów ustawy;

2) ilość lub liczbę materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku

cywilnego lub wyrobów pirotechnicznych, wprowadzonych do obrotu lub

udostępnionych na rynku, niezgodnych z wymaganiami ustawy;

3) uprzednie naruszenie przepisów ustawy;

4) współpracę z organem nadzoru rynku, w szczególności przyczynienie się do

szybkiego i sprawnego przeprowadzenia postępowania.

3. Organ nadzoru rynku, o którym mowa w art. 62zc ust. 4 oraz art. 62zl ust.

4, może odstąpić od nałożenia kary pieniężnej, jeżeli podmiot gospodarczy,

podlegający karze pieniężnej, przedstawił dowody potwierdzające:

1) usunięcie niezgodności materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku

cywilnego lub wyrobu pirotechnicznego;

01.10.2019

©Telksinoe s. 76/77

2) wycofanie z obrotu tego materiału lub wyrobu;

3) odzyskanie tego materiału lub wyrobu;

4) zniszczenie tego materiału lub wyrobu;

5) powiadomienie użytkowników materiału wybuchowego przeznaczonego do

użytku cywilnego lub wyrobu pirotechnicznego o stwierdzonych

niezgodnościach.

Art. 65i. 1. Termin zapłaty kary pieniężnej wynosi 30 dni od dnia, kiedy

decyzja stała się ostateczna.

2. Karę pieniężną wnosi się na rachunek bankowy organu nadzoru rynku,

o którym mowa w art. 62zc ust. 4 oraz art. 62zl ust. 4, który ją wymierzył.

3. Nie wszczyna się postępowania w sprawie nałożenia kary pieniężnej, jeżeli

od dnia stwierdzenia popełnienia czynu, o którym mowa w art. 65a–65g, upłynęły

3 lata, licząc od końca roku, w którym czyn został popełniony.

4. Kary pieniężnej nie pobiera się po upływie 3 lat od dnia wydania

ostatecznej decyzji o nałożeniu kary.

Art. 65j. 1. Środki finansowe pochodzące z kar pieniężnych stanowią dochód

budżetu państwa.

2. Do kar pieniężnych, w zakresie nieuregulowanym w ustawie, stosuje się

odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja

podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.9)).

3. Kary pieniężne podlegają egzekucji w trybie przepisów o postępowaniu

egzekucyjnym w administracji w zakresie egzekucji obowiązków o charakterze

pieniężnym.

Rozdział 7

Przepisy zmieniające, przejściowe i końcowe

Art. 66. (pominięty)

Art. 67. (pominięty)

Art. 68. (pominięty)

9)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2018 r. poz. 650,

723, 771, 1000, 1039, 1075, 1499, 1540, 1544, 1629, 1693, 2126, 2193 i 2244.

01.10.2019

©Telksinoe s. 77/77

Art. 69. (pominięty)

Art. 70. (pominięty)

Art. 71. Z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii

Europejskiej10) czynności wykonywane przez organy kontroli granicznej i celnej,

o których mowa w art. 30 ust. 1 i 2, nie są czynnościami z zakresu kontroli ruchu

granicznego albo kontroli celnej.

Art. 72. Przepisy rozdziałów 3–5 stosuje się od dnia przystąpienia

Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej10).

Art. 73. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia11).

Załącznik do ustawy z

dnia 21 czerwca 2002

r.

(uchylony)

10)

Rzeczpospolita Polska uzyskała członkostwo w Unii Europejskiej z dniem 1 ma ja 2004 r.

11)

Ustawa została ogłoszona w dniu 25 lipca 2002 r.

01.10.2019