Wyszukiwarka ustaw

2018 Pozycja 23

©Telksinoe s. 1/179

Opracowano na podstawie: t.j.

Dz. U. z 2018 r.

poz. 3, 5, 23, 106, 138, 771,

848, 1000, 1045, 1443, 1544, 1669.

U S T A W A

z dnia 27 lipca 2001 r.

Prawo o ustroju sądów powszechnych

DZIAŁ I

Sądy powszechne

Rozdział 1

Przepisy ogólne

Art. 1. § 1. Sądami powszechnymi są sądy rejonowe, sądy okręgowe oraz

sądy apelacyjne.

§ 2. Sądy powszechne sprawują wymiar sprawiedliwości w zakresie

nienależącym do sądów administracyjnych, sądów wojskowych oraz Sądu Najwyższego.

§ 3. Sądy powszechne wykonują również inne zadania z zakresu ochrony

prawnej, powierzone w drodze ustaw lub przez wiążące Rzeczpospolitą Polską

prawo międzynarodowe lub prawo stanowione przez organizację międzynarodową,

jeżeli z wiążącej Rzeczpospolitą Polską umowy ją konstytuującej wynika, że jest

ono stosowane bezpośrednio.

§ 4. Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sądach bez bliższego ich

określenia, rozumie się przez to sądy powszechne.

Art. 2. § 1. Zadania z zakresu wymiaru sprawiedliwości wykonują sędziowie.

§ 1a. W sądach rejonowych zadania z zakresu wymiaru sprawiedliwości

wykonują także asesorzy sądowi, z wyłączeniem:

1) stosowania tymczasowego aresztowania w postępowaniu przygotowawczym

wobec zatrzymanego przekazanego do dyspozycji sądu wraz z wnioskiem o

zastosowanie tymczasowego aresztowania;

2) rozpoznawania zażaleń na postanowienia o odmowie wszczęcia śledztwa lub

dochodzenia, na postanowienia o umorzeniu śledztwa lub dochodzenia i na

postanowienia o umorzeniu dochodzenia i wpisaniu sprawy do rejestru przestępstw;

17.09.2018

©Telksinoe s. 2/179

3) rozstrzygania spraw, o których mowa w art. 12 pkt 3.

§ 2. Zadania z zakresu ochrony prawnej, inne niż wymiar sprawiedliwości,

wykonują w sądach referendarze sądowi i starsi referendarze sądowi. Ilekroć

w przepisach jest mowa o referendarzach sądowych, rozumie się przez to także

starszych referendarzy sądowych.

§ 2a. Zadania, o których mowa w § 2, mogą wykonywać asesorzy sądowi.

Zadania te mogą wykonywać również sędziowie, jeżeli ich wykonywanie przez

referendarzy sądowych lub asesorów sądowych nie jest możliwe.

§ 3. (uchylony)

Art. 3. § 1. Sędziowie tworzą samorząd sędziowski.

§ 2. Organami samorządu sędziowskiego są:

1) zgromadzenie ogólne sędziów apelacji;

2) zgromadzenie ogólne sędziów okręgu;

3) zebranie sędziów danego sądu.

Art. 4. § 1. W sprawowaniu wymiaru sprawiedliwości obywatele biorą udział

przez uczestnictwo ławników w rozpoznawaniu spraw przed sądami w pierwszej

instancji, chyba że ustawy stanowią inaczej.

§ 2. Przy rozstrzyganiu spraw ławnicy mają równe prawa z sędziami

i asesorami sądowymi.

Art. 5. § 1. Językiem urzędowym przed sądami jest język polski.

§ 2. Osoba niewładająca w wystarczającym stopniu językiem polskim ma

prawo do występowania przed sądem w znanym przez nią języku i bezpłatnego

korzystania z pomocy tłumacza.

§ 3. O przyznaniu tłumacza osobie, o której mowa w § 2, orzeka sąd właściwy

do rozpoznania sprawy w pierwszej instancji. Wniosek o przyznanie tłumacza

zgłoszony w toku sprawy rozpoznaje sąd tej instancji, w której sprawa się toczy.

Art. 6. Osoby pozostające ze sobą w stosunku pokrewieństwa w linii prostej

lub powinowactwa w linii prostej albo w stosunku przysposobienia, małżonkowie

oraz rodzeństwo nie mogą być sędziami, asesorami sądowymi albo referendarzami

sądowymi w tym samym wydziale sądu.

Art. 7. Nadzór nad działalnością sądów w zakresie orzekania sprawuje Sąd

Najwyższy, w trybie określonym ustawami.

17.09.2018

©Telksinoe s. 3/179

Art. 8. Działalność administracyjna sądów polega na:

1) zapewnieniu odpowiednich warunków techniczno-organizacyjnych oraz

majątkowych funkcjonowania sądu i wykonywania przez sąd zadań, o których

mowa w art. 1 § 2 i 3;

2) zapewnieniu właściwego toku wewnętrznego urzędowania sądu,

bezpośrednio związanego z wykonywaniem przez sąd zadań, o których mowa

w art. 1 § 2 i 3.

Art. 9. Nadzór administracyjny nad działalnością sądów, o której mowa

w art. 8 pkt 1, sprawuje Minister Sprawiedliwości, na zasadach określonych

w dziale I rozdziale 6 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych

(Dz. U. z 2017 r. poz. 2077).

Art. 9a. § 1. Wewnętrzny nadzór administracyjny nad działalnością sądów,

o której mowa w art. 8 pkt 2, sprawują prezesi sądów.

§ 2. Zewnętrzny nadzór administracyjny nad działalnością sądów, o której

mowa w art. 8 pkt 2, sprawuje Minister Sprawiedliwości przez służbę nadzoru,

którą stanowią sędziowie delegowani do Ministerstwa Sprawiedliwości w trybie art. 77.

Art. 9aa. Uprawnienia Ministra Sprawiedliwości przewidziane niniejszą

ustawą mogą zostać powierzone sekretarzowi stanu lub podsekretarzowi stanu w

Ministerstwie Sprawiedliwości, z wyjątkiem uprawnienia do wydania decyzji

o przeniesieniu sędziego w przypadkach określonych w art. 75 § 2.

Art. 9b. Czynności z zakresu nadzoru administracyjnego nie mogą wkraczać

w dziedzinę, w której sędziowie i asesorzy sądowi są niezawiśli.

Rozdział 2

Organizacja sądów

Art. 10. § 1. Sąd rejonowy tworzy się dla jednej lub większej liczby gmin;

w uzasadnionych przypadkach może być utworzony więcej niż jeden sąd rejonowy

w obrębie tej samej gminy.

§ 1a. Sąd rejonowy tworzy się dla obszaru jednej lub większej liczby gmin

zamieszkałych przez co najmniej 50 000 mieszkańców, jeżeli łączna liczba spraw

cywilnych, karnych oraz rodzinnych i nieletnich wpływających do istniejącego

17.09.2018

©Telksinoe s. 4/179

sądu rejonowego z obszaru tej gminy lub kilku gmin wynosi co najmniej 5000

w ciągu roku kalendarzowego, z zastrzeżeniem § 1b–1d.

§ 1b. Sąd rejonowy może być utworzony dla jednej lub większej liczby gmin

zamieszkałych przez mniejszą niż 50 000 liczbę mieszkańców, jeżeli łączna liczba

spraw cywilnych, karnych oraz rodzinnych i nieletnich wpływających do

istniejącego sądu rejonowego z obszaru tej gminy lub kilku gmin wynosi co

najmniej 5000 w ciągu roku kalendarzowego.

§ 1c. Sąd rejonowy może być utworzony według kryteriów określonych

w § 1b tylko wtedy, gdy zmiana obszaru właściwości sądu rejonowego właściwego

dla tej gminy lub gmin nie spowoduje, że istniejący sąd rejonowy nie będzie

spełniał kryteriów określonych w § 1a lub 1b.

§ 1d. Sąd rejonowy może zostać zniesiony, jeżeli łączna liczba spraw

cywilnych, karnych oraz rodzinnych i nieletnich wpływających w ciągu kolejnych

3 lat nie przekracza 5000 w każdym roku kalendarzowym.

§ 2. Sąd okręgowy tworzy się dla obszaru właściwości co najmniej dwóch

sądów rejonowych, zwanego dalej „okręgiem sądowym”.

§ 3. Sąd apelacyjny tworzy się dla obszaru właściwości co najmniej dwóch

okręgów sądowych, zwanego dalej „obszarem apelacji”.

Art. 11. § 1. Sądy dzielą się na wydziały.

§ 2. Wydziałem kieruje przewodniczący wydziału, którym jest prezes albo

wiceprezes sądu lub inny sędzia. W przypadkach szczególnie uzasadnionych,

biorąc pod uwagę racjonalne wykorzystanie kadr sądownictwa powszechnego oraz

potrzeby wynikające z obciążenia zadaniami, funkcję przewodniczącego wydziału

można powierzyć asesorowi sądowemu.

§ 2a. Przewodniczącym wydziału ksiąg wieczystych, wydziału

gospodarczego do spraw rejestru zastawów oraz wydziału gospodarczego do spraw

Krajowego Rejestru Sądowego jest referendarz sądowy.

§ 3. Funkcję przewodniczącego wydziału powierza prezes sądu. Przed

powierzeniem funkcji przewodniczącego wydziału w sądzie apelacyjnym prezes

sądu zasięga opinii kolegium sądu apelacyjnego. Przed powierzeniem funkcji

przewodniczącego wydziału w sądzie okręgowym i rejonowym prezes sądu

zasięga opinii kolegium sądu okręgowego.

17.09.2018

©Telksinoe s. 5/179

§ 3a. Funkcję przewodniczącego wydziału powierza się na czas określony, nie

dłuższy niż trzy lata. Zwolnienie z funkcji przewodniczącego wydziału, przed

upływem tego okresu, może nastąpić po zasięgnięciu opinii kolegium właściwego

sądu. Przed zasięgnięciem opinii prezes sądu poucza o możliwości złożenia

wyjaśnień na piśmie, w terminie siedmiu dni od dnia otrzymania pouczenia.

Posiedzenie kolegium odbywa się nie wcześniej niż po wpłynięciu wyjaśnień lub

bezskutecznym upływie terminu do ich złożenia.

§ 3b. W przypadku łączenia funkcji przewodniczącego wydziału z funkcją

prezesa albo wiceprezesa sądu, funkcję przewodniczącego wydziału powierza się

na okres odpowiadający kadencji prezesa albo wiceprezesa sądu.

§ 4. (uchylony)

§ 5. Prezes sądu może powierzyć sędziemu funkcję zastępcy

przewodniczącego wydziału, jeżeli przemawiają za tym wielkość lub zakres zadań

wydziału. W wydziale ksiąg wieczystych oraz wydziale gospodarczym do spraw

rejestrowych funkcję zastępcy przewodniczącego wydziału powierza się

referendarzowi sądowemu. Przepisy § 3 i 3a stosuje się odpowiednio.

Art. 12. <§ 1.> W sądzie rejonowym można tworzyć wydziały: Oznaczenie § 1 w

art. 12 wejdzie w

1) cywilny – do spraw z zakresu prawa cywilnego, prawa rodzinnego życie z dn.

i opiekuńczego, spraw dotyczących demoralizacji i czynów karalnych 1.01.2020 r. (Dz.

U. z 2018 r. poz.

nieletnich, leczenia osób uzależnionych od alkoholu oraz od środków 771).

odurzających i psychotropowych oraz spraw należących do sądu

opiekuńczego na podstawie odrębnych ustaw;

2) karny – do spraw z zakresu prawa karnego;

3) rodzinny i nieletnich – do spraw z zakresu prawa rodzinnego i opiekuńczego,

spraw dotyczących demoralizacji i czynów karalnych nieletnich, leczenia

osób uzależnionych od alkoholu oraz od środków odurzających i

psychotropowych oraz spraw należących do sądu opiekuńczego na podstawie

odrębnych ustaw;

4) pracy, ubezpieczeń społecznych albo pracy i ubezpieczeń społecznych – do

spraw odpowiednio z zakresu prawa pracy lub z zakresu ubezpieczeń społecznych;

17.09.2018

©Telksinoe s. 6/179

5) gospodarczy – do spraw gospodarczych oraz innych spraw z zakresu prawa

gospodarczego i cywilnego należących do sądu gospodarczego na podstawie

odrębnych ustaw;

6) ksiąg wieczystych – do prowadzenia ksiąg wieczystych.

<7) egzekucyjny – do rozpoznawania spraw: Dodany pkt 7 w

art. 12 wejdzie w

a) o nadanie klauzuli wykonalności tytułom egzekucyjnym, o których życie z dn.

1.01.2020 r. (Dz.

mowa w art. 777 § 1 pkt 3–6 oraz art. 781 § 2 ustawy z dnia

U. z 2018 r. poz.

17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. 771 i 1443).

z 2018 r. poz. 155, z późn. zm.1)), w tym również w przypadkach,

o których mowa w art. 7781, art. 787, art. 7871, art. 788 i art. 789 tej

ustawy, o ile nadanie klauzuli wykonalności nie należy do

właściwości sądów gospodarczych,

b) o nadanie klauzuli wykonalności tytułowi egzekucyjnemu, którym

jest wydane w wydziale egzekucyjnym orzeczenie sądu albo

referendarza sądowego prawomocne lub podlegające

natychmiastowemu wykonaniu,

c) ze skarg na czynności komornika sądowego wnoszonych na

podstawie przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks

postępowania cywilnego oraz spraw, w których przepisy te stosuje

się odpowiednio,

d) w trybie art. 759 § 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks

postępowania cywilnego,

e) o wyłączenie komornika sądowego,

f) o ustanowienie kuratora w postępowaniu egzekucyjnym,

g) o wydanie zaświadczenia dla tytułów egzekucyjnych, o których

mowa w art. 7951 § 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks

postępowania cywilnego,

h) w trybie art. 8011 § 2, art. 807 § 1, art. 813, art. 8202 i art. 8211

ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego,

1)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2017 r. poz. 2491

oraz z 2018 r. poz. 5, 138, 398, 416, 650, 730, 756, 770 i 771.

17.09.2018

©Telksinoe s. 7/179

i) w trybie art. 115316 i art. 115318 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. –

Kodeks postępowania cywilnego,

j) o których mowa w tytułach II i III części trzeciej ustawy z dnia

17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego, w zakresie

zastrzeżonym dla kompetencji sądu, z wyłączeniem spraw z zakresu

prawa rodzinnego i opiekuńczego oraz spraw o wyjawienie majątku,

k) o zwolnienie od kosztów sądowych przed wszczęciem postępowania

w sprawach, o których mowa w przepisach poprzedzających, oraz

zwolnienie od kosztów komorniczych.>

<§ 2. Rozpoznawanie spraw, o których mowa w § 1 pkt 7, należących do Dodany § 2 w art.

12 wejdzie w

właściwości sądu rejonowego, w którym nie utworzono wydziału do tych życie z dn.

spraw, Minister Sprawiedliwości przekazuje innemu sądowi rejonowemu, 1.01.2020 r.

(Dz. U. z 2018 r. poz.

w trybie określonym w art. 20.> 771 i 1443).

Art. 13. (uchylony)

Art. 14. (uchylony)

Art. 15. (uchylony)

Art. 16. § 1. W sądzie okręgowym można tworzyć wydziały:

1) cywilny – do spraw z zakresu prawa cywilnego, prawa rodzinnego

i opiekuńczego, spraw dotyczących leczenia osób uzależnionych od alkoholu

oraz od środków odurzających i psychotropowych, spraw należących do sądu

opiekuńczego na podstawie odrębnych ustaw oraz spraw dotyczących

demoralizacji i czynów karalnych nieletnich;

2) karny – do spraw z zakresu prawa karnego oraz spraw zgodności z prawdą

oświadczeń lustracyjnych;

3) pracy, ubezpieczeń społecznych albo pracy i ubezpieczeń społecznych – do

spraw odpowiednio z zakresu prawa pracy lub z zakresu ubezpieczeń

społecznych;

4) gospodarczy – do spraw gospodarczych oraz innych spraw z zakresu prawa

gospodarczego i cywilnego należących do sądu gospodarczego na podstawie

odrębnych ustaw;

5) kontroli danych telekomunikacyjnych, pocztowych i internetowych – do

spraw związanych z kontrolą pozyskiwania danych telekomunikacyjnych,

17.09.2018

©Telksinoe s. 8/179

pocztowych i internetowych przez Policję, Agencję Bezpieczeństwa

Wewnętrznego, Straż Graniczną, Centralne Biuro Antykorupcyjne, Służbę

Ochrony Państwa, Służbę Celno-Skarbową i Biuro Nadzoru Wewnętrznego.

§ 2. Minister Sprawiedliwości, w drodze zarządzenia, wskazuje wydział sądu

okręgowego rozpoznający środki odwoławcze w elektronicznym postępowaniu

upominawczym.

Art. 16a. § 1. W sądzie okręgowym działa koordynator do spraw mediacji,

który wykonuje działania na rzecz rozwoju mediacji, zapewnia sprawną

komunikację pomiędzy sędziami i mediatorami oraz stałymi mediatorami, a także

współpracuje przy organizowaniu spotkań informacyjnych.

§ 2. Koordynator do spraw mediacji wykonuje zadania, o których mowa

w § 1, również w sądach rejonowych na obszarze właściwości danego sądu

okręgowego.

§ 3. Koordynatora do spraw mediacji powołuje prezes sądu okręgowego,

w drodze zarządzenia, spośród sędziów sądu okręgowego.

Art. 16b. § 1. W okręgu sądowym działa koordynator do spraw współpracy

międzynarodowej i praw człowieka w sprawach cywilnych.

§ 2. W zakresie dotyczącym współpracy międzynarodowej, prawa

europejskiego i praw człowieka w sprawach cywilnych, w szczególności praw

dziecka i praw rodziny koordynator do spraw współpracy międzynarodowej i praw

człowieka w sprawach cywilnych:

1) udziela sędziom, asesorom sądowym, referendarzom sądowym i asystentom

sędziów, na ich wniosek, informacji:

a) o zasadach i trybie uzyskania informacji o prawie i praktyce państwa

obcego,

b) z zakresu techniki pracy oraz wykonywania czynności administracji

sądowej istotnych dla prawidłowego przygotowania wniosku o pomoc

prawną oraz orzeczeń podlegających wzajemnemu uznawaniu,

c) o zasadach i trybie współpracy w ramach Europejskiej Sieci Sądowej w

sprawach cywilnych i handlowych,

17.09.2018

©Telksinoe s. 9/179

d) o zasadach i trybie ustalenia organu właściwego w państwie obcym do

wykonania wniosku o pomoc prawną lub udzielenie informacji

dotyczącej stanu realizacji tego wniosku,

e) o sposobie uzyskania informacji o treści standardów wynikających z

Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności,

sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r. (Dz. U. z 1993 r. poz.

284, z późn. zm.2));

2) wspomaga osoby pełniące funkcję punktów kontaktowych Europejskiej Sieci

Sądowej w sprawach cywilnych i handlowych w realizacji ich zadań;

3) informuje prezesa właściwego sądu lub przewodniczącego właściwego

wydziału o celowości zorganizowania narady sędziów, asesorów sądowych i

referendarzy sądowych, w szczególności w celu przedstawienia zagadnień

prawnych budzących wątpliwości oraz zagadnień, w których orzecznictwo

jest niejednolite, a także w celu zapewnienia przestrzegania standardów

wynikających z Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych

wolności, sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r., oraz może brać w

niej udział;

4) informuje prezesa właściwego sądu o potrzebie analizy orzecznictwa i

ewentualnego wystąpienia z informacją, o której mowa w art. 22 § 1 pkt 2;

5) informuje sędziów, asesorów sądowych, referendarzy sądowych i asystentów

sędziów o istotnym bieżącym orzecznictwie Sądu Najwyższego i organów

międzynarodowych;

6) kontroluje aktualność informacji umieszczonych na stronach internetowych

sądu.

§ 3. Koordynator do spraw współpracy międzynarodowej i praw człowieka w

sprawach cywilnych wykonuje zadania, o których mowa w § 2, we wszystkich

sądach na obszarze właściwości danego sądu okręgowego.

§ 4. Koordynatorowi do spraw współpracy międzynarodowej i praw

człowieka w sprawach cywilnych, udostępnia się akta sądowe w celu wykonywania

przez niego zadań, o których mowa w § 2.

2)

Zmiany wymienionej Konwencji zostały ogłoszone w Dz. U. z 1995 r. poz. 175, 176 i 177, z

1998 r. poz. 962, z 2001 r. poz. 266, z 2003 r. poz. 364, z 2010 r. poz. 587 oraz z 2014 r. poz.

1155.

17.09.2018

©Telksinoe s. 10/179

§ 5. Koordynator do spraw współpracy międzynarodowej i praw człowieka w

sprawach cywilnych wchodzi w skład Europejskiej Sieci Sądowej w sprawach

cywilnych i handlowych.

§ 6. Koordynatora do spraw współpracy międzynarodowej i praw człowieka

w sprawach cywilnych powołuje prezes sądu okręgowego, w drodze zarządzenia,

spośród sędziów, asesorów sądowych lub referendarzy sądowych tego sądu

okręgowego lub sądów rejonowych na obszarze jego właściwości wyróżniających

się wiedzą z zakresu współpracy międzynarodowej, prawa europejskiego i praw

człowieka w sprawach cywilnych, w szczególności praw dziecka i praw rodziny

oraz wykazujących odpowiednią znajomość języków obcych.

Art. 16c. Minister Sprawiedliwości, w drodze zarządzenia, tworzy i znosi

punkty kontaktowe Europejskiej Sieci Sądowej w sprawach cywilnych i

handlowych.

Art. 16d. § 1. W okręgu sądowym działa koordynator do spraw współpracy

międzynarodowej i praw człowieka w sprawach karnych.

§ 2. W zakresie dotyczącym współpracy międzynarodowej, prawa

europejskiego i praw człowieka w sprawach karnych koordynator do spraw

współpracy międzynarodowej i praw człowieka w sprawach karnych:

1) udziela sędziom, asesorom sądowym, referendarzom sądowym i asystentom

sędziów na ich wniosek informacji:

a) o zasadach i trybie uzyskania informacji o prawie i praktyce państwa

obcego,

b) z zakresu techniki pracy oraz wykonywania czynności administracji

sądowej istotnych dla prawidłowego przygotowania wniosku o pomoc

prawną, europejskiego nakazu aresztowania oraz innych orzeczeń

podlegających wzajemnemu uznawaniu,

c) o zasadach i trybie współpracy w ramach Europejskiej Sieci Sądowej,

d) o zasadach i trybie ustalenia organu właściwego w państwie obcym do

wykonania wniosku o pomoc prawną lub udzielenia informacji

dotyczącej stanu realizacji tego wniosku,

e) o zasadach i trybie ustalenia organu właściwego w państwie obcym do

wykonania europejskiego nakazu aresztowania lub innego orzeczenia

17.09.2018

©Telksinoe s. 11/179

podlegającego wzajemnemu uznawaniu lub udzielenia informacji

dotyczącej stanu realizacji tego nakazu lub orzeczenia,

f) o sposobie uzyskania informacji o treści standardów wynikających z

Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności,

sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r.;

2) informuje prezesa właściwego sądu lub przewodniczącego właściwego

wydziału o celowości zorganizowania narady sędziów, asesorów sądowych i

referendarzy sądowych, w szczególności w celu przedstawienia zagadnień

prawnych budzących wątpliwości oraz zagadnień, w których orzecznictwo

jest niejednolite, a także w celu zapewnienia przestrzegania standardów

wynikających z Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych

wolności, sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r., oraz może brać w

niej udział;

3) informuje prezesa właściwego sądu o potrzebie analizy orzecznictwa i

ewentualnego wystąpienia z informacją, o której mowa w art. 22 § 1 pkt 2;

4) informuje sędziów, asesorów sądowych, referendarzy sądowych i asystentów

sędziów o istotnym bieżącym orzecznictwie Sądu Najwyższego i organów

międzynarodowych;

5) kontroluje aktualność informacji umieszczonych na stronach internetowych

sądu.

§ 3. Koordynator do spraw współpracy międzynarodowej i praw człowieka w

sprawach karnych wykonuje zadania, o których mowa w § 2, we wszystkich sądach

na obszarze właściwości danego sądu okręgowego.

§ 4. Koordynatorowi do spraw współpracy międzynarodowej i praw

człowieka w sprawach karnych udostępnia się akta sądowe w celu wykonywania

przez niego zadań, o których mowa w § 2.

§ 5. Koordynatora do spraw współpracy międzynarodowej i praw człowieka

w sprawach karnych powołuje prezes sądu okręgowego, w drodze zarządzenia,

spośród sędziów, asesorów sądowych lub referendarzy sądowych tego sądu

okręgowego lub sądów rejonowych na obszarze jego właściwości wyróżniających

się wiedzą z zakresu współpracy międzynarodowej, prawa europejskiego i praw

człowieka oraz wykazujących odpowiednią znajomość języków obcych.

Art. 17. (uchylony)

17.09.2018

©Telksinoe s. 12/179

Art. 18. § 1. Sąd apelacyjny dzieli się na wydziały:

1) cywilny – do spraw z zakresu prawa cywilnego, prawa rodzinnego

i opiekuńczego, jak również spraw gospodarczych oraz innych spraw

z zakresu prawa gospodarczego i cywilnego należących do sądu

gospodarczego na podstawie odrębnych ustaw;

2) karny – do spraw z zakresu prawa karnego oraz spraw zgodności z prawdą

oświadczeń lustracyjnych;

3) pracy i ubezpieczeń społecznych – do spraw z zakresu prawa pracy

i ubezpieczeń społecznych.

§ 2. (uchylony)

Art. 18a. W sądach mogą być tworzone wydziały inne niż wymienione

w art. 12, 16 lub art. 18.

Art. 18b. Poza siedzibą sądu mogą być tworzone wydziały zamiejscowe,

a poza siedzibą sądu okręgowego także ośrodki zamiejscowe.

Art. 19. [§ 1. Minister Sprawiedliwości tworzy i znosi wydziały oraz wydziały

i ośrodki zamiejscowe sądów w drodze zarządzenia, mając na względzie potrzebę

zapewnienia racjonalnej organizacji sądownictwa, w szczególności przez

dostosowanie liczby, rodzaju i wielkości wydziałów do obciążenia wpływem spraw,

ekonomię postępowania sądowego oraz konieczność prawidłowego wykonywania

czynności nadzorczych, w celu zagwarantowania realizacji prawa obywatela do

rozpoznania jego sprawy w rozsądnym terminie; w zarządzeniu o utworzeniu Nowe brzmienie

§ 1 i dodany § 1a

wydziału oraz wydziału lub ośrodka zamiejscowego należy określić jego siedzibę, w art. 19 (ze

zmianą) wejdą w

obszar właściwości oraz zakres spraw przekazanych do rozpoznawania.] życie z dn.

1.01.2020 r. (Dz.

<§ 1. Minister Sprawiedliwości tworzy i znosi wydziały oraz wydziały U. z 2018 r. poz.

771 i 1443).

i ośrodki zamiejscowe sądów w drodze zarządzenia, mając na względzie

potrzebę zapewnienia racjonalnej organizacji sądownictwa, w szczególności

przez dostosowanie liczby, rodzaju i wielkości wydziałów do obciążenia

wpływem spraw, właściwą skalę etatyzacji, ekonomię postępowania sądowego

oraz konieczność prawidłowego wykonywania czynności nadzorczych, w celu

zagwarantowania realizacji prawa obywatela do rozpoznania jego sprawy

w rozsądnym terminie; w zarządzeniu o utworzeniu wydziału oraz wydziału

17.09.2018

©Telksinoe s. 13/179

lub ośrodka zamiejscowego należy określić jego siedzibę, obszar właściwości

oraz zakres spraw przekazanych do rozpoznawania.>

<§ 1a. Przy tworzeniu wydziałów egzekucyjnych uwzględnia się ponadto

konieczność prawidłowego i sprawnego wykonywania nadzoru judykacyjnego

nad komornikami sądowymi, mając na względzie w szczególności:

1) wpływ spraw, o których mowa w [art. 12 § 1a pkt 5] ;

2) liczbę komorników sądowych, którzy podlegaliby nadzorowi

judykacyjnemu utworzonego wydziału;

3) liczbę spraw prowadzonych przez komorników sądowych, którzy

podlegaliby nadzorowi judykacyjnemu utworzonego wydziału.>

§ 2. W przypadku zniesienia wydziału lub ośrodka zamiejscowego sądu,

pracownicy zatrudnieni w zniesionej jednostce przechodzą do odpowiedniego

sądu.

Art. 20. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady

Sądownictwa, w drodze rozporządzeń:

1) tworzy i znosi sądy oraz ustala ich siedziby, obszary właściwości i zakres

rozpoznawanych przez nie spraw,

2) może przekazać jednemu sądowi okręgowemu rozpoznawanie spraw

z zakresu prawa pracy lub ubezpieczeń społecznych z właściwości lub części

obszarów właściwości innych sądów okręgowych, działających na obszarze

tej samej apelacji, a jednemu sądowi rejonowemu – rozpoznawanie spraw

z zakresu prawa pracy lub ubezpieczeń społecznych z właściwości lub części

obszarów właściwości innych sądów rejonowych, działających w tym samym

okręgu sądowym,

3) może przekazać jednemu sądowi okręgowemu rozpoznawanie spraw

gospodarczych oraz innych spraw z zakresu prawa gospodarczego

i cywilnego, należących do sądu gospodarczego na podstawie odrębnych

ustaw, z właściwości lub części obszarów właściwości innych sądów

okręgowych, działających na obszarze tej samej apelacji, a jednemu sądowi

rejonowemu – rozpoznawanie spraw gospodarczych oraz innych spraw

z zakresu prawa gospodarczego i cywilnego, należących do sądu

gospodarczego na podstawie odrębnych ustaw, z właściwości lub części

obszarów właściwości innych sądów rejonowych,

17.09.2018

©Telksinoe s. 14/179

4) może przekazać jednemu sądowi okręgowemu rozpoznawanie spraw

zgodności z prawdą oświadczeń lustracyjnych z właściwości innych sądów

okręgowych, działających na obszarze tej samej apelacji,

5) może przekazać jednemu sądowi rejonowemu rozpoznawanie spraw z zakresu

prawa rodzinnego i opiekuńczego, spraw dotyczących demoralizacji i czynów

karalnych nieletnich, leczenia osób uzależnionych od alkoholu oraz od

środków odurzających i psychotropowych oraz spraw należących do sądu

opiekuńczego na podstawie odrębnych ustaw, z właściwości lub części

obszarów właściwości innych sądów rejonowych, działających w tym samym

okręgu sądowym,

6) może przekazać jednemu sądowi rejonowemu prowadzenie ksiąg wieczystych

z właściwości lub części obszarów właściwości innych sądów rejonowych,

działających w tym samym okręgu sądowym,

7) może przekazać jednemu sądowi rejonowemu rozpoznawanie spraw

w elektronicznym postępowaniu upominawczym z właściwości innych sądów

rejonowych,

8) może przekazać jednemu sądowi rejonowemu rozpoznawanie wniosków

o nadanie klauzuli wykonalności decyzjom wydanym przez Radę, Komisję

Europejską, Europejski Bank Centralny, Urząd Harmonizacji w ramach

Rynku Wewnętrznego oraz wyrokom Trybunału Sprawiedliwości Unii

Europejskiej z właściwości innych sądów rejonowych,

9) wyznacza jeden sąd okręgowy właściwy do rozpoznawania spraw z zakresu

ochrony unijnych znaków towarowych i wzorów wspólnotowych (sąd

unijnych znaków towarowych i wzorów wspólnotowych),

<10) może przekazać jednemu sądowi rejonowemu rozpoznanie sp raw, Dodany pkt 10 w

art. 20 wejdzie w

o których mowa w [art. 12 § 1a pkt 5] , z właściwości życie z dn.

1.01.2020 r. (Dz.

lub części obszarów właściwości innych sądów rejonowych>

U. z 2018 r. poz.

– kierując się potrzebą zapewnienia racjonalnej organizacji sądownictwa, przez 771 i 1443).

dostosowanie liczby sądów, ich wielkości i obszarów właściwości do zakresu

obciążenia wpływem spraw, a także uwzględniając ekonomię postępowania

sądowego, w celu zagwarantowania realizacji prawa obywatela do rozpoznania

jego sprawy w rozsądnym terminie.

17.09.2018

©Telksinoe s. 15/179

Art. 20a. § 1. Minister Sprawiedliwości, mając na względzie racjonalne

wykorzystanie kadr sądownictwa powszechnego, potrzeby wynikające

z obciążenia zadaniami poszczególnych sądów, przydziela nowe stanowiska

sędziowskie oraz asesorskie poszczególnym sądom.

§ 2. W razie zwolnienia stanowiska sędziowskiego lub asesorskiego w sądzie

działającym na obszarze danej apelacji prezes sądu apelacyjnego, w terminie

czternastu dni od dnia zwolnienia stanowiska, zawiadamia o tym Ministra

Sprawiedliwości. Minister Sprawiedliwości, na podstawie kryteriów, o których

mowa w § 1, oraz mając na względzie zapewnienie stanowisk asesorskich

egzaminowanym aplikantom aplikacji sędziowskiej:

1) przydziela stanowisko danemu albo innemu sądowi, w razie potrzeby po

przekształceniu odpowiednio w stanowisko sędziowskie lub asesorskie, albo

2) stanowisko znosi.

§ 2a. W razie planowanego zwolnienia stanowiska sędziowskiego w sądzie

działającym na obszarze danej apelacji przez sędziego, który przechodzi w stan

spoczynku po osiągnięciu wymaganego wieku, prezes sądu apelacyjnego, nie

później niż na pięć miesięcy przed zwolnieniem stanowiska, zawiadamia o tym

Ministra Sprawiedliwości. Przepis § 2 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

§ 2b. W przypadku przydzielenia stanowiska asesorskiego Minister

Sprawiedliwości przydziela stanowisko wydziałowi lub wydziałom po zasięgnięciu

opinii prezesa właściwego sądu. Przepis art. 22a § 4 stosuje się odpowiednio.

§ 3. Stanowisko asesorskie przekształca się z mocy prawa w stanowisko

sędziowskie z chwilą powołania zajmującego je asesora sądowego do pełnienia

urzędu na stanowisku sędziowskim.

§ 4. O wolnych stanowiskach sędziowskich Minister Sprawiedliwości

obwieszcza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.

§ 5. O wolnym stanowisku sędziowskim nie obwieszcza się, jeżeli jego

obsadzenie następuje w drodze przeniesienia służbowego sędziego równorzędnego

sądu lub w trybie określonym w art. 74 albo przeniesienia służbowego asesora

sądowego.

17.09.2018

©Telksinoe s. 16/179

Rozdział 3

Organy sądów

Art. 21. § 1. Organami sądów są:

1) w sądzie rejonowym – prezes sądu i dyrektor sądu, z zastrzeżeniem art. 21a §

1;

2) w sądzie okręgowym – prezes sądu, kolegium sądu i dyrektor sądu;

3) w sądzie apelacyjnym – prezes sądu, kolegium sądu i dyrektor sądu.

§ 1a. (uchylony)

§ 1b. (uchylony)

§ 2. (uchylony)

§ 3. (uchylony)

Art. 21a. § 1. W sądzie rejonowym można powołać dyrektora sądu, jeżeli

uzasadniają to względy organizacyjne, a w szczególności wielkość sądu mierzona

liczbą stanowisk sędziowskich, asesorskich i referendarskich oraz zatrudnionych w

nim pracowników lub odległość od sądu okręgowego. W sądzie rejonowym, w

którym nie powołuje się dyrektora sądu, zadania dyrektora sądu wykonuje dyrektor

przełożonego sądu okręgowego, który przejmuje także prowadzenie gospodarki

finansowej tego sądu.

§ 2. Minister Sprawiedliwości jest zwierzchnikiem służbowym dyrektora

sądu.

§ 3. Prezes sądu wykonuje w stosunku do dyrektora sądu czynności z zakresu

prawa pracy, z wyjątkiem czynności zastrzeżonych dla Ministra Sprawiedliwości.

Art. 22. § 1. Prezes sądu:

1) kieruje sądem i reprezentuje sąd na zewnątrz, z wyjątkiem spraw należących

do kompetencji dyrektora sądu, a w szczególności:

a) kieruje działalnością administracyjną sądu, w zakresie wskazanym

w art. 8 pkt 2,

aa) co najmniej raz w roku określa potrzeby sądu konieczne dla zapewnienia

warunków prawidłowego funkcjonowania i sprawnego wykonywania

przez sąd zadań, o których mowa w art. 1 § 2 i 3, biorąc pod uwagę

przewidywany ich zakres,

17.09.2018

©Telksinoe s. 17/179

b) jest zwierzchnikiem służbowym sędziów, asesorów sądowych,

referendarzy sądowych, asystentów sędziów danego sądu oraz

kierownika i specjalistów opiniodawczego zespołu sądowych

specjalistów,

c) powierza sędziom, asesorom sądowym i referendarzom sądowym

pełnienie funkcji i zwalnia z ich pełnienia, chyba że ustawa stanowi

inaczej;

2) dokonuje analizy orzecznictwa w kierowanym sądzie pod względem poziomu

jego jednolitości oraz informuje sędziów i asesorów sądowych o wynikach tej

analizy, a w razie stwierdzenia istotnych rozbieżności w orzecznictwie

informuje o nich Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego;

3) pełni inne czynności przewidziane w ustawie oraz przepisach odrębnych.

§ 1a. (uchylony)

§ 1b. (uchylony)

§ 2. W zakresie kierowania działalnością administracyjną sądu, prezes sądu

podlega prezesowi sądu przełożonego oraz Ministrowi Sprawiedliwości.

§ 3. (uchylony)

§ 4. (uchylony)

§ 5. (uchylony)

§ 6. (uchylony)

Art. 22a. § 1. Prezes sądu apelacyjnego w sądzie apelacyjnym po

zasięgnięciu opinii kolegium sądu apelacyjnego, prezes sądu okręgowego w sądzie

okręgowym po zasięgnięciu opinii kolegium sądu okręgowego a prezes sądu

rejonowego w sądzie rejonowym po zasięgnięciu opinii kolegium właściwego sądu

okręgowego ustalają, najpóźniej do końca listopada każdego roku, podział

czynności, który określa:

1) przydział sędziów, asesorów sądowych i referendarzy sądowych do

wydziałów sądu,

2) zakres obowiązków sędziów, asesorów sądowych i referendarzy sądowych i

sposób ich uczestniczenia w przydziale spraw,

3) plan dyżurów oraz zastępstw sędziów, asesorów sądowych i referendarzy

sądowych

17.09.2018

©Telksinoe s. 18/179

– przy uwzględnieniu specjalizacji sędziów, asesorów sądowych i referendarzy

sądowych w rozpoznawaniu poszczególnych rodzajów spraw, konieczności

zapewnienia właściwego rozmieszczenia sędziów, asesorów sądowych i

referendarzy sądowych w wydziałach sądu i równomiernego rozłożenia ich

obowiązków oraz potrzeby zagwarantowania sprawnego postępowania sądowego.

§ 1a. Asesorów sądowych przydziela się do wydziałów, zgodnie z wyborem

dokonanym w trybie art. 33a ust. 5 ustawy z dnia 23 stycznia 2009 r. o Krajowej

Szkole Sądownictwa i Prokuratury (Dz. U. z 2017 r. poz. 146 i 1139).

§ 2. Do wydziału ksiąg wieczystych oraz wydziału gospodarczego do spraw

rejestru zastawów przydziela się wyłącznie referendarzy sądowych, chyba że nie

jest to możliwe.

§ 3. Jeżeli do wydziałów, o których mowa w § 2, przydzielono wyłącznie

referendarzy sądowych, czynności, do których referendarze nie są uprawnieni,

włącza się do zakresu obowiązków sędziów i asesorów sądowych orzekających

w innych wydziałach.

§ 4. Prezes sądu może ustalić nowy podział czynności w całości lub części w

każdym czasie, jeżeli przemawiają za tym względy, o których mowa w § 1. W

przypadku asesorów sądowych, o których mowa w § 1a, zmiana zakresu

obowiązków skutkująca przeniesieniem do innego wydziału sądu jest możliwa

w przypadkach szczególnie uzasadnionych, nie wcześniej jednak niż po upływie

roku służby i tylko raz.

§ 4a. Przeniesienie sędziego do innego wydziału wymaga zgody sędziego.

§ 4b. Nie wymaga zgody sędziego przeniesienie go do innego wydziału, jeżeli:

1) przeniesienie następuje do wydziału, w którym rozpoznaje się sprawy z tego

samego zakresu;

2) żaden inny sędzia w wydziale, z którego następuje przeniesienie, nie wyraził

zgody na przeniesienie;

3) przenoszony sędzia jest przydzielony do wydziału, o którym mowa w § 2.

§ 4c. Przepisów § 4b pkt 1 i 2 nie stosuje się do sędziego, którego w okresie

trzech lat przeniesiono do innego wydziału bez jego zgody. Przy przeniesieniu

sędziego do innego wydziału bez jego zgody w przypadku, o którym mowa w § 4b

pkt 2, bierze się pod uwagę w szczególności staż pracy sędziów w wydziale, z

którego następuje przeniesienie.

17.09.2018

©Telksinoe s. 19/179

§ 5. Sędzia lub asesor sądowy, któremu zmieniono podział czynności

w sposób skutkujący zmianą zakresu jego obowiązków, w szczególności

przeniesieniem do innego wydziału sądu, może odwołać się do Krajowej Rady

Sądownictwa w terminie siedmiu dni od dnia otrzymania nowego zakresu

obowiązków. Odwołanie nie przysługuje w przypadku:

1) przeniesienia do wydziału, w którym rozpoznaje się sprawy z tego samego

zakresu;

2) powierzenia obowiązków w tym samym wydziale na zasadach

obowiązujących pozostałych sędziów, a w szczególności odwołania

przydziału do sekcji lub innej formy specjalizacji.

§ 6. Odwołanie, o którym mowa w § 5, wnosi się za pośrednictwem prezesa

sądu, który dokonał podziału czynności objętego odwołaniem. Prezes sądu

przekazuje odwołanie Krajowej Radzie Sądownictwa w terminie 14 dni od dnia

jego otrzymania wraz ze stanowiskiem w sprawie. Krajowa Rada Sądownictwa

podejmuje uchwałę uwzględniającą albo oddalającą odwołanie sędziego, mając na

uwadze względy, o których mowa w § 1. Uchwała Krajowej Rady Sądownictwa

w sprawie odwołania, o którym mowa w § 5, nie wymaga uzasadnienia. Od

uchwały Krajowej Rady Sądownictwa odwołanie nie przysługuje. Do czasu

podjęcia uchwały sędzia lub asesor sądowy wykonuje obowiązki dotychczasowe.

Art. 22b. § 1. Prezesa sądu zastępuje wiceprezes sądu, a w razie jego

nieobecności – wyznaczony sędzia.

§ 2. Jeżeli prezes sądu nie został powołany, funkcję prezesa sądu wykonuje,

przez okres nie dłuższy niż sześć miesięcy, wiceprezes sądu. W sądzie, w którym

powołano więcej niż jednego wiceprezesa sądu, funkcję prezesa sądu wykonuje

wiceprezes sądu najstarszy służbą. Jeżeli w sądzie nie został powołany wiceprezes

sądu, funkcję prezesa sądu, przez okres nie dłuższy niż sześć miesięcy, wykonuje

najstarszy służbą sędzia pełniący funkcję przewodniczącego wydziału w tym

sądzie.

§ 3. Liczbę wiceprezesów sądu apelacyjnego ustala Minister

Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii prezesa tego sądu, biorąc pod uwagę liczbę

stanowisk sędziowskich w tym sądzie, liczbę nadzorowanych sądów okręgowych

i rejonowych oraz liczbę stanowisk sędziowskich, asesorskich i referendarskich

w tych sądach.

17.09.2018

©Telksinoe s. 20/179

§ 4. Liczbę wiceprezesów sądu okręgowego ustala Minister Sprawiedliwości,

po zasięgnięciu opinii prezesa tego sądu oraz prezesa przełożonego sądu

apelacyjnego, biorąc pod uwagę liczbę stanowisk sędziowskich i referendarskich

w tym sądzie, liczbę nadzorowanych sądów rejonowych oraz liczbę stanowisk

sędziowskich, asesorskich i referendarskich w tych sądach.

§ 5. Liczbę wiceprezesów sądu rejonowego ustala prezes sądu apelacyjnego,

po zasięgnięciu opinii prezesa sądu rejonowego oraz opinii prezesa przełożonego

sądu okręgowego, biorąc pod uwagę liczbę stanowisk sędziowskich, asesorskich

i referendarskich w sądzie rejonowym.

§ 6. W przypadku zmiany liczby stanowisk sędziowskich, asesorskich lub

referendarskich w danym sądzie lub liczby i wielkości nadzorowanych sądów

okręgowych lub rejonowych, liczba wiceprezesów danego sądu może być ustalona

ponownie.

Art. 23. § 1. Prezesa sądu apelacyjnego powołuje Minister Sprawiedliwości

spośród sędziów sądu apelacyjnego albo sądu okręgowego. Po powołaniu prezesa

sądu apelacyjnego Minister Sprawiedliwości przedstawia go właściwemu

zgromadzeniu ogólnemu sędziów apelacji.

§ 2. Wiceprezesa sądu apelacyjnego powołuje Minister Sprawiedliwości

spośród sędziów sądu apelacyjnego albo sądu okręgowego, na wniosek prezesa

tego sądu.

Art. 24. § 1. Prezesa sądu okręgowego powołuje Minister Sprawiedliwości

spośród sędziów sądu apelacyjnego, sądu okręgowego albo sądu rejonowego. Po

powołaniu prezesa sądu okręgowego Minister Sprawiedliwości przedstawia go

właściwemu zgromadzeniu ogólnemu sędziów okręgu.

§ 2. Wiceprezesa sądu okręgowego powołuje Minister Sprawiedliwości

spośród sędziów sądu apelacyjnego, sądu okręgowego albo sądu rejonowego, na

wniosek prezesa tego sądu.

Art. 25. § 1. Prezesa sądu rejonowego powołuje Minister Sprawiedliwości

spośród sędziów sądu okręgowego albo sądu rejonowego. Po powołaniu prezesa

sądu rejonowego Minister Sprawiedliwości albo prezes przełożonego sądu

apelacyjnego albo sądu okręgowego przedstawia go zebraniu sędziów danego sądu

rejonowego.

17.09.2018

©Telksinoe s. 21/179

§ 2. Wiceprezesa sądu rejonowego powołuje Minister Sprawiedliwości

spośród sędziów sądu okręgowego albo sądu rejonowego, na wniosek prezesa tego

sądu.

Art. 25a. (utracił moc)3)

Art. 26. § 1. Prezes sądu apelacyjnego oraz prezes sądu okręgowego są

powoływani na okres sześciu lat i nie mogą być ponownie powołani do pełnienia

funkcji prezesa lub wiceprezesa sądu w tym sądzie przed upływem sześciu lat od

zakończenia kadencji.

§ 2. Wiceprezes sądu apelacyjnego oraz wiceprezes sądu okręgowego są

powoływani na okres sześciu lat i nie mogą być ponownie powołani do pełnienia

tej samej funkcji w tym sądzie przed upływem sześciu lat od zakończenia kadencji.

§ 3. Prezes sądu rejonowego jest powoływany na okres czterech lat, najwyżej

na dwie kolejne kadencje, i nie może być powołany do pełnienia funkcji prezesa

lub wiceprezesa sądu rejonowego przed upływem czterech lat od zakończenia

pełnienia tej funkcji.

§ 4. Wiceprezes sądu rejonowego jest powoływany na okres czterech lat,

najwyżej na dwie kolejne kadencje.

§ 5. W przypadku podziału sądu lub połączenia sądów, przy obejmowaniu

funkcji prezesa lub wiceprezesa w sądzie utworzonym wskutek podziału lub

połączenia, do okresu kadencji zalicza się okres pełnienia takiej samej funkcji

w sądzie, który uległ podziałowi lub połączeniu.

Art. 27. § 1. Prezes i wiceprezes sądu mogą być odwołani przez Ministra

Sprawiedliwości w toku kadencji w przypadku:

1) rażącego lub uporczywego niewywiązywania się z obowiązków służbowych;

2) gdy dalszego pełnienia funkcji nie da się pogodzić z innych powodów z

dobrem wymiaru sprawiedliwości;

3) stwierdzenia szczególnie niskiej efektywności działań w zakresie pełnionego

nadzoru administracyjnego lub organizacji pracy w sądzie lub sądach

niższych;

4) złożenia rezygnacji z pełnionej funkcji.

3)

Z dniem 1 sierpnia 2007 r. na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 18 lipca

2007 r. sygn. akt K 25/07 (Dz. U. poz. 976).

17.09.2018

©Telksinoe s. 22/179

§ 2. Odwołanie prezesa albo wiceprezesa sądu następuje po zasięgnięciu

opinii kolegium właściwego sądu. Zamiar odwołania, wraz z pisemnym

uzasadnieniem, Minister Sprawiedliwości przedstawia kolegium właściwego sądu

w celu uzyskania opinii.

§ 3. Występując o opinię, o której mowa w § 2, Minister Sprawiedliwości

może zawiesić prezesa albo wiceprezesa sądu w pełnieniu czynności. Przepis

art. 22b § 2 stosuje się odpowiednio.

§ 4. Kolegium właściwego sądu wyraża opinię, o której mowa w § 2,

po wysłuchaniu prezesa albo wiceprezesa sądu, którego dotyczy zamiar odwołania.

Osoba, której dotyczy zamiar odwołania, nie uczestniczy w głosowaniu nad opinią,

nawet jeśli jest członkiem kolegium właściwego sądu.

§ 5. Pozytywna opinia kolegium właściwego sądu upoważnia Ministra

Sprawiedliwości do odwołania jego prezesa albo wiceprezesa. Niewydanie opinii

w terminie trzydziestu dni od dnia przedstawienia przez Ministra Sprawiedliwości

zamiaru odwołania prezesa albo wiceprezesa sądu nie stoi na przeszkodzie

odwołaniu.

§ 5a. Jeżeli opinia kolegium właściwego sądu w przedmiocie odwołania jego

prezesa albo wiceprezesa jest negatywna, Minister Sprawiedliwości może

przedstawić zamiar odwołania, wraz z pisemnym uzasadnieniem, Krajowej Radzie

Sądownictwa. Negatywna opinia Krajowej Rady Sądownictwa jest dla Ministra

Sprawiedliwości wiążąca, jeżeli uchwała w tej sprawie została podjęta większością

dwóch trzecich głosów. Niewydanie opinii przez Krajową Radę Sądownictwa

w terminie trzydziestu dni od dnia przedstawienia przez Ministra Sprawiedliwości

zamiaru odwołania prezesa albo wiceprezesa sądu nie stoi na przeszkodzie

odwołaniu.

§ 6. W przypadku złożenia przez prezesa albo wiceprezesa sądu rezygnacji z

pełnionej funkcji w toku kadencji, Minister Sprawiedliwości odwołuje go bez

zasięgania opinii, o których mowa w § 2 oraz 5a.

<§ 7. Prezes sądu rejonowego może być odwołany także przez Ministra Dodany § 7 w art.

27 wejdzie w

Sprawiedliwości w przypadku rażącego niewywiązywania się z obowiązków życie z dn.

1.01.2020 r. (Dz.

służbowych w zakresie nadzoru nad komornikami sądowymi działającymi U. z 2018 r. poz.

przy tym sądzie. Przepisy § 2–5 stosuje się odpowiednio.> 771 i 1443).

17.09.2018

©Telksinoe s. 23/179

Art. 28. § 1. Kolegium sądu apelacyjnego składa się z pięciu członków,

wybieranych przez zebranie sędziów sądu apelacyjnego spośród sędziów tego sądu,

a także z prezesa sądu apelacyjnego. Wybory odbywają się w głosowaniu tajnym;

do ważności wyborów wymagany jest udział w głosowaniu co najmniej połowy

wszystkich członków zebrania.

§ 1a. Każdemu z sędziów biorących udział w wyborach, o których mowa

w § 1, przysługuje jeden głos. W skład kolegium wybrani zostają sędziowie, którzy

uzyskali największą liczbę głosów. W przypadku równej liczby głosów oddanych

na co najmniej dwóch kandydatów, pierwszeństwo przysługuje sędziemu

z najdłuższym stażem pracy na stanowisku sędziego.

§ 2. Przewodniczącym kolegium sądu apelacyjnego jest prezes tego sądu,

a w razie jego nieobecności – najstarszy służbą członek kolegium.

§ 3. Kadencja kolegium sądu apelacyjnego trwa trzy lata.

§ 4. Uchwały zapadają większością głosów. Do podjęcia uchwał jest

wymagana obecność co najmniej połowy wszystkich członków kolegium sądu

apelacyjnego. Prezes sądu nie bierze udziału w podejmowaniu uchwał

w przypadku wyrażania przez kolegium opinii w sprawach, w których decyzje

należą do jego kompetencji. W przypadku równej liczby głosów, przesądza głos

najstarszego służbą członka kolegium.

§ 5. Głosowanie jest tajne, jeżeli żądanie takie zgłosi chociażby jeden

z obecnych członków kolegium sądu apelacyjnego.

§ 5a. W uzasadnionych przypadkach przewodniczący kolegium może

zarządzić przeprowadzenie głosowania w trybie obiegowym.

§ 5b. W przypadku przeprowadzania głosowania w trybie obiegowym nie

można zarządzić głosowania tajnego.

§ 5c. Głosowanie w trybie obiegowym jest ważne, jeżeli w terminie

wyznaczonym na zajęcie stanowiska głos odda co najmniej połowa członków

kolegium.

§ 5d. Głosowania w trybie obiegowym nie przeprowadza się, jeżeli sprzeciw

zgłosi chociażby jeden z członków kolegium.

§ 6. Kolegium sądu apelacyjnego zbiera się w zależności od potrzeb, nie

rzadziej jednak niż raz na kwartał. Posiedzenia kolegium zwołuje prezes sądu

17.09.2018

©Telksinoe s. 24/179

apelacyjnego z własnej inicjatywy lub na wniosek jednej trzeciej liczby członków

kolegium.

§ 7. W posiedzeniach kolegium sądu apelacyjnego uczestniczy z głosem

doradczym dyrektor sądu apelacyjnego w przypadku, o którym mowa w art. 29 § 1

pkt 3.

§ 8. Kadencja członka kolegium wygasa przed jej upływem w przypadku:

1) rozwiązania albo wygaśnięcia stosunku służbowego sędziego;

2) przejścia albo przeniesienia sędziego w stan spoczynku;

3) przeniesienia sędziego na inne miejsce służbowe albo powołania na inne

stanowisko sędziowskie;

4) złożenia przez sędziego rezygnacji z członkostwa w kolegium.

§ 9. W przypadkach, o których mowa w § 8, przeprowadza się wybory

uzupełniające. Kadencja nowo wybranego członka trwa do czasu upływu kadencji

pozostałych członków kolegium.

Art. 29. § 1. Kolegium sądu apelacyjnego realizuje zadania określone

w ustawie, a ponadto:

1) wyraża opinię w sprawie powołania do pełnienia funkcji rzecznika prasowego

albo powierzenia obowiązków rzecznika prasowego w sądzie apelacyjnym

oraz wyraża opinię w sprawie zwolnienia z pełnienia tej funkcji albo

wykonywania tych obowiązków;

2) rozpatruje wnioski wynikające z wizytacji i lustracji sądów;

3) wyraża opinię o projekcie planu finansowego, o którym mowa w art. 178 § 1;

4) wyraża opinię w sprawach osobowych sędziów;

5) wypowiada się w przypadkach zachowań sędziów naruszających zasady

etyki;

6) wyraża opinię w innych sprawach przedstawionych przez prezesa sądu

apelacyjnego, Krajową Radę Sądownictwa oraz Ministra Sprawiedliwości.

§ 2. (uchylony)

Art. 30. § 1. Kolegium sądu okręgowego składa się z:

1) prezesa sądu okręgowego;

2) najstarszego służbą wiceprezesa sądu okręgowego;

17.09.2018

©Telksinoe s. 25/179

3) przedstawicieli sądów rejonowych z obszaru właściwości sądu okręgowego,

wybranych przez zebrania sędziów spośród sędziów danego sądu rejonowego,

po jednym z każdego sądu rejonowego;

4) dwóch przedstawicieli sądu okręgowego wybranych przez zebranie sędziów

spośród sędziów tego sądu.

§ 2. Do kolegium sądu okręgowego stosuje się odpowiednio przepisy art. 28,

z tym że przewodniczącym kolegium sądu okręgowego jest prezes tego sądu,

a w razie jego nieobecności – najstarszy służbą wiceprezes sądu okręgowego.

Art. 31. § 1. Kolegium sądu okręgowego realizuje zadania określone

w ustawie, a ponadto:

1) wyraża opinię w sprawie powołania do pełnienia funkcji rzecznika prasowego

albo powierzenia obowiązków rzecznika prasowego w sądzie okręgowym

oraz wyraża opinię w sprawie zwolnienia z pełnienia tej funkcji albo

wykonywania tych obowiązków;

2) rozpatruje wnioski wynikające z wizytacji i lustracji sądów;

3) wyraża opinię o projektach planów finansowych, o których mowa

w art. 178 § 1;

4) wyraża opinię w sprawach osobowych sędziów sądu okręgowego, sędziów

sądów rejonowych oraz asesorów sądowych, działających w okręgu

sądowym;

4a) (uchylony)

5) wypowiada się w przypadkach zachowań sędziów i asesorów sądowych

naruszających zasady etyki;

6) wyraża opinię w innych sprawach przedstawionych przez prezesa sądu

okręgowego, prezesa sądu apelacyjnego, Krajową Radę Sądownictwa oraz

Ministra Sprawiedliwości.

§ 2. W sprawach istotnych dla danego sądu rejonowego kolegium sądu

okręgowego może zasięgnąć opinii sędziów tego sądu, wyrażonej na zebraniu

sędziów.

§ 3. (uchylony)

Art. 31a. § 1. Dyrektor sądu:

17.09.2018

©Telksinoe s. 26/179

1) kieruje działalnością administracyjną sądu, w zakresie wskazanym w art. 8

pkt 1;

2) wykonuje zadania przypisane, na podstawie odrębnych przepisów,

kierownikowi jednostki w zakresie finansowym, gospodarczym, kontroli

finansowej, gospodarowania mieniem Skarbu Państwa oraz audytu

wewnętrznego w tych obszarach;

3) jest zwierzchnikiem służbowym i dokonuje czynności z zakresu prawa pracy

oraz reprezentuje sąd w tym zakresie wobec pracowników sądu, z

wyłączeniem sędziów, asesorów sądowych, referendarzy sądowych,

kuratorów zawodowych, asystentów sędziów oraz kierowników i specjalistów

opiniodawczych zespołów sądowych specjalistów;

4) określa, w porozumieniu z prezesem sądu, rozmieszczenie i liczbę

poszczególnych stanowisk w wydziałach sądu, na których są zatrudniani

pracownicy sądu, z wyłączeniem sędziów, asesorów sądowych, referendarzy

sądowych, kuratorów zawodowych i asystentów sędziów;

5) reprezentuje Skarb Państwa w zakresie powierzonego mienia i zadań sądu;

6) dysponuje rachunkami depozytowymi Ministra Finansów, o których mowa

w art. 83a ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych,

z zastrzeżeniem art. 83a ust. 2 tej ustawy.

§ 2. Dyrektor sądu apelacyjnego sporządza roczne sprawozdanie

z działalności sądów działających na obszarze apelacji, w zakresie powierzonych

mu zadań, na podstawie sprawozdań z działalności sądów okręgowych lub

rejonowych, sporządzonych przez dyrektorów tych sądów, w zakresie

powierzonych im zadań.

§ 3. W terminie do końca kwietnia każdego roku dyrektor sądu apelacyjnego,

za pośrednictwem prezesa sądu apelacyjnego, po zasięgnięciu opinii zgromadzenia

ogólnego sędziów apelacji, przedkłada Ministrowi Sprawiedliwości sprawozdanie

za rok poprzedni.

Art. 32. § 1. Dyrektora sądu zatrudnia się na podstawie powołania. Dyrektora

sądu powołuje i odwołuje Minister Sprawiedliwości.

§ 2. (uchylony)

§ 3. Przed powołaniem dyrektora sądu Minister Sprawiedliwości zasięga

informacji o kandydacie z Krajowego Rejestru Karnego.

17.09.2018

©Telksinoe s. 27/179

§ 4. (uchylony)

§ 5. (uchylony)

§ 6. (uchylony)

§ 7. (uchylony)

§ 7a. W razie potrzeby Minister Sprawiedliwości wyznacza, spośród

pracowników sądu, osobę pełniącą obowiązki dyrektora sądu do czasu jego

powołania.

§ 8. (uchylony)

§ 9. Minister Sprawiedliwości może powołać zastępcę dyrektora sądu, jeżeli

przemawiają za tym szczególne względy, w tym wielkość sądu i zakres jego zadań.

Przepisy § 1 i 3 stosuje się odpowiednio.

§ 10. Jeżeli nie powołano zastępcy dyrektora sądu, dyrektor sądu, po

uzyskaniu zgody Ministra Sprawiedliwości, wyznacza spośród pracowników sądu

osobę upoważnioną do wykonywania zadań dyrektora sądu w określonym czasie

i zakresie.

§ 11. (uchylony)

Art. 32a. § 1. Na stanowisko dyrektora sądu lub zastępcy dyrektora sądu

może być powołana osoba, która spełnia następujące warunki:

1) korzysta z pełni praw cywilnych i obywatelskich;

2) posiada tytuł zawodowy magistra albo równorzędny, o których mowa

w ustawie z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce

(Dz. U. poz. 1668);

3) posiada wiedzę w zakresie zarządzania instytucjami publicznymi, finansów

publicznych, prowadzenia inwestycji i gospodarowania mieniem Skarbu

Państwa;

4) posiada co najmniej pięcioletni staż pracy, w tym co najmniej dwuletni na

stanowisku kierowniczym;

5) nie została skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo ścigane

z oskarżenia publicznego lub przestępstwo skarbowe;

6) nie była karana zakazem pełnienia funkcji związanych z dysponowaniem

środkami publicznymi, o którym mowa w art. 31 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia

17 grudnia 2004 r. o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów

publicznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1311 i 2110);

17.09.2018

©Telksinoe s. 28/179

7) nie jest przeciwko niej prowadzone postępowanie o przestępstwo ścigane

z oskarżenia publicznego lub przestępstwo skarbowe.

§ 2. (uchylony)

§ 3. (uchylony)

§ 4. (uchylony)

§ 5. (uchylony)

§ 6. (uchylony)

§ 7. (uchylony)

§ 8. (uchylony)

§ 9. (uchylony)

§ 10. (uchylony)

§ 11. (uchylony)

§ 12. (uchylony)

§ 13. (uchylony)

Art. 32b. (uchylony)

Art. 32c. § 1. Dyrektorowi sądu i zastępcy dyrektora sądu przysługuje

wynagrodzenie zasadnicze, którego wysokość ustala Minister Sprawiedliwości.

§ 2. Minister Sprawiedliwości może przyznać dyrektorowi sądu lub zastępcy

dyrektora sądu dodatek specjalny z tytułu okresowego zwiększenia obowiązków

lub zadań, a także nagrodę za szczególne osiągnięcia w pracy.

§ 3. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady

Sądownictwa, określi, w drodze rozporządzenia:

1) wysokość wynagrodzenia zasadniczego dyrektora sądu oraz zastępcy

dyrektora sądu,

2) sposób ustalania wysokości dodatku specjalnego oraz nagrody za szczególne

osiągnięcia w pracy, które mogą być przyznane dyrektorowi sądu lub zastępcy

dyrektora sądu

– uwzględniając rodzaj i zakres powierzanych im zadań, w szczególności wielkość

jednostki organizacyjnej, w której zadania są wykonywane.

Art. 32d. § 1. Ze stanowiskiem dyrektora sądu oraz zastępcy dyrektora sądu

nie można łączyć przynależności do partii politycznych ani pełnienia funkcji

publicznych.

17.09.2018

©Telksinoe s. 29/179

§ 2. Do dyrektora sądu oraz zastępcy dyrektora sądu stosuje się odpowiednio

przepisy art. 6–7, art. 9–11 oraz art. 14a–18 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r.

o pracownikach sądów i prokuratury (Dz. U. z 2017 r. poz. 246 i 1139). Do

ustalania uprawnień do dodatku za wieloletnią pracę i nagrody jubileuszowej

stosuje się zasady określone w przepisach wydanych na podstawie art. 14 ust. 1

ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o pracownikach sądów i prokuratury.

Rozdział 4

Samorząd sędziowski

Art. 33. § 1. Zgromadzenie ogólne sędziów apelacji składa się z sędziów sądu

apelacyjnego, przedstawicieli sędziów sądów okręgowych działających na

obszarze apelacji, w liczbie odpowiadającej liczbie sędziów sądu apelacyjnego,

oraz przedstawicieli sędziów sądów rejonowych działających na obszarze apelacji,

w tej samej liczbie. Liczbę przedstawicieli sędziów poszczególnych sądów

okręgowych oraz liczbę przedstawicieli sędziów sądów rejonowych, działających

w poszczególnych okręgach sądowych, ustala kolegium sądu apelacyjnego,

proporcjonalnie do liczby sędziów, odpowiednio, w danym sądzie okręgowym lub

w sądach rejonowych działających w danym okręgu.

§ 2. Przewodniczącym zgromadzenia ogólnego sędziów apelacji jest prezes

sądu apelacyjnego. W razie nieobecności prezesa sądu obowiązki

przewodniczącego pełni najstarszy służbą wiceprezes sądu apelacyjnego.

§ 2a. Zgromadzeniu ogólnemu sędziów apelacji, na którym ma być wyrażona

opinia o informacji rocznej o działalności sądów, o której mowa w art. 37h § 1,

przewodniczy sędzia wybrany na tym zgromadzeniu.

§ 3. Członkowie zgromadzenia ogólnego sędziów apelacji są obowiązani brać

udział w posiedzeniach zgromadzenia. Delegowanie na podstawie art. 77 nie

zwalnia członka zgromadzenia od tego obowiązku.

§ 4. Sędziowie niebędący członkami zgromadzenia ogólnego sędziów

apelacji mogą brać udział w posiedzeniach zgromadzenia, bez prawa głosu

i wyboru.

§ 5. Uchwały zgromadzenia ogólnego sędziów apelacji zapadają bezwzględną

większością głosów. Głosowanie jest tajne w sprawach, o których mowa

17.09.2018

©Telksinoe s. 30/179

w art. 34 pkt 1 i 4, a ponadto jeżeli żądanie takie zgłosi chociażby jeden z obecnych

członków zgromadzenia.

§ 6. Zgromadzenie ogólne sędziów apelacji zbiera się co najmniej raz w roku;

posiedzenia zgromadzenia zwołuje prezes sądu apelacyjnego z własnej inicjatywy

lub na wniosek kolegium sądu apelacyjnego, kolegium sądu okręgowego, jednej

piątej liczby członków zgromadzenia albo na wniosek Ministra Sprawiedliwości.

O terminie zgromadzenia prezes sądu apelacyjnego zawiadamia z co najmniej

dwutygodniowym wyprzedzeniem, przedstawiając planowany porządek obrad,

a jeżeli w porządku obrad przewidziano ocenę kandydatów na stanowiska

sędziowskie, jednocześnie zarządza wyłożenie sporządzonych ocen kwalifikacji

kandydatów w sekretariacie prezesa sądu apelacyjnego oraz w sekretariatach

prezesów sądów okręgowych na obszarze apelacji, do zapoznania się przez

członków zgromadzenia ogólnego sędziów apelacji.

§ 7. Przedstawicieli sędziów sądów okręgowych oraz przedstawicieli sędziów

sądów rejonowych wybierają, na okres trzech lat, zgromadzenia ogólne sędziów

okręgu z obszaru apelacji.

§ 8. Kadencja członka zgromadzenia ogólnego sędziów apelacji wygasa

w przypadku:

1) rozwiązania albo wygaśnięcia stosunku służbowego sędziego;

2) przejścia albo przeniesienia sędziego w stan spoczynku;

3) przeniesienia sędziego na inne miejsce służbowe albo powołania na inne

stanowisko sędziowskie;

4) złożenia przez sędziego, o którym mowa w § 7, rezygnacji z członkostwa

w zgromadzeniu.

§ 9. W przypadkach, o których mowa w § 8, przeprowadza się wybory

uzupełniające. Kadencja nowo wybranego członka trwa do czasu upływu kadencji

pozostałych wybranych członków zgromadzenia ogólnego sędziów apelacji.

§ 10. Jeżeli zgromadzenie ogólne sędziów apelacji, utworzone na podstawie

§ 1, miałoby liczyć więcej niż stu dwudziestu sześciu członków, jego funkcje

wykonuje zgromadzenie przedstawicieli sędziów apelacji, w skład którego

wchodzi czterdziestu przedstawicieli sędziów sądu apelacyjnego, czterdziestu

przedstawicieli sędziów sądów okręgowych i czterdziestu przedstawicieli sędziów

sądów rejonowych, działających na obszarze apelacji. Liczbę przedstawicieli

17.09.2018

©Telksinoe s. 31/179

sędziów poszczególnych sądów okręgowych oraz liczbę przedstawicieli sędziów

sądów rejonowych, działających w poszczególnych okręgach sądowych, ustala

kolegium sądu apelacyjnego, proporcjonalnie do liczby sędziów, odpowiednio,

w danym sądzie okręgowym i w poszczególnych sądach rejonowych, działających

w danym okręgu.

§ 11. Do zgromadzenia przedstawicieli sędziów apelacji stosuje się

odpowiednio przepisy § 2–9, z tym że wyboru przedstawicieli sędziów sądu

apelacyjnego dokonuje zebranie sędziów danego sądu apelacyjnego.

§ 12. Wybory przedstawicieli, o których mowa w § 7 i 11, odbywają się

w głosowaniu tajnym. Do ważności wyborów jest wymagany udział w głosowaniu

co najmniej połowy wszystkich członków zgromadzenia lub zebrania. W

przypadku równej liczby głosów oddanych na co najmniej dwóch kandydatów

pierwszeństwo przysługuje sędziemu z najdłuższym stażem pracy na stanowisku

sędziego.

Art. 34. Zgromadzenie ogólne sędziów apelacji realizuje zadania określone

w ustawach, a w szczególności:

1) opiniuje kandydatów na stanowiska sędziów sądu apelacyjnego oraz sędziów

sądów okręgowych, działających na obszarze apelacji;

2) (uchylony)

3) wyraża opinię o informacji rocznej o działalności sądów, o której mowa

w art. 37h § 1, sporządzonej przez prezesa sądu apelacyjnego;

4) wyraża opinię o rocznym sprawozdaniu, o którym mowa w art. 31a § 2.

Art. 35. § 1. Zgromadzenie ogólne sędziów okręgu składa się z sędziów sądu

okręgowego oraz przedstawicieli sędziów sądów rejonowych, działających

w okręgu sądowym, w liczbie odpowiadającej liczbie sędziów sądu okręgowego.

Liczbę przedstawicieli sędziów poszczególnych sądów rejonowych ustala

kolegium sądu okręgowego, proporcjonalnie do liczby sędziów w danym sądzie.

§ 2. (uchylony)

§ 3. (uchylony)

§ 4. Przewodniczącym zgromadzenia ogólnego sędziów okręgu jest prezes

sądu okręgowego. W razie nieobecności prezesa sądu obowiązki

przewodniczącego pełni najstarszy służbą wiceprezes tego sądu.

17.09.2018

©Telksinoe s. 32/179

§ 5. Członkowie zgromadzenia ogólnego sędziów okręgu są obowiązani brać

udział w posiedzeniach zgromadzenia. Delegowanie do pełnienia czynności na

podstawie art. 77 nie zwalnia członka zgromadzenia od tego obowiązku.

§ 6. Sędziowie niebędący członkami zgromadzenia ogólnego sędziów okręgu

mogą brać udział w posiedzeniu tego zgromadzenia, bez prawa głosu i wyboru.

§ 7. Uchwały zgromadzenia ogólnego sędziów okręgu zapadają bezwzględną

większością głosów. Głosowanie jest tajne w sprawach, o których mowa

w art. 33 § 7 i art. 58 § 2, a ponadto jeżeli żądanie takie zgłosi chociażby jeden

z obecnych członków zgromadzenia.

§ 8. Zgromadzenie ogólne sędziów okręgu zbiera się co najmniej raz w roku;

posiedzenia zgromadzenia zwołuje prezes sądu okręgowego z własnej inicjatywy

lub na wniosek prezesa sądu apelacyjnego, kolegium sądu okręgowego, jednej

piątej liczby członków zgromadzenia albo na wniosek Ministra Sprawiedliwości.

O terminie zgromadzenia prezes sądu okręgowego zawiadamia z co najmniej

dwutygodniowym wyprzedzeniem, przedstawiając planowany porządek obrad,

a jeżeli w porządku obrad przewidziano ocenę kandydatów na stanowiska

sędziowskie, jednocześnie zarządza wyłożenie sporządzonych ocen kwalifikacji

kandydatów w sekretariacie prezesa sądu okręgowego oraz w sekretariatach

prezesów sądów rejonowych w okręgu sądowym, do zapoznania się przez

członków zgromadzenia ogólnego sędziów okręgu.

§ 8a. Przedstawicieli sędziów sądów rejonowych wybierają, na okres trzech

lat, zebrania sędziów sądów rejonowych, działających w okręgu sądowym.

§ 8b. Wybory przedstawicieli, o których mowa w § 8a, odbywają się

w głosowaniu tajnym. Do ważności wyborów jest wymagany udział w głosowaniu

co najmniej połowy wszystkich członków zebrania. W przypadku równej liczby

głosów oddanych na co najmniej dwóch kandydatów pierwszeństwo przysługuje

sędziemu z najdłuższym stażem pracy na stanowisku sędziego.

§ 8c. Kadencja członka zgromadzenia ogólnego sędziów okręgu wygasa

przed jej upływem w przypadku:

1) rozwiązania albo wygaśnięcia stosunku służbowego sędziego;

2) przejścia albo przeniesienia sędziego w stan spoczynku;

3) przeniesienia sędziego na inne miejsce służbowe albo powołania na inne

stanowisko sędziowskie;

17.09.2018

©Telksinoe s. 33/179

4) złożenia przez sędziego, o którym mowa w § 8a, rezygnacji z członkostwa

w zgromadzeniu.

§ 8d. W przypadkach, o których mowa w § 8c, przeprowadza się wybory

uzupełniające. Kadencja nowo wybranego członka trwa do czasu upływu kadencji

pozostałych wybranych członków zgromadzenia ogólnego sędziów okręgu.

§ 9. Jeżeli zgromadzenie ogólne sędziów okręgu, utworzone na podstawie § 1,

miałoby liczyć więcej niż stu dwudziestu sześciu członków, jego funkcje wykonuje

zgromadzenie przedstawicieli sędziów okręgu, w skład którego wchodzi

sześćdziesięciu przedstawicieli sędziów sądu okręgowego i sześćdziesięciu

przedstawicieli sędziów sądów rejonowych, działających w okręgu sądowym.

Liczbę przedstawicieli sędziów poszczególnych sądów ustala kolegium sądu

okręgowego, proporcjonalnie do liczby sędziów w danym sądzie. Przepisy § 4–8d

stosuje się odpowiednio.

Art. 36. Zgromadzenie ogólne sędziów okręgu realizuje zadania określone

w ustawach, a ponadto wysłuchuje informacji prezesa sądu okręgowego

o działalności sądów oraz wyraża opinię w tym zakresie.

Art. 36a. § 1. Zebranie sędziów danego sądu składa się z wszystkich sędziów

tego sądu. Zebraniu przewodniczy prezes sądu. W razie nieobecności prezesa sądu

obowiązki przewodniczącego zebrania pełni najstarszy służbą wiceprezes sądu,

a jeżeli w sądzie nie został powołany wiceprezes sądu – najstarszy służbą

przewodniczący wydziału w tym sądzie.

§ 1a. W zebraniu sędziów sądu rejonowego mogą uczestniczyć asesorzy

sądowi tego sądu, bez prawa udziału w głosowaniu.

§ 2. Zebranie sędziów danego sądu zwołuje prezes sądu z własnej inicjatywy

lub na wniosek jednej piątej liczby sędziów tego sądu.

§ 3. Zebranie sędziów danego sądu realizuje zadania określone w ustawach,

wysłuchuje informacji prezesa sądu o działalności sądu oraz wyraża opinię w tym

zakresie.

§ 4. Uchwały zebrania sędziów danego sądu zapadają bezwzględną

większością głosów. Głosowanie jest tajne, jeżeli żądanie takie zgłosi chociażby

jeden z obecnych członków zebrania.

17.09.2018

©Telksinoe s. 34/179

Rozdział 5

Wewnętrzny i zewnętrzny nadzór administracyjny nad działalnością

administracyjną sądów w zakresie zapewnienia właściwego toku

wewnętrznego urzędowania sądu związanego bezpośrednio ze sprawowaniem

wymiaru sprawiedliwości oraz wykonywaniem innych zadań z zakresu

ochrony prawnej

Art. 37. § 1. Czynności z zakresu wewnętrznego nadzoru administracyjnego

prezes sądu może powierzyć sędziemu wizytatorowi, a także, z zastrzeżeniem art.

37c, wiceprezesowi sądu, przewodniczącemu wydziału, a także, w uzasadnionych

przypadkach, innemu wyznaczonemu sędziemu lub referendarzowi sądowemu.

Osoby sprawujące wewnętrzny nadzór administracyjny mają prawo wglądu w

czynności sądów, mogą żądać wyjaśnień oraz usunięcia uchybień oraz być obecne

na rozprawie toczącej się z wyłączeniem jawności.

§ 2. Czynności z zakresu wewnętrznego nadzoru administracyjnego,

o których mowa w art. 37b § 1 pkt 2, prezes sądu może powierzyć inspektorowi do

spraw biurowości.

§ 3. Prezes sądu uchyla czynności administracyjne niezgodne z prawem,

naruszające sprawność postępowania sądowego lub z innych przyczyn niecelowe.

§ 4. W przypadku stwierdzenia uchybienia w zakresie sprawności

postępowania sądowego, prezes sądu niezwłocznie, jednak nie później niż

w terminie trzydziestu dni od dnia powzięcia wiadomości o uchybieniu, może

zwrócić na nie uwagę na piśmie i żądać usunięcia skutków tego uchybienia. Sędzia

lub asesor sądowy, którego dotyczy zwrócona uwaga, może w terminie siedmiu dni

od dnia zwrócenia uwagi złożyć prezesowi sądu pisemne zastrzeżenie. Przepis

art. 108 § 1 stosuje się odpowiednio.

§ 5. W przypadku złożenia zastrzeżenia prezes sądu w terminie czternastu dni

od dnia złożenia zastrzeżenia uchyla uwagę albo przekazuje sprawę do rozpoznania

sądowi dyscyplinarnemu, zawiadamiając sędziego lub asesora sądowego

o sposobie rozpatrzenia zastrzeżenia.

§ 6. Do akt osobowych sędziego lub asesora sądowego dołącza się odpis

pisma zawierającego stwierdzenie uchybienia i zwrócenie uwagi, jednak nie

wcześniej niż po bezskutecznym upływie terminu do złożenia zastrzeżenia, a w

17.09.2018

©Telksinoe s. 35/179

przypadku jego złożenia – po uprawomocnieniu się uchwały sądu dyscyplinarnego

odmawiającej uwzględnienia zastrzeżenia. W takim przypadku do akt osobowych

sędziego lub asesora sądowego dołącza się także odpis pisma zawierającego

zastrzeżenie oraz odpis uchwały sądu dyscyplinarnego odmawiającej

uwzględnienia zastrzeżenia. Jeżeli zastrzeżenie sędziego lub asesora sądowego

zostało uwzględnione, dokumentów dotyczących zwrócenia uwagi nie dołącza się

do akt osobowych sędziego lub asesora sądowego i nie dokonuje się wzmianki

w wykazie służbowym, o którym mowa w art. 67 § 1.

§ 7. Po upływie pięciu lat od dnia zwrócenia uwagi prezes sądu, z urzędu,

zarządza usunięcie z akt osobowych sędziego lub asesora sądowego dokumentów,

o których mowa w § 6. Jednocześnie z usunięciem dokumentów z akt osobowych,

wszelkie dane dotyczące zwrócenia uwagi usuwa się z wykazu służbowego, o

którym mowa w art. 67 § 1. Jeżeli jednak w tym okresie stwierdzono kolejne

uchybienie w zakresie sprawności postępowania sądowego, skutkujące

zwróceniem uwagi, lub wytknięto uchybienie w trybie art. 40 § 1, dopuszczalne jest

tylko jednoczesne usunięcie wszystkich dokumentów i danych.

§ 8. Prezes sądu przełożonego niezwłocznie zawiadamia prezesa sądu

podlegającego jego nadzorowi o stwierdzonych uchybieniach w działaniu tego

sądu. W razie stwierdzenia istotnych uchybień w działaniu sądu, prezes tego sądu

niezwłocznie zawiadamia o stwierdzonych uchybieniach prezesa sądu

przełożonego, a prezes sądu apelacyjnego – Ministra Sprawiedliwości;

równocześnie prezes sądu informuje o działaniach podjętych w celu usunięcia

uchybień.

Art. 37a. § 1. Prezes sądu apelacyjnego sprawuje wewnętrzny nadzór

administracyjny nad działalnością administracyjną sądu apelacyjnego oraz sądów

okręgowych i rejonowych, działających na obszarze apelacji.

§ 2. Prezes sądu okręgowego sprawuje wewnętrzny nadzór administracyjny

nad działalnością administracyjną sądu okręgowego oraz sądów rejonowych,

działających w okręgu sądowym.

§ 3. Prezes sądu rejonowego sprawuje wewnętrzny nadzór administracyjny

nad działalnością administracyjną sądu rejonowego.

17.09.2018

©Telksinoe s. 36/179

Art. 37b. § 1. Prezes sądu, w ramach wewnętrznego nadzoru

administracyjnego, w szczególności:

1) bada sprawność postępowania w poszczególnych sprawach;

2) kontroluje działalność sekretariatu wydziału;

3) bada prawidłowość przydzielania sędziom, asesorom sądowym

i referendarzom sądowym spraw oraz równomiernego obciążenia ich pracą.

§ 2. Czynnościami z zakresu wewnętrznego nadzoru administracyjnego

wykonywanymi przez prezesa sądu apelacyjnego i prezesa sądu okręgowego są

ponadto:

1) wizytacja, obejmująca pełną działalność administracyjną sądu lub wydziału

sądu;

2) lustracja, obejmująca wybrane zagadnienia z działalności administracyjnej

sądu lub wydziału sądu.

§ 3. Prezes sądu apelacyjnego, w ramach wewnętrznego nadzoru

administracyjnego:

1) ustala kierunki wewnętrznego nadzoru administracyjnego wykonywanego

przez prezesów sądów działających na obszarze apelacji;

2) koordynuje czynności z zakresu wewnętrznego nadzoru administracyjnego

wykonywanego przez prezesów sądów działających na obszarze apelacji;

3) kontroluje wykonywanie obowiązków nadzorczych przez prezesów sądów

działających na obszarze apelacji oraz wydaje stosowne zarządzenia.

Art. 37c. § 1. Wizytacje poszczególnych wydziałów sądu zarządza prezes

sądu, o którym mowa w art. 37a § 1 i 2, stosownie do potrzeb, w szczególności przy

uwzględnieniu wyników sprawowanego nadzoru administracyjnego.

§ 2. Wizytacje wydziałów sądu apelacyjnego przeprowadzają sędziowie

wizytatorzy zajmujący stanowisko sędziego sądu apelacyjnego.

§ 2a. Wizytacje wydziałów sądu okręgowego przeprowadzają sędziowie

wizytatorzy zajmujący stanowisko sędziego sądu apelacyjnego lub sądu

okręgowego.

§ 3. Wizytacje wydziałów sądu rejonowego przeprowadzają sędziowie

wizytatorzy zajmujący stanowisko sędziego sądu okręgowego lub sądu

rejonowego.

17.09.2018

©Telksinoe s. 37/179

§ 4. Wizytacji wydziału sądu nie może przeprowadzać sędzia wizytator,

będący małżonkiem, krewnym albo powinowatym jednego z sędziów lub asesorów

sądowych przydzielonych do wydziału lub pozostający z jednym z sędziów lub

asesorów sądowych w takim stosunku prawnym lub faktycznym, że może to budzić

uzasadnione wątpliwości co do bezstronności sędziego wizytatora.

§ 5. (uchylony)

§ 6. O planowanej wizytacji zawiadamia się prezesa sądu i przewodniczącego

wydziału co najmniej na trzydzieści dni przed przystąpieniem do jej

przeprowadzenia.

Art. 37d. § 1. Sędziego wizytatora w sądzie apelacyjnym powołuje prezes

sądu apelacyjnego, a w sądzie okręgowym – prezes sądu okręgowego, na okres

czterech lat, spośród sędziów posiadających co najmniej siedmioletni staż pracy na

stanowisku sędziego. Przed powołaniem sędziego wizytatora prezes właściwego

sądu zasięga opinii Ministra Sprawiedliwości.

§ 2. Przy wydawaniu opinii Minister Sprawiedliwości bierze pod uwagę także

względy organizacyjne, w szczególności potrzebę powoływania sędziego

wizytatora w danym sądzie.

§ 3. Jeżeli Minister Sprawiedliwości w terminie trzydziestu dni od dnia

przedstawienia przez prezesa właściwego sądu zamiaru powołania sędziego

wizytatora nie wyda opinii, uważa się, że opinia jest pozytywna.

§ 4. (uchylony)

Art. 37e. § 1. Prezes sądu apelacyjnego może zwrócić prezesowi lub

wiceprezesowi sądu, działającego na obszarze apelacji, uwagę na piśmie, jeżeli

stwierdzi uchybienia w zakresie kierowania sądem, sprawowania wewnętrznego

nadzoru administracyjnego albo wykonywania innych czynności

administracyjnych.

§ 2. Prezes sądu apelacyjnego, w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości

lub nieracjonalności podziału czynności ustalonego przez prezesa sądu

okręgowego, wydaje zalecenie zmiany podziału czynności. Zalecenie nie może

jednak naruszać uchwały kolegium sądu apelacyjnego, podjętej w trybie art. 22a

§ 6. Do ustalenia podziału czynności w wyniku zalecenia prezesa sądu

apelacyjnego stosuje się odpowiednio przepisy art. 22a.

17.09.2018

©Telksinoe s. 38/179

§ 3. Uprawnienie, o którym mowa w § 1, przysługuje również prezesowi sądu

okręgowego wobec prezesa lub wiceprezesa sądu rejonowego, działającego

w okręgu sądowym.

§ 4. Uprawnienie, o którym mowa w § 1, przysługuje również prezesowi sądu

wobec sędziego lub asesora sądowego pełniącego funkcję przewodniczącego

wydziału, zastępcy przewodniczącego wydziału albo kierownika sekcji w

przypadku stwierdzenia uchybienia w zakresie sprawowania wewnętrznego

nadzoru administracyjnego albo wykonywania innych czynności

administracyjnych.

§ 5. Sędzia lub asesor sądowy pełniący funkcję przewodniczącego wydziału,

zastępcy przewodniczącego wydziału albo kierownika sekcji, którego dotyczy

zwrócona uwaga, może w terminie czternastu dni od dnia zwrócenia uwagi złożyć

prezesowi właściwego sądu pisemne zastrzeżenie.

§ 6. Prezes lub wiceprezes sądu, którego dotyczy zwrócona uwaga, może w

terminie czternastu dni od dnia zwrócenia uwagi złożyć prezesowi sądu

przełożonego pisemne zastrzeżenie.

§ 7. W przypadku złożenia zastrzeżenia prezes właściwego sądu w terminie

czternastu dni od dnia złożenia zastrzeżenia uchyla uwagę albo przekazuje sprawę

do rozpoznania prezesowi sądu przełożonego, zawiadamiając sędziego lub asesora

sądowego o sposobie rozpatrzenia zastrzeżenia. Prezes sądu apelacyjnego

przekazuje sprawę do rozpoznania Ministrowi Sprawiedliwości.

§ 8. Przepisy art. 37 § 6 i 7 stosuje się odpowiednio.

§ 9. Zwrócenie uwagi może być połączone z obniżeniem dodatku funkcyjnego

w stopniu odpowiadającym wadze uchybienia, w granicach od 15% do 50%

wysokości dodatku, na okres od miesiąca do sześciu miesięcy. W razie uchylenia

uwagi dokonuje się wyrównania dodatku do poprzedniej wysokości.

Art. 37f. § 1. Zewnętrzny nadzór administracyjny nad działalnością

administracyjną sądów obejmuje analizę i ocenę prawidłowości oraz skuteczności

wykonywania przez prezesów sądów wewnętrznego nadzoru administracyjnego.

§ 2. Zewnętrzny nadzór administracyjny nad działalnością administracyjną

sądów obejmuje ponadto wykonywanie czynności niezbędnych ze względu na

wystąpienie uchybień w działalności administracyjnej sądów, a także czynności

koniecznych do wykonywania zadań związanych z reprezentowaniem

17.09.2018

©Telksinoe s. 39/179

Rzeczypospolitej Polskiej przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka,

w zakresie spraw dotyczących działalności sądów.

Art. 37g. § 1. Minister Sprawiedliwości, w ramach zewnętrznego nadzoru

administracyjnego:

1) dokonuje oceny informacji rocznych o działalności sądów, o których mowa w

art. 37h § 1;

2) ustala ogólne kierunki wewnętrznego nadzoru administracyjn ego,

wykonywanego przez prezesów sądów apelacyjnych;

3) kontroluje wykonywanie obowiązków nadzorczych przez prezesów sądów

apelacyjnych oraz wydaje stosowne zarządzenia.

§ 2. W przypadku stwierdzenia istotnych uchybień w działalności

administracyjnej sądu lub niewykonania przez prezesa sądu apelacyjnego

zarządzeń, o których mowa w § 1 pkt 3, Minister Sprawiedliwości może zarządzić:

1) przeprowadzenie lustracji sądu lub wydziału sądu;

2) przeprowadzenie lustracji działalności nadzorczej prezesa sądu.

§ 3. Zarządzając przeprowadzenie czynności, o których mowa w § 2, Minister

Sprawiedliwości wyznacza prezesowi sądu apelacyjnego zakres i termin ich

przeprowadzenia. W uzasadnionych przypadkach Minister Sprawiedliwości może

zarządzić przeprowadzenie czynności przez sędziów wizytatorów z obszaru innej

apelacji lub przez służbę nadzoru, o której mowa w art. 9a § 2.

§ 4. W czynnościach, o których mowa w § 2, jako przedstawiciel Ministra

Sprawiedliwości, może brać udział sędzia delegowany do pełnienia czynności

administracyjnych w Ministerstwie Sprawiedliwości.

§ 5.4) Minister Sprawiedliwości może zwrócić prezesowi lub wiceprezesowi

sądu uwagę na piśmie, jeżeli stwierdzi uchybienia w kierowaniu sądem albo

w sprawowaniu wewnętrznego nadzoru administracyjnego.

Art. 37ga. § 1. Minister Sprawiedliwości może zwrócić prezesowi lub

wiceprezesowi sądu apelacyjnego uwagę na piśmie, jeżeli stwierdzi uchybienia w

zakresie kierowania sądem, sprawowania wewnętrznego nadzoru

4)

Utracił moc z dniem 5 czerwca 2015 r. przez to, że nie przewiduje możliwości wniesienia

zastrzeżeń przez prezesa lub wiceprezesa sądu do uwagi na piśmie sporządzonej przez Ministra

Sprawiedliwości, na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 7 listopada 2013 r.

sygn. akt K 31/12 (Dz. U. poz. 1433).

17.09.2018

©Telksinoe s. 40/179

administracyjnego albo wykonywania innych czynności administracyjnych i żądać

usunięcia jego skutków.

§ 2. Prezes lub wiceprezes sądu apelacyjnego, którego dotyczy zwrócona

uwaga, może w terminie czternastu dni od dnia zwrócenia uwagi złożyć Ministrowi

Sprawiedliwości pisemne zastrzeżenie.

§ 3. W przypadku złożenia zastrzeżenia, Minister Sprawiedliwości w terminie

czternastu dni od dnia złożenia zastrzeżenia uchyla uwagę albo przekazuje sprawę

do rozpoznania Krajowej Radzie Sądownictwa, zawiadamiając prezesa lub

wiceprezesa sądu apelacyjnego o sposobie rozpatrzenia zastrzeżenia.

§ 4. Przepisy art. 37 § 6 i 7 stosuje się odpowiednio.

§ 5. Zwrócenie uwagi może być połączone z obniżeniem dodatku funkcyjnego

w stopniu odpowiadającym wadze uchybienia, w granicach od 15% do 50%

wysokości dodatku, na okres od miesiąca do sześciu miesięcy. W razie uchylenia

uwagi dokonuje się wyrównania dodatku do poprzedniej wysokości.

Art. 37h. § 1. Prezes sądu apelacyjnego sporządza informację roczną

o działalności sądów, działających na obszarze apelacji, w zakresie powierzonych

mu zadań, którą po zaopiniowaniu przez zgromadzenie ogólne sędziów apelacji

przedkłada Ministrowi Sprawiedliwości, nie później niż do końca kwietnia każdego

roku.

§ 1a. Prezes sądu okręgowego sporządza informację roczną o działalności

sądów, działających na obszarze okręgu, w zakresie powierzonych mu zadań, którą

po zaopiniowaniu przez zgromadzenie ogólne sędziów okręgu przedkłada

prezesowi sądu apelacyjnego, nie później niż do końca lutego każdego roku.

§ 1b. Prezes sądu rejonowego sporządza informację roczną o działalności

sądu, w zakresie powierzonych mu zadań, którą po zaopiniowaniu przez zebranie

sędziów tego sądu przedkłada prezesowi sądu okręgowego, nie później niż do

końca stycznia każdego roku.

§ 2.5) Jeżeli z informacji, o której mowa w § 1, wynika, że prezes sądu

apelacyjnego nie podejmował w okresie sprawozdawczym niezbędnych czynności

5)

Utracił moc z dniem 5 czerwca 2015 r. przez to, że nie przewiduje możliwości wniesienia

zastrzeżeń przez prezesa sądu apelacyjnego do odmowy przyjęcia przez Ministra

Sprawiedliwości informacji rocznej o działalności sądów, działających na obszarze apelacji, w

zakresie powierzonych prezesowi sądu zadań, na podstawie wyroku, o którym mowa w

odnośniku 4.

17.09.2018

©Telksinoe s. 41/179

zmierzających do usunięcia uchybień w działalności administracyjnej sądów,

Minister Sprawiedliwości odmawia przyjęcia informacji rocznej i zawiadamia

o tym prezesa, wskazując przyczyny odmowy.

§ 3. Informacja, o której mowa w § 1, podlega ocenie dokonywanej przez

Ministra Sprawiedliwości. Oceny dokonuje się w terminie do końca września roku,

w którym informacja została złożona.

§ 4. Informacje, o których mowa w § 1a i 1b, podlegają ocenie dokonywanej

przez prezesów, którym zostały złożone. Oceny dokonuje się w terminie do dwóch

miesięcy od dnia złożenia informacji. Jeżeli żądano uzupełnienia informacji, oceny

dokonuje się w terminie miesiąca od dnia uzupełnienia informacji.

§ 5. Ocena informacji rocznej może być pozytywna z wyróżnieniem,

pozytywna, pozytywna z zastrzeżeniem albo negatywna.

§ 6. Niewykonanie w terminie obowiązków, o których mowa w § 1–1b, jest

równoznaczne z negatywną oceną informacji, chyba że, z uwagi na szczególne

okoliczności, termin zostanie przedłużony przez organ uprawniony do oceny

informacji.

§ 7. Prezes sądu apelacyjnego, którego informacja została oceniona

negatywnie, może w terminie czternastu dni od dnia poinformowania go o tym

złożyć Ministrowi Sprawiedliwości pisemne zastrzeżenie.

§ 8. W przypadku złożenia zastrzeżenia, Minister Sprawiedliwości w terminie

miesiąca od dnia złożenia zastrzeżenia zmienia ocenę albo przekazuje sprawę do

rozpoznania Krajowej Radzie Sądownictwa, zawiadamiając prezesa sądu

o sposobie rozpatrzenia zastrzeżenia. Krajowa Rada Sądownictwa zmienia albo

utrzymuje w mocy ocenę.

§ 9. Prezes sądu okręgowego lub sądu rejonowego, którego informacja została

oceniona negatywnie, może w terminie czternastu dni od dnia poinformowania go

o tym złożyć prezesowi sądu, któremu informacja została złożona, pisemne

zastrzeżenie.

§ 10. W przypadku złożenia zastrzeżenia prezes sądu, któremu informacja

została złożona, w terminie czternastu dni od dnia złożenia zastrzeżenia zmienia

ocenę albo przekazuje sprawę do rozpoznania prezesowi sądu przełożonego. Prezes

sądu apelacyjnego przekazuje sprawę do rozpoznania Ministrowi Sprawiedliwości.

17.09.2018

©Telksinoe s. 42/179

Prezes sądu przełożonego albo Minister Sprawiedliwości zmienia albo utrzymuje

w mocy ocenę.

§ 11. Dokonanie negatywnej oceny może być połączone z obniżeniem

dodatku funkcyjnego w stopniu odpowiadającym wadze uchybienia, w granicach

od 15% do 50% wysokości dodatku, na okres od miesiąca do roku. W razie zmiany

oceny dokonuje się wyrównania dodatku do poprzedniej wysokości.

§ 12. Dokonanie oceny pozytywnej z wyróżnieniem może być połączone z

podwyższeniem dodatku funkcyjnego do wysokości 150% maksymalnej

wysokości tego dodatku wskazanej w przepisach wykonawczych wydanych na

podstawie art. 91 § 8, na okres do roku.

§ 13. Odpis informacji rocznej prezesa sądu okręgowego lub sądu rejonowego

wraz z odpisem oceny tej informacji organ, który dokonał oceny, przekazuje do

wiadomości Ministrowi Sprawiedliwości.

Art. 37i. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady

Sądownictwa, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb sprawowania

nadzoru administracyjnego nad działalnością sądów, o której mowa w art. 8 pkt 2,

a także sposób dokumentowania czynności nadzorczych i sporządzania informacji

rocznych o działalności sądów, mając na uwadze zapewnienie sprawności

i skuteczności nadzoru oraz zapewnienie prawidłowego wykonywania czynności

nadzorczych.

Art. 38. (uchylony)

Art. 39. (uchylony)

Art. 40. § 1. Sąd apelacyjny lub sąd okręgowy jako sąd odwoławczy, w razie

stwierdzenia przy rozpoznawaniu sprawy oczywistej obrazy przepisów, niezależnie

od innych uprawnień, wytyka uchybienie właściwemu sądowi. Przed wytknięciem

uchybienia poucza się sędziego, asesora sądowego wchodzących w skład sądu

orzekającego w pierwszej instancji o możliwości złożenia na piśmie wyjaśnień

w terminie siedmiu dni. Stwierdzenie i wytknięcie uchybienia nie wpływa na

rozstrzygnięcie sprawy.

§ 2. O wytknięciu uchybienia sąd apelacyjny lub sąd okręgowy, o którym

mowa w § 1, zawiadamia prezesa właściwego sądu, a w przypadkach

poważniejszych uchybień – także Ministra Sprawiedliwości.

17.09.2018

©Telksinoe s. 43/179

§ 2a. W terminie czternastu dni od dnia doręczenia postanowienia

zawierającego wytknięcie uchybienia, sędzia lub asesor sądowy wchodzący w

skład sądu orzekającego w pierwszej instancji może wnieść odwołanie od tego

postanowienia do Sądu Najwyższego.

§ 2b. Sąd Najwyższy po rozpoznaniu odwołania utrzymuje w mocy

zaskarżone postanowienie albo uchyla je w całości lub części.

§ 3. Odpis prawomocnego postanowienia zawierającego wytknięcie

uchybienia dołącza się do akt osobowych sędziego lub asesora sądowego. Do akt

osobowych dołącza się także złożone przez sędziego lub asesora sądowego wyjaś-

nienia oraz odwołanie.

§ 4. Po upływie pięciu lat od dnia uprawomocnienia się postanowienia

zawierającego wytknięcie uchybienia prezes sądu z urzędu zarządza usunięcie z akt

osobowych dokumentów, o których mowa w § 3. Jednocześnie z usunięciem

dokumentów z akt osobowych wszelkie dane dotyczące wytknięcia uchybienia

usuwa się z wykazu służbowego, o którym mowa w art. 67 § 1. Jeżeli jednak w tym

okresie stwierdzono kolejną oczywistą obrazę przepisów przy rozpoznawaniu

sprawy przez sąd odwoławczy, skutkującą wytknięciem uchybienia, lub zwrócono

uwagę w trybie art. 37 § 4, dopuszczalne jest tylko jednoczesne usunięcie

wszystkich dokumentów i danych.

Art. 41. § 1. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady

Sądownictwa, określi, w drodze rozporządzenia, regulamin wewnętrznego

urzędowania sądów powszechnych określający:

1) wewnętrzną organizację i porządek funkcjonowania sądów,

2) szczegółowe zasady przydziału spraw, w tym:

a) sposób dokonywania losowania spraw,

b) zasady ustalania składów wieloosobowych,

c) (uchylona)

d) zasady zmniejszenia przydziału spraw ze względu na pełnione funkcje i

usprawiedliwione nieobecności oraz podstawy czasowego wstrzymania

przydziału spraw,

e) warunki uczestniczenia w przydziale tylko niektórych kategorii spraw

rozpoznawanych w wydziale,

17.09.2018

©Telksinoe s. 44/179

f) zasady pełnienia dyżurów oraz rodzaje spraw podlegających

przydzieleniu zgodnie z planem dyżurów,

g) zasady sporządzania planu zastępstw oraz rodzaje czynności

podejmowanych zgodnie z planem zastępstw,

h) zasady podziału terytorialnego obszarów właściwości sądów

opiekuńczych i nieletnich oraz przydziału tych obszarów sędziom,

i) (uchylona)

3) sposób realizacji zadań związanych z funkcjonowaniem Europejskiej Sieci

Sądowej w sprawach cywilnych i handlowych,

4) porządek czynności w sądach, porządek urzędowania organów sądów i

wykonywania zadań sędziów, asesorów sądowych i referendarzy sądowych

pełniących funkcje kierownicze, tok czynności administracyjnych w sprawach

należących do właściwości sądów, dopuszczalne systemy i rozkład czasu

urzędowania, warunki i tryb udostępniania i przesyłania akt i dokumentów z

akt oraz warunki udostępniania pomieszczeń dla uczestników postępowania,

świadków i innych osób przebywających w sądach

– uwzględniając zasady sprawności, racjonalności, ekonomicznego i szybkiego

działania oraz potrzebę zapewnienia rzetelnego wykonywania zadań powierzonych

sądom, a także potrzebę zapewnienia równomiernego i obiektywnego obciążenia

sędziów, asesorów sądowych i referendarzy sądowych obowiązkami, zapewnienia

zbliżonego prawdopodobieństwa udziału w składzie wieloosobowym,

wykorzystania rozwiązań informatycznych do losowego przydziału spraw oraz

zastosowania innych sposobów losowego przydziału spraw w przypadku braku

możliwości korzystania z tych rozwiązań.

§ 1a. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady

Sądownictwa oraz właściwego zgromadzenia ogólnego sędziów apelacji,

zgromadzenia ogólnego sędziów okręgu albo zebrania sędziów sądu rejonowego,

może określić, w drodze rozporządzenia, w zakresie, o którym mowa w § 1,

regulamin wewnętrznego urzędowania sądów powszechnych zawierający regulacje

odmienne od zawartych w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie § 1,

stosowany przez czas określony nie dłuższy niż dwa lata, w nie więcej niż dwóch

sądach rejonowych lub dwóch okręgach sądowych, lub na obszarze nie więcej niż

17.09.2018

©Telksinoe s. 45/179

dwóch apelacji, uwzględniając konieczność zweryfikowania działania w praktyce

tych regulacji.

§ 2. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe

czynności sądów w sprawach z zakresu międzynarodowego postępowania

cywilnego oraz karnego w stosunkach międzynarodowych, w tym:

uwierzytelnianie dokumentów przeznaczonych do użytku za granicą, sposób

wykonywania czynności dotyczących osób korzystających z immunitetów

i przywilejów dyplomatycznych i konsularnych oraz czynności z udziałem tych

osób, czynności związane ze stawiennictwem przed sądami, tryb ustalania

obywatelstwa, szczegółowy tryb występowania o pomoc prawną i udzielania takiej

pomocy sądom i innym organom państw obcych oraz szczegółowy tryb

występowania o wydanie osób ściganych lub skazanych oraz inne formy

współpracy w sprawach karnych.

Rozdział 5a

Tryb rozpatrywania skarg i wniosków

Art. 41a. § 1. Skargi i wnioski rozpatruje się bez zbędnej zwłoki, nie później

jednak niż w terminie miesiąca od daty ich wpływu.

§ 2. Skargi, w zakresie dotyczącym działalności sądów, w dziedzinie,

w której sędziowie i asesorzy sądowi są niezawiśli, nie podlegają rozpatrzeniu.

Organ sądu, do którego taka skarga lub wniosek zostały skierowane, zawiadamia

skarżącego o przyczynach odmowy rozpatrzenia skargi. Jeżeli jednak skarga

dotyczy czynności sądu podlegającej zaskarżeniu w toku instancji, organ ten jest

obowiązany niezwłocznie przekazać skargę do akt sprawy, której skarga dotyczy,

zawiadamiając o tym skarżącego.

§ 3. Skargi lub wnioski dotyczące treści czynności sądu jeszcze

niedokonanych, należących do dziedziny, o której mowa w § 2, podlegają

niezwłocznemu przekazaniu do akt postępowania, którego dotyczą.

§ 4. Skargi lub wnioski zawierające treści znieważające lub słowa

powszechnie uznawane za obelżywe pozostawia się bez rozpatrzenia,

zawiadamiając o tym skarżącego lub wnioskodawcę, z podaniem przyczyny

pozostawienia skargi lub wniosku bez rozpatrzenia.

17.09.2018

©Telksinoe s. 46/179

Art. 41b. § 1. Organem właściwym do rozpatrzenia skargi lub wniosku,

dotyczących działalności sądu, jest prezes sądu.

§ 2. Jeżeli skarga lub wniosek dotyczą działalności sądu okręgowego i sądu

rejonowego, organem właściwym do rozpatrzenia jest prezes sądu okręgowego.

Jeżeli skarga lub wniosek dotyczą działalności sądu apelacyjnego i sądu

okręgowego, organem właściwym do rozpatrzenia jest prezes sądu apelacyjnego.

§ 3. Organem właściwym do rozpatrzenia skargi dotyczącej działalności

prezesa sądu rejonowego jest prezes sądu okręgowego, działalności prezesa sądu

okręgowego – prezes sądu apelacyjnego, a działalności prezesa sądu apelacyjnego

– Krajowa Rada Sądownictwa.

§ 3a. Organem właściwym do rozpatrzenia skargi dotyczącej działalności

zastępcy rzecznika dyscyplinarnego sądu apelacyjnego lub zastępcy rzecznika

dyscyplinarnego sądu okręgowego jest Rzecznik Dyscyplinarny Sędziów Sądów

Powszechnych, a skargi dotyczącej działalności Rzecznika Dyscyplinarnego

Sędziów Sądów Powszechnych – Krajowa Rada Sądownictwa.

§ 3b. Organem właściwym do rozpatrzenia skargi dotyczącej działalności

Rzecznika Dyscyplinarnego Ministra Sprawiedliwości jest Minister

Sprawiedliwości.

§ 4. Prezes sądu apelacyjnego, w terminie do końca kwietnia każdego roku,

informuje Ministra Sprawiedliwości o nieprawidłowościach stwierdzonych

w wyniku rozpatrzenia skarg przez prezesów sądów działających na obszarze

apelacji.

Art. 41c. § 1. Skarga dotycząca działalności sądów, skierowana do innych

organów władzy publicznej, podlega przekazaniu do rozpatrzenia organom,

o których mowa w art. 41b § 1–3.

§ 2. Jeżeli skarga lub wniosek dotyczy działalności administracyjnej sądu,

organ właściwy do ich rozpatrzenia, uznając skargę lub wniosek za uzasadniony,

podejmuje lub zleca czynności z zakresu nadzoru nad działalnością

administracyjną sądów.

Art. 41d. Skarga, w zakresie w jakim zawiera wniosek o pociągnięcie

sędziego lub asesora sądowego do odpowiedzialności dyscyplinarnej, podlega

niezwłocznie przekazaniu właściwemu rzecznikowi dyscyplinarnemu. Rzecznik,

17.09.2018

©Telksinoe s. 47/179

po wstępnym ustaleniu okoliczności podniesionych w skardze, może podjąć

czynności wyjaśniające z własnej inicjatywy. O sposobie załatwienia skargi

rzecznik dyscyplinarny zawiadamia skarżącego oraz organ, który przekazał mu

skargę. W przypadku wszczęcia postępowania dyscyplinarnego i złożenia wniosku

o rozpoznanie sprawy dyscyplinarnej do sądu dyscyplinarnego, rzecznik

dyscyplinarny zawiadamia o tych czynnościach skarżącego. Przepisów

art. 114 § 9, 11 i 13 nie stosuje się.

Art. 41e. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady

Sądownictwa, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb i organizację

przyjmowania i rozpatrywania skarg i wniosków, dotyczących działalności sądów,

mając na względzie konieczność zapewnienia realizacji prawa do składania skar g

i wniosków oraz rzetelności i wszechstronności ich rozpatrywania.

Rozdział 6

Ogólne przepisy o czynnościach sądów

Art. 42. § 1. Sądy wydają wyroki w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej.

§ 2. Sądy rozpoznają i rozstrzygają sprawy w postępowaniu jawnym.

§ 3. Rozpoznanie sprawy w postępowaniu niejawnym lub wyłączenie

jawności postępowania jest dopuszczalne jedynie na podstawie przepisów ustaw.

Art. 43. § 1. Sąd może pełnić czynności poza swoją siedzibą, a w razie

konieczności także poza obszarem swojej właściwości, jeżeli wymaga tego dobro

wymiaru sprawiedliwości lub jeżeli przez to nastąpi znaczne zmniejszenie kosztów.

§ 2. (uchylony)

Art. 44. § 1. W przypadkach przewidzianych w ustawach sądy są obowiązane

wykonywać poszczególne czynności sądowe na żądanie innych sądów oraz innych

organów.

§ 2. Sądy są obowiązane udzielać pomocy sądowej również na żądanie sądów

zagranicznych, jeżeli wzajemność jest zapewniona; żądanie pomocy sądowej,

skierowane przez Ministra Sprawiedliwości, jest wiążące dla sądu wezwanego.

§ 3. Sądy są obowiązane wykonywać czynności dowodowe, w zakresie

przewidzianym w przepisach o postępowaniu cywilnym, na wniosek organów

17.09.2018

©Telksinoe s. 48/179

orzekających w przypadkach innych niż wymienione w § 1 i 2, jeżeli wniosek

został skierowany przez Ministra Sprawiedliwości.

§ 4. O wykonanie czynności wymienionych w § 3 należy zwrócić się do sądu

rejonowego, w którego obszarze właściwości czynność ma być wykonana.

Art. 45. § 1. Sędziego lub asesora sądowego w jego czynnościach może

zastąpić sędzia lub asesor sądowy tego samego sądu, a także sędzia delegowany na

podstawie art. 77 § 1 albo 8.

§ 2. Zastąpienie, o którym mowa w § 1, może nastąpić na podstawie

zarządzenia przewodniczącego wydziału lub prezesa sądu, wydanego na wniosek

sędziego lub asesora sądowego albo z urzędu, w celu zapewnienia sprawności

postępowania.

§ 3. W sprawach rozpoznawanych w składzie jednego sędziego sędzia może

powierzyć aplikantowi Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury, po 24

miesiącach aplikacji sędziowskiej, prowadzenie pod swoim nadzorem

poszczególnych czynności w trakcie posiedzenia jawnego lub rozprawy, w tym

zadawanie pytań świadkom, biegłym i stronom oraz innym osobom

wysłuchiwanym przez sąd, z wyłączeniem możliwości wydawania orzeczeń.

Art. 46. § 1. W składzie sądu może brać udział tylko jeden sędzia innego

sądu. Sędzia sądu niższego nie może być przewodniczącym składu sądu,

z wyłączeniem spraw rozpoznawanych w składzie jednego sędziego i dwóch

ławników albo w składzie jednego sędziego.

§ 2. W tym samym składzie sądu nie mogą brać udziału osoby, o których

mowa w art. 6.

Art. 47. § 1. Prezes sądu może zarządzić przydzielenie dodatkowego

sędziego lub asesora sądowego do sprawy, jeżeli istnieje prawdopodobieństwo, że

będzie ona trwać czas dłuższy. W razie potrzeby można przydzielić dwóch

dodatkowych sędziów lub asesorów sądowych wskazując kolejność, w której będą

oni wstępować do udziału w naradzie i głosowaniu.

§ 2. Dodatkowy sędzia lub asesor sądowy bierze udział w naradzie

i głosowaniu, jeżeli jeden z sędziów lub asesorów sądowych nie może uczestniczyć

w składzie sądu.

17.09.2018

©Telksinoe s. 49/179

Art. 47a. § 1. Sprawy są przydzielane sędziom i asesorom sądowym losowo,

w ramach poszczególnych kategorii spraw, chyba że sprawa podlega przydziałowi

sędziemu pełniącemu dyżur.

§ 2. Przydział spraw w ramach poszczególnych kategorii jest równy, chyba że

został zmniejszony z uwagi na pełnioną funkcję, uczestniczenie w przydziale spraw

innej kategorii lub z innych przyczyn przewidzianych ustawą.

§ 3. Przepisy § 1 i 2 stosuje się odpowiednio do przydziału spraw

referendarzom sądowym.

§ 4. Sprawy z zakresu prawa opiekuńczego i nieletnich oraz inne sprawy

należące do sądu opiekuńczego mogą być przydzielane według kryterium

terytorialnego. Szczególne zasady przydziału mogą zostać ustanowione także w

sprawach rejestrowych, wieczystoksięgowych oraz związanych z wykonaniem

orzeczeń.

§ 5. W razie przydzielenia sprawy wymagającej nadzwyczajnego nakładu

pracy, sędzia sprawozdawca może zwrócić się do prezesa sądu z wnioskiem o

wstrzymanie przydziału kolejnych spraw na czas określony. Prezes sądu rozpoznaje

wniosek niezwłocznie. Decyzję prezesa sądu wraz z uzasadnieniem doręcza się

sędziemu, którego dotyczy, oraz podaje do wiadomości sędziów danego sądu. Od

decyzji prezesa sądu sędziemu, którego decyzja dotyczy, oraz grupie co najmniej

10% sędziów danego sądu przysługuje odwołanie do kolegium sądu w terminie

siedmiu dni od dnia jej doręczenia albo podania do wiadomości. Uchwałę kolegium

sądu wraz z uzasadnieniem doręcza się sędziemu, którego decyzja dotyczy, oraz

podaje do wiadomości wszystkich sędziów danego sądu.

Art. 47b. § 1. Zmiana składu sądu może nastąpić tylko w przypadku

niemożności rozpoznania sprawy w dotychczasowym składzie albo długotrwałej

przeszkody w rozpoznaniu sprawy w dotychczasowym składzie. Przepis art. 47a

stosuje się odpowiednio.

§ 2. Jeżeli konieczne jest podjęcie czynności w sprawie, w szczególności gdy

wynika to z odrębnych przepisów lub przemawia za tym wzgląd na sprawność

postępowania, a skład sądu, któremu została przydzielona sprawa, nie może jej

podjąć, czynność ta jest podejmowana przez skład sądu wyznaczony zgodnie z

planem zastępstw, a jeżeli czynność nie jest objęta planem zastępstw, przez skład

sądu wyznaczony zgodnie z art. 47a.

17.09.2018

©Telksinoe s. 50/179

§ 3. Decyzje w sprawach, o których mowa w § 1 i 2, podejmuje prezes sądu

albo upoważniony przez niego sędzia.

§ 4. Zmiana miejsca służbowego sędziego lub delegowanie do innego sądu

oraz zakończenie delegowania nie stanowi przeszkody do podejmowania czynności

w sprawach przydzielonych w dotychczasowym miejscu służbowym albo miejscu

pełnienia służby, aż do ich zakończenia.

§ 5. Na wniosek sędziego lub z urzędu kolegium sądu właściwe dla nowego

miejsca służbowego sędziego lub miejsca jego delegowania może zwolnić sędziego

z obowiązku rozpoznania części lub wszystkich spraw, w szczególności w razie

znacznej odległości od tego sądu do nowego miejsca służbowego sędziego lub

miejsca jego delegowania, a także przy uwzględnieniu stopnia zaawansowania

rozpoznawanych spraw. Przed podjęciem uchwały kolegium sądu zasięga opinii

prezesów właściwych sądów.

§ 6. Przepisy § 4 i 5 stosuje się odpowiednio w przypadku przeniesienia do

innego wydziału tego samego sądu.

Art. 47c. Przewodniczący składu sądu może sprawdzić dane osobowe osób

obecnych w miejscu dokonywania czynności sądowej na podstawie dowodu

osobistego lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość. W przypadku

odmowy poddania się sprawdzeniu tożsamości lub braku możliwości jej

sprawdzenia przewodniczący składu sądu może zobowiązać taką osobę do

opuszczenia miejsca dokonywania czynności sądowej.

Art. 48. § 1. Przewodniczący składu sądu może upomnieć osobę, która

narusza powagę, spokój lub porządek czynności sądowych, a po bezskutecznym

upomnieniu może ją wydalić z sali rozpraw.

§ 2. Sąd może wydalić osobę biorącą udział w sprawie tylko wtedy, gdy mimo

uprzedzenia o skutkach prawnych jej nieobecności przy czynnościach sądowych

nadal zachowuje się w sposób określony w § 1.

§ 3. Sąd może wydalić z sali rozpraw publiczność z powodu jej

niewłaściwego zachowania.

Art. 49. § 1. W razie naruszenia powagi, spokoju lub porządku czynności

sądowych albo ubliżenia sądowi, innemu organowi państwowemu lub osobom

biorącym udział w sprawie, sąd może ukarać winnego karą porządkową grzywny

17.09.2018

©Telksinoe s. 51/179

w wysokości do 3000 złotych lub karą pozbawienia wolności do czternastu dni;

osobie pozbawionej wolności, w tym także tymczasowo aresztowanej, można

wymierzyć karę przewidzianą w przepisach o wykonywaniu kary pozbawienia

wolności albo w przepisach o wykonywaniu tymczasowego aresztowania.

§ 2. Jeżeli czynu określonego w § 1 dopuścił się żołnierz w czynnej służbie

wojskowej, sąd – zamiast wymierzenia kary – zwraca się do właściwego dowódcy

jednostki wojskowej, który stosuje środki przewidziane w przepisach dotyczących

żołnierzy; przepis ten stosuje się odpowiednio do osoby odbywającej zasadniczą

służbę w obronie cywilnej.

Art. 50. § 1. Postanowienie o ukaraniu karą porządkową jest natychmiast

wykonalne. Od postanowienia przysługuje zażalenie do sądu bezpośrednio

przełożonego, a gdy zostało wydane przez sąd apelacyjny – do Sądu Najwyższego.

Ponadto do zażalenia stosuje się przepisy o postępowaniu właściwe w sprawie,

w której zastosowano karę porządkową. W razie wniesienia zażalenia sąd, który

wydał zaskarżone postanowienie, może wstrzymać wykonanie kary porządkowej.

§ 2. Ukaranie karą porządkową nie uchyla odpowiedzialności karnej

i dyscyplinarnej za ten sam czyn.

§ 2a. Do wykonania kary porządkowej grzywny stosuje się odpowiednio

art. 206 § 1 i 2 Kodeksu karnego wykonawczego.

§ 3. W razie nieuiszczenia kary porządkowej grzywny, zamienia się ją na karę

pozbawienia wolności do siedmiu dni, biorąc pod uwagę rodzaj przewinienia,

warunki osobiste ukaranego oraz stopień jego winy. Od postanowienia przysługuje

zażalenie. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio.

Art. 51. § 1. Zarządzenia porządkowe przewodniczącego oraz kary

porządkowe wymierzane przez sąd nie mają zastosowania do sędziów, asesorów

sądowych i ławników należących do składu orzekającego oraz do prokuratora,

radcy Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej biorących udział

w sprawie, a także osób, do udziału których w sprawie stosuje się przepisy

o prokuratorze.

§ 2. Do obrońcy i pełnomocnika, będącego adwokatem lub aplikantem

adwokackim, uprawnionym do występowania przed sądem na podstawie przepisów

ustawy z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2016 r. poz. 1999

17.09.2018

©Telksinoe s. 52/179

i 2261 oraz z 2017 r. poz. 1139), albo radcą prawnym lub aplikantem radcowskim,

uprawnionym do występowania przed sądem na podstawie przepisów ustawy

z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1870), biorącego

udział w sprawie nie stosuje się kary pozbawienia wolności, o której mowa

w art. 49 § 1 i w art. 50 § 3.

Art. 51a. § 1. Sąd z urzędu ustala i stosuje właściwe prawo obce. Sąd może

zwrócić się do Ministra Sprawiedliwości o udzielenie tekstu tego prawa oraz

wyjaśnienie obcej praktyki sądowej.

§ 2. Sąd może zwrócić się do Ministra Sprawiedliwości również o udzielenie

informacji co do istnienia wzajemności w stosunkach z państwem obcym.

§ 3. Celem ustalenia treści prawa obcego lub obcej praktyki sądowej albo

istnienia wzajemności sąd może zastosować także inne środki, w tym zasięgnąć

opinii biegłych.

Art. 51b. W razie wątpliwości co do istnienia przywileju lub immunitetu

wynikającego z prawa międzynarodowego sąd może zwrócić się do ministra

właściwego do spraw zagranicznych o informację.

Art. 52. Sędziemu lub asesorowi sądowemu dokonującemu czynności

sądowej jednoosobowo przysługują prawa przewodniczącego oraz prawa sądu

przewidziane w art. 48–50.

Art. 53. § 1. Dla każdej sprawy z zakresu, o którym mowa w art. 1 § 2

i 3 tworzy się akta. Akta mogą być tworzone i przetwarzane także

z wykorzystaniem technik informatycznych.

§ 2. Akta sprawy przechowuje się w sądzie przez okres niezbędny ze względu

na rodzaj i charakter sprawy, terminy przedawnienia, interesy osób biorących

udział w postępowaniu oraz znaczenie materiałów zawartych w aktach jako źródła

informacji.

§ 3. Po okresie przechowywania w sądzie akta sprawy podlegają przekazaniu

do właściwych archiwów państwowych.

§ 4. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, warunki

i zakres przesłanek określonych w § 2 oraz warunki i tryb przechowywania

i przekazywania akt, a także warunki i tryb niszczenia akt po upływie okresu ich

przechowywania.

17.09.2018

©Telksinoe s. 53/179

Art. 53a. § 1. Pochodzący od sądu dokument uzyskany z systemu

teleinformatycznego obsługującego postępowanie sądowe ma moc dokumentu

wydanego przez sąd, o ile ma cechy umożliwiające jego weryfikację w tym

systemie.

§ 2. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, sposób

i cechy umożliwiające weryfikację istnienia i treści pisma w systemie

teleinformatycznym obsługującym postępowanie sądowe, mając na względzie

minimalne wymagania dla systemów teleinformatycznych oraz potrzebę ochrony

praw osób uczestniczących w postępowaniach sądowych.

Art. 53b. Sąd może weryfikować także za pośrednictwem systemu

teleinformatycznego status prokuratora, asesora prokuratorskiego, adwokata,

aplikanta adwokackiego, radcy prawnego, aplikanta radcowskiego, prawnika

zagranicznego, rzecznika patentowego, aplikanta rzecznikowskiego lub radcy

Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej dokonujących czynności

procesowej.

Art. 53c. § 1. Minister Sprawiedliwości może zażądać przedstawienia mu akt

sprawy, w której sąd zwrócił się o udzielenie tekstu prawa obcego, wyjaśnienie

obcej praktyki sądowej lub informację co do istnienia wzajemności w stosunkach z

państwem obcym.

§ 2. Minister Sprawiedliwości może zażądać przedstawienia mu akt sprawy

lub niezbędnych informacji w celu wykonywania zadań związanych z

reprezentowaniem Rzeczypospolitej Polskiej przed sądami międzynarodowymi,

komitetami traktatowymi, organizacjami międzynarodowymi lub

międzynarodowymi sądami arbitrażowymi.

§ 3. Akta spraw zakończonych mogą być udostępniane jednostkom

organizacyjnym prowadzącym działalność naukową lub badawczo-rozwojową dla

celów naukowych i badawczych, a także Krajowej Szkole Sądownictwa i

Prokuratury dla celów dydaktycznych.

Art. 54. § 1. Do budynków sądowych nie wolno wnosić broni ani amunicji,

a także materiałów wybuchowych i innych środków niebezpiecznych. Nie dotyczy

to osób wykonujących w budynkach sądowych obowiązki służbowe wymagające

posiadania broni.

17.09.2018

©Telksinoe s. 54/179

§ 2. Prezes sądu może zarządzić stosowanie środków zapewniających

bezpieczeństwo w budynkach sądowych oraz zapobiegających naruszaniu zakazu,

o którym mowa w § 1. W takim przypadku do ochrony budynków sądowych oraz

osób w nich przebywających stosuje się przepisy o ochronie osób i mienia.

DZIAŁ II

Sędziowie i asesorzy sądowi

Rozdział 1

Powołanie do pełnienia urzędu na stanowisku sędziowskim

Art. 55. § 1.6) Sędziów sądów powszechnych do pełnienia urzędu na

stanowisku sędziowskim powołuje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, na

wniosek Krajowej Rady Sądownictwa, w terminie miesiąca od dnia przesłania tego

wniosku.

§ 2. Sędziowie sądów powszechnych są powoływani na stanowiska:

1) sędziego sądu rejonowego;

2) sędziego sądu okręgowego;

3) sędziego sądu apelacyjnego.

§ 2a. (uchylony)

§ 3. Powołując do pełnienia urzędu na stanowisku sędziowskim, Prezydent

Rzeczypospolitej Polskiej wyznacza miejsce służbowe (siedzibę) sędziego. Zmiana

miejsca służbowego sędziego może być dokonana bez zmiany stanowiska

w przypadkach i w trybie określonych w art. 75.

Art. 56. (uchylony)

Art. 57. § 1. Każdy, kto spełnia warunki do objęcia stanowiska sędziego sądu

powszechnego, o którym mowa w art. 55 § 2, może zgłosić swoją kandydaturę na

jedno stanowisko sędziowskie w terminie trzydziestu dni od dnia obwieszczenia,

o którym mowa w art. 20a § 4.

§ 1a. Osoba, która zgłosiła swoją kandydaturę na wolne stanowisko

sędziowskie w sądzie powszechnym nie może, do czasu zakończenia postępowania

6)

Utracił moc z dniem 15 czerwca 2012 r. w części obejmującej wyrazy „w terminie miesiąca od

dnia przesłania tego wniosku”, na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia

5 czerwca 2012 r. sygn. akt K 18/09 (Dz. U. poz. 672).

17.09.2018

©Telksinoe s. 55/179

w sprawie powołania do pełnienia urzędu na stanowisku sędziowskim w sądzie

powszechnym, zgłosić swej kandydatury na wolne stanowisko sędziowskie

w Sądzie Najwyższym, Naczelnym Sądzie Administracyjnym ani wojewódzkim

sądzie administracyjnym. Zgłoszenie kandydatury na wolne stanowisko

sędziowskie w tych sądach powoduje zakończenie postępowania w sprawie

powołania do pełnienia urzędu na stanowisku sędziowskim w sądzie

powszechnym.

§ 1b. Osoba, która zgłosiła swoją kandydaturę na wolne stanowisko

sędziowskie w Sądzie Najwyższym, Naczelnym Sądzie Administracyjnym albo

wojewódzkim sądzie administracyjnym, nie może, do czasu zakończenia

postępowania w sprawie powołania do pełnienia urzędu na stanowisku

sędziowskim w tym sądzie, zgłosić swej kandydatury na wolne stanowisko

sędziowskie w sądzie powszechnym.

§ 2. Zgłoszenia kandydatury na wolne stanowisko sędziowskie oraz innych

czynności w toku postępowania w sprawie powołania do pełnienia urzędu na

stanowisku sędziowskim kandydat dokonuje za pośrednictwem systemu

teleinformatycznego obsługującego to postępowanie, zwanego dalej „systemem

teleinformatycznym”, dostępnego na stronie internetowej Krajowej Rady

Sądownictwa.

§ 3. Czynności w toku postępowania w sprawie powołania do pełnienia

urzędu na stanowisku sędziowskim dokonane przez kandydata bez zachowania

formy przewidzianej ustawą nie wywołują skutków prawnych, jakie ustawa wiąże

z ich dokonaniem.

§ 4. System teleinformatyczny prowadzi Minister Sprawiedliwości.

Administratorami danych osobowych w systemie teleinformatycznym są: Minister

Sprawiedliwości, prezesi właściwych sądów oraz Krajowa Rada Sądownictwa,

każde w zakresie zadań wykonywanych w postępowaniu w sprawie powołania do

pełnienia urzędu na stanowisku sędziowskim.

[§ 5. Uwierzytelnienie w systemie teleinformatycznym wymaga użycia profilu

zaufanego ePUAP, danych weryfikowanych za pomocą kwalifikowanego

certyfikatu podpisu elektronicznego albo otrzymanego w sądzie identyfikatora

wskazującego na tożsamość kandydata.]

Nowe brzmienie

§ 5 w art. 57

wejdzie w życie z

dn. 1.01.2020 r.

17.09.2018 (Dz. U. z 2018 r.

poz. 1544).

©Telksinoe s. 56/179

<§ 5. Uwierzytelnienie w systemie teleinformatycznym wymaga użycia

profilu zaufanego, innego środka identyfikacji elektronicznej, wydanego

w systemie identyfikacji elektronicznej przyłączonym do węzła krajowego

identyfikacji elektronicznej, o którym mowa w art. 21a

ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 5 września 2016 r. o usługach zaufania oraz

identyfikacji elektronicznej (Dz. U. poz. 1579 oraz z 2018 r. poz. 650 i 1544),

adekwatnie do poziomu bezpieczeństwa środka identyfikacji elektronicznej

wymaganego dla usług świadczonych w tym systemie, danych weryfikowanych

za pomocą kwalifikowanego certyfikatu podpisu elektronicznego, jeżeli te

dane pozwalają na identyfikację i uwierzytelnienie wymagane w celu realizacji

usługi online, albo otrzymanego w sądzie identyfikatora wskazującego na

tożsamość kandydata.>

§ 6. Zgłaszający swoją kandydaturę wypełnia w systemie teleinformatycznym

kartę zgłoszenia kandydata na wolne stanowisko sędziowskie, opatruje ją podpisem

elektronicznym nadanym przez ten system, podpisem zaufanym albo

kwalifikowanym podpisem elektronicznym, a następnie wnosi za pośrednictwem

systemu do prezesa właściwego sądu.

§ 7. Zgłaszający swoją kandydaturę dołącza do karty zgłoszenia informację

z Krajowego Rejestru Karnego dotyczącą jego osoby i zaświadczenie

stwierdzające, że jest zdolny, ze względu na stan zdrowia, do pełnienia

obowiązków sędziego, z zastrzeżeniem art. 58 § 4a. Zgłaszający urodzony przed

dniem 1 sierpnia 1972 r. składa w postaci papierowej oświadczenie, o którym

mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji

o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944–1990 oraz treści tych

dokumentów (Dz. U. z 2017 r. poz. 2186), albo informację, o której mowa w art. 7

ust. 3a tej ustawy. Do karty zgłoszenia dołącza się również oświadczenie

w przedmiocie zgody albo niewyrażenia zgody na wykorzystanie dokumentów

dotyczących zgłaszającego w innych postępowaniach w sprawie powołania do

pełnienia urzędu na stanowisku sędziowskim.

§ 8. Zawarte w karcie zgłoszenia oświadczenia: o korzystaniu z pełni praw

cywilnych i obywatelskich, o toczącym się postępowaniu o przestępstwo lub

przestępstwo skarbowe, o ukaraniu w postępowaniu dyscyplinarnym, o toczącym

się postępowaniu dyscyplinarnym oraz o uprawomocnieniu się orzeczenia,

17.09.2018

©Telksinoe s. 57/179

o którym mowa w art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu

pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi

w latach 1944–1990 osób pełniących funkcje publiczne (Dz. U. z 1999 r. poz. 428,

z późn. zm.7)), jak również oświadczenie, że nie toczy się wobec kandydata inne

postępowanie w sprawie powołania do pełnienia urzędu na stanowisku

sędziowskim, kandydat składa pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe

zeznania.

§ 9. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady

Sądownictwa, określi, w drodze rozporządzenia, zakres danych zawartych w karcie

zgłoszenia na wolne stanowisko sędziowskie, mając na względzie, aby dane te

umożliwiały weryfikację w niezbędnym zakresie spełnienia warunków

wymaganych przez ustawę od kandydatów na stanowisko sędziowskie.

§ 10. Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z ministrem właściwym do

spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Sądownictwa, określi,

w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres i sposób przeprowadzania badań

lekarskich i psychologicznych kandydatów do objęcia urzędu sędziego oraz

kwalifikacje wymagane od lekarzy i psychologów uprawnionych do

przeprowadzania tych badań i wydawania zaświadczeń o zdolności do pełnienia

obowiązków sędziego, jak również terminy wykorzystania wydawanych

zaświadczeń w postępowaniu w sprawie powołania do pełnienia urzędu na

stanowisku sędziowskim, mając na względzie zapewnienie należytej oceny

zdolności kandydatów do objęcia urzędu sędziego, uwzględniającej charakter tego

urzędu.

Art. 57a. § 1. Kandydat na wolne stanowisko sędziowskie, który zajmuje

stanowisko sędziego sądu powszechnego, sędziego sądu administracyjnego albo

sędziego sądu wojskowego, do karty zgłoszenia dołącza wykaz sygnatur akt

pięćdziesięciu spraw sądowych różnych kategorii, w których rozpoznawaniu brał

udział, a w przypadku mniejszej liczby spraw – wykaz sygnatur akt wszystkich

spraw.

7)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. poz. 618,

681 i 701, z 2000 r. poz. 488 i 600, z 2002 r. poz. 128, 676, 765, 1271 i 1434, z 2003 r. poz. 390

i 921, z 2004 r. poz. 219, z 2005 r. poz. 1365 oraz z 2006 r. poz. 708, 711 i 1218.

17.09.2018

©Telksinoe s. 58/179

§ 2. Kandydat na wolne stanowisko sędziowskie, który zajmuje stanowisko

prokuratora, do karty zgłoszenia dołącza wykaz sygnatur akt pięćdziesięciu spraw,

w których prowadził lub nadzorował postępowanie przygotowawcze, sporządził

akt oskarżenia lub środki zaskarżenia albo występował przed sądem lub składał

pisma procesowe, a w przypadku mniejszej liczby spraw – wykaz sygnatur akt

wszystkich spraw.

§ 3. Kandydat na wolne stanowisko sędziowskie, który wykonuje zawód

adwokata lub radcy prawnego albo zajmuje stanowisko radcy Prokuratorii

Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej, do karty zgłoszenia dołącza wykaz sygnatur

akt pięćdziesięciu spraw sądowych różnych kategorii, w których występował

w charakterze zastępcy procesowego, a jeżeli występował w mniejszej liczbie

spraw – wykaz sygnatur akt wszystkich spraw, ze wskazaniem sądów, w których

sprawy te toczyły się lub toczą, a także odpisy wszystkich, jednak nie więcej niż

pięćdziesięciu, opinii prawnych i innych dokumentów sporządzonych w związku

ze stosowaniem lub tworzeniem prawa; radca Prokuratorii Generalnej

Rzeczypospolitej Polskiej dołącza ponadto opinię przełożonego.

§ 4. Kandydat na wolne stanowisko sędziowskie, który wykonuje zawód

notariusza, do karty zgłoszenia dołącza wykaz pięćdziesięciu aktów notarialnych

obejmujących różne kategorie spraw, a jeżeli sporządził mniejszą ich liczbę –

wykaz wszystkich aktów.

§ 5. Kandydat na wolne stanowisko sędziowskie, który ma tytuł naukowy

profesora lub stopień naukowy doktora habilitowanego nauk prawnych, do karty

zgłoszenia dołącza wykaz publikacji wraz z opiniami recenzentów, jeżeli były

sporządzone, odpisy sporządzonych opinii prawnych oraz charakterystykę

osiągnięć w zakresie kształcenia kadr lub dorobku naukowego.

§ 6. (uchylony)

§ 7. Kandydat na wolne stanowisko sędziowskie zajmujący stanowisko

sędziego albo prokuratora, który w okresie poprzedzającym obwieszczenie był

delegowany do pełnienia czynności administracyjnych w Ministerstwie

Sprawiedliwości lub innej jednostce organizacyjnej podległej Ministrowi

Sprawiedliwości lub przez niego nadzorowanej, Kancelarii Prezydenta

Rzeczypospolitej Polskiej albo urzędzie obsługującym ministra właściwego do

spraw zagranicznych, do karty zgłoszenia dołącza wykaz sygnatur akt

17.09.2018

©Telksinoe s. 59/179

pięćdziesięciu spraw określonych w § 1 lub 2 lub spraw zarejestrowanych

w referacie kandydata lub przez niego nadzorowanych w okresie delegowania,

a także opis wykonywanych w okresie delegowania czynności wraz z opinią

przełożonego.

§ 8. Przepis § 7 stosuje się odpowiednio w przypadku delegowania do

pełnienia:

1) czynności w Biurze Krajowej Rady Sądownictwa;

2) czynności lub prowadzenia zajęć szkoleniowych w Krajowej Szkole

Sądownictwa i Prokuratury;

3) obowiązków w międzynarodowej sędziowskiej organizacji pozarządowej;

4) obowiązków lub pełnienia określonej funkcji poza granicami państwa

w ramach działań podejmowanych przez organizacje międzynarodowe lub

ponadnarodowe oraz zespoły międzynarodowe działające na podstawie umów

międzynarodowych, w tym umów konstytuujących organizacje

międzynarodowe, ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską.

§ 9. Przełożonym, o którym mowa w § 7, jest osoba kierująca jednostką, do

której delegowanie nastąpiło, a w przypadku podziału tej jednostki na

departamenty, biura albo inne równorzędne komórki organizacyjne – osoba

kierująca taką komórką. Za przełożonego osoby kierującej daną jednostką lub

komórką organizacyjną uznaje się osobę sprawującą funkcję nadrzędną.

§ 10. Do kandydata na wolne stanowisko sędziowskie, który zajmuje

stanowisko prezesa lub wiceprezesa Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej

Polskiej, stosuje się odpowiednio, stosownie do zawodu wykonywanego przed

powołaniem na to stanowisko, przepisy § 1–5 lub 7.

§ 11. Do kandydata na wolne stanowisko sędziowskie, który wykonywał

więcej niż jeden z zawodów wskazanych w przepisach § 1–5 i 10, stosuje się

przepisy § 1–5 i 7, z tym że łączna liczba zamieszczonych w wykazie sygnatur akt

spraw lub odpisów opinii prawnych i innych dokumentów, o których mowa w tych

przepisach, nie może przekraczać stu.

§ 12. Do karty zgłoszenia kandydat może dołączyć także inne dokumenty

popierające jego kandydaturę, w szczególności opinie i rekomendacje.

Art. 57aa. § 1. Dokumenty dołączane do karty zgłoszenia kandydat tworzy

w systemie teleinformatycznym i wnosi za pośrednictwem tego systemu, opatrując

17.09.2018

©Telksinoe s. 60/179

je podpisem elektronicznym nadanym przez ten system, podpisem zaufanym albo

kwalifikowanym podpisem elektronicznym.

§ 2. Dokumenty mające w oryginale postać papierową kandydat zamieszcza

w systemie teleinformatycznym w postaci elektronicznych kopii, opatrując je

podpisem elektronicznym nadanym przez ten system, podpisem zaufanym albo

kwalifikowanym podpisem elektronicznym, co jednocześnie stanowi oświadczenie

o zgodności elektronicznej kopii dokumentu z oryginałem w postaci papierowej.

Oświadczenie to jest składane pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe

zeznania. Prezes właściwego sądu, któremu zgłoszono kandydaturę na wolne

stanowisko sędziowskie, w uzasadnionych przypadkach może wezwać kandydata

do doręczenia w terminie trzech dni oryginałów dokumentów. Obowiązek

zamieszczenia w systemie teleinformatycznym elektronicznej kopii dokumentu nie

dotyczy oświadczenia, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia

18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów

bezpieczeństwa państwa z lat 1944–1990 oraz treści tych dokumentów, a także

informacji, o której mowa w art. 7 ust. 3a tej ustawy.

§ 3. Prezes właściwego sądu, któremu zgłoszono kandydaturę na wolne

stanowisko sędziowskie, zamieszcza w systemie teleinformatycznym elektroniczne

kopie dokumentów innych niż zamieszczone przez kandydata, mających

w oryginale postać papierową, wymaganych w tym postępowaniu, opatrując je

podpisem elektronicznym nadanym przez ten system. Obowiązek zamieszczenia

w systemie teleinformatycznym elektronicznej kopii dokumentu nie dotyczy

oświadczenia, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 18 października 2006 r.

o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat

1944–1990 oraz treści tych dokumentów, a także informacji, o której mowa w art. 7

ust. 3a tej ustawy.

§ 4. Ponowne zgłoszenie kandydatury na wolne stanowisko sędziowskie

może nastąpić nie wcześniej niż po dniu zakończenia poprzednio rozpoczętego

postępowania w sprawie powołania do pełnienia urzędu na stanowisku

sędziowskim. Za dzień rozpoczęcia postępowania w sprawie powołania do

pełnienia urzędu na stanowisku sędziowskim przyjmuje się dzień złożenia karty

zgłoszenia na dane stanowisko sędziowskie. Za dzień zakończenia postępowania

wobec kandydata w sprawie powołania do pełnienia urzędu na stanowisku

17.09.2018

©Telksinoe s. 61/179

sędziowskim przyjmuje się dzień upływu wobec kandydata terminu do złożenia

zastrzeżenia od pozostawienia zgłoszenia bez rozpatrzenia albo dzień

uprawomocnienia się wobec kandydata uchwały Krajowej Rady Sądownictwa

w przedmiocie:

1) nieuwzględnienia zastrzeżenia od pozostawienia zgłoszenia bez rozpatrzenia

albo

2) umorzenia postępowania, albo

3) nieprzedstawienia wniosku o powołanie do pełnienia urzędu na stanowisku

sędziowskim Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej, albo

4) przedstawienia wniosku o powołanie do pełnienia urzędu na stanowisku

sędziowskim Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 57ab. § 1. Kandydaturę na wolne stanowisko sędziego sądu rejonowego

zgłasza się prezesowi właściwego sądu okręgowego, zaś na wolne stanowisko

sędziego sądu okręgowego oraz na wolne stanowisko sędziego sądu apelacyjnego

– prezesowi sądu apelacyjnego.

§ 2. Czynności w stosunku do kandydata w toku postępowania w sprawie

powołania do pełnienia urzędu na stanowisku sędziowskim prezes właściwego sądu

dokonuje za pośrednictwem systemu teleinformatycznego.

Art. 57ac. § 1. Jeżeli zgłoszenie na wolne stanowisko sędziowskie nie spełnia

wymogów formalnych, o których mowa w art. 57 § 6 i 7 oraz art. 57a § 1–5 i 7,

prezes właściwego sądu wzywa kandydata do jego uzupełnienia w terminie siedmiu

dni.

§ 2. Jeżeli swoją kandydaturę zgłosiła osoba, która nie spełnia warunków do

objęcia stanowiska sędziego sądu powszechnego, o których mowa w art. 61 § 1 pkt

1 oraz 3–7 lub § 2 i 5 albo w art. 63 i art. 64, albo zgłoszenie nastąpiło po upływie

terminu, o którym mowa w art. 57 § 1, lub zgłoszenie nie zostało uzupełnione w

wyznaczonym terminie albo wobec zgłaszającego kandydaturę toczy się inne

postępowanie w sprawie powołania do pełnienia urzędu na stanowisku

sędziowskim, prezes właściwego sądu zawiadamia zgłaszającego o pozostawieniu

zgłoszenia bez rozpatrzenia, za pośrednictwem systemu teleinformatycznego,

podając przyczynę pozostawienia zgłoszenia bez rozpatrzenia.

17.09.2018

©Telksinoe s. 62/179

§ 3. Osoba, której zgłoszenie pozostawiono bez rozpatrzenia może w terminie

siedmiu dni od zawiadomienia, o którym mowa w § 2, złożyć zastrzeżenie za

pośrednictwem systemu teleinformatycznego. W razie nieuwzględnienia

zastrzeżenia prezes właściwego sądu niezwłocznie przekazuje je za pośrednictwem

systemu teleinformatycznego wraz ze zgłoszeniem Krajowej Radzie Sądownictwa.

W przedmiocie pozostawienia zgłoszenia bez rozpatrzenia rozstrzyga Krajowa

Rada Sądownictwa.

Art. 57ad. § 1. W razie cofnięcia zgłoszenia na wolne stanowisko

sędziowskie prezes właściwego sądu niezwłocznie przekazuje oświadczenie

o cofnięciu zgłoszenia za pośrednictwem systemu teleinformatycznego do

Krajowej Rady Sądownictwa. Nie wstrzymuje to podejmowania dalszych

czynności w stosunku do kandydatów, którzy zgłosili się na to samo wolne

stanowisko sędziowskie.

§ 2. Doręczenia uznaje się za skuteczne z chwilą zalogowania się kandydata

do systemu teleinformatycznego lub po upływie czternastu dni od dnia

umieszczenia pisma w systemie teleinformatycznym.

Art. 57ae. § 1. O zgłoszeniu każdego kandydata na wolne stanowisko

sędziowskie prezes właściwego sądu zawiadamia Ministra Sprawiedliwości przez

udostępnienie karty zgłoszenia kandydata w systemie teleinformatycznym.

§ 2. Prezes sądu okręgowego ma dostęp do zgromadzonych w systemie

teleinformatycznym dokumentów dotyczących wszystkich postępowań w sprawie

powołania do pełnienia urzędu na stanowisku sędziowskim w sądach rejonowych

danego okręgu. Prezes sądu apelacyjnego ma dostęp do zgromadzonych w systemie

teleinformatycznym dokumentów dotyczących wszystkich postępowań w sprawie

powołania do pełnienia urzędu na stanowisku sędziowskim w sądach okręgowych

danej apelacji i w sądzie apelacyjnym.

Art. 57af. Dokumenty dotyczące postępowania w sprawie powołania do

pełnienia urzędu na stanowisku sędziowskim, zgromadzone w systemie

teleinformatycznym są przechowywane przez okres dwunastu miesięcy. Okres

przechowywania dokumentów, które mogą być wykorzystane w innych

postępowaniach w sprawie powołania do pełnienia urzędu na stanowisku

sędziowskim dotyczących danego kandydata, wynosi siedem lat. Po upływie

17.09.2018

©Telksinoe s. 63/179

okresu przechowywania dokumenty podlegają brakowaniu w sposób określony

w przepisach ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym

i archiwach (Dz. U. z 2016 r. poz. 1506 i 1948 oraz z 2017 r. poz. 1086).

Art. 57ag. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady

Sądownictwa, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw informatyzacji

określi, w drodze rozporządzenia, tryb zakładania konta w systemie

teleinformatycznym, sposób dostępu do konta, sposób korzystania z systemu

teleinformatycznego oraz podejmowania w nim czynności związanych

z wnoszeniem karty zgłoszenia i dołączonych dokumentów, szczegółowy tryb

doręczeń i zawiadomień elektronicznych, jak również sposób przechowywania,

udostępniania i usuwania – po zakończeniu postępowania w sprawie powołania do

pełnienia urzędu na stanowisku sędziowskim – zamieszczonych w systemie

dokumentów, mając na względzie potrzebę zapewnienia sprawności postępowania

dotyczącego objęcia stanowiska sędziowskiego, dostępność drogi elektronicznej

dla uczestników postępowania oraz potrzebę zabezpieczenia danych

zgromadzonych w systemie, w tym danych osobowych kandydatów.

Art. 57ah. § 1. Prezes sądu, któremu złożono kartę zgłoszenia, po

stwierdzeniu spełniania przez kandydata warunków oraz wymogów formalnych

zgłoszenia, zarządza, w terminie nie dłuższym niż siedem dni od dnia zgłoszenia,

dokonanie oceny kwalifikacji kandydata przez wyznaczonego sędziego.

§ 2. W razie potrzeby prezes sądu może zlecić dokonanie oceny kwalifikacji

więcej niż jednemu sędziemu.

§ 3. Oceny kwalifikacji kandydatów nie może dokonywać sędzia będący

małżonkiem, krewnym albo powinowatym chociażby jednego z kandydatów lub

pozostający chociażby z jednym z kandydatów w takim stosunku prawnym lub

faktycznym, że może to budzić uzasadnione wątpliwości co do bezstronności

sędziego.

§ 4. Prezes właściwego sądu zapoznaje kandydata z oceną kwalifikacji,

zamieszczając ją w systemie teleinformatycznym. Kandydat ma prawo do złożenia

prezesowi sądu uwag do oceny kwalifikacji w terminie siedmiu dni od daty

zamieszczenia oceny kwalifikacji w systemie teleinformatycznym.

17.09.2018

©Telksinoe s. 64/179

§ 5. Prezes sądu apelacyjnego przedstawia kandydaturę na wolne stanowisko

sędziego sądu apelacyjnego albo sędziego sądu okręgowego wraz z oceną

kwalifikacji oraz ewentualnymi uwagami kandydata do zaopiniowania kolegium

sądu apelacyjnego, a następnie zgromadzeniu ogólnemu sędziów apelacji, które

będzie opiniowało kandydaturę. Prezes sądu okręgowego przedstawia kandydaturę

na wolne stanowisko sędziego sądu rejonowego wraz z oceną kwalifikacji oraz

ewentualnymi uwagami kandydata do zaopiniowania kolegium sądu okręgowego,

a następnie zgromadzeniu ogólnemu sędziów okręgu, które będzie opiniowało

kandydaturę.

Art. 57b. § 1. Ocena kwalifikacji kandydata zajmującego stanowisko

sędziego sądu powszechnego, sędziego sądu administracyjnego oraz sędziego sądu

wojskowego obejmuje badanie poziomu merytorycznego orzecznictwa oraz

sprawności i efektywności podejmowanych czynności i organizowania pracy przy

rozpoznawaniu spraw lub wykonywaniu innych powierzonych zadań lub funkcji, z

uwzględnieniem stopnia obciążenia wykonywanymi zadaniami i ich złożoności,

realizacji procesu doskonalenia zawodowego, a także kultury urzędowania,

obejmującej kulturę osobistą i kulturę organizacji pracy oraz poszanowania praw

stron lub uczestników postępowania przy rozpoznawaniu spraw lub wykonywaniu

innych powierzonych zadań lub funkcji.

§ 2. Ocena kwalifikacji, o której mowa w § 1, jest dokonywana na podstawie

badania akt co najmniej piętnastu spraw różnych kategorii, wybranych losowo

spośród wymienionych w wykazie, o którym mowa w art. 57a § 1, a ponadto akt co

najmniej dziesięciu innych spraw różnych kategorii spoza wykazu wybranych przez

sędziego dokonującego oceny, jak również na podstawie danych

ewidencjonowanych w sądach, w tym na potrzeby statystyki sądowej.

§ 3. Sędzia dokonujący oceny kwalifikacji kandydata, o którym mowa w § 1,

z urzędu obejmuje badaniem także nieujęte w wykazie akta dziesięciu spraw

niezakończonych, przydzielonych kandydatowi do rozpoznania, w których od

momentu pierwszej rejestracji upłynął najdłuższy okres, a także akta wszystkich

spraw, których referentem był kandydat, w których w okresie ostatnich dwóch lat

poprzedzających zgłoszenie na wolne stanowisko sędziowskie zmieniono lub

uchylono orzeczenie i przekazano sprawę do ponownego rozpoznania oraz

17.09.2018

©Telksinoe s. 65/179

w których stwierdzono przewlekłość postępowania lub niezgodność z prawem

prawomocnego orzeczenia.

§ 4. Jeżeli ze względu na szczególny zakres czynności kandydata, o którym

mowa w § 1, lub z innych przyczyn zbadanie liczby spraw wskazanej w § 2 i 3 nie

jest możliwe, przyjmuje się, z podaniem przyczyn, inną liczbę.

§ 5. Jeżeli w okresie ostatnich dwóch lat poprzedzających zgłoszenie

kandydat, o którym mowa w § 1, nie wykonywał zadań określonych w art. 1 § 2

i 3, przepis § 3 stosuje się odpowiednio, z tym że badaniem obejmuje się okres

dwóch lat, w których zadania te ostatnio były wykonywane.

§ 6. Do oceny kwalifikacji kandydata, o którym mowa w § 1, dołącza się

odpisy znajdujących się w aktach osobowych prawomocnych wyroków

orzekających karę dyscyplinarną oraz dokumentów dotyczących zwrócenia uwagi

lub wytknięcia uchybienia, o których mowa w art. 37 § 4 i art. 40 § 1 ustawy, a

także art. 65 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z

2016 r. poz. 1254, 2103 i 2261 oraz z 2017 r. poz. 38, 1452 i 2002).

Art. 57c. (uchylony)

Art. 57d. (uchylony)

Art. 57e. § 1. Ocena kwalifikacji kandydata zajmującego stanowisko

prokuratora jest dokonywana pod względem prawidłowości i poziomu

merytorycznego, jak również efektywności wykonywania powierzonych

obowiązków służbowych, z uwzględnieniem stopnia obciążenia wykonywanymi

zadaniami i ich złożoności, a także podnoszenia kwalifikacji zawodowych i kultury

urzędowania obejmującej kulturę osobistą oraz sposób zachowania wobec

uczestników postępowania i współpracowników. Przepisy art. 57b § 2 i 4 stosuje

się odpowiednio. Sędzia dokonujący oceny kwalifikacji może objąć badaniem

także akta spraw nieujęte w wykazie oraz zwracać się do prezesów sądów lub

jednostek organizacyjnych prokuratury o wskazanie sygnatur i przedstawienie akt

takich spraw.

§ 2. Do oceny kwalifikacji kandydata, o którym mowa w § 1, dołącza się

opinie przełożonych, a także odpisy znajdujących się w aktach osobowych

prokuratora prawomocnych wyroków orzekających karę dyscyplinarną lub

prawomocnych decyzji o wymierzeniu kary porządkowej upomnienia, jak również

17.09.2018

©Telksinoe s. 66/179

odpisy prawomocnych decyzji prokuratora przełożonego, zawierających

wytknięcie uchybienia w razie oczywistej obrazy prawa, chyba że uprawniony

organ zarządził usunięcie tych wyroków lub decyzji z akt osobowych.

Art. 57f. § 1. Ocena kwalifikacji kandydata wykonującego zawód adwokata,

radcy prawnego, notariusza albo zajmującego stanowisko radcy Prokuratorii

Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej jest dokonywana w oparciu o badanie

jakości, sprawności, rzetelności i terminowości dokonywanych czynności bądź

jakości i rzetelności sporządzonych opinii prawnych lub innych dokumentów

sporządzonych w związku ze stosowaniem lub tworzeniem prawa, a także

podnoszenia kwalifikacji zawodowych i kultury urzędowania obejmującej kulturę

osobistą oraz sposób zachowania wobec uczestników postępowania i

współpracowników.

§ 2. Ocena kwalifikacji kandydata wykonującego zawód adwokata lub radcy

prawnego albo zajmującego stanowisko radcy Prokuratorii Generalnej

Rzeczypospolitej Polskiej jest dokonywana na podstawie badania akt co najmniej

dwudziestu pięciu spraw różnych kategorii lub opinii prawnych i innych

dokumentów sporządzonych w związku ze stosowaniem lub tworzeniem prawa,

wybranych losowo spośród wymienionych w wykazie, o którym mowa w art. 57a

§ 3. Przepis art. 57b § 4 stosuje się odpowiednio. Sędzia dokonujący oceny

kwalifikacji może objąć badaniem także akta spraw sądowych, w których kandydat

występował w charakterze zastępcy procesowego, a których nie ujęto w wykazie,

oraz zwracać się do prezesów sądów o wskazanie sygnatur i przedstawienie akt

takich spraw.

§ 3. Ocena kwalifikacji kandydata wykonującego zawód notariusza jest

dokonywana na podstawie badania co najmniej dwudziestu pięciu aktów

notarialnych obejmujących różne kategorie spraw wybranych losowo spośród

wymienionych w wykazie, o którym mowa w art. 57a § 4. Przepis art. 57b

§ 4 stosuje się odpowiednio. Sędzia dokonujący oceny kwalifikacji może objąć

badaniem także nieujęte w wykazie akty notarialne lub akta spraw sądowych,

w których rozpoznano środki odwoławcze na odmowę dokonania wpisu lub

odmowę dokonania czynności, oraz zwracać się do prezesów sądów o wskazanie

sygnatur i przedstawienie akt takich spraw.

17.09.2018

©Telksinoe s. 67/179

§ 4. Do oceny kwalifikacji kandydata wykonującego zawód adwokata, radcy

prawnego albo notariusza dołącza się wykaz prawomocnych orzeczeń bądź decyzji

o ukaraniu karą dyscyplinarną, chyba że właściwy organ zarządził usunięcie

wzmianki o ukaraniu lub odpisu orzeczenia sądu dyscyplinarnego z akt osobowych

kandydata.

§ 5. Do oceny kwalifikacji kandydata wykonującego zawód adwokata lub

radcy prawnego dołącza się także wykaz ostrzeżeń udzielonych przez właściwe

organy samorządu zawodowego oraz zawiadomień o naruszeniu obowiązków

procesowych dokonanych przez sąd lub prokuratora.

§ 6. Do oceny kwalifikacji kandydata zajmującego stanowisko radcy

Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej dołącza się protokoły

okresowych ocen kwalifikacyjnych oraz odpisy prawomocnych orzeczeń o

ukaraniu karą dyscyplinarną, chyba że kara została uznana za niebyłą.

§ 7. Do oceny kwalifikacji kandydata wykonującego zawód adwokata, radcy

prawnego albo notariusza dołącza się protokoły wizytacji, kontroli lub ocen

przeprowadzonych w trybie art. 36 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o

adwokaturze, art. 221 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych albo

art. 44 § 2 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. – Prawo o notariacie (Dz. U. z 2016 r.

poz. 1796, 1948, 2175 i 2261).

Art. 57g. § 1. Ocena kwalifikacji kandydata, mającego tytuł naukowy

profesora lub stopień naukowy doktora habilitowanego nauk prawnych jest

dokonywana z uwzględnieniem osiągnięć naukowych, rodzaju i jakości publikacji,

opinii recenzentów, jakości i rzetelności opinii prawnych bądź innych dokumentów

sporządzonych w związku ze stosowaniem lub tworzeniem prawa.

§ 2. Do oceny kwalifikacji kandydata, o którym mowa w § 1, dołącza się

odpisy prawomocnych orzeczeń o udzieleniu kary dyscyplinarnej, chyba że kara

uległa zatarciu.

Art. 57h. Do oceny kwalifikacji kandydata, który zajmuje stanowisko prezesa

lub wiceprezesa Prokuratorii Generalnej, stosuje się odpowiednio, stosownie do

zawodu wykonywanego przed powołaniem na to stanowisko, przepisy art. 57b lub

57e–57g.

17.09.2018

©Telksinoe s. 68/179

Art. 57i. § 1. Przy ocenie kwalifikacji kandydata na wolne stanowisko

sędziowskie uwzględnia się predyspozycje osobowościowe kandydata do zawodu

sędziego oraz przestrzeganie zasad etyki wykonywanego zawodu.

§ 2. Prezes właściwego sądu zwraca się do organów sprawujących nadzór

administracyjny nad sądami, Prokuratora Generalnego, Prezesa Prokuratorii

Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej, organów sprawujących nadzór nad

działalnością notariuszy, organów samorządów zawodowych adwokatów i radców

prawnych, a w przypadku kandydata mającego tytuł naukowy profesora lub stopień

naukowy doktora habilitowanego nauk prawnych do kierownika danej polskiej

szkoły wyższej, Polskiej Akademii Nauk, instytutu badawczego lub innej placówki

naukowej o udzielenie informacji lub nadesłanie dokumentów niezbędnych do

przeprowadzenia oceny kwalifikacji kandydata.

§ 3. Do oceny kwalifikacji dołącza się informację o postępowaniach karnych,

dyscyplinarnych bądź wyjaśniających toczących się przeciwko kandydatowi.

§ 4. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady

Sądownictwa, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb i sposób

dokonywania oceny kwalifikacji kandydata na wolne stanowisko sędziowskie,

mając na uwadze konieczność zachowania metodyki uwzględniającej specyfikę

wykonywanego przez kandydata zawodu lub zajmowanego stanowiska oraz

potrzebę jej dostosowania do zakresu analizy i kryteriów wskazanych w ustawie.

Art. 58. § 1. Jeżeli na wolne stanowisko sędziowskie zostanie zgłoszona

więcej niż jedna kandydatura, rozpatrzenie wszystkich kandydatur odbywa się na

tym samym posiedzeniu zgromadzenia.

§ 2. Zgromadzenie ogólne sędziów apelacji albo zgromadzenie ogólne

sędziów okręgu opiniuje zgłoszonych kandydatów w drodze głosowania

i przekazuje prezesowi odpowiednio sądu apelacyjnego albo sądu okręgowego

wszystkie zgłoszone kandydatury, ze wskazaniem liczby uzyskanych głosów.

§ 2a. W opiniowaniu kandydatów przez kolegium lub zgromadzenie ogólne

nie może brać udziału osoba będąca małżonkiem, krewnym albo powinowatym

chociażby jednego z kandydatów lub pozostająca chociażby z jednym z

kandydatów w takim stosunku prawnym lub faktycznym, że może to budzić

uzasadnione wątpliwości co do bezstronności członka kolegium lub zgromadzenia

ogólnego.

17.09.2018

©Telksinoe s. 69/179

§ 3. W przypadku kandydatów do objęcia pierwszego stanowiska

sędziowskiego właściwy prezes sądu zasięga od właściwego ze względu na

siedzibę sądu komendanta wojewódzkiego Policji albo Komendanta Stołecznego

Policji informacji o każdym z kandydatów. Informacje o kandydacie do objęcia

stanowiska sędziowskiego uzyskuje się i sporządza w oparciu o dane zawarte

w policyjnych systemach teleinformatycznych. Komendant Policji przedstawia

pisemną informację o kandydacie prezesowi sądu w terminie 14 dni od dnia

wpływu wniosku. Informacji nie zasięga się, jeżeli kandydat zajmuje stanowisko

asesora sądowego lub prokuratora.

§ 4. Prezes właściwego sądu przedstawia Krajowej Radzie Sądownictwa za

pośrednictwem systemu teleinformatycznego kandydatury zaopiniowane w sposób

określony w § 2 wraz z oceną kwalifikacji i opinią właściwego kolegium sądu oraz

informację uzyskaną od komendanta wojewódzkiego Policji albo Komendanta

Stołecznego Policji, o której mowa w § 3, jak również inne dokumenty dotyczące

danego postępowania w sprawie powołania do pełnienia urzędu na stanowisku

sędziowskim, zgromadzone w systemie teleinformatycznym.

§ 4a. Wymóg dołączania informacji i zaświadczeń, o których mowa

w art. 57 § 7, nie dotyczy kandydatów zajmujących stanowisko sędziego sądu

powszechnego, sędziego sądu administracyjnego, sędziego sądu wojskowego,

asesora sądowego albo stanowisko prokuratora.

§ 4b. Na żądanie Krajowej Rady Sądownictwa, przesłane za pośrednictwem

systemu teleinformatycznego, prezes właściwego sądu niezwłocznie przesyła

oryginały dokumentów, o których mowa w art. 57aa § 2 i 3.

§ 5. Przedstawiając informację, o której mowa w § 3, komendant wojewódzki

Policji albo Komendant Stołeczny Policji przekazuje prezesowi sądu wszystkie

zebrane materiały służące do sporządzenia informacji.

§ 6. O treści informacji uzyskanej od komendanta wojewódzkiego Policji albo

Komendanta Stołecznego Policji prezes sądu zawiadamia kandydata za

pośrednictwem systemu teleinformatycznego nie później niż w terminie

przedstawienia kandydatury Krajowej Radzie Sądownictwa. Przepis art. 57ad

§ 2 stosuje się odpowiednio.

§ 7. (uchylony)

Art. 59. (uchylony)

17.09.2018

©Telksinoe s. 70/179

Art. 60. Krajowa Rada Sądownictwa rozpatruje kandydatury na stanowiska

sędziów sądów powszechnych, w trybie określonym w odrębnej ustawie.

Art. 61. § 1. Na stanowisko sędziego sądu rejonowego może być powołany

ten, kto:

1) posiada wyłącznie obywatelstwo polskie i korzysta z pełni praw cywilnych

i publicznych, a także nie był prawomocnie skazany za umyślne przestępstwo

ścigane z oskarżenia publicznego lub umyślne przestępstwo skarbowe;

2) jest nieskazitelnego charakteru;

3) ukończył wyższe studia prawnicze w Rzeczypospolitej Polskiej i uzyskał tytuł

zawodowy magistra lub zagraniczne studia prawnicze uznane

w Rzeczypospolitej Polskiej;

4) jest zdolny, ze względu na stan zdrowia, do pełnienia obowiązków sędziego;

5) ukończył 29 lat;

6) złożył egzamin sędziowski lub prokuratorski;

7) zajmując stanowisko asesora sądowego, pełnił obowiązki sędziego co

najmniej przez trzy lata.

§ 2. Wymagania określone w § 1 pkt 6 i 7 nie dotyczą tego, kto przed

powołaniem:

1) zajmował stanowisko sędziego sądu administracyjnego lub sądu wojskowego;

2) zajmował stanowisko prokuratora;

3) pracował w polskiej szkole wyższej, w Polskiej Akademii Nauk, w instytucie

badawczym lub innej placówce naukowej i ma tytuł naukowy profesora albo

stopień naukowy doktora habilitowanego nauk prawnych;

4) wykonywał zawód adwokata, radcy prawnego lub notariusza – co najmniej

przez trzy lata;

5) zajmował stanowisko prezesa, wiceprezesa, radcy Prokuratorii Generalnej

Rzeczypospolitej Polskiej – co najmniej przez trzy lata.

§ 3. (uchylony)

§ 4. (uchylony)

§ 5. Na stanowisko sędziego sądu rejonowego może być powołany ten, kto

zajmował jedno ze stanowisk określonych w § 2 pkt 2–4 w okresie pięciu lat przed

zgłoszeniem na wolne stanowisko sędziowskie.

§ 6. (uchylony)

17.09.2018

©Telksinoe s. 71/179

§ 7. (uchylony)

Art. 62. Profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych w polskich

szkołach wyższych, w Polskiej Akademii Nauk oraz w instytutach

naukowo-badawczych i innych placówkach naukowych może być powołany na

stanowisko sędziego sądu powszechnego, w niepełnym, nie mniejszym niż połowa,

wymiarze czasu pracy.

Art. 63. § 1. Na stanowisko sędziego sądu okręgowego może być powołany

sędzia sądu rejonowego oraz sędzia wojskowego sądu garnizonowego, który

posiada co najmniej czteroletni okres pracy na stanowisku sędziego sądu

rejonowego lub sędziego wojskowego sądu garnizonowego lub na stanowisku

prokuratora.

§ 1a. Na stanowisko sędziego sądu okręgowego może być powołany również

prokurator, który posiada co najmniej czteroletni okres pracy na stanowisku

prokuratora lub sędziego.

§ 2. Na stanowisko sędziego sądu okręgowego może być powołany także ten,

kto spełnia wymagania określone w art. 61 § 1 pkt 1–4, jeżeli:

1) wykonywał zawód adwokata, radcy prawnego lub notariusza – co najmniej

przez sześć lat;

1a) zajmował stanowisko prezesa, wiceprezesa, radcy Prokuratorii Generalnej

Rzeczypospolitej Polskiej – co najmniej przez sześć lat;

2) pracował w polskiej szkole wyższej, w Polskiej Akademii Nauk, w instytucie

badawczym lub innej placówce naukowej i ma tytuł naukowy profesora albo

stopień naukowy doktora habilitowanego nauk prawnych;

3) zajmował stanowisko sędziego sądu administracyjnego lub sędziego

wojskowego sądu okręgowego.

§ 3. Na stanowisko sędziego sądu okręgowego może być powołany ten, kto

wykonywał zawód lub zajmował stanowisko określone w § 2 w okresie 3 lat przed

powołaniem.

Art. 63a. (uchylony)

Art. 64. § 1. Na stanowisko sędziego sądu apelacyjnego może być powołany

sędzia sądu powszechnego lub sądu wojskowego, który posiada co najmniej

dziesięcioletni okres pracy na stanowisku sędziego lub prokuratora.

17.09.2018

©Telksinoe s. 72/179

§ 1a. Na stanowisko sędziego sądu apelacyjnego może być powołany również

prokurator, który posiada co najmniej dziesięcioletni okres pracy na stanowisku

prokuratora lub sędziego.

§ 2. Na stanowisko sędziego sądu apelacyjnego może być powołany także ten,

kto spełnia wymagania określone w art. 61 § 1 pkt 1–4, jeżeli:

1) wykonywał zawód adwokata, radcy prawnego lub notariusza co najmniej

przez dziesięć lat;

1a) zajmował stanowisko Prezesa, wiceprezesa, radcy Prokuratorii Generalnej

Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej przez dziesięć lat;

2) pracował w polskiej szkole wyższej, w Polskiej Akademii Nauk, w instytucie

badawczym lub innej placówce naukowej i ma tytuł naukowy profesora albo

stopień naukowy doktora habilitowanego nauk prawnych;

3) zajmował stanowisko sędziego sądu administracyjnego.

§ 3. Na stanowisko sędziego sądu apelacyjnego może być powołany ten, kto

wykonywał zawód lub zajmował stanowisko określone w § 2 w okresie 3 lat przed

powołaniem.

Art. 64a. (uchylony)

Rozdział 1a

Status sędziego

Art. 65. § 1. Stosunek służbowy sędziego nawiązuje się po doręczeniu mu

aktu powołania.

§ 2. Sędzia powinien zgłosić się w celu objęcia pierwszego stanowiska

w ciągu czternastu dni od dnia otrzymania aktu powołania.

§ 3. W razie nieusprawiedliwionego nieobjęcia pierwszego stanowiska

sędziowskiego w terminie określonym w § 2, powołanie traci moc; okoliczność tę

stwierdza Minister Sprawiedliwości.

Art. 65a. (uchylony)

Art. 65b. (uchylony)

Art. 66. Przy powołaniu sędzia składa ślubowanie wobec Prezydenta

Rzeczypospolitej Polskiej według następującej roty:

17.09.2018

©Telksinoe s. 73/179

„Ślubuję uroczyście jako sędzia sądu powszechnego służyć wiernie

Rzeczypospolitej Polskiej, stać na straży prawa, obowiązki sędziego

wypełniać sumiennie, sprawiedliwość wymierzać zgodnie z przepisami

prawa, bezstronnie według mego sumienia, dochować tajemnicy

prawnie chronionej, a w postępowaniu kierować się zasadami godności

i uczciwości.”; składający ślubowanie może dodać na końcu zwrot: „Tak

mi dopomóż Bóg.”.

Art. 67. § 1. Prezes sądu okręgowego prowadzi dla każdego sędziego sądu

rejonowego i sędziego sądu okręgowego, sprawującego urząd w okręgu sądowym,

osobny wykaz służbowy zawierający podstawowe dane dotyczące jego stosunków

służbowych i osobistych w zakresie mającym wpływ na pełnienie urzędu sędziego,

a także dane na temat odbytych szkoleń i form doskonalenia zawodowego oraz

innych okoliczności wskazujących na specjalizację w poszczególnych dziedzinach

prawa lub rozpoznawaniu poszczególnych rodzajów spraw. Prezes sądu

apelacyjnego prowadzi taki wykaz dla sędziów sądu apelacyjnego.

§ 2. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wzór

wykazów służbowych oraz sposób ich prowadzenia, na podstawie akt osobowych

prowadzonych dla sędziego, dokumentów oraz innych informacji, stwierdzających

dane zamieszczane w wykazie.

Art. 68. § 1. Stosunek służbowy sędziego rozwiązuje się z mocy prawa, jeżeli

sędzia zrzekł się urzędu. Zrzeczenie się urzędu jest skuteczne po upływie trzech

miesięcy od dnia złożenia na ręce Ministra Sprawiedliwości oświadczenia, chyba

że na wniosek sędziego Minister Sprawiedliwości określi inny termin. O zrzeczeniu

się urzędu przez sędziego Minister Sprawiedliwości zawiadamia Krajową Radę

Sądownictwa i Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

§ 2. Prawomocny wyrok sądu dyscyplinarnego o złożeniu sędziego z urzędu

oraz prawomocne orzeczenie przez sąd środka karnego w postaci pozbawienia

praw publicznych lub zakazu zajmowania stanowiska sędziego pociąga za sobą,

z mocy prawa, utratę urzędu i stanowiska sędziego; stosunek służbowy sędziego

wygasa z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia lub wyroku.

§ 3. Stosunek służbowy sędziego wygasa z dniem utraty przez niego

obywatelstwa polskiego.

17.09.2018

©Telksinoe s. 74/179

Art. 69. § 1. Sędzia przechodzi w stan spoczynku z dniem ukończenia

65 roku życia, chyba że nie później niż na sześć miesięcy i nie wcześniej niż

na dwanaście miesięcy przed ukończeniem tego wieku oświadczy Krajowej Radzie

Sądownictwa wolę dalszego zajmowania stanowiska i przedstawi zaświadczenie

stwierdzające, że jest zdolny, ze względu na stan zdrowia, do pełnienia

obowiązków sędziego, wydane na zasadach określonych dla kandydata na

stanowisko sędziowskie.

§ 1a. (uchylony)

§ 1b. Krajowa Rada Sądownictwa może wyrazić zgodę na dalsze zajmowanie

stanowiska sędziego, jeżeli jest to uzasadnione interesem wymiaru sprawiedliwości

lub ważnym interesem społecznym, w szczególności jeśli przemawia za tym

racjonalne wykorzystanie kadr sądownictwa powszechnego lub potrzeby

wynikające z obciążenia zadaniami poszczególnych sądów. Uchwała Krajowej Rady

Sądownictwa jest ostateczna. W przypadku niezakończenia postępowania

związanego z dalszym zajmowaniem stanowiska sędziego po ukończeniu przez

niego wieku, o którym mowa w § 1, sędzia pozostaje na stanowisku do czasu

zakończenia tego postępowania.

§ 2. Sędzia przechodzi na swój wniosek w stan spoczynku, z zachowaniem

prawa do uposażenia określonego w art. 100 § 2, po ukończeniu 55 lat przez

kobietę, jeżeli przepracowała na stanowisku sędziego lub prokuratora nie mniej niż

25 lat, a 60 lat przez mężczyznę, jeżeli przepracował na stanowisku sędziego lub

prokuratora nie mniej niż 30 lat.

§ 2a. Przepis § 2 stosuje się do sędziego, który wymagane warunki spełnił do

dnia 31 grudnia 2017 r.

§ 2b. Sędzia będący kobietą przechodzi na swój wniosek w stan spoczynku po

ukończeniu 60 lat, niezależnie od okresu przepracowanego na stanowisku

prokuratora lub sędziego.

§ 3. W razie wyrażenia przez Krajową Radę Sądownictwa zgody, o której

mowa w § 1b, sędzia może zajmować stanowisko nie dłużej niż do ukończenia 70.

roku życia. Sędzia ten może przejść w stan spoczynku za trzymiesięcznym

uprzedzeniem, składając odpowiednie oświadczenie Krajowej Radzie

Sądownictwa. Okres uprzedzenia ulega wydłużeniu o przysługujący sędziemu

urlop wypoczynkowy niewykorzystany do końca okresu uprzedzenia. Na wniosek

17.09.2018

©Telksinoe s. 75/179

sędziego Krajowa Rada Sądownictwa może udzielić zgody na przejście w stan

spoczynku przed upływem okresu uprzedzenia.

Art. 70. § 1. Sędziego przenosi się w stan spoczynku na jego wniosek albo na

wniosek właściwego kolegium sądu, jeżeli z powodu choroby lub utraty sił uznany

został przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych za trwale

niezdolnego do pełnienia obowiązków sędziego.

§ 2. Z żądaniem przeniesienia w stan spoczynku oraz zbadania niezdolności

do pełnienia obowiązków przez sędziego i wydania orzeczenia, może wystąpić

zainteresowany sędzia lub właściwe kolegium sądu. W przypadku sędziego

pełniącego funkcję prezesa sądu okręgowego i apelacyjnego z wnioskiem może

wystąpić także Minister Sprawiedliwości.

§ 3. Orzeczenie w sprawie trwałej niezdolności do pełnienia obowiązków

sędziego, o którym mowa w § 1 i 2, lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń

Społecznych doręcza zainteresowanemu sędziemu oraz odpowiednio prezesowi

sądu okręgowego albo apelacyjnego, a w przypadku sędziego pełniącego funkcję

prezesa sądu okręgowego albo apelacyjnego orzeczenie doręcza się także

Ministrowi Sprawiedliwości.

§ 3a. Od orzeczenia lekarza orzecznika, o którym mowa w § 1 i 2,

zainteresowanemu sędziemu lub kolegium właściwego sądu przysługuje sprzeciw

do komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, w ciągu 14 dni od dnia

doręczenia tego orzeczenia.

§ 4. Koszty badania i wydania orzeczenia pokrywa Skarb Państwa.

Art. 71. § 1. (uchylony)

§ 2. Sędzia może być przeniesiony w stan spoczynku, jeżeli bez uzasadnionej

przyczyny nie poddał się badaniu, o którym mowa w art. 70 § 2, jeżeli z żądaniem

badania wystąpiło kolegium sądu albo Minister Sprawiedliwości.

§ 3. Sędzia może być również przeniesiony w stan spoczynku, na wniosek

Ministra Sprawiedliwości, w razie zmiany ustroju sądów lub zmiany granic

okręgów sądowych, jeżeli nie został przeniesiony do innego sądu.

Art. 72. O rozwiązaniu stosunku służbowego, o którym mowa w art. 68 § 1,

lub o wygaśnięciu stosunku służbowego, o którym mowa w art. 68 § 2, albo

17.09.2018

©Telksinoe s. 76/179

o przejściu sędziego w stan spoczynku na podstawie art. 69 sędziego zawiadamia

Minister Sprawiedliwości.

Art. 73. § 1. W sprawach przeniesienia sędziego w stan spoczynku, o których

mowa w art. 70 i 71, podejmuje decyzję Krajowa Rada Sądownictwa, na wniosek

sędziego, kolegium właściwego sądu albo Ministra Sprawiedliwości.

§ 2. Od decyzji Krajowej Rady Sądownictwa w sprawach, o których mowa

w art. 70 i 71, przysługuje odwołanie do Sądu Najwyższego.

§ 3. Odwołanie wnosi się za pośrednictwem Krajowej Rady Sądownictwa w

terminie miesiąca od dnia doręczenia skarżącemu decyzji. Odwołanie przysługuje

sędziemu, prezesowi właściwego sądu oraz Ministrowi Sprawiedliwości,

a w sprawach, w których wniosek został złożony przez kolegium właściwego sądu

– także temu kolegium.

Art. 74. § 1. Sędzia przeniesiony w stan spoczynku z przyczyn, o których

mowa w art. 71 § 3, ma prawo powrócić na stanowisko zajmowane poprzednio

albo otrzymać stanowisko równorzędne poprzednio zajmowanemu, jeżeli ustały

przyczyny będące podstawą przeniesienia w stan spoczynku.

§ 1a. Sędzia przeniesiony w stan spoczynku z przyczyn, o których mowa w

art. 70 § 1, ma prawo powrotu na stanowisko zajmowane poprzednio albo

stanowisko równorzędne poprzednio zajmowanemu, jeżeli przedstawi

zaświadczenie stwierdzające, że jest zdolny, ze względu na stan zdrowia, do

pełnienia obowiązków sędziego, wydane przez lekarza orzecznika Zakładu

Ubezpieczeń Społecznych.

§ 2. W celu wykonania prawa, o którym mowa w § 1 i 1a, sędzia zgłasza

Krajowej Radzie Sądownictwa zamiar powrotu na stanowisko zajmowane

poprzednio albo wniosek o wyznaczenie stanowiska równorzędnego, jeżeli powrót

na stanowisko zajmowane poprzednio nie jest możliwy z przyczyn, o których

mowa w art. 75 § 2 pkt 1. Krajowa Rada Sądownictwa w terminie miesiąca wydaje

w tej sprawie decyzję. W razie decyzji negatywnej sędziemu przysługuje

odwołanie do Sądu Najwyższego.

Art. 75. § 1. Przeniesienie sędziego na inne miejsce służbowe może nastąpić

tylko za jego zgodą.

17.09.2018

©Telksinoe s. 77/179

§ 2. Zgoda sędziego na przeniesienie na inne miejsce służbowe nie jest

wymagana w przypadkach:

1) zniesienia stanowiska wywołanego zmianą w organizacji sądownictwa lub

zniesienia danego sądu lub wydziału zamiejscowego albo przeniesienia

siedziby sądu;

2) niedopuszczalności zajmowania stanowiska sędziego w danym sądzie

wskutek wystąpienia okoliczności, o których mowa w art. 6;

3) gdy wymaga tego wzgląd na powagę stanowiska, na podstawie orzeczenia

sądu dyscyplinarnego, wydanego na wniosek kolegium właściwego sądu lub

Krajowej Rady Sądownictwa;

4) przeniesienia w wyniku kary dyscyplinarnej.

§ 3. O przeniesieniu sędziego w przypadkach określonych w § 1 i 2 wydaje

decyzję Minister Sprawiedliwości, z tym że przeniesienie sędziego z przyczyn

wymienionych w § 2 pkt 1 może nastąpić, jeżeli uwzględnienie wniosku sędziego

co do nowego miejsca służbowego nie jest możliwe.

§ 4. W przypadkach, o których mowa w § 2 pkt 1 i 2, od decyzji Ministra

Sprawiedliwości sędziemu przysługuje odwołanie do Sądu Najwyższego.

Art. 75a. § 1. W razie przeniesienia sędziego na inne miejsce służbowe

sędziemu nie przysługuje ekwiwalent pieniężny za dni niewykorzystanego urlopu

wypoczynkowego. Sędzia zachowuje prawo do wykorzystania tego urlopu w czasie

pełnienia służby w miejscu, do którego przeniesienie nastąpiło.

§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio w przypadku awansowania sędziego

na wyższe stanowisko sędziowskie.

Art. 75b. § 1. O zamiarze obwieszczenia o wolnym stanowisku sędziowskim

Minister Sprawiedliwości ogłasza w Biuletynie Informacji Publicznej.

§ 2. Sędzia zainteresowany przeniesieniem na inne miejsce służbowe może w

terminie siedmiu dni od dnia ogłoszenia, o którym mowa w § 1, złożyć wniosek o

przeniesienie. Wniosek składa się wyłącznie za pośrednictwem systemu

teleinformatycznego.

§ 3. Minister Sprawiedliwości wydaje decyzję w przedmiocie wniosku

sędziego o przeniesienie na inne miejsce służbowe, mając na względzie racjonalne

wykorzystanie kadr sądownictwa powszechnego, potrzeby wynikające z obciążenia

17.09.2018

©Telksinoe s. 78/179

zadaniami poszczególnych sądów, a także okoliczności wynikające z uzasadnienia

wniosku.

§ 4. Wniosek sędziego o przeniesienie na inne miejsce służbowe

niespełniający wymogów, o których mowa w § 2, pozostawia się bez rozpoznania.

W przypadku nieuwzględnienia wniosku sędzia może złożyć kolejny wniosek o

przeniesienie nie wcześniej niż po upływie 3 lat, chyba że przyczyną

nieuwzględnienia wniosku był jedynie brak wystarczającej liczby wolnych

stanowisk sędziowskich w odniesieniu do liczby wniosków. Wniosek złożony

przed upływem tego terminu pozostawia się bez rozpoznania.

§ 5. Minister Sprawiedliwości może z urzędu zwrócić się do sędziego, który

uprzednio składał wniosek o przeniesienie na inne miejsce służbowe, o wyrażenie

zgody na przeniesienie na wnioskowane lub inne miejsce służbowe.

§ 6. W przypadku obsadzenia wolnego stanowiska sędziowskiego przez

przeniesienie sędziego na inne miejsce służbowe Minister Sprawiedliwości ogłasza

w Biuletynie Informacji Publicznej dokonanie przeniesienia.

Art. 76. W razie przeniesienia sędziego do innej miejscowości, przysługuje

mu zwrot kosztów przeniesienia, z wyjątkiem przypadku, gdy przeniesienie

nastąpiło w drodze dyscyplinarnej lub na wniosek sędziego. Sędziemu

przenoszonemu na jego wniosek Minister Sprawiedliwości, w szczególnie

uzasadnionych przypadkach, może przyznać zwrot kosztów przeniesienia.

Art. 77. § 1. Minister Sprawiedliwości może delegować sędziego, za jego

zgodą, do pełnienia obowiązków sędziego lub czynności administracyjnych:

1) w innym sądzie równorzędnym lub niższym, a w szczególnie uzasadnionych

wypadkach także w sądzie wyższym, mając na względzie racjonalne

wykorzystanie kadr sądownictwa powszechnego oraz potrzeby wynikające z

obciążenia zadaniami poszczególnych sądów,

2) w Ministerstwie Sprawiedliwości lub innej jednostce organizacyjnej podległej

Ministrowi Sprawiedliwości albo przez niego nadzorowanej,

2a) w Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej – na wniosek Prezydenta

Rzeczypospolitej Polskiej,

2b) w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych – na

wniosek ministra właściwego do spraw zagranicznych,

17.09.2018

©Telksinoe s. 79/179

3) w Sądzie Najwyższym – na wniosek Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego

albo Prezesa Sądu Najwyższego kierującego pracą Izby Dyscyplinarnej

w odniesieniu do sędziów delegowanych do tej izby,

4) w sądzie administracyjnym – na wniosek Prezesa Naczelnego Sądu

Administracyjnego

– na czas określony, nie dłuższy niż 2 lata, albo na czas nieokreślony.

§ 2. Minister Sprawiedliwości może delegować sędziego, za jego zgodą, na

wniosek Przewodniczącego Krajowej Rady Sądownictwa do pełnienia czynności

w Biurze tej Rady.

§ 2a. Minister Sprawiedliwości może delegować sędziego, za jego zgodą, do

pełnienia czynności lub prowadzenia zajęć szkoleniowych w Krajowej Szkole

Sądownictwa i Prokuratury.

§ 2b. Sędzia nie może łączyć funkcji orzekania z pełnieniem czynności

administracyjnych w Ministerstwie Sprawiedliwości lub innej jednostce

organizacyjnej podległej Ministrowi Sprawiedliwości, Kancelarii Prezydenta

Rzeczypospolitej Polskiej albo urzędzie obsługującym ministra właściwego do

spraw zagranicznych.

§ 3. Minister Sprawiedliwości może delegować sędziego na jego wniosek do

pełnienia obowiązków w międzynarodowej sędziowskiej organizacji

pozarządowej.

§ 3a. Minister Sprawiedliwości może delegować sędziego, za jego zgodą, do

pełnienia obowiązków lub pełnienia określonej funkcji poza granicami państwa

w ramach działań podejmowanych przez organizacje międzynarodowe lub

ponadnarodowe oraz zespoły międzynarodowe, działające na podstawie umów

międzynarodowych, w tym umów konstytuujących organizacje międzynarodowe,

ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską, zgodnie z kwalifikacjami sędziego,

na czas określony, nie dłuższy niż cztery lata, z możliwością ponownego

delegowania na kolejny okres, nieprzekraczający czterech lat.

§ 3b. Minister Sprawiedliwości, na wniosek Dyrektora Krajowej Szkoły

Sądownictwa i Prokuratury, może delegować sędziego, za jego zgodą, do pełnienia

obowiązków lub określonej funkcji, lub odbycia stażu trwającego dłużej niż

miesiąc, poza granicami państwa w ramach współpracy międzynarodowej

Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury, zgodnie z kwalifikacjami sędziego,

17.09.2018

©Telksinoe s. 80/179

na czas określony, nie dłuższy niż cztery lata, z możliwością ponownego

delegowania na kolejny okres nieprzekraczający czterech lat.

§ 4. Sędzia delegowany na podstawie § 1 pkt 2–2b oraz § 2a, na czas

nieokreślony, może być odwołany z delegowania lub z niego ustąpić za

trzymiesięcznym uprzedzeniem. W pozostałych przypadkach delegowania

sędziego, odwołanie lub ustąpienie sędziego następuje bez zachowania okresu

uprzedzenia.

§ 5. (uchylony)

§ 6. Jeżeli delegowanie sędziego następuje do innej miejscowości, niż

miejscowość w której znajduje się miejsce służbowe sędziego, niebędącej

miejscem jego stałego zamieszkania, sędziemu delegowanemu w okresie

delegowania, jako pracownikowi w podróży służbowej, przysługują następujące

należności, rekompensujące niedogodności wynikające z delegowania poza stałe

miejsce pełnienia służby:

1) prawo do nieodpłatnego zakwaterowania, w warunkach odpowiadających

godności urzędu albo zwrot kosztów zamieszkania w miejscu delegowania,

w jednej z następujących form:

a) zwrotu kosztów faktycznie poniesionych – w wysokości określonej

w fakturze,

b) miesięcznego ryczałtu – w kwocie nie wyższej niż 78% podstawy

ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego, o której mowa

w art. 91 § 1c;

2) zwrot kosztów pierwszego przejazdu z miejsca stałego zamieszkania do

miejsca delegowania, zwrot kosztów ostatniego przejazdu z miejsca

delegowania do miejsca stałego zamieszkania oraz zwrot kosztów przejazdów

odbywanych nie częściej niż raz w tygodniu do miejsca stałego zamieszkania

i z powrotem na warunkach określonych w przepisach wydanych na

podstawie art. 775 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy

(Dz. U. z 2016 r. poz. 1666, 2138 i 2255 oraz z 2017 r. poz. 60 i 962) według

zasad obowiązujących przy podróżach służbowych na obszarze kraju;

3) ryczałt na pokrycie kosztów dojazdów środkami komunikacji miejscowej,

o którym mowa w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania

należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub

17.09.2018

©Telksinoe s. 81/179

samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na

obszarze kraju;

4) diety, o których mowa w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków

ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu

w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży

służbowej na obszarze kraju;

5) zwrot kosztów poniesionych z tytułu używania pojazdów, stanowiących

własność pracownika, do celów służbowych, o którym mowa w przepisach

w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów

używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli

i motorowerów niebędących własnością pracodawcy;

6) zwrot kosztów codziennych dojazdów do miejscowości delegowania,

o których mowa w § 6b.

§ 6a. Świadczenia i należności, o których mowa w § 6 pkt 1 i 2, nie

przysługują w wypadkach, gdy odległość od miejscowości w której sędzia

delegowany ma miejsce stałego zamieszkania do miejscowości delegowania nie

przekracza 60 km, chyba że organ powołany do kierowania jednostką do której

delegowanie następuje, na wniosek sędziego delegowanego uzna, że nie jest celowy

codzienny dojazd sędziego delegowanego do miejscowości delegowania.

§ 6b. Sędzia delegowany, o którym mowa w § 6a, któremu nie przysługują

świadczenia i należności, o których mowa w § 6 pkt 1 i 2, ma prawo do zwrotu

kosztów codziennych dojazdów do miejscowości delegowania w wysokości nie

wyższej niż równowartość przejazdu środkami komunikacji kolejowej lub innym

środkiem komunikacji publicznej, z uwzględnieniem przysługującej sędziemu

delegowanemu ulgi na dany środek transportu, bez względu na to, z jakiego tytułu

ulga ta przysługuje.

§ 7. W razie delegowania sędziego do sądu równorzędnego, sędziemu

przysługuje dodatek funkcyjny wizytatora sądu okręgowego.

§ 7a. (utracił moc)8)

§ 7b. (utracił moc)8)

8)

Z dniem 22 stycznia 2009 r. na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 stycznia

2009 r. sygn. akt K 45/07 (Dz. U. poz. 57).

17.09.2018

©Telksinoe s. 82/179

§ 8. Prezes sądu apelacyjnego może delegować sędziego sądu rejonowego,

sędziego sądu okręgowego albo sędziego sądu apelacyjnego do pełnienia

obowiązków sędziego w sądzie równorzędnym lub niższym na obszarze apelacji,

po uzyskaniu zgody sędziego i kolegium sądu okręgowego właściwego ze względu

na siedzibę sądu, do którego ma nastąpić delegowanie, na nieprzerwany okres, nie

dłuższy jednak niż sześć miesięcy w ciągu roku.

§ 9. W szczególnie uzasadnionych wypadkach prezes sądu apelacyjnego

może delegować sędziego sądu rejonowego albo sędziego sądu okręgowego do

pełnienia obowiązków sędziego w sądzie wyższym, po uzyskaniu zgody sędziego

i kolegium sądu, do którego ma nastąpić delegowanie, mając na względzie

racjonalne wykorzystanie kadr oraz potrzeby wynikające z obciążenia zadaniami

poszczególnych sądów działających na obszarze apelacji; łączny okres

delegowania nie może przekroczyć 14 dni w ciągu roku.

§ 10. Aktu delegowania nie dołącza się do akt spraw sądowych.

Art. 77a. Sędziemu delegowanemu do wykonania czynności służbowych w

innej miejscowości niż miejscowość, w której znajduje się jego miejsce służbowe

lub miejsce delegowania, o którym mowa w art. 77 § 1–3b, przysługują należności

określone w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności

przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej

jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

Art. 78. § 1. Sędziemu delegowanemu do pełnienia czynności w

Ministerstwie Sprawiedliwości, Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej

albo urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych mogą

być powierzane obowiązki na stanowiskach urzędniczych, z wyłączeniem

stanowiska dyrektora generalnego urzędu.

§ 1a. Obowiązki, o których mowa w § 1, mogą być powierzane sędziemu

delegowanemu do pełnienia czynności w Krajowej Szkole Sądownictwa

i Prokuratury.

§ 1b. Do Ministerstwa Sprawiedliwości, Kancelarii Prezydenta

Rzeczypospolitej Polskiej, urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw

zagranicznych albo Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury może być

delegowany jedynie sędzia wyróżniający się wysokim poziomem wiedzy

17.09.2018

©Telksinoe s. 83/179

prawniczej oraz wykazujący znajomość problematyki w zakresie powierzanych mu

obowiązków.

§ 2. Sędzia delegowany do pełnienia czynności administracyjnych w

Ministerstwie Sprawiedliwości, Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej,

urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych albo

Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury, a także do prowadzenia zajęć

szkoleniowych w Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury ma prawo do

wynagrodzenia zasadniczego przysługującego mu na zajmowanym stanowisku

sędziowskim oraz dodatku za długoletnią pracę. W okresie delegowania sędzia

otrzymuje dodatek funkcyjny, określony w przepisach wykonawczych wydanych

na podstawie art. 91 § 8.

§ 3. W okresie delegowania, ze względu na charakter pracy i zakres

wykonywanych zadań, sędziemu może być przyznany przez Ministra

Sprawiedliwości dodatek specjalny w kwocie nieprzekraczającej łącznie 40%

wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego. Dodatek przyznaje się na czas

określony, a w indywidualnych przypadkach – także na czas nieokreślony. Dodatek

dla sędziów delegowanych do Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej

oraz urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw zagranicznych może być

przyznany, na wniosek Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej albo ministra

właściwego do spraw zagranicznych.

§ 4. W szczególnie uzasadnionych przypadkach dodatek specjalny może

przekraczać wysokość, o której mowa w § 3.

§ 4a. W okresie delegowania do Ministerstwa Sprawiedliwości Minister

Sprawiedliwości może kierować sędziego, za jego zgodą, do udziału w różnych

formach podnoszenia kwalifikacji zawodowych w zakresie problematyki

dotyczącej powierzonych mu obowiązków.

§ 4b. Koszty podnoszenia kwalifikacji zawodowych, o których mowa w § 4a,

są pokrywane z części budżetowej „Sprawiedliwość”, której dysponentem jest

Minister Sprawiedliwości.

§ 5. Minister Sprawiedliwości po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady

Sądownictwa określi, w drodze rozporządzenia, tryb i szczegółowe warunki

delegowania sędziów do pełnienia obowiązków w Ministerstwie Sprawiedliwości,

Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej oraz urzędzie obsługującym

17.09.2018

©Telksinoe s. 84/179

ministra właściwego do spraw zagranicznych, a także pełnienia czynności

administracyjnych lub prowadzenia zajęć szkoleniowych w Krajowej Szkole

Sądownictwa i Prokuratury oraz tryb i szczegółowe warunki realizacji prawa do

nieodpłatnego zakwaterowania i zwrotu kosztów zamieszkania w miejscu

delegowania, w tym maksymalną wysokość zwrotu kosztów faktycznie

poniesionych oraz wysokość miesięcznego ryczałtu, z uwzględnieniem możliwości

zróżnicowania jego wysokości w zależności od miejscowości delegowania, a także

tryb, szczegółowe warunki przyznawania i zakres innych świadczeń, mając na

względzie zakres świadczeń przysługujących pracownikom odbywającym podróże

służbowe oraz czasowo przenoszonym.

Art. 78a. § 1. Sędzia delegowany na podstawie art. 77 § 3a i 3b ma prawo do

wynagrodzenia zasadniczego przysługującego mu na zajmowanym stanowisku

sędziowskim oraz dodatku za długoletnią pracę, a także do świadczeń

odszkodowawczych z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, jeżeli

zdarzenie powodujące powstanie prawa do tych świadczeń zaistniało w czasie

pełnienia obowiązków lub funkcji poza granicami państwa. W okresie delegowania

do pełnienia funkcji sędzia otrzymuje dodatek funkcyjny określony w przepisach

wykonawczych wydanych na podstawie art. 91 § 8.

§ 2. Sędziemu delegowanemu w czasie pełnienia obowiązków lub funkcji

poza granicami państwa przysługują, wypłacane w walucie polskiej lub obcej:

1) dodatek zagraniczny na pokrycie zwiększonych kosztów związanych

z pełnieniem obowiązków lub funkcji poza granicami państwa, ustalany

odpowiednio do warunków i zakresu ich pełnienia;

2) w przypadku powierzenia pełnienia obowiązków lub funkcji pociągających za

sobą zmianę miejsca pobytu trwającą co najmniej rok:

a) jednorazowy dodatek adaptacyjny,

b) pokrycie kosztów podróży przesiedleniowej sędziego delegowanego

i każdego przenoszącego się z nim członka rodziny, w tym przewozu ich

mienia, niezależnie od terminów ich faktycznego przesiedlenia,

c) pokrycie, raz na dwa lata, kosztów przejazdu sędziego delegowanego

oraz członków jego rodziny przebywających z nim na stałe poza

granicami państwa, z miejsca delegacji do miejsca stałego zamieszkania

na urlop wypoczynkowy i z powrotem;

17.09.2018

©Telksinoe s. 85/179

3) zwrot kosztów podróży w związku z rozpoczęciem i zakończeniem pełnienia

obowiązków lub funkcji poza granicami państwa, podróży służbowej na

terytorium obcego państwa poza miejscem delegowania, przejazdu z miejsca

delegowania do kraju i z powrotem w uzasadnionych przypadkach

służbowych lub losowych;

4) zwrot kosztów leczenia, gdy delegacja następuje do państwa niebędącego

członkiem Unii Europejskiej;

5) pokrycie kosztów zamieszkania w miejscu delegacji do wysokości

udokumentowanych wydatków, nieprzekraczających wysokości ustalonego

limitu.

§ 3. Sumę należności, o których mowa w § 2, zmniejsza się o kwotę środków

pieniężnych otrzymanych przez sędziego delegowanego od strony zagranicznej na

pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem przez niego obowiązków lub

funkcji poza granicami państwa. Należności te nie przysługują, jeżeli sędzia

delegowany nie ponosi kosztów, na pokrycie których są one przeznaczone.

§ 4. Wydatki związane z delegacją sędziów poza granice państwa są

pokrywane z budżetu państwa ze środków pozostających w dyspozycji Ministra

Sprawiedliwości.

§ 5. Wydatki, o których mowa w § 4, mogą być również pokrywane w całości

lub w części ze środków przeznaczonych na ten cel przez organizację

międzynarodową, którymi dysponowanie powierzono Ministrowi

Sprawiedliwości.

§ 6. Do wydatków, o których mowa w § 4, nie zalicza się wynagrodzenia

zasadniczego sędziego oraz dodatku za długoletnią pracę przysługujących na

zajmowanym stanowisku sędziowskim, do których sędzia zachowuje prawo

w czasie delegacji do pełnienia obowiązków lub funkcji poza granicami państwa.

§ 7. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady

Sądownictwa, określi, w drodze rozporządzenia, tryb, wysokość i szczegółowe

warunki przyznawania i wypłaty należności, o których mowa w § 2, limity, do

wysokości których podlegają zwrotowi koszty zamieszkania, oraz walutę, w której

należności takie są wypłacane, uwzględniając zakres ich przyznawania zależnie od

miejsca pełnienia obowiązków i powierzonej sędziemu funkcji, a także potrzebę

zapewnienia warunków do prawidłowego ich wykonywania oraz konieczność

17.09.2018

©Telksinoe s. 86/179

pokrycia zwiększonych kosztów związanych z wykonywaniem tych obowiązków

lub funkcji poza granicami państwa oraz z sytuacjami szczególnymi, w tym

zdarzeniami losowymi.

Art. 79. Sędzia nie może, powołując się na zasadę niezawisłości

sędziowskiej, uchylić się od wykonania poleceń w zakresie czynności

administracyjnych, jeżeli z mocy przepisów ustawy należą do obowiązków

sędziowskich, a także poleceń dotyczących sprawności postępowania sądowego;

może jednak domagać się wydania polecenia na piśmie.

Art. 80. § 1.9) Sędzia nie może być zatrzymany ani pociągnięty do

odpowiedzialności karnej bez zezwolenia właściwego sądu dyscyplinarnego. Nie

dotyczy to zatrzymania w razie ujęcia sędziego na gorącym uczynku przestępstwa,

jeżeli zatrzymanie jest niezbędne do zapewnienia prawidłowego toku

postępowania. Do czasu wydania uchwały zezwalającej na pociągnięcie sędziego

do odpowiedzialności karnej wolno podejmować tylko czynności niecierpiące

zwłoki.

§ 2. O zatrzymaniu sędziego niezwłocznie powiadamia się prezesa sądu

apelacyjnego właściwego ze względu na miejsce zatrzymania. Może on nakazać

natychmiastowe zwolnienie zatrzymanego sędziego. O fakcie zatrzymania

sędziego prezes sądu apelacyjnego niezwłocznie zawiadamia Krajową Radę

Sądownictwa, Ministra Sprawiedliwości i Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego.

§ 2a. Wniosek o zezwolenie na pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności

karnej, jeżeli nie pochodzi od prokuratora, powinien być sporządzony i podpisany

przez adwokata albo radcę prawnego będącego pełnomocnikiem.

§ 2b. Jeżeli wniosek o zezwolenie na pociągnięcie sędziego do

odpowiedzialności karnej nie odpowiada warunkom formalnym pisma

procesowego określonym w Kodeksie postępowania karnego lub jest oczywiście

bezzasadny, prezes sądu dyscyplinarnego odmawia jego przyjęcia.10) Na

9)

Utracił moc z dniem 10 kwietnia 2015 r. w zakresie, w jakim nie obejmuje odpowiedzialności

za złożenie niezgodnego z prawdą oświadczenia lustracyjnego, na podstawie wyroku Trybunału

Konstytucyjnego z dnia 2 kwietnia 2015 r. sygn. akt P 31/12 (Dz. U. poz. 509).

10)

Utraciło moc z dniem 3 listopada 2010 r. zdanie pierwsze rozumiane w ten sposób, że

„oczywista bezzasadność wniosku o zezwolenie na pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności

karnej” obejmuje także zagadnienie wymagające zasadniczej wykładni ustawy, na podstawie

wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27 października 2010 r. sygn. akt K 10/08 (Dz. U.

poz. 1364).

17.09.2018

©Telksinoe s. 87/179

zarządzenie o odmowie przyjęcia wniosku przysługuje zażalenie do sądu

dyscyplinarnego właściwego do rozpoznania wniosku.

§ 2c. Sąd dyscyplinarny wydaje uchwałę zezwalającą na pociągnięcie

sędziego do odpowiedzialności karnej, jeżeli zachodzi dostatecznie uzasadnione

podejrzenie popełnienia przez niego przestępstwa. Uchwała zawiera

rozstrzygnięcie w przedmiocie zezwolenia na pociągnięcie sędziego do

odpowiedzialności karnej wraz z uzasadnieniem.

§ 2d. Sąd dyscyplinarny rozpoznaje wniosek o zezwolenie na pociągnięcie

sędziego do odpowiedzialności karnej w terminie czternastu dni od dnia jego

wpłynięcia do sądu dyscyplinarnego.

§ 2da. Jeżeli wniosek o zezwolenie na pociągnięcie do odpowiedzialności

karnej lub tymczasowe aresztowanie dotyczy sędziego ujętego na gorącym uczynku

zbrodni lub występku zagrożonego karą pozbawienia wolności, której górna

granica wynosi co najmniej 8 lat, występku, o którym mowa

w art. 177 § 1 Kodeksu karnego w związku z art. 178 § 1 Kodeksu karnego,

a także w art. 178a §1 lub 4 Kodeksu karnego, i pozostającego nadal

zatrzymanym, sąd dyscyplinarny podejmuje uchwałę w przedmiocie wniosku

niezwłocznie, nie później niż przed upływem 24 godzin od jego wpłynięcia do sądu

dyscyplinarnego. Uchwała zezwalająca na pociągnięcie do odpowiedzialności

karnej lub tymczasowe aresztowanie sędziego jest natychmiast wykonalna.

§ 2e. Przed wydaniem uchwały sąd dyscyplinarny wysłuchuje rzecznika

dyscyplinarnego, sędziego, przedstawiciela organu lub osobę, którzy wnieśli

o zezwolenie – jeżeli się stawią. Ich niestawiennictwo, jak również

niestawiennictwo obrońcy, nie wstrzymuje rozpoznania wniosku.

§ 2f. Sędzia, którego dotyczy postępowanie, ma prawo wglądu do

dokumentów, które zostały załączone do wniosku. Jednak prokurator, kierując

wniosek do sądu dyscyplinarnego, może zastrzec, że dokumenty te lub ich część

nie mogą być sędziemu udostępnione z uwagi na dobro postępowania

przygotowawczego.

§ 2g. Jeżeli prokurator złożył zastrzeżenie, o którym mowa w § 2f, prezes

sądu dyscyplinarnego niezwłocznie kieruje sprawę na posiedzenie. Sąd

dyscyplinarny może odmówić sędziemu wglądu do dokumentów dołączonych do

wniosku.

17.09.2018

©Telksinoe s. 88/179

§ 2h.11) Jeżeli prokurator składając wniosek o zezwolenie na pociągnięcie

sędziego do odpowiedzialności karnej wnosi jednocześnie o zezwolenie na

tymczasowe aresztowanie sędziego, uchwała zezwalająca na pociągnięcie sędziego

do odpowiedzialności karnej obejmuje również zezwolenie na zatrzymanie

sędziego i zastosowanie tymczasowego aresztowania, chyba że sąd dyscyplinarny

postanowi inaczej.

§ 3. (uchylony)

§ 4. Orzekając w sprawie, o której mowa w § 1, sąd dyscyplinarny może

poprzestać na oświadczeniu sędziego, że wnosi o wydanie uchwały o zezwoleniu

na pociągnięcie go do odpowiedzialności karnej.

Art. 80a. (utracił moc)12)

Art. 80b. (utracił moc)12)

Art. 80c. (utracił moc)12)

Art. 80d. (utracił moc)12)

Art. 81. § 1. Za wykroczenie sędzia odpowiada tylko dyscyplinarnie,

z zastrzeżeniem § 2.

§ 2. Sędzia może wyrazić zgodę na pociągnięcie go do odpowiedzialności

karnej za wykroczenia, o których mowa w § 3, w trybie określonym w tym

przepisie.

§ 3. W przypadku popełnienia przez sędziego wykroczenia, o którym mowa

w rozdziale XI ustawy z dnia 20 maja 1971 r. – Kodeks wykroczeń (Dz. U.

z 2015 r. poz. 1094, 1485, 1634 i 1707 oraz z 2017 r. poz. 966 i 1941), przyjęcie

przez sędziego mandatu karnego albo uiszczenie grzywny, w przypadku ukarania

mandatem karnym zaocznym, o którym mowa w art. 98 § 1 pkt 3 ustawy z dnia

24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U.

11)

Utracił moc z dniem 22 stycznia 2009 r. w zakresie, w jakim ustanawia domniemanie, że

uchwała zezwalająca na pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności karnej obejmuje również

zezwolenie na zatrzymanie sędziego i zastosowanie tymczasowego aresztowania, na podstawie

wyroku, o którym mowa w odnośniku 8.

12)

Z dniem 11 grudnia 2007 r. na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia

28 listopada 2007 r. sygn. akt K 39/07 (Dz. U. poz. 1698).

17.09.2018

©Telksinoe s. 89/179

z 2016 r. poz. 1713, z późn. zm.13)), stanowi oświadczenie o wyrażeniu przez niego

zgody na pociągnięcie go do odpowiedzialności w tej formie.

§ 4. Wyrażenie przez sędziego zgody na pociągnięcie go do

odpowiedzialności karnej w trybie określonym w § 3 wyłącza odpowiedzialność

dyscyplinarną.

Rozdział 2

Prawa i obowiązki sędziów

Art. 82. § 1. Sędzia jest obowiązany postępować zgodnie ze ślubowaniem

sędziowskim.

§ 2. Sędzia powinien w służbie i poza służbą strzec powagi stanowiska

sędziego i unikać wszystkiego, co mogłoby przynieść ujmę godności sędziego lub

osłabiać zaufanie do jego bezstronności.

§ 3. (uchylony)

Art. 82a. § 1. Sędzia jest obowiązany stale podnosić kwalifikacje zawodowe.

§ 2. Po objęciu pierwszego stanowiska sędziowskiego sędzia, który nie

zajmował stanowiska asesora sądowego, odbywa szkolenie z zakresu metodyki

pracy sędziego organizowane przez Krajową Szkołę Sądownictwa i Prokuratury.

Prezes sądu kieruje sędziego na szkolenie w najbliższym terminie przewidzianym

w harmonogramie działalności szkoleniowej Krajowej Szkoły Sądownictwa i

Prokuratury na dany rok.

§ 3. Sędzia jest obowiązany uczestniczyć, w miarę możliwości corocznie,

w szkoleniu i doskonaleniu zawodowym organizowanym przez Krajową Szkołę

Sądownictwa i Prokuratury lub innych formach doskonalenia zawodowego, w celu

uzupełnienia specjalistycznej wiedzy i umiejętności zawodowych.

§ 4. (uchylony)

§ 5. Sędzia, o ile jest to możliwe, najpóźniej na trzy dni przed rozpoczęciem

szkolenia lub korzystania z innej formy doskonalenia zawodowego, zawiadamia o

tym prezesa właściwego sądu, jeżeli w związku z korzystaniem z doskonalenia

zawodowego będzie przebywał więcej niż dzień poza miejscowością będącą

13)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2016 r. poz. 1948

oraz z 2017 r. poz. 708, 962, 966, 1477 i 1543.

17.09.2018

©Telksinoe s. 90/179

siedzibą sądu, w którym pełni służbę. Prezes sądu rejonowego zawiadamia o tym

prezesa przełożonego sądu okręgowego, prezes sądu okręgowego prezesa

przełożonego sądu apelacyjnego, zaś prezes sądu apelacyjnego Ministra

Sprawiedliwości.

Art. 82b. Sędziemu, za jego zgodą, może zostać powierzony obowiązek

sprawowania patronatu nad przebiegiem praktyk aplikantów Krajowej Szkoły

Sądownictwa i Prokuratury.

Art. 82c. Sędzia jest obowiązany wykonywać czynności związane

z powierzonymi mu obowiązkami sędziego sądu dyscyplinarnego przy sądzie

apelacyjnym.

Art. 83. Czas pracy sędziego jest określony wymiarem jego zadań.

Art. 83a. Prawo do urlopu wychowawczego sędzia, który nie pełni funkcji,

może wykonywać także przez zmniejszenie przydziału spraw co najwyżej o 50% z

jednoczesnym obniżeniem wynagrodzenia zasadniczego w tym samym stopniu. Do

wykonywania prawa do zmniejszenia przydziału spraw stosuje się odpowiednio

przepisy o urlopach wychowawczych, z tym że żądanie zmniejszenia przydziału

spraw lub zmiany zakresu zmniejszenia należy złożyć za co najmniej

dwumiesięcznym uprzedzeniem.

Art. 84. § 1. Sędzia na rozprawie i posiedzeniu z udziałem stron,

odbywającym się w budynku sądu, używa stroju urzędowego. Strojem urzędowym

sędziego jest toga, a sędziego przewodniczącego na rozprawie lub posiedzeniu –

także nakładany na kołnierz togi łańcuch z wizerunkiem orła. Jeżeli w posiedzeniu

uczestniczy małoletni sędzia może zaniechać używania stroju urzędowego.

§ 2. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady

Sądownictwa, określi, w drodze rozporządzenia, wzór stroju urzędowego sędziów,

uwzględniając uroczysty charakter stroju, odpowiedni dla powagi sądu i utrwalonej

tradycji.

§ 3. Sędzia otrzymuje legitymację służbową, wymieniającą zajmowane przez

niego stanowisko i miejsce służbowe. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze

zarządzenia, wzór legitymacji służbowej sędziego.

17.09.2018

©Telksinoe s. 91/179

Art. 85. § 1. Sędzia jest obowiązany zachować w tajemnicy okoliczności

sprawy, o których powziął wiadomość ze względu na swój urząd, poza jawną

rozprawą sądową.

§ 2. Obowiązek zachowania tajemnicy trwa także po ustaniu stosunku

służbowego.

§ 3. Obowiązek zachowania tajemnicy ustaje, gdy sędzia składa zeznania jako

świadek przed sądem, chyba że ujawnienie tajemnicy zagraża dobru państwa albo

takiemu ważnemu interesowi prywatnemu, który nie jest sprzeczny z celami

wymiaru sprawiedliwości. W tych przypadkach od obowiązku zachowania

tajemnicy może zwolnić sędziego Minister Sprawiedliwości.

§ 4. Wobec osoby pełniącej urząd na stanowisku sędziego postępowania

sprawdzającego przewidzianego w ustawie z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie

informacji niejawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1167 i 1948 oraz z 2017 r. poz. 935)

nie przeprowadza się. Przed przystąpieniem do pełnienia obowiązków sędzia

zapoznaje się z przepisami o ochronie informacji niejawnych i składa oświadczenie

o znajomości tych przepisów. Informacje niejawne mogą być udostępnione

sędziemu tylko w zakresie niezbędnym do pełnienia urzędu na stanowisku

sędziowskim, pełnienia powierzonej funkcji lub wykon ywania powierzonych

czynności.

Art. 86. § 1. Sędzia nie może podejmować dodatkowego zatrudnienia,

z wyjątkiem zatrudnienia na stanowisku dydaktycznym, naukowo-dydaktycznym

lub naukowym w łącznym wymiarze nieprzekraczającym pełnego wymiaru czasu

pracy pracowników zatrudnionych na tych stanowiskach, jeżeli wykonywanie tego

zatrudnienia nie przeszkadza w pełnieniu obowiązków sędziego.

§ 2. Sędziemu nie wolno także podejmować innego zajęcia ani sposobu

zarobkowania, które przeszkadzałoby w pełnieniu obowiązków sędziego, mogło

osłabiać zaufanie do jego bezstronności lub przynieść ujmę godności urzędu

sędziego.

§ 3. Sędzia nie może:

1) być członkiem zarządu, rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej spółki prawa

handlowego;

2) być członkiem zarządu, rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej spółdzielni;

3) być członkiem zarządu fundacji prowadzącej działalność gospodarczą;

17.09.2018

©Telksinoe s. 92/179

4) posiadać w spółce prawa handlowego więcej niż 10% akcji lub udziały

przedstawiające więcej niż 10% kapitału zakładowego;

5) prowadzić działalności gospodarczej na własny rachunek lub wspólnie

z innymi osobami, a także zarządzać taką działalnością lub być

przedstawicielem bądź pełnomocnikiem w prowadzeniu takiej działalności.

§ 3a. Przez spółkę prawa handlowego rozumie się spółkę handlową, a także

inną spółkę, do której stosuje się przepisy prawa handlowego, w tym spółkę według

prawa obcego.

§ 3b. (uchylony)

§ 3c. (uchylony)

§ 3d. Wybór lub powołanie do władz spółki, spółdzielni lub fundacji

z naruszeniem zakazów określonych w § 3 pkt 1–3 są z mocy prawa nieważne i nie

podlegają wpisowi do właściwego rejestru.

§ 4. O zamiarze podjęcia dodatkowego zatrudnienia, o którym mowa w § 1,

a także o podjęciu innego zajęcia lub sposobu zarobkowania, sędzia sądu

apelacyjnego oraz sędzia sądu okręgowego zawiadamia prezesa właściwego sądu,

a prezesi tych sądów – Ministra Sprawiedliwości. Sędzia sądu rejonowego kieruje

zawiadomienie, o którym mowa w zdaniu pierwszym, do prezesa właściwego sądu

okręgowego.

§ 5. Prezes właściwego sądu w stosunku do sędziego, a Minister

Sprawiedliwości w stosunku do prezesa sądu apelacyjnego i prezesa sądu

okręgowego, wydaje decyzję o sprzeciwie wobec zamiaru podjęcia zatrudnienia na

stanowisku dydaktycznym, badawczo-dydaktycznym lub badawczym w szkole

wyższej, jeżeli uzna, że będzie ono przeszkadzało w pełnieniu obowiązków

sędziego, oraz wobec podejmowania lub kontynuowania innego zajęcia, które

przeszkadza w pełnieniu obowiązków sędziego, osłabia zaufanie do jego

bezstronności lub przynosi ujmę godności urzędu sędziego.

§ 6. (uchylony)

Art. 87. § 1. Sędziowie i dyrektorzy sądów oraz ich zastępcy są obowiązani

do złożenia oświadczenia o swoim stanie majątkowym. Oświadczenie o stanie

majątkowym dotyczy majątku osobistego oraz objętego małżeńską wspólnością

majątkową. Oświadczenie to powinno zawierać w szczególności informacje o:

1) posiadanych zasobach pieniężnych;

17.09.2018

©Telksinoe s. 93/179

2) posiadanych nieruchomościach i tytułach prawnych do ich posiadania;

3) posiadanych rzeczach ruchomych o wartości jednostkowej powyżej 10.000 zł;

4) posiadanych udziałach i akcjach w spółkach prawa handlowego;

5) posiadanych instrumentach finansowych w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca

2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1768)

innych niż wskazane w pkt 4;

6) dochodach podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób

fizycznych, uzyskanych w okresie roku przed dniem, na który składane jest

oświadczenie, o ile ich łączna wartość przekracza 10.000 zł, i ich źródłach, z

wyłączeniem dochodów uzyskanych w związku z pełnieniem urzędu na

stanowisku sędziowskim albo zatrudnieniem na stanowisku dyrektora sądu

lub zastępcy dyrektora sądu;

7) nabytym przez składającego oświadczenie albo jego małżonka od Skarbu

Państwa, innej państwowej osoby prawnej, jednostek samorządu

terytorialnego, ich związków lub samorządowej osoby prawnej, mieniu, które

podlegało zbyciu w drodze przetargu;

8) wierzytelnościach i zobowiązaniach pieniężnych o wartości powyżej 10.000

zł.

§ 1a. Oświadczenie, o którym mowa w § 1, składa się w dwóch

egzemplarzach.

§ 2. Oświadczenie, o którym mowa w § 1, sędziowie składają właściwemu

terytorialnie prezesowi sądu apelacyjnego, zaś dyrektorzy sądów i ich zastępcy –

Ministrowi Sprawiedliwości.

§ 3. Analizy danych zawartych w oświadczeniu, o którym mowa w § 1,

złożonym przez sędziego, dokonuje właściwe terytorialnie kolegium sądu

apelacyjnego w terminie do dnia 30 czerwca każdego roku i przedstawia jej wyniki

zgromadzeniu ogólnemu sędziów apelacji. Analizy danych zawartych w

oświadczeniu, o którym mowa w § 1, złożonym przez dyrektora sądu lub zastępcę

dyrektora sądu dokonuje Minister Sprawiedliwości w terminie do dnia 30 czerwca

każdego roku.

§ 4. Prezesi sądów apelacyjnych składają oświadczenie, o którym mowa

w § 1, Krajowej Radzie Sądownictwa, która dokonuje analizy zawartych w nim

danych w terminie do dnia 30 czerwca każdego roku.

17.09.2018

©Telksinoe s. 94/179

§ 5. Oświadczenie, o którym mowa w § 1, składa się w terminie 30 dni od

dnia objęcia urzędu sędziego albo powołania na stanowisko dyrektora sądu lub

zastępcy dyrektora sądu, według stanu na dzień objęcia urzędu albo powołania,

a następnie co roku do dnia 30 kwietnia, według stanu na dzień 31 grudnia roku

poprzedniego, a także w terminie 30 dni od dnia opuszczenia urzędu sędziego albo

odwołania ze stanowiska dyrektora sądu lub zastępcy dyrektora sądu, według stanu

na dzień opuszczenia urzędu albo odwołania.

§ 5a. Oświadczenie składane w związku z objęciem urzędu sędziego albo

powołaniem na stanowisko dyrektora sądu lub zastępcy dyrektora sądu nie zawiera

informacji, o których mowa w § 1 pkt 6. Oświadczenie składane w związku

z opuszczeniem urzędu sędziego albo odwołaniem ze stanowiska dyrektora sądu

lub zastępcy dyrektora sądu zawiera informacje, o których mowa w § 1 pkt 6, za

okres od 1 stycznia roku opuszczenia urzędu albo odwołania do dnia opuszczenia

urzędu albo odwołania.

§ 6. Informacje zawarte w oświadczeniu, o którym mowa w § 1, są jawne,

także co do imienia i nazwiska, z wyjątkiem danych adresowych, informacji o

miejscu położenia nieruchomości, a także informacji umożliwiających

identyfikację ruchomości. Na wniosek sędziego, dyrektora sądu lub zastępcy

dyrektora sądu, który złożył oświadczenie, podmiot uprawniony do odebrania

oświadczenia może zdecydować o objęciu informacji zawartych w oświadczeniu

ochroną przewidzianą dla informacji niejawnych o klauzuli tajności „zastrzeżone”,

określoną w przepisach ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji

niejawnych, jeżeli ujawnienie tych informacji mogłoby powodować zagrożenie dla

składającego oświadczenie lub osób dla niego najbliższych. Minister

Sprawiedliwości jest uprawniony do zniesienia tej klauzuli w odniesieniu do

oświadczeń, o których mowa w § 1, złożonych przez sędziów. W stosunku do tego

uprawnienia przepisu art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie

informacji niejawnych nie stosuje się.

§ 6a. Jawne informacje zawarte w oświadczeniach o stanie majątkowym

podmiot uprawniony do odebrania oświadczenia udostępnia w Biuletynie

Informacji Publicznej, o którym mowa w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o

dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1764 oraz z 2017 r. poz.

933), nie później niż do dnia 30 czerwca każdego roku.

17.09.2018

©Telksinoe s. 95/179

§ 7. Oświadczenie, o którym mowa w § 1, przechowuje się przez sześć lat.

§ 8. Jeden egzemplarz oświadczenia o stanie majątkowym podmiot

uprawniony do odebrania oświadczenia przekazuje do urzędu skarbowego

właściwego ze względu na miejsce zamieszkania sędziego, dyrektora sądu lub

zastępcy dyrektora sądu. Właściwy urząd skarbowy jest uprawniony do analizy

danych zawartych w oświadczeniu, w tym również do porównania jego treści z

treścią uprzednio złożonych oświadczeń oraz rocznych zeznań podatkowych (PIT).

Jeżeli wynik analizy budzi uzasadnione wątpliwości co do legalności pochodzenia

majątku ujawnionego w oświadczeniu, urząd skarbowy kieruje sprawę do

właściwego postępowania, prowadzonego na podstawie odrębnych przepisów.

§ 9. Oświadczenie, o którym mowa w § 1, składa się pod rygorem

odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. Składający

oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli o następującej treści:

„Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego

oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu uprawnionego do

odebrania oświadczenia o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego

oświadczenia.

Art. 88. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wzór

formularza oświadczenia, o którym mowa w art. 87 § 1, zawierający szczegółowy

zakres informacji zawieranych w oświadczeniu oraz klauzulę, o której mowa w art.

87 § 9, mając na uwadze konieczność rzetelnego wykazania stanu majątkowego

osób obowiązanych do składania oświadczeń.

Art. 89. § 1. Żądania, wystąpienia i zażalenia w sprawach związanych

z pełnionym urzędem sędzia może wnosić tylko w drodze służbowej. W takich

sprawach sędzia nie może zwracać się do instytucji i osób postronnych ani podawać

tych spraw do wiadomości publicznej.

§ 2. W sprawach o roszczenia ze stosunku służbowego sędziemu przysługuje

droga sądowa.

§ 3. Przepis § 1 nie dotyczy żądań, wystąpień ani zażaleń kierowanych przez

sędziego bezpośrednio do Krajowej Rady Sądownictwa, Rzecznika Praw

Obywatelskich lub Ministra Sprawiedliwości.

17.09.2018

©Telksinoe s. 96/179

Art. 90. Sędzia sądu rejonowego i sędzia sądu okręgowego jest obowiązany

niezwłocznie zawiadomić prezesa sądu okręgowego, sędzia sądu apelacyjnego

i prezes sądu okręgowego – prezesa sądu apelacyjnego, a prezes sądu apelacyjnego

– Ministra Sprawiedliwości o toczącej się sprawie sądowej, w której występuje

jako strona lub uczestnik postępowania.

Art. 91. § 1. Wysokość wynagrodzenia sędziów, zajmujących równorzędne

stanowiska sędziowskie, różnicuje staż pracy lub pełnione funkcje.

§ 1a. (uchylony)

§ 1b. (uchylony)

§ 1c. Podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego w danym

roku stanowi przeciętne wynagrodzenie w drugim kwartale roku poprzedniego,

ogłaszane w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”

przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie art. 20 pkt 2 ustawy

z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń

Społecznych, z zastrzeżeniem § 1d.

§ 1d. Jeżeli przeciętne wynagrodzenie, o którym mowa w § 1c, jest niższe od

przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za drugi kwartał roku poprzedzającego –

przyjmuje się podstawę ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego

w dotychczasowej wysokości.

§ 2. Wynagrodzenie zasadnicze sędziego określa się w stawkach, których

wysokość ustala się z zastosowaniem mnożników podstawy ustalenia

wynagrodzenia zasadniczego, o której mowa w § 1c. Stawki wynagrodzenia

zasadniczego na poszczególnych stanowiskach sędziowskich oraz mnożniki,

służące do ustalenia wysokości wynagrodzenia zasadniczego sędziów

w poszczególnych stawkach, określa załącznik do ustawy.

§ 2a. (uchylony)

§ 3. (uchylony)

§ 4. (uchylony)

§ 4a. (uchylony)

§ 5. (uchylony)

§ 6. W związku z pełnioną funkcją sędziemu przysługuje dodatek funkcyjny.

§ 7. Wynagrodzenie sędziów różnicuje ponadto dodatek za długoletnią pracę,

wynoszący, począwszy od szóstego roku pracy, 5% wynagrodzenia zasadniczego

17.09.2018

©Telksinoe s. 97/179

i wzrastający po każdym roku o 1%, aż do osiągnięcia 20% wynagrodzenia

zasadniczego.

§ 8. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady

Sądownictwa, określi, w drodze rozporządzenia, funkcje z tytułu których

przysługują sędziom dodatki funkcyjne oraz sposób ustalania tych dodatków,

biorąc pod uwagę rodzaj funkcji, wielkość jednostki organizacyjnej oraz zakres

obowiązków.

§ 9. Od wynagrodzenia sędziów nie odprowadza się składek na ubezpieczenie

społeczne.

§ 10. W razie rozwiązania albo wygaśnięcia stosunku służbowego sędziego

w sposób, o którym mowa w art. 68, od wynagrodzenia wypłaconego sędziemu

w okresie służby, od którego nie odprowadzano składki na ubezpieczenie

społeczne, przekazuje się składkę do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych,

przewidzianą za ten okres w przepisach o ubezpieczeniu społecznym.

§ 11. Składka na ubezpieczenie społeczne, o której mowa w § 10, podlega

waloryzacji:

1) za okres do 31 grudnia 1998 r. wskaźnikiem wzrostu płac wynikającym ze

wzrostu prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia, określanego

corocznie w ustawie budżetowej, które stanowiło podstawę do ustalania

środków i limitów na wynagrodzenia sędziów;

2) za okres od 1 stycznia 1999 r. wskaźnikiem waloryzacji składek określonym

na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń

Społecznych.

§ 12. Przy obliczaniu kwoty należnych składek, waloryzowanych na

podstawie § 11 pkt 2, stosuje się odpowiednio art. 19 ust. 1 ustawy z dnia

13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2017 r.

poz. 1778).

§ 13. Składki, o której mowa w § 10, nie przekazuje się, jeżeli sędzia zrzekł

się urzędu w związku z powołaniem na stanowisko prokuratorskie. Jeżeli stosunek

służbowy prokuratora ulega następnie rozwiązaniu lub wygaśnięciu w sposób, o

którym mowa w art. 93 ustawy z dnia 28 stycznia 2016 r. – Prawo o prokuraturze

(Dz. U. z 2017 r. poz. 1767), składkę należną za okres pełnienia służby na

stanowisku sędziowskim przekazuje się na zasadach określonych w § 10–12.

17.09.2018

©Telksinoe s. 98/179

Art. 91a. § 1. Sędziemu obejmującemu stanowisko w sądzie rejonowym

przysługuje wynagrodzenie zasadnicze w stawce pierwszej. Sędziemu

obejmującemu stanowisko w sądzie okręgowym przysługuje wynagrodzenie

zasadnicze w stawce czwartej, a jeżeli na niższym stanowisku otrzymywał już

wynagrodzenie w stawce czwartej albo piątej – przysługuje mu wynagrodzenie

zasadnicze w stawce, odpowiednio, piątej albo szóstej. Sędziemu obejmującemu

stanowisko w sądzie apelacyjnym przysługuje wynagrodzenie zasadnicze w stawce

siódmej, a jeżeli na niższym stanowisku otrzym ywał już wynagrodzenie w stawce

siódmej albo ósmej – przysługuje mu wynagrodzenie zasadnicze w stawce,

odpowiednio, ósmej albo dziewiątej.

§ 2. Jeżeli przed objęciem stanowiska sędziowskiego sędzia zajmował inne,

odpowiednio równorzędne, stanowisko sędziowskie lub prokuratorskie, na

obejmowanym stanowisku przysługuje mu wynagrodzenie zasadnicze w stawce nie

niższej od stawki, w której przysługiwało mu na stanowisku zajmowanym

poprzednio.

§ 3. Wynagrodzenie zasadnicze sędziego określa się w stawce bezpośrednio

wyższej po upływie kolejnych pięciu lat pracy na danym stanowisku sędziowskim.

§ 4. Do okresu pracy na stanowisku sędziego sądu rejonowego dolicza się

okres pracy na stanowisku asesora sądowego.

§ 5. Sędziemu, któremu z chwilą objęcia stanowiska w sądzie okręgowym

przysługiwało wynagrodzenie zasadnicze w stawce czwartej albo piątej, a także

sędziemu, któremu z chwilą objęcia stanowiska w sądzie apelacyjnym

przysługiwało wynagrodzenie zasadnicze w stawce siódmej albo ósmej, do okresu

pracy niezbędnego do uzyskania wynagrodzenia w stawce bezpośrednio wyższej

zalicza się okres pracy na stanowisku bezpośrednio niższym, w którym sędziemu

przysługiwało wynagrodzenie zasadnicze w stawce, odpowiednio, trzeciej albo

czwartej, szóstej albo siódmej.

§ 6. Okres pracy, o którym mowa w § 3, ulega wydłużeniu o trzy lata w razie

ukarania sędziego w tym czasie karą dyscyplinarną inną niż kara upomnienia,

trzykrotnego wytknięcia uchybienia, o którym mowa w art. 40 lub trzykrotnego

zwrócenia uwagi w trybie określonym w art. 37 § 4.

Art. 92. § 1. Sędziemu przysługuje corocznie urlop dodatkowy w wymiarze:

1) sześciu dni roboczych – po dziesięciu latach pracy;

17.09.2018

©Telksinoe s. 99/179

2) dwunastu dni roboczych – po piętnastu latach pracy.

§ 2. Do okresu pracy, od którego zależy wymiar urlopu dodatkowego, wlicza

się wszystkie okresy zatrudnienia w sądzie lub prokuraturze na stanowiskach:

asesorów sądowych, asesorów prokuratorskich, sędziów i prokuratorów,

w Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej na stanowiskach: Prezesa,

wiceprezesa lub radcy, a także okresy wykonywania zawodu adwokata, radcy

prawnego lub zajmowania samodzielnego stanowiska w organach władzy

publicznej, z którym związana była praktyka prawnicza, oraz inne okresy

zatrudnienia, jeżeli z tego tytułu przysługiwał zwiększony wymiar urlopu.

§ 3. Sędziemu przysługuje gratyfikacja jubileuszowa w wysokości:

1) po dwudziestu latach pracy – 100% wynagrodzenia miesięcznego;

2) po dwudziestu pięciu latach pracy – 150% wynagrodzenia miesięcznego;

3) po trzydziestu latach pracy – 200% wynagrodzenia miesięcznego;

4) po trzydziestu pięciu latach pracy – 250% wynagrodzenia miesięcznego;

5) po czterdziestu latach pracy – 350% wynagrodzenia miesięcznego;

6) po czterdziestu pięciu latach pracy – 400% wynagrodzenia miesięcznego.

§ 4. Do okresu pracy uprawniającego do gratyfikacji jubileuszowej wlicza się

wszystkie poprzednie zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli

z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego

zależą uprawnienia pracownicze.

§ 5. Gratyfikację jubileuszową wypłaca się niezwłocznie po nabyciu przez

sędziego prawa do gratyfikacji, a jeżeli w aktach osobowych sędziego brak jest

dokumentów potwierdzających upływ okresów, o których mowa w § 4 –

niezwłocznie po wykazaniu przez sędziego nabycia prawa do gratyfikacji;

podstawę ustalenia wysokości gratyfikacji jubileuszowej stanowi wynagrodzenie

przysługujące sędziemu w dniu nabycia prawa do gratyfikacji, obliczone według

przepisów dotyczących obliczania ekwiwalentu pieniężnego za urlop

wypoczynkowy. Przy ustalaniu wysokości gratyfikacji jubileuszowej uwzględnia

się obniżenie wysokości wynagrodzenia, o którym mowa w art. 129 § 3.

§ 6. Gratyfikację jubileuszową wypłaca się w dniu przejścia sędziego w stan

spoczynku, jeżeli w tym dniu sędziemu brakuje do okresu pracy, od którego zależy

nabycie prawa do gratyfikacji jubileuszowej, mniej niż dwanaście miesięcy.

17.09.2018

©Telksinoe s. 100/179

Art. 93. § 1. Sędziemu można udzielić płatnego urlopu dla poratowania

zdrowia w celu przeprowadzenia zaleconego leczenia, jeżeli leczenie to wymaga

powstrzymania się od pełnienia służby.

§ 2. Urlop dla poratowania zdrowia nie może przekraczać sześciu miesięcy.

§ 3. Urlopu dla poratowania zdrowia udziela Minister Sprawiedliwości.

§ 4. W przypadku odmowy udzielenia urlopu dla poratowania zdrowia

sędziemu przysługuje w terminie 14 dni od dnia otrzymania odmowy odwołanie do

Sądu Najwyższego.

Art. 94. § 1. W okresie nieobecności w pracy z powodu choroby sędzia

otrzymuje 80% wynagrodzenia, nie dłużej jednak niż przez okres roku. Do okresu

tego wlicza się okresy poprzedniej przerwy w pełnieniu służby z powodu choroby

lub płatnego urlopu dla poratowania zdrowia, jeżeli okres czynnej służby nie

przekroczył 60 dni. Po upływie roku w okresie dalszej nieobecności w pracy z

powodu choroby sędzia otrzymuje 50% wynagrodzenia.

§ 1a. Jeżeli nieobecność sędziego w pracy nastąpiła z powodu:

1) wypadku przy pracy albo w drodze do pracy lub z pracy,

2) choroby przypadającej w okresie ciąży,

3) choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub

warunkami wykonywania czynności sędziego,

4) choroby spowodowanej przez inną osobę w wyniku popełnienia przez nią

umyślnego czynu zabronionego, w związku z wykonywaniem czynności

sędziego, stwierdzonego orzeczeniem wydanym przez uprawniony organ,

5) poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla

kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz poddania się

zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów

– sędzia zachowuje prawo do 100% wynagrodzenia, nie dłużej jednak niż przez

okres roku; przepis § 1 zdanie drugie i trzecie stosuje się.

§ 1b. W razie ujawnienia u sędziego choroby, co do której zachodzi

podejrzenie, że powstała w związku ze szczególnymi właściwościami lub

warunkami wykonywania czynności sędziego, prezes danego sądu kieruje sędziego

do lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z urzędu lub na wniosek

sędziego. Od orzeczenia lekarza orzecznika sędziemu przysługuje sprzeciw do

17.09.2018

©Telksinoe s. 101/179

komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, w ciągu 14 dni od dnia

doręczenia tego orzeczenia.

§ 1c. Za chorobę powstałą w związku ze szczególnymi właściwościami lub

warunkami wykonywania czynności sędziego uznaje się chorobę spowodowaną

działaniem czynników szkodliwych występujących w miejscu wykonywania

czynności sędziego.

§ 1d. Koszty badania i wydania orzeczenia przez lekarza orzecznika oraz

komisję lekarską Zakładu Ubezpieczeń Społecznych pokrywa Skarb Państwa

ze środków pozostających w dyspozycji Ministra Sprawiedliwości.

§ 2. W razie niemożności wykonywania pracy z innych przyczyn,

uprawniających do uzyskania świadczeń, określonych w przepisach

o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, sędziemu przysługuje

wynagrodzenie w wysokości świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia społecznego,

przez okres przewidziany w tych przepisach.

§ 2a. Okres nieobecności w pracy z powodu choroby oraz niemożności

wykonywania pracy, o której mowa w § 2, stwierdza zaświadczenie lekarskie

wystawione zgodnie z art. 55 ust. 1 i art. 55a ust. 7 ustawy z dnia 25 czerwca

1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby

i macierzyństwa (Dz. U. z 2017 r. poz. 1368) albo wydruk zaświadczenia

lekarskiego, o którym mowa w art. 55a ust. 6 tej ustawy, z tym że w przypadku:

1) poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla

kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz niezdolności do

pracy wskutek poddania się zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów

– zaświadczenie wystawione przez lekarza na zwykłym druku, zgodnie

z art. 53 ust. 3 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych

z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa;

2) o którym mowa w art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r.

o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby

i macierzyństwa – decyzja wydana przez właściwy organ albo uprawniony

podmiot na podstawie przepisów o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń

i chorób zakaźnych u ludzi;

17.09.2018

©Telksinoe s. 102/179

3) urlopu macierzyńskiego – zaświadczenie lekarskie wystawione na zwykłym

druku, określające przewidywaną datę porodu – za okres przed porodem,

odpis skrócony aktu urodzenia dziecka lub jego kopia – za okres po porodzie;

4) konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem własnym lub

małżonka sędziego, dzieckiem przysposobionym, dzieckiem przyjętym na

wychowanie i utrzymanie, do ukończenia przez nie 8. roku życia,

w przypadku:

a) nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola

lub szkoły, do których dziecko uczęszcza, a także w przypadku choroby

niani, z którą rodzice mają zawartą umowę uaktywniającą, o której

mowa w art. 50 ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi

w wieku do lat 3 (Dz. U. z 2016 r. poz. 157 oraz z 2017 r. poz. 60 i 1428),

lub dziennego opiekuna, sprawujących opiekę nad dzieckiem,

b) porodu lub choroby małżonka sędziego lub rodzica dziecka sędziego,

stale opiekujących się dzieckiem, jeżeli poród lub choroba uniemożliwia

temu małżonkowi lub rodzicowi sprawowanie opieki nad dzieckiem,

c) pobytu małżonka sędziego lub rodzica dziecka sędziego, stale

opiekujących się dzieckiem, w szpitalu lub innym zakładzie leczniczym

podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju

stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne

– oświadczenie sędziego.

§ 2aa. Doręczenie zaświadczenia lekarskiego odbywa się przy wykorzystaniu

profilu informacyjnego, o którym mowa w art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca

1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby

i macierzyństwa, na zasadach określonych w tej ustawie. Prezesi sądów

wykorzystują lub tworzą profil informacyjny płatnika składek, o którym mowa

w art. 58 ust. 1 tej ustawy.

§ 2b. Wydruk zaświadczenia lekarskiego, o którym mowa w art. 55a ust. 6

ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia

społecznego w razie choroby i macierzyństwa, zaświadczenie lekarskie, o którym

mowa w art. 55a ust. 7 tej ustawy, zaświadczenie wystawione przez lekarza na

zwykłym druku w przypadkach, o których mowa w § 2a pkt 1 i 3, decyzję, odpis

17.09.2018

©Telksinoe s. 103/179

skrócony aktu urodzenia dziecka lub jego kopię, sędzia jest obowiązany dostarczyć

prezesowi sądu w terminie siedmiu dni od dnia ich otrzymania.

§ 2c. Sędzia jest obowiązany złożyć prezesowi sądu oświadczenie

o wystąpieniu okoliczności, o których mowa w § 2a pkt 4, w terminie siedmiu dni

od dnia ich zaistnienia.

§ 2d. W przypadku niedopełnienia obowiązku, o którym mowa w § 2b i 2c,

nieobecność uznaje się za nieusprawiedliwioną, chyba że niedostarczenie

zaświadczenia, decyzji, odpisu skróconego aktu urodzenia dziecka lub jego kopii

lub niezłożenie oświadczenia nastąpiło z przyczyn niezależnych od sędziego.

§ 3. Za inną usprawiedliwioną nieobecność w pracy sędziemu przysługuje

wynagrodzenie.

§ 4. W przypadkach, w których pracownikom podlegającym ubezpieczeniu

społecznemu przysługują zasiłki niezależnie od prawa do wynagrodzenia,

sędziemu przysługuje świadczenie pieniężne w wysokości zasiłku z ubezpieczenia

społecznego.

Art. 94a. § 1. Sędziemu, który wskutek wypadku przy pracy lub choroby

zawodowej, doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje

jednorazowe odszkodowanie.

§ 2. Członkom rodziny sędziego, który zmarł wskutek wypadku przy pracy

lub choroby zawodowej, przysługuje jednorazowe odszkodowanie.

Odszkodowanie to przysługuje również w razie śmierci w następstwie wypadku

przy pracy lub choroby zawodowej sędziego w stanie spoczynku, który zmarł

uznany za trwale niezdolnego do pełnienia obowiązków sędziego wskutek

wypadku przy pracy lub choroby zawodowej.

§ 3. Jednorazowe odszkodowanie i jego zwiększenie, a także jednorazowe

odszkodowanie dla członków rodziny sędziego lub sędziego w stanie spoczynku,

ustala się na zasadach i w wysokości określonej w ustawie z dnia 30 października

2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób

zawodowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1773, 2120 i 2179).

§ 4. Odszkodowanie przewidziane w niniejszym artykule przysługuje

niezależnie od innych świadczeń określonych w ustawie.

§ 5. Skarb Państwa pokrywa koszty skutków wypadków przy pracy lub

chorób zawodowych, związane ze świadczeniami zdrowotnymi z zakresu

17.09.2018

©Telksinoe s. 104/179

stomatologii i szczepień ochronnych, na które sędzia został skierowany przez

lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na wniosek lekarza

prowadzącego, a nierefundowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia na podstawie

odrębnych przepisów. Skarb Państwa pokrywa także koszty przedmiotów

ortopedycznych w wysokości udziału własnego ubezpieczonego, określonego

w przepisach o ubezpieczeniu zdrowotnym.

Art. 94b. § 1. Oceny uszczerbku na zdrowiu oraz jego związku z wypadkiem

przy pracy lub chorobą zawodową, a także ustalenia związku śmierci sędziego lub

sędziego w stanie spoczynku z takim wypadkiem lub chorobą dokonuje, w formie

orzeczenia, lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Koszty badania

i wydania orzeczenia pokrywa Skarb Państwa ze środków pozostających

w dyspozycji Ministra Sprawiedliwości.

§ 2. Orzeczenie, o którym mowa w § 1, lekarz orzecznik Zakładu

Ubezpieczeń Społecznych doręcza zainteresowanemu sędziemu albo członkom

rodziny zmarłego sędziego, albo zmarłego sędziego w stanie spoczynku oraz

prezesowi sądu apelacyjnego właściwemu do wydania decyzji, o której mowa

w § 4, lub Ministrowi Sprawiedliwości.

§ 3. Jednorazowe odszkodowanie przyznaje się na wniosek sędziego,

a w razie śmierci sędziego lub sędziego w stanie spoczynku – na wniosek

uprawnionych członków jego rodziny. Z wnioskiem o przyznanie świadczenia

może również wystąpić kolegium właściwego sądu.

§ 4. Jednorazowe odszkodowanie przyznaje lub odmawia przyznania oraz

ustala jego wysokość, w drodze decyzji, a także świadczenie to wypłaca:

1) prezes właściwego sądu apelacyjnego – z tytułu wypadku przy pracy lub

choroby zawodowej sędziego sądu rejonowego, okręgowego i apelacyjnego;

2) Minister Sprawiedliwości – z tytułu wypadku przy pracy lub choroby

zawodowej prezesa sądu apelacyjnego oraz sędziego delegowanego do

wykonywania czynności w Ministerstwie Sprawiedliwości, Kancelarii

Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej oraz urzędzie obsługującym ministra

właściwego do spraw zagranicznych.

§ 5. Decyzję, o której mowa w § 4, prezes sądu apelacyjnego lub Minister

Sprawiedliwości wydaje w ciągu 14 dni od dnia:

1) otrzymania orzeczenia lekarza orzecznika;

17.09.2018

©Telksinoe s. 105/179

2) wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

§ 6. Jednorazowe odszkodowanie wypłaca się z urzędu w terminie 30 dni od

dnia wydania decyzji, o której mowa w § 4.

§ 7. Od decyzji, o której mowa w § 4, sędziemu lub uprawnionym członkom

rodziny sędziego lub sędziego w stanie spoczynku, przysługuje odwołanie do sądu

okręgowego – sądu pracy i ubezpieczeń społecznych. Do postępowania w tych

sprawach stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania cywilnego

o postępowaniu w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych.

§ 8. W zakresie nieuregulowanym ustawą, do wypadków przy pracy i chorób

zawodowych sędziego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące pracowników

określone w ustawie, o której mowa w art. 94a § 3.

Art. 94c. § 1. Prezes sądu, oraz na jego wniosek Zakład Ubezpieczeń

Społecznych, są uprawnieni do kontrolowania prawidłowości wykorzystywania

przez sędziego zwolnienia lekarskiego od pracy z powodu choroby zgodnie z jego

celem.

§ 2. Na wniosek prezesa sądu Zakład Ubezpieczeń Społecznych jest

uprawniony do kontrolowania prawidłowości i zasadności udzielenia sędziom

zwolnienia lekarskiego od pracy z powodu choroby.

§ 3. Sędzia wykonujący w okresie orzeczonej niezdolności do pracy pracę

zarobkową, w tym w sposób określony w art. 86 § 1 i 2, lub wykorzystujący

zwolnienie lekarskie od pracy z powodu choroby niezgodnie z jego celem traci

prawo do wynagrodzenia za cały okres tego zwolnienia.

§ 4. Sędzia traci prawo do wynagrodzenia w razie odmowy poddania się

badaniom kontrolnym lub w razie niedostarczenia dokumentacji medycznej

lekarzowi orzecznikowi Zakładu Ubezpieczeń Społecznych od dnia następującego

po upływie wyznaczonego terminu badania lub po upływie wyznaczonego terminu

dostarczenia dokumentacji medycznej. Utratę wynagrodzenia stwierdza prezes

sądu.

§ 5. Koszty postępowań kontrolnych pokrywa Skarb Państwa ze środków

pozostających w dyspozycji Ministra Sprawiedliwości.

§ 6. W zakresie dotyczącym kontrolowania prawidłowości wykorzystania

zwolnienia lekarskiego, kontrolowania prawidłowości zwolnienia lekarskiego,

zasad utraty prawa do wynagrodzenia, o których mowa w § 1, 2 i 4 stosuje się

17.09.2018

©Telksinoe s. 106/179

odpowiednio przepisy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego

w razie choroby i macierzyństwa.

Art. 94d. § 1. Sędziego, który nie pełnił służby z powodu choroby lub

płatnego urlopu dla poratowania zdrowia przez okres roku, ustalony zgodnie z art.

94 § 1 zdanie drugie i złożył wniosek o skierowanie na badanie lekarza orzecznika

Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Minister Sprawiedliwości kieruje na to

badanie.

§ 2. Minister Sprawiedliwości może także z urzędu skierować sędziego, o

którym mowa w § 1, na badanie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń

Społecznych.

§ 3. W przypadku wydania przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń

Społecznych orzeczenia o dalszej niezdolności do pełnienia obowiązków sędziego,

gdy leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy,

Minister Sprawiedliwości udziela sędziemu urlopu rehabilitacyjnego na czas od

miesiąca do trzech miesięcy.

§ 4. W okresie urlopu rehabilitacyjnego, co miesiąc od daty wydania

orzeczenia, o którym mowa w § 3, sędzia jest obowiązany poddać się badaniu

kontrolnemu lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, który wydaje

orzeczenie o dalszej niezdolności do pełnienia obowiązków sędziego albo o

zdolności do pełnienia obowiązków sędziego, chyba że Minister Sprawiedliwości,

udzielając urlopu rehabilitacyjnego, zwolni sędziego z tego obowiązku.

§ 5. Orzeczenia, o których mowa w § 3 i 4, lekarz orzecznik Zakładu

Ubezpieczeń Społecznych doręcza zainteresowanemu sędziemu oraz prezesowi

sądu okręgowego albo sądu apelacyjnego, a także Ministrowi Sprawiedliwości.

§ 6. Od orzeczenia lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, o

którym mowa w § 3 i 4, sędziemu przysługuje sprzeciw do komisji lekarskiej

Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, w ciągu 7 dni od dnia doręczenia tego

orzeczenia.

§ 7. Koszty badania i wydania orzeczenia przez lekarza orzecznika oraz

komisję lekarską Zakładu Ubezpieczeń Społecznych pokrywa Skarb Państwa ze

środków pozostających w dyspozycji Ministra Sprawiedliwości.

17.09.2018

©Telksinoe s. 107/179

Art. 94e. § 1. Listę lekarzy orzeczników Zakładu Ubezpieczeń Społecznych,

uprawnionych do przeprowadzania badań, o których mowa w art. 94d § 1, 2 i 4,

wraz ze wskazaniem ich specjalizacji, ustala Minister Sprawiedliwości

w porozumieniu z Prezesem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

§ 2. W przypadkach, o których mowa w art. 94d § 1, 2 i 4, lekarza orzecznika

wskazuje Minister Sprawiedliwości z listy, o której mowa w § 1, biorąc pod uwagę

jego specjalizację oraz mając na względzie potrzebę zapewnienia niezwłocznego

przeprowadzenia badania.

Art. 94f. W okresie urlopu rehabilitacyjnego sędziemu przysługuje 80%

wynagrodzenia.

Art. 94g. § 1. Niepoddanie się przez sędziego badaniu lekarza orzecznika

Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, o którym mowa w art. 94d § 4, powoduje

obniżenie wynagrodzenia do wysokości 50%.

§ 2. Jeżeli sędzia lub inna osoba wykaże, że niepoddanie się badaniu, o którym

mowa w art. 94d § 4, nastąpiło z przyczyn niezależnych od sędziego, Minister

Sprawiedliwości nakazuje wypłatę sędziemu równowartości niewypłaconej części

wynagrodzenia.

Art. 95. § 1. Sędzia powinien mieszkać w miejscowości będącej siedzibą

sądu, w którym pełni służbę.

§ 2. Prezes sądu okręgowego w stosunku do sędziego sądu rejonowego oraz

sędziego sądu okręgowego, prezes sądu apelacyjnego w stosunku do sędziego tego

sądu, a Minister Sprawiedliwości w stosunku do prezesa sądu okręgowego

i prezesa sądu apelacyjnego, w uzasadnionych przypadkach, może wyrazić zgodę

na zamieszkanie sędziego w innej miejscowości.

§ 3. W razie uzyskania zgody, o której mowa w § 2, sędziemu przysługuje

zwrot kosztów przejazdu z miejsca zamieszkania do siedziby sądu, wydziału

zamiejscowego oraz ośrodka zamiejscowego utworzonego poza siedzibą sądu,

ustalonych na zasadach obowiązujących przy ustalaniu wysokości należności

przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

§ 4. Zwrot kosztów, o których mowa w § 3, nie przysługuje, jeżeli zmiana

miejsca służbowego nastąpiła w wyniku orzeczenia kary dyscyplinarnej, o której

mowa w art. 109 § 1 pkt 4, oraz orzeczenia sądu dyscyplinarnego o przeniesieniu

17.09.2018

©Telksinoe s. 108/179

sędziego na inne miejsce służbowe ze względu na powagę stanowiska, chyba że

przeniesienie było niezawinione przez sędziego.

Art. 96. § 1. Sędziemu może być przyznana, jako pożyczka, pomoc

finansowa na zaspokojenie jego potrzeb mieszkaniowych.

§ 2. Środki na pomoc finansową, o której mowa w § 1, stanowią do 6%

rocznego funduszu wynagrodzeń osobowych sędziów.

§ 3. Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z ministrem właściwym do

spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, sposób planowania

i wykorzystywania środków na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych sędziów

oraz warunki przyznawania pomocy, o której mowa w § 1, z uwzględnieniem

zaangażowania środków własnych sędziego, udziału kolegiów sądów

w przyznawaniu pomocy oraz zasady racjonalności gospodarowania środkami oraz

przy przyjęciu zasady, że w razie rozwiązania albo wygaśnięcia stosunku

służbowego sędziego w sposób, o którym mowa w art. 68, pożyczka podlega

zwrotowi wraz z oprocentowaniem w wysokości obowiązującej przy powszechnie

dostępnych kredytach bankowych.

Art. 97. § 1. W razie powołania sędziego do niezawodowej służby

wojskowej, jego prawa i obowiązki służbowe ulegają zawieszeniu na czas trwania

służby. Sędzia zachowuje jednak swoje stanowisko i prawo do wynagrodzenia,

a czas służby wojskowej wlicza się do okresu stosunku służbowego na stanowisku

sędziego.

§ 2. Inne szczególne uprawnienia związane ze stosunkiem służbowym

sędziego powołanego do czynnej służby wojskowej i zwolnionego z tej służby

normują przepisy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej

lub przepisy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych.

§ 3. Sędzia powołany do niezawodowej służby wojskowej odbywa ją

w organach sądownictwa wojskowego.

Art. 98. § 1. Sędziemu ubiegającemu się o mandat posła albo senatora, albo

radnego udziela się urlopu bezpłatnego na czas kampanii wyborczej.

§ 2. Sędzia, który został mianowany, powołany lub wybrany do pełnienia

funkcji w organach państwowych, samorządu terytorialnego, w służbie

dyplomatycznej, konsularnej lub w organach organizacji międzynarodowych oraz

17.09.2018

©Telksinoe s. 109/179

ponadnarodowych działających na podstawie umów międzynarodowych

ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską, jest obowiązany zrzec się

niezwłocznie swojego urzędu, chyba że przechodzi w stan spoczynku.

§ 3. Sędzia, który zrzekł się urzędu z przyczyn określonych w § 2, może

powrócić na urząd sędziego i poprzednio zajmowane stanowisko, jeżeli przerwa

w pełnieniu obowiązków sędziego nie przekracza dziewięciu lat, chyba że pełnił

funkcje sędziowskie lub prokuratorskie w międzynarodowych lub

ponadnarodowych organach sądowych.

§ 4. W przypadku przewidzianym w § 3, Krajowa Rada Sądownictwa,

z inicjatywy zainteresowanego, przedstawia Prezydentowi Rzeczypospolitej

Polskiej wniosek o powołanie byłego sędziego na urząd sędziego, chyba że nie

spełnia on warunków wymaganych do powołania na urząd sędziego. Po powołaniu

na urząd, sędziemu wyznacza się poprzednio zajmowane stanowisko i miejsce

służbowe, niezależnie od liczby stanowisk sędziowskich w danym sądzie.

§ 5. W razie odmowy przedstawienia Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej

wniosku, o którym mowa w § 4, zainteresowanemu służy skarga do Sądu

Najwyższego.

§ 6. Przepisów § 2–5 nie stosuje się do powołania sędziego na stanowisko

podsekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości. W takim przypadku, na

okres pełnienia tego stanowiska, sędziego deleguje się do Ministerstwa

Sprawiedliwości na zasadach określonych w art. 77 § 1.

Art. 99. Sędzia w stanie spoczynku może używać dotychczasowego tytułu

z dodaniem wyrazów „w stanie spoczynku”.

Art. 100. § 1. Sędziemu, który został przeniesiony w stan spoczynku, w razie

zmiany ustroju sądów lub zmiany granic okręgów sądowych przysługuje do czasu

osiągnięcia wieku 65 lat uposażenie w wysokości wynagrodzenia pobieranego na

ostatnio zajmowanym stanowisku.

§ 2. Sędziemu przechodzącemu lub przeniesionemu w stan spoczynku

z powodu wieku, choroby lub utraty sił przysługuje uposażenie w wysokości 75%

wynagrodzenia zasadniczego i dodatku za wysługę lat, pobieranych na ostatnio

zajmowanym stanowisku.

17.09.2018

©Telksinoe s. 110/179

§ 3. Uposażenie, o którym mowa w § 1 i 2, podwyższa się stosownie do zmian

wysokości wynagrodzeń zasadniczych sędziów czynnych zawodowo.

§ 4. Sędziemu przechodzącemu w stan spoczynku przysługuje jednorazowa

odprawa w wysokości sześciomiesięcznego wynagrodzenia.

§ 4a. W przypadku, o którym mowa w § 1, sędzia w stanie spoczynku

otrzymuje jednorazową odprawę z chwilą osiągnięcia wieku 65 lat.

§ 4b. Sędziemu, który powrócił na stanowisko poprzednio zajmowane albo

stanowisko równorzędne poprzednio zajmowanemu w trybie art. 74 § 1a, w razie

przejścia lub przeniesienia w stan spoczynku przysługuje jednorazowa odprawa

w kwocie stanowiącej różnicę między wysokością odprawy wyliczonej na dzień

przejścia lub przeniesienia w stan spoczynku a wysokością odprawy wypłaconej.

W przypadku, o którym mowa w § 1, odprawa przysługuje z chwilą osiągnięcia

wieku 65 lat.

§ 5. Z tytułu pracy na stanowisku sędziego nie przysługuje prawo do

emerytury lub renty z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, z zastrzeżeniem

przypadków, o których mowa w art. 91 § 10.

§ 6. W razie zbiegu prawa do uposażenia w stanie spoczynku z prawem do

emerytury lub renty z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, wypłaca się wyłącznie

uposażenie, z zastrzeżeniem § 7.

§ 6a. Jeżeli zbieg praw, o którym mowa w § 6, dotyczy sędziego

przechodzącego lub przeniesionego w stan spoczynku zgodnie z § 2, który jest

członkiem otwartego funduszu emerytalnego, środki zgromadzone na rachunku

w tym funduszu otwarty fundusz emerytalny przekazuje za pośrednictwem Zakładu

Ubezpieczeń Społecznych na dochody budżetu państwa.

§ 6b. W razie zbiegu prawa do uposażenia w stanie spoczynku z prawem do

uposażenia rodzinnego, na wniosek uprawnionego wypłaca się uposażenie w stanie

spoczynku albo uposażenie rodzinne.

§ 7. Jeżeli zbieg praw, o którym mowa w § 6, dotyczy sędziego w stanie

spoczynku, który do chwili przejścia w stan spoczynku był zatrudniony na

podstawie powołania na stanowisko sędziowskie w niepełnym wymiarze czasu

pracy stosownie do art. 62, wypłaca się emeryturę oraz uposażenie, z tym jednak,

że wypłatę uposażenia ogranicza się w taki sposób, aby suma emerytury

i uposażenia nie przekraczała wysokości całego uposażenia sędziego w stanie

17.09.2018

©Telksinoe s. 111/179

spoczynku, jakie by otrzymywał, gdyby nie został powołany w połowie wymiaru

czasu pracy.

§ 8. Wynagrodzenie z tytułu pracy na stanowisku sędziego oraz uposażenie

przysługujące w stanie spoczynku jest osiąganiem przychodu powodującym

zawieszenie prawa do emerytury lub renty albo zmniejszenie tych świadczeń,

w rozumieniu przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń

Społecznych. Prezes właściwego sądu i sędzia uprawniony do świadczeń

z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych są obowiązani do powiadamiania organu

rentowego o osiąganiu wynagrodzenia albo uposażenia i jego wysokości, na

zasadach i w terminach określonych w przepisach o emeryturach i rentach

z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Art. 101. § 1. W razie śmierci sędziego jego rodzinie przysługuje odprawa

pośmiertna na zasadach przewidzianych w Kodeksie pracy dla rodzin

pracowników. Do okresu zatrudnienia, od którego zależy wysokość odprawy,

wlicza się wszystkie okresy zatrudnienia na stanowiskach asesora sądowego lub

sędziego.

§ 2. W razie śmierci sędziego albo sędziego w stanie spoczynku lub członka

jego rodziny, osobie, która pokryła koszty pogrzebu, przysługuje świadczenie

pieniężne w wysokości i na zasadach określonych dla zasiłku pogrzebowego

z ubezpieczenia społecznego.

§ 3. Przepis § 2 stosuje się odpowiednio w razie śmierci osoby pobierającej

uposażenie rodzinne albo członka rodziny tej osoby.

§ 4. W razie zbiegu prawa do świadczenia, o którym mowa w § 2 i 3,

z prawem do zasiłku pogrzebowego z ubezpieczenia społecznego, przysługuje

prawo do jednego ze świadczeń, wybranego przez uprawnionego.

Art. 102. § 1. W razie śmierci sędziego albo sędziego w stanie spoczynku,

członkom jego rodziny, spełniającym warunki wymagane do uzyskania renty

rodzinnej w myśl przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń

Społecznych, przysługuje uposażenie rodzinne w wysokości:

1) dla jednej osoby uprawnionej – 85%,

2) dla dwóch osób uprawnionych – 90%,

3) dla trzech lub więcej osób uprawnionych – 95%

17.09.2018

©Telksinoe s. 112/179

– podstawy wymiaru.

§ 2. Podstawę wymiaru uposażenia rodzinnego przysługującego rodzinie

stanowi:

1) w przypadku rodziny zmarłego sędziego w stanie spoczynku – uposażenie,

jakie przysługiwało w chwili śmierci zmarłemu sędziemu w stanie

spoczynku, z zastrzeżeniem pkt 2;

2) w przypadku rodziny zmarłego sędziego albo zmarłego sędziego w stanie

spoczynku przeniesionego na podstawie art. 100 § 1 – uposażenie, jakie

przysługiwałoby mu w chwili śmierci zgodnie z art. 100 § 2.

§ 3. Do uposażenia, o którym mowa w § 1, stosuje się odpowiednio

art. 100 § 3.

§ 4. W razie zbiegu prawa do uposażenia rodzinnego z prawem do emerytury

lub renty, na wniosek uprawnionego, przysługuje albo uposażenie rodzinne, albo

emerytura lub renta.

§ 5. Do uposażenia rodzinnego przysługuje dodatek dla sierot zupełnych

w wysokości i na zasadach określonych w przepisach o emeryturach i rentach

z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Art. 103. Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z ministrem właściwym

do spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb ustalania i

wypłacania uposażeń sędziom w stanie spoczynku oraz uposażeń rodzinnych

członkom rodzin sędziów i sędziów w stanie spoczynku oraz terminy przekazania

do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, o których mowa w art. 91 § 10 i 11,

mając na względzie w szczególności konieczność zapewnienia osobom

uprawnionym ciągłości źródeł utrzymania oraz udogodnień w odbiorze uposażeń i

uposażeń rodzinnych.

Art. 104. § 1. Sędzia w stanie spoczynku jest obowiązany dochować

godności sędziego.

§ 2. Za uchybienie godności sędziego po przejściu w stan spoczynku oraz

uchybienie godności urzędu sędziego w okresie pełnienia służby sędzia w stanie

spoczynku odpowiada dyscyplinarnie.

17.09.2018

©Telksinoe s. 113/179

§ 3. Do odpowiedzialności dyscyplinarnej sędziów w stanie spoczynku

stosuje się odpowiednio przepisy o odpowiedzialności dyscyplinarnej sędziów,

z tym że zamiast kar przewidzianych dla sędziów sąd dyscyplinarny orzeka kary:

1) upomnienia;

2) nagany;

2a) obniżenia uposażenia o 5%–50% na okres od sześciu miesięcy do dwóch lat;

3) zawieszenia podwyższenia uposażenia, o którym mowa w art. 100 § 3, na

okres od roku do trzech lat;

4) pozbawienia prawa do stanu spoczynku wraz z prawem do uposażenia.

§ 3a. Jeżeli orzeczona została kara pozbawienia prawa do stanu spoczynku

wraz z prawem do uposażenia, wyrok wywołuje skutek w postaci obniżenia do 50%

uposażenia do czasu prawomocnego zakończenia postępowania dyscyplinarnego.

W razie prawomocnego zakończenia postępowania dyscyplinarnego orzeczeniem

kary innej niż kara pozbawienia prawa do stanu spoczynku wraz z prawem do

uposażenia dokonuje się wyrównania uposażenia do pełnej wysokości.

§ 4. Skazanie sędziego w stanie spoczynku prawomocnym wyrokiem sądu na

pozbawienie praw publicznych za przestępstwo popełnione po przejściu w stan

spoczynku, jak również przed przejściem w stan spoczynku, lub prawomocne

orzeczenie kary wydalenia ze służby, za przewinienie popełnione, w tym przed

przejściem w stan spoczynku, powoduje utratę uprawnień do stanu spoczynku

i uposażenia sędziego oraz uposażenia rodzinnego członków jego rodziny.

§ 5. W razie orzeczenia kary wymienionej w § 3 pkt 4, lub w przypadkach

przewidzianych w § 4, sędzia pozbawiony prawa do stanu spoczynku i uposażenia

albo członek jego rodziny pozbawiony prawa do uposażenia rodzinnego nabywa

prawo do emerytury lub renty, jeżeli spełnia warunki określone w przepisach

o ubezpieczeniu społecznym.

Art. 105. § 1. Do sędziów w stanie spoczynku stosuje się odpowiednio

przepisy art. 84 § 3 i art. 86. Do sędziów w stanie spoczynku, którym powierzono

pełnienie funkcji wizytatora, stosuje się odpowiednio także przepisy art. 77 § 1, 6–

6b i 8, art. 79, art. 82, art. 82a, art. 83, art. 85, art. 87–90 oraz art. 94a i art. 94b.

Sędziom w stanie spoczynku, którym powierzono pełnienie funkcji wizytatora,

przysługuje prawo do nieświadczenia pracy przez okres odpowiadający urlopowi

wypoczynkowemu.

17.09.2018

©Telksinoe s. 114/179

§ 2. Sędziemu, który przeszedł w stan spoczynku w trybie art. 69 § 1, 1b, 2

i 2b, oraz sędziemu przeniesionemu w stan spoczynku w razie zmiany ustroju

sądów lub zmiany granic okręgów sądowych można powierzyć, za jego zgodą,

pełnienie funkcji wizytatora w Ministerstwie Sprawiedliwości lub sądzie.

Sędziemu w stanie spoczynku pełniącemu funkcję wizytatora w sądzie przysługuje

dodatek funkcyjny w wysokości przewidzianej dla sędziego wizytatora. Do

powierzenia funkcji wizytatora w sądzie stosuje się odpowiednio przepisy art. 37d.

Pełnienie funkcji wizytatora w Ministerstwie Sprawiedliwości powierza Minister

Sprawiedliwości na czas określony, nie dłuższy niż dwa lata, albo na czas

nieokreślony. Przepisy art. 78 § 2–4 stosuje się odpowiednio.

§ 3. Powierzenie sędziemu w stanie spoczynku funkcji wizytatora oraz zgoda

na pełnienie tej funkcji przez sędziego w stanie spoczynku mogą zostać cofnięte,

z zachowaniem miesięcznego uprzedzenia.

§ 4. Możliwość pełnienia funkcji wizytatora jest wyłączona w przypadku

ubiegania się przez sędziego w stanie spoczynku o mandat posła, senatora albo

radnego bądź pełnienia przez niego funkcji, o których mowa w art. 98 § 2.

Art. 106. W razie utraty uprawnień do stanu spoczynku i uposażenia

w przypadkach, o których mowa w art. 104 § 5, stosuje się odpowiednio przepisy

art. 91 § 10 i 11.

Rozdział 2a

(uchylony)

Rozdział 2b

Asesorzy sądowi

Art. 106h. Na stanowisko asesora sądowego może być mianowany ten, kto:

1) spełnia warunki określone w art. 61 § 1 pkt 1–4;

2) ukończył aplikację w Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury;

3) złożył egzamin sędziowski lub prokuratorski.

Art. 106i. § 1. Asesorów sądowych mianuje Prezydent Rzeczypospolitej

Polskiej na czas nieokreślony, na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa.

§ 2. W akcie mianowania Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej wyznacza

miejsce służbowe (siedzibę) asesora sądowego, zgodnie z jego wyborem

17.09.2018

©Telksinoe s. 115/179

dokonanym w trybie art. 33a ust. 5 albo art. 33b ust. 6 ustawy z dnia 23 stycznia

2009 r. o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury.

§ 3. Asesor sądowy składa ślubowanie wobec Prezydenta Rzeczypospolitej

Polskiej według następującej roty:

„Ślubuję uroczyście jako asesor sądowy służyć wiernie Rzeczypospolitej

Polskiej, stać na straży prawa, obowiązki asesora sądowego wypełniać

sumiennie, sprawiedliwość wymierzać zgodnie z przepisami prawa,

bezstronnie według mego sumienia, dochować tajemnicy prawnie

chronionej, a w postępowaniu kierować się zasadami godności i

uczciwości.”; składający ślubowanie może dodać na końcu zwrot: „Tak

mi dopomóż Bóg”.

§ 4. Stosunek służbowy asesora sądowego nawiązuje się po doręczeniu mu

aktu mianowania.

§ 5. Asesor sądowy zgłasza się w celu objęcia stanowiska w ciągu czternastu

dni od dnia otrzymania aktu mianowania.

§ 6. W razie nieusprawiedliwionego nieobjęcia stanowiska asesorskiego w

terminie określonym w § 5 mianowanie traci moc. Okoliczność tę stwierdza

Minister Sprawiedliwości.

§ 7. (uchylony)

§ 8. Asesor sądowy pełni obowiązki sędziego przez okres 4 lat od dnia objęcia

stanowiska asesorskiego.

§ 9. (uchylony)

§ 10. (uchylony)

Art. 106j. § 1. Asesor sądowy w sprawowaniu swojego urzędu jest

niezawisły i podlega tylko Konstytucji oraz ustawom.

§ 2. Asesor sądowy nie może należeć do partii politycznej, związku

zawodowego, ani prowadzić działalności publicznej niedającej się pogodzić

z zasadami niezależności sądów i niezawisłości asesorów sądowych.

§ 3. Asesorowi sądowemu ubiegającemu się o mandat posła, senatora albo

radnego udziela się urlopu bezpłatnego na czas kampanii wyborczej. Okresu

udzielonego urlopu nie wlicza się do okresu, o którym mowa w art. 61 § 1 pkt 7.

§ 4. Asesor sądowy, który został mianowany, powołany lub wybrany do

pełnienia funkcji w organach państwowych, samorządu terytorialnego, w służbie

17.09.2018

©Telksinoe s. 116/179

dyplomatycznej, konsularnej lub w organach organizacji międzynarodowych oraz

ponadnarodowych działających na podstawie umów międzynarodowych

ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską, jest obowiązany zrzec się

niezwłocznie swojego urzędu.

Art. 106k. § 1. Asesor sądowy jest nieusuwalny.

§ 2. Stosunek służbowy asesora sądowego wygasa w przypadku:

1) (uchylony)

2) niezłożenia przez asesora sądowego wniosku o powołanie do pełnienia urzędu

na stanowisku sędziowskim – z upływem okresu, o którym mowa w art. 106i

§ 8;

3) powołania do pełnienia urzędu na stanowisku sędziowskim – z dniem

poprzedzającym powołanie na stanowisko sędziowskie;

4) nieprzedstawienia przez Krajową Radę Sądownictwa wniosku o powołanie

asesora sądowego do pełnienia urzędu na stanowisku sędziowskim – z dniem

uprawomocnienia się uchwały Krajowej Rady Sądownictwa.

§ 3. Stosunek służbowy asesora sądowego rozwiązuje się z mocy prawa, jeżeli

zrzekł się on urzędu. Zrzeczenie się urzędu jest skuteczne po upływie trzech

miesięcy od dnia złożenia Ministrowi Sprawiedliwości oświadczenia, chyba że na

wniosek asesora sądowego Minister Sprawiedliwości określi inny termin. O

zrzeczeniu się urzędu przez asesora sądowego Minister Sprawiedliwości

zawiadamia Krajową Radę Sądownictwa.

§ 3a. Cofnięcie przez asesora sądowego wniosku o powołanie do pełnienia

urzędu na stanowisku sędziowskim jest równoznaczne ze złożeniem oświadczenia

o zrzeczeniu się urzędu.

§ 4. Prawomocne orzeczenie sądu dyscyplinarnego o złożeniu asesora

sądowego z urzędu oraz prawomocne orzeczenie sądu skazujące na środek karny

pozbawienia praw publicznych lub zakazu zajmowania stanowiska asesora

sądowego powoduje, z mocy prawa, utratę urzędu i stanowiska asesora sądowego;

stosunek służbowy asesora sądowego wygasa z chwilą uprawomocnienia się

orzeczenia.

§ 5. Stosunek służbowy asesora sądowego wygasa z dniem utraty przez niego

obywatelstwa polskiego.

17.09.2018

©Telksinoe s. 117/179

§ 6. Stosunek służbowy asesora sądowego wygasa, jeżeli z powodu choroby

lub utraty sił został uznany za trwale niezdolnego do pełnienia obowiązków asesora

sądowego.

§ 7. Minister Sprawiedliwości zawiadamia asesora sądowego o wygaśnięciu

lub rozwiązaniu stosunku służbowego.

Art. 106l. § 1. (uchylony)

§ 1a. Przeniesienie asesora sądowego na inne miejsce służbowe może nastąpić

na jego wniosek, w szczególnie uzasadnionych przypadkach i nie wcześniej niż po

dwóch latach od dnia mianowania.

§ 2. Przeniesienie asesora sądowego na inne miejsce służbowe może nastąpić,

także bez jego zgody, w przypadkach:

1) zniesienia stanowiska wywołanego zmianą w organizacji sądownictwa lub

zniesienia danego sądu lub wydziału zamiejscowego albo przeniesienia

siedziby sądu;

2) niedopuszczalności zajmowania stanowiska asesora sądowego w danym

sądzie wskutek wystąpienia okoliczności, o których mowa w art. 6;

3) gdy wymaga tego wzgląd na powagę stanowiska, na podstawie orzeczenia

sądu dyscyplinarnego, wydanego na wniosek kolegium właściwego sądu lub

Krajowej Rady Sądownictwa;

4) przeniesienia w wyniku kary dyscyplinarnej.

§ 3. Decyzję o przeniesieniu asesora sądowego wydaje Minister

Sprawiedliwości, z tym że przeniesienie z przyczyn, o których mowa w § 2 pkt 1,

może nastąpić, jeżeli uwzględnienie wniosku asesora sądowego co do nowego

miejsca służbowego nie jest możliwe.

§ 4. W przypadkach, o których mowa w § 2 pkt 1 i 2, od decyzji Ministra

Sprawiedliwości asesorowi sądowemu przysługuje odwołanie do Sądu

Najwyższego.

Art. 106m. § 1. W przypadku przeniesienia asesora sądowego na inne

miejsce służbowe nie przysługuje mu ekwiwalent pieniężny za dni

niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego. Asesor sądowy zachowuje prawo do

wykorzystania tego urlopu w czasie pełnienia służby w miejscu, do którego

przeniesienie nastąpiło.

17.09.2018

©Telksinoe s. 118/179

§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio w przypadku powołania asesora

sądowego na stanowisko sędziowskie.

§ 3. W przypadku przeniesienia asesora sądowego do innej miejscowości,

przysługuje mu zwrot kosztów przeniesienia, z wyjątkiem przypadku, gdy

przeniesienie nastąpiło w drodze dyscyplinarnej lub na jego wniosek. Asesorowi

sądowemu przenoszonemu na jego wniosek Minister Sprawiedliwości,

w szczególnie uzasadnionych przypadkach, może przyznać zwrot kosztów

przeniesienia.

Art. 106n. (uchylony)

Art. 106o. (uchylony)

Art. 106p. (uchylony)

Art. 106q. (uchylony)

Art. 106r. (uchylony)

Art. 106s. (uchylony)

Art. 106t. (uchylony)

Art. 106u. (uchylony)

Art. 106v. (uchylony)

Art. 106w. (uchylony)

Art. 106x. (uchylony)

Art. 106xa. § 1. Przed upływem 36 miesięcy pełnienia obowiązków sędziego

asesor sądowy może złożyć prezesowi właściwego sądu okręgowego wniosek o

powołanie na stanowisko sędziego sądu rejonowego. Przepisy art. 57 § 2–6 i 8, art.

57a § 1, art. 57ab § 2, art. 57ac–57af oraz art. 58 § 4 stosuje się odpowiednio.

§ 2. W razie złożenia wniosku, o którym mowa w § 1, prezes sądu

okręgowego, w terminie nie dłuższym niż siedem dni od dnia upływu 36 miesięcy

pełnienia przez asesora sądowego obowiązków sędziego, zarządza dokonanie

oceny kwalifikacji asesora sądowego. Przepisy art. 57ah § 3, art. 57b, art. 57i § 1 i

3 oraz przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 57i § 4 stosuje się

odpowiednio.

17.09.2018

©Telksinoe s. 119/179

§ 3. Oceny kwalifikacji asesora sądowego dokonuje sędzia wizytator

wyznaczony przez prezesa właściwego sądu apelacyjnego w drodze losowania

spośród sędziów z obszaru danej apelacji, o których mowa w art. 37c § 3, z

wyłączeniem sędziów sądu okręgowego, w którego okręgu ma siedzibę sąd, w

którym asesor sądowy pełni służbę. Jeżeli asesor sądowy pełnił obowiązki sędziego

w wydziałach cywilnym i karnym, wyznacza się więcej niż jednego sędziego

wizytatora.

§ 4. Prezes właściwego sądu okręgowego zapoznaje asesora sądowego z

oceną kwalifikacji, zamieszczając ją w systemie teleinformatycznym. Asesor

sądowy ma prawo do złożenia temu prezesowi uwag do oceny kwalifikacji, w

terminie 21 dni od daty zamieszczenia oceny kwalifikacji w systemie

teleinformatycznym.

§ 5. Po upływie terminu, o którym mowa w § 4, lub złożeniu przez asesora

sądowego uwag do oceny kwalifikacji prezes sądu okręgowego przedstawia do

zaopiniowania kolegium sądu okręgowego kandydaturę asesora sądowego na

wolne stanowisko sędziego sądu rejonowego, wraz z oceną kwalifikacji i

ewentualnymi uwagami asesora sądowego, a następnie ustala termin zgromadzenia

ogólnego sędziów okręgu, w czasie którego kandydatura będzie oceniana.

Art. 106y. § 1. Wynagrodzenie zasadnicze asesora sądowego wynosi 80%

wynagrodzenia zasadniczego w stawce pierwszej sędziego sądu rejonowego,

powiększonego o należną składkę z tytułu ubezpieczenia społecznego.

§ 2. (uchylony)

§ 3. W przypadku powierzenia asesorowi sądowemu funkcji

przewodniczącego wydziału, przysługuje mu z tego tytułu dodatek funkcyjny

ustalany w sposób określony w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie

art. 91 § 8.

§ 4. Wynagrodzenie asesorów sądowych różnicuje ponadto dodatek za

długoletnią pracę wynoszący, począwszy od szóstego roku pracy, 5%

wynagrodzenia zasadniczego i wzrastający po każdym roku o 1%, aż do

osiągnięcia 20% wynagrodzenia zasadniczego.

§ 5. Czas pracy asesora sądowego jest określony wymiarem jego zadań.

§ 6. (uchylony)

17.09.2018

©Telksinoe s. 120/179

Art. 106z. § 1. Asesorowi sądowemu można udzielić płatnego urlopu dla

poratowania zdrowia w celu przeprowadzenia zaleconego leczenia, jeżeli leczenie

to wymaga powstrzymania się od pełnienia służby.

§ 2. Urlop dla poratowania zdrowia nie może przekraczać sześciu miesięcy.

§ 3. Urlopu dla poratowania zdrowia udziela Minister Sprawiedliwości.

§ 4. W przypadku odmowy udzielenia urlopu dla poratowania zdrowia

asesorowi sądowemu przysługuje w terminie 14 dni od dnia otrzymania odmowy

odwołanie do Sądu Najwyższego.

Art. 106za. § 1. Strojem urzędowym asesora sądowego jest strój urzędowy

sędziego. Przepis art. 84 § 1 stosuje się.

§ 2. Asesor sądowy otrzymuje legitymację służbową, wymieniającą

zajmowane przez niego stanowisko i miejsce służbowe. Minister Sprawiedliwości

określi, w drodze zarządzenia, wzór legitymacji służbowej asesora sądowego.

Art. 106zb. (uchylony)

Art. 106zc. Asesor sądowy nie może, powołując się na zasadę niezawisłości,

uchylić się od wykonania poleceń w zakresie czynności administracyjnych, jeżeli

z mocy przepisów ustawy należą do obowiązków asesorskich, a także poleceń

dotyczących sprawności postępowania sądowego; może domagać się wydania

polecenia na piśmie.

Art. 106zd. § 1. Asesor sądowy nie może być zatrzymany ani pociągnięty do

odpowiedzialności karnej bez zezwolenia właściwego sądu dyscyplinarnego. Nie

dotyczy to zatrzymania w razie ujęcia asesora sądowego na gorącym uczynku

przestępstwa, jeżeli zatrzymanie jest niezbędne do zapewnienia prawidłowego toku

postępowania. Do czasu wydania uchwały zezwalającej na pociągnięcie asesora

sądowego do odpowiedzialności karnej wolno podejmować tylko czynności

niecierpiące zwłoki.

§ 2. O zatrzymaniu asesora sądowego niezwłocznie powiadamia się prezesa

sądu apelacyjnego właściwego ze względu na miejsce zatrzymania. Może on

nakazać natychmiastowe zwolnienie zatrzymanego. O fakcie zatrzymania asesora

sądowego prezes sądu apelacyjnego niezwłocznie zawiadamia Krajową Radę

Sądownictwa, Ministra Sprawiedliwości i Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego.

17.09.2018

©Telksinoe s. 121/179

§ 3. Wniosek o zezwolenie na pociągnięcie asesora sądowego do

odpowiedzialności karnej, jeżeli nie pochodzi od prokuratora, powinien być

sporządzony i podpisany przez adwokata albo radcę prawnego będącego

pełnomocnikiem.

§ 4. Na zarządzenie o odmowie przyjęcia wniosku przysługuje zażalenie do

sądu dyscyplinarnego właściwego do rozpoznania wniosku.

§ 5. Sąd dyscyplinarny wydaje uchwałę zezwalającą na pociągnięcie asesora

sądowego do odpowiedzialności karnej, jeżeli zachodzi dostatecznie uzasadnione

podejrzenie popełnienia przez niego przestępstwa. Uchwała zawiera rozstrzyg-

nięcie w przedmiocie zezwolenia na pociągnięcie asesora sądowego do

odpowiedzialności karnej wraz z uzasadnieniem.

§ 6. Sąd dyscyplinarny rozpoznaje wniosek o zezwolenie na pociągnięcie

asesora sądowego do odpowiedzialności karnej w terminie czternastu dni od dnia

jego wpłynięcia do sądu dyscyplinarnego.

§ 6a. Jeżeli wniosek o zezwolenie na pociągnięcie do odpowiedzialności

karnej lub tymczasowe aresztowanie dotyczy asesora sądowego ujętego na

gorącym uczynku zbrodni lub występku zagrożonego karą pozbawienia wolności,

której górna granica wynosi co najmniej 8 lat, występku, o którym mowa

w art. 177 § 1 Kodeksu karnego w związku z art. 178 § 1 Kodeksu karnego, a także

w art. 178a § 1 lub 4 Kodeksu karnego, i pozostającego nadal zatrzymanym, sąd

dyscyplinarny podejmuje uchwałę w przedmiocie wniosku niezwłocznie, nie

później niż przed upływem 24 godzin od jego wpłynięcia do sądu dyscyplinarnego.

Uchwała zezwalająca na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej lub

tymczasowe aresztowanie asesora sądowego jest natychmiast wykonalna.

§ 7. Przed wydaniem uchwały sąd dyscyplinarny wysłuchuje rzecznika

dyscyplinarnego, asesora sądowego, przedstawiciela organu lub osobę, którzy

wnieśli o zezwolenie, jeżeli się stawią. Ich niestawiennictwo, jak również

niestawiennictwo obrońcy, nie wstrzymuje rozpoznania wniosku.

§ 8. Asesor sądowy, którego dotyczy postępowanie, ma prawo wglądu do

dokumentów, które zostały załączone do wniosku. Jednak prokurator, kierując

wniosek do sądu dyscyplinarnego, może zastrzec, że dokumenty te lub ich część

nie mogą być asesorowi sądowemu udostępnione z uwagi na dobro postępowania

przygotowawczego.

17.09.2018

©Telksinoe s. 122/179

§ 9. Jeżeli prokurator złożył zastrzeżenie prezes sądu dyscyplinarnego

niezwłocznie kieruje sprawę na posiedzenie. Sąd dyscyplinarny może odmówić

asesorowi sądowemu wglądu do dokumentów dołączonych do wniosku.

§ 10. Orzekając w sprawie, o której mowa w § 1, sąd dyscyplinarny może

poprzestać na oświadczeniu asesora sądowego, że wnosi o wydanie uchwały

o zezwoleniu na pociągnięcie go do odpowiedzialności karnej.

Art. 106ze. § 1. Za wykroczenie asesor sądowy odpowiada tylko

dyscyplinarnie, z zastrzeżeniem § 2.

§ 2. Asesor sądowy może wyrazić zgodę na pociągnięcie go do

odpowiedzialności karnej za wykroczenia, o których mowa w § 3, w trybie

określonym w tym przepisie.

§ 3. W przypadku popełnienia przez asesora sądowego wykroczenia, o którym

mowa w rozdziale XI ustawy z dnia 20 maja 1971 r. – Kodeks wykroczeń, przyjęcie

przez asesora sądowego mandatu karnego albo uiszczenie grzywny, w przypadku

ukarania mandatem karnym zaocznym, o którym mowa w art. 98 § 1 pkt 3 ustawy

z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia,

stanowi oświadczenie o wyrażeniu przez niego zgody na pociągnięcie go do

odpowiedzialności w tej formie.

§ 4. Wyrażenie przez asesora sądowego zgody na pociągnięcie go do

odpowiedzialności w trybie określonym w § 3 wyłącza odpowiedzialność

dyscyplinarną.

Art. 106zf. § 1. Asesor sądowy jest obowiązany stale podnosić kwalifikacje

zawodowe.

§ 2. (uchylony)

§ 3. Asesor sądowy jest obowiązany uczestniczyć, w miarę możliwości

corocznie, w szkoleniu i doskonaleniu zawodowym organizowanym przez

Krajową Szkołę Sądownictwa i Prokuratury lub innych formach doskonalenia

zawodowego, w celu uzupełnienia specjalistycznej wiedzy i umiejętności

zawodowych.

§ 4. (uchylony)

Art. 106zg. Do asesorów sądowych stosuje się odpowiednio przepisy art. 67,

art. 82, art. 83a, art. 85–90, art. 95 i art. 97.

17.09.2018

©Telksinoe s. 123/179

Rozdział 3

Odpowiedzialność dyscyplinarna sędziów i asesorów sądowych

Art. 107. § 1. Za przewinienia służbowe, w tym za oczywistą i rażącą obrazę

przepisów prawa i uchybienia godności urzędu (przewinienia dyscyplinarne),

sędzia odpowiada dyscyplinarnie.

§ 2. Sędzia odpowiada dyscyplinarnie także za swoje postępowanie przed

objęciem stanowiska, jeżeli przez nie uchybił obowiązkowi piastowanego wówczas

urzędu państwowego lub okazał się niegodnym urzędu sędziego.

Art. 107a. Asesor sądowy za przewinienia służbowe, w tym za oczywistą i

rażącą obrazę przepisów prawa i uchybienia godności urzędu (przewinienia

dyscyplinarne) oraz za swoje postępowanie przed objęciem stanowiska, jeżeli przez

nie okazał się niegodny urzędu asesora sądowego, odpowiada dyscyplinarnie tak

jak sędzia. Przepisy art. 108–133a stosuje się odpowiednio.

Art. 108. § 1. Po upływie pięciu lat od chwili popełnienia czynu nie można

wszcząć postępowania dyscyplinarnego.

§ 2. W razie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego przed upływem

terminu, o którym mowa w § 1, przedawnienie dyscyplinarne następuje z upływem

ośmiu lat od chwili popełnienia czynu.

§ 3. (uchylony)

§ 4. Jeżeli jednak przewinienie dyscyplinarne zawiera znamiona

przestępstwa, przedawnienie dyscyplinarne nie może nastąpić wcześniej niż

przedawnienie przewidziane w przepisach Kodeksu karnego.

§ 5. Przedawnienie dyscyplinarne nie biegnie w czasie postępowania

dyscyplinarnego, począwszy od dnia złożenia wniosku do sądu dyscyplinarnego do

dnia prawomocnego zakończenia postępowania dyscyplinarnego. Nie dotyczy to

przypadku, gdy przedmiotem wniosku jest pociągnięcie sędziego do

odpowiedzialności dyscyplinarnej za wykroczenie lub wykroczenie skarbowe.

Art. 109. § 1. Karami dyscyplinarnymi są:

1) upomnienie;

2) nagana;

2a) obniżenie wynagrodzenia zasadniczego o 5%–50% na okres od sześciu

miesięcy do dwóch lat;

17.09.2018

©Telksinoe s. 124/179

3) usunięcie z zajmowanej funkcji;

4) przeniesienie na inne miejsce służbowe;

5) złożenie sędziego z urzędu.

§ 2. (uchylony).

§ 3. Wymierzenie kary określonej w § 1 pkt 2–4 pociąga za sobą pozbawienie

możliwości awansowania na wyższe stanowisko sędziowskie przez okres pięciu lat,

niemożność udziału w tym okresie w kolegium sądu, orzekania w sądzie

dyscyplinarnym oraz objęcia w sądzie funkcji prezesa sądu, wiceprezesa sądu lub

kierownika ośrodka zamiejscowego sądu.

§ 3a. Kara określona w § 1 pkt 4 polega na zmianie miejsca służbowego

sędziego na znajdujące się w:

1) sądzie rejonowym z siedzibą na obszarze innej apelacji – w przypadku

sędziego sądu rejonowego;

2) sądzie okręgowym z siedzibą na obszarze innej apelacji – w przypadku

sędziego sądu okręgowego;

3) innym sądzie apelacyjnym – w przypadku sędziego sądu apelacyjnego.

§ 3b. Okręg, apelację lub sąd, o którym mowa w § 3a, określa sąd

dyscyplinarny w wyroku.

§ 3c. W przypadku gdy określenie miejsca służbowego zgodnie z § 3a pkt 1

lub 2 byłoby niecelowe z uwagi na szczególne okoliczności związane z ukaranym,

sąd dyscyplinarny może określić nowe miejsce służbowe sędziego w miejscu

znajdującym się w sądzie na obszarze tej samej apelacji.

§ 4. Wymierzenie kary określonej w § 1 pkt 5 pociąga za sobą utratę

możliwości ponownego powołania ukaranego do pełnienia urzędu na stanowisku

sędziowskim.

§ 5. W przypadku przewinienia dyscyplinarnego lub wykroczenia mniejszej

wagi, sąd dyscyplinarny może odstąpić od wymierzenia kary.

Art. 109a. § 1. Prawomocny wyrok skazujący sądu dyscyplinarnego podaje

się do wiadomości publicznej.

§ 2. Sąd dyscyplinarny może odstąpić od podania wyroku do wiadomości

publicznej, jeżeli jest to zbędne dla realizacji celów postępowania dyscyplinarnego

lub konieczne dla ochrony słusznego interesu prywatnego.

17.09.2018

©Telksinoe s. 125/179

§ 3. Prawomocny wyrok uniewinniający sądu dyscyplinarnego podaje się do

wiadomości publicznej na wniosek obwinionego sędziego złożony do sądu

dyscyplinarnego pierwszej instancji, nie później niż przed upływem czternastu dni

od dnia uprawomocnienia się wyroku.

§ 4. Wyrok sądu dyscyplinarnego podaje się do wiadomości publicznej

poprzez zamieszczenie go na stronie internetowej Sądu Najwyższego.

Zamieszczeniu podlega sentencja wyroku, z wyłączeniem danych dotyczących

tożsamości osoby fizycznej lub innej osoby, jeżeli jest to konieczne dla ochrony

słusznych interesów tych osób.

Art. 109b. O prawomocnym przeniesieniu sędziego na inne miejsce

służbowe i złożeniu sędziego z urzędu Minister Sprawiedliwości obwieszcza

w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.

Art. 110. § 1. W sprawach dyscyplinarnych sędziów orzekają:

1) w pierwszej instancji:

a) sądy dyscyplinarne przy sądach apelacyjnych w składzie trzech sędziów,

b) Sąd Najwyższy w składzie dwóch sędziów Izby Dyscyplinarnej

i jednego ławnika Sądu Najwyższego w sprawach przewinień

dyscyplinarnych wyczerpujących znamiona umyślnych przestępstw

ściganych z oskarżenia publicznego lub umyślnych przestępstw

skarbowych lub sprawach, w których Sąd Najwyższy zwrócił się

z wnioskiem o rozpoznanie sprawy dyscyplinarnej wraz z wytknięciem

uchybienia;

2) w drugiej instancji – Sąd Najwyższy w składzie dwóch sędziów Izby

Dyscyplinarnej i jednego ławnika Sądu Najwyższego.

§ 2. Sądy dyscyplinarne są ponadto właściwe do orzekania w sprawach,

o których mowa w art. 37 § 5, art. 75 § 2 pkt 3 oraz w art. 80.

§ 2a. Do rozpoznawania spraw, o których mowa w art. 37 § 5

i art. 75 § 2 pkt 3, właściwy miejscowo jest sąd dyscyplinarny, w okręgu którego

pełni służbę sędzia objęty postępowaniem, a do rozpoznawania spraw, o których

mowa w art. 80, właściwy miejscowo jest sąd dysc yplinarny, w okręgu którego

prowadzi się postępowanie, a w wypadkach niecierpiących zwłoki, także inny sąd

dyscyplinarny.

17.09.2018

©Telksinoe s. 126/179

§ 3. Od rozpoznania spraw wymienionych w § 1 pkt 1 lit. a jest wyłączony

sąd dyscyplinarny, w okręgu którego pełni służbę sędzia objęty postępowaniem

dyscyplinarnym. Sąd dyscyplinarny właściwy do rozpoznania sprawy wyznacza

Prezes Sądu Najwyższego kierujący pracą Izby Dyscyplinarnej na wniosek

rzecznika dyscyplinarnego.

§ 4. (uchylony)

§ 5. Sąd dyscyplinarny pierwszej instancji może orzekać na sesjach

wyjazdowych w sądzie okręgowym, na obszarze właściwości którego obwiniony

zajmuje stanowisko sędziego, chyba że sprzeciwia się temu dobro wymiaru

sprawiedliwości.

Art. 110a. § 1. Minister Sprawiedliwości powierza obowiązki sędziego sądu

dyscyplinarnego przy sądzie apelacyjnym sędziemu sądu powszechnego

posiadającemu co najmniej dziesięcioletni staż pracy na stanowisku sędziego, po

zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Sądownictwa.

§ 2. Wykonywanie obowiązków sędziego sądu dyscyplinarnego przy sądzie

apelacyjnym jest niezależne od wykonywania obowiązków służbowych

związanych z zajmowanym przez sędziego miejscem służbowym.

§ 3. Kadencja sędziego sądu dyscyplinarnego przy sądzie apelacyjnym trwa

sześć lat.

§ 4. Po upływie kadencji sędzia sądu dyscyplinarnego przy sądzie

apelacyjnym może brać udział w rozpoznawaniu sprawy rozpoczętej wcześniej

z jego udziałem, do czasu jej zakończenia.

§ 5. Kadencja sędziego sądu dyscyplinarnego przy sądzie apelacyjnym

wygasa przed jej upływem w przypadku:

1) rozwiązania albo wygaśnięcia stosunku służbowego sędziego;

2) przejścia albo przeniesienia sędziego w stan spoczynku;

3) ukarania sędziego karą dyscyplinarną określoną w art. 109 § 1 pkt 2–4.

Art. 110b. § 1. Prezesa sądu dyscyplinarnego przy sądzie apelacyjnym

powołuje spośród sędziów tego sądu dyscyplinarnego Prezes Sądu Najwyższego

kierujący pracą Izby Dyscyplinarnej. Kadencja prezesa sądu dyscyplinarnego przy

sądzie apelacyjnym trwa trzy lata.

17.09.2018

©Telksinoe s. 127/179

§ 2. Prezes sądu dyscyplinarnego przy sądzie apelacyjnym może być

odwołany przez Prezesa Sądu Najwyższego kierującego pracą Izby Dyscyplinarnej

w toku kadencji w przypadku:

1) rażącego lub uporczywego niewywiązywania się z obowiązków służbowych;

2) gdy dalsze pełnienie funkcji z innych powodów nie da się pogodzić z dobrem

wymiaru sprawiedliwości;

3) złożenia rezygnacji z pełnionej funkcji.

§ 3. W razie nieobecności prezesa sądu dyscyplinarnego przy sądzie

apelacyjnym jego obowiązki pełni najstarszy służbą sędzia tego sądu.

§ 4. Prezes sądu apelacyjnego zapewnia odpowiednie warunki lokalowe

i techniczne oraz obsługę administracyjno-finansową sądu dyscyplinarnego.

Art. 110c. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, liczbę

sędziów w sądach dyscyplinarnych przy sądach apelacyjnych, kierując się

względami organizacyjnymi oraz potrzebą zapewnienia sprawnego postępowania

w sprawach dyscyplinarnych.

Art. 111. Skład sądu dyscyplinarnego wyznacza się w drodze losowania,

z listy wszystkich sędziów danego sądu, z tym że w składzie sądu zasiada

przynajmniej jeden sędzia stale orzekający w sprawach karnych. Składowi sądu

dyscyplinarnego przewodniczy sędzia stale orzekający w sprawach karnych,

najstarszy służbą.

Art. 112. § 1. Oskarżycielami przed sądem dyscyplinarnym są Rzecznik

Dyscyplinarny Sędziów Sądów Powszechnych oraz Zastępcy Rzecznika

Dyscyplinarnego Sędziów Sądów Powszechnych, a także zastępcy rzecznika

dyscyplinarnego działający przy sądach apelacyjnych i zastępcy rzecznika

dyscyplinarnego działający przy sądach okręgowych.

§ 2. W sprawach sędziów sądów apelacyjnych oraz prezesów i wiceprezesów

sądów apelacyjnych i sądów okręgowych oskarżycielami przed sądem

dyscyplinarnym są Rzecznik Dyscyplinarny Sędziów Sądów Powszechnych oraz

Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego Sędziów Sądów Powszechnych. W sprawach

pozostałych sędziów sądów okręgowych, a także prezesów oraz wiceprezesów

sądów rejonowych uprawnionym oskarżycielem jest zastępca rzecznika

dyscyplinarnego działający przy sądzie apelacyjnym, a w pozostałych sprawach

17.09.2018

©Telksinoe s. 128/179

sędziów sądów rejonowych oraz asesorów sądowych – zastępca rzecznika

dyscyplinarnego działający przy sądzie okręgowym.

§ 3. Rzecznika Dyscyplinarnego Sędziów Sądów Powszechnych oraz dwóch

Zastępców Rzecznika Dyscyplinarnego Sędziów Sądów Powszechnych powołuje

Minister Sprawiedliwości na czteroletnią kadencję.

§ 4. Krajowa Rada Sądownictwa zapewnia obsługę administracyjną

Rzecznika Dyscyplinarnego Sędziów Sądów Powszechnych oraz Zastępców

Rzecznika Dyscyplinarnego Sędziów Sądów Powszechnych przez utworzenie

odrębnej komórki organizacyjnej w ramach Biura Krajowej Rady Sądownictwa.

§ 5. Rzecznik Dyscyplinarny Sędziów Sądów Powszechnych, Zastępca

Rzecznika Dyscyplinarnego Sędziów Sądów Powszechnych, zastępca rzecznika

dyscyplinarnego działający przy sądzie apelacyjnym i zastępca rzecznika

dyscyplinarnego działający przy sądzie okręgowym wykonują swoje obowiązki do

czasu powołania osób pełniących te funkcje w kolejnej kadencji.

§ 5a. Przy sądzie okręgowym działa jeden zastępca rzecznika

dyscyplinarnego. W sądzie powyżej sześćdziesięciu stanowisk sędziowskich

Rzecznik Dyscyplinarny Sędziów Sądów Powszechnych może, po uzyskaniu

zgody Ministra Sprawiedliwości, ustalić większą liczbę zastępców rzecznika

dyscyplinarnego działających przy sądzie okręgowym, jeżeli jest to uzasadnione

interesem wymiaru sprawiedliwości. O ustaleniu większej liczby zastępców

rzecznika dyscyplinarnego działających przy sądzie okręgowym Rzecznik

Dyscyplinarny Sędziów Sądów Powszechnych informuje prezesa właściwego sądu

okręgowego.

§ 6. Zgromadzenie ogólne sędziów okręgu, najpóźniej w terminie miesiąca

przed dniem zakończenia kadencji zastępcy rzecznika dyscyplinarnego

działającego przy sądzie okręgowym, przedstawia Rzecznikowi Dyscyplinarnemu

Sędziów Sądów Powszechnych sześciu kandydatów na stanowisko zastępcy

rzecznika dyscyplinarnego działającego przy sądzie okręgowym, którzy uzyskali

najwyższą liczbę głosów wybranych na tym samym zgromadzeniu. W przypadku

ustalenia większej liczby zastępców rzecznika dyscyplinarnego działających przy

sądzie okręgowym, zgromadzenie ogólne sędziów okręgu, najpóźniej w terminie

dwóch miesięcy od dnia powzięcia przez prezesa właściwego sądu okręgowego

informacji, o której mowa w § 5a zdanie trzecie, przedstawia Rzecznikowi

17.09.2018

©Telksinoe s. 129/179

Dyscyplinarnemu Sędziów Sądów Powszechnych sześciu kandydatów na każde

stanowisko zastępcy rzecznika dyscyplinarnego działającego przy sądzie

okręgowym, którzy uzyskali najwyższą liczbę głosów, wybranych na tym samym

zgromadzeniu.

§ 7. Każdy sędzia uczestniczący w głosowaniu nad wyborem kandydatów,

o których mowa § 6, może oddać tylko jeden głos na wybranego przez siebie

kandydata na każde stanowisko zastępcy rzecznika dyscyplinarnego działającego

przy sądzie okręgowym. Głosowanie jest tajne.

§ 8. Jeżeli po przeprowadzeniu głosowania, o którym mowa w § 7, ze

względu na podział głosów nie jest możliwe wybranie wymaganej liczby

kandydatów, przeprowadza się ponowne głosowanie z udziałem kandydatów na

każde stanowisko zastępcy rzecznika dyscyplinarnego działającego przy sądzie

okręgowym, którzy uzyskali kolejno najwyższą równą liczbę głosów. Przepis

§ 7 stosuje się.

§ 9. Przewodniczący zgromadzenia ogólnego sędziów okręgu przedstawia

Rzecznikowi Dyscyplinarnemu Sędziów Sądów Powszechnych protokół

posiedzenia wskazujący wybranych kandydatów na zastępcę rzecznika

dyscyplinarnego działającego przy sądzie okręgowym, niezwłocznie po ich

wybraniu.

§ 10. W przypadku gdy kadencja zastępcy rzecznika dyscyplinarnego

działającego przy sądzie okręgowym wygasła przed jej upływem przepis

§ 6 stosuje się odpowiednio, z tym że termin do przedstawienia kandydatów na to

stanowisko wynosi dwa miesiące od dnia wygaśnięcia tej kadencji. Przepisy § 7–

9 stosuje się.

§ 11. Rzecznik Dyscyplinarny Sędziów Sądów Powszechnych powołuje na

każde stanowisko zastępcy rzecznika dyscyplinarnego działającego przy sądzie

okręgowym jednego z kandydatów przedstawionych w trybie § 6 i 10 na

czteroletnią kadencję.

§ 12. Jeżeli kandydaci na stanowisko zastępcy rzecznika dyscyplinarnego

działającego przy sądzie okręgowym nie zostaną przedstawieni w wymaganej

liczbie lub terminie określonych w § 6 i 10, Rzecznik Dyscyplinarny Sędziów

Sądów Powszechnych powierza obowiązki zastępcy rzecznika dyscyplinarnego

działającego przy sądzie okręgowym sędziemu przez siebie wybranemu albo

17.09.2018

©Telksinoe s. 130/179

sędziom przez siebie wybranym, w przypadku gdy ustalono liczbę zastępców

rzecznika dyscyplinarnego działających przy sądzie okręgowym większą niż jeden.

§ 13. Przepisy § 5a–12 stosuje się odpowiednio do wyboru i powołania

zastępcy lub zastępców rzecznika dyscyplinarnego działających przy sądzie

apelacyjnym.

Art. 112a. § 1. Rzecznika dyscyplinarnego do prowadzenia sprawy

dyscyplinarnej wyznacza się w kolejności wpływu spraw, wedle alfabetycznej listy

rzeczników dyscyplinarnych. Odstępstwo od tej zasady może nastąpić wyłącznie

z powodu choroby rzecznika dyscyplinarnego lub z innej ważnej przyczyny, co

należy zaznaczyć w zarządzeniu o wyznaczeniu rzecznika dyscyplinarnego

w sprawie.

§ 1a. Rzecznik Dyscyplinarny Sędziów Sądów Powszechnych oraz Zastępca

Rzecznika Dyscyplinarnego Sędziów Sądów Powszechnych mogą przejąć sprawę

prowadzoną przez zastępcę rzecznika dyscyplinarnego działającego przy sądzie

okręgowym, a także przekazać temu rzecznikowi sprawę do prowadzenia.

§ 2. W razie niemożności prowadzenia sprawy przez żadnego z właściwych

zastępców rzecznika dyscyplinarnego działających przy sądzie okręgowym

Rzecznik Dyscyplinarny Sędziów Sądów Powszechnych wyznacza do jej

prowadzenia zastępcę rzecznika dyscyplinarnego działającego w innym okręgu.

§ 3. Przepisy § 1a i 2 stosuje się odpowiednio do zastępcy rzecznika

dyscyplinarnego działającego przy sądzie apelacyjnym, z tym że przekazać sprawę

zastępcy lub wyznaczyć do jej prowadzenia innego zastępcę można tylko spośród

zastępców rzecznika dyscyplinarnego działających przy sądzie apelacyjnym.

Art. 112b. § 1. Minister Sprawiedliwości może powołać Rzecznika

Dyscyplinarnego Ministra Sprawiedliwości do prowadzenia określonej sprawy

dotyczącej sędziego. Powołanie Rzecznika Dyscyplinarnego Ministra

Sprawiedliwości wyłącza innego rzecznika od podejmowania czynności w sprawie.

§ 2. Rzecznik Dyscyplinarny Ministra Sprawiedliwości jest powoływany

spośród sędziów sądów powszechnych lub Sądu Najwyższego. W sprawie

przewinień dyscyplinarnych wyczerpujących znamiona umyślnych przestępstw

ściganych z oskarżenia publicznego, Rzecznik Dyscyplinarny Ministra

Sprawiedliwości może zostać powołany także spośród prokuratorów wskazanych

17.09.2018

©Telksinoe s. 131/179

przez Prokuratora Krajowego. W uzasadnionych przypadkach, w szczególności

śmierci lub przedłużającej się przeszkody w pełnieniu funkcji Rzecznika

Dyscyplinarnego Ministra Sprawiedliwości, Minister Sprawiedliwości wyznacza

w miejsce tej osoby innego sędziego, albo, w sprawie przewinienia

dyscyplinarnego wyczerpującego znamiona umyślnego przestępstwa ściganego

z oskarżenia publicznego, sędziego lub prokuratora.

§ 3. Rzecznik Dyscyplinarny Ministra Sprawiedliwości może wszcząć

postępowanie na wniosek Ministra Sprawiedliwości albo wstąpić do toczącego się

postępowania.

§ 4. Powołanie Rzecznika Dyscyplinarnego Ministra Sprawiedliwości jest

równoznaczne z żądaniem podjęcia postępowania wyjaśniającego albo

postępowania dyscyplinarnego.

§ 5. Funkcja Rzecznika Dyscyplinarnego Ministra Sprawiedliwości wygasa

z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia o odmowie wszczęcia postępowania

dyscyplinarnego, umorzeniu postępowania dyscyplinarnego albo

uprawomocnienia się orzeczenia kończącego postępowanie dyscyplinarne.

Wygaśnięcie funkcji Rzecznika Dyscyplinarnego Ministra Sprawiedliwości nie stoi

na przeszkodzie ponownemu powołaniu przez Ministra Sprawiedliwości Rzecznika

Dyscyplinarnego Ministra Sprawiedliwości w tej samej sprawie.

Art. 112c. Prezes Sądu Najwyższego kierujący pracą Izby Dyscyplinarnej ma

wgląd w czynności sądu dyscyplinarnego pierwszej instancji.

Art. 112d. Ilekroć w przepisach niniejszej ustawy jest mowa o rzeczniku

dyscyplinarnym należy przez to rozumieć Rzecznika Dyscyplinarnego Sędziów

Sądów Powszechnych, Zastępcę Rzecznika Dyscyplinarnego Sędziów Sądów

Powszechnych, Rzecznika Dyscyplinarnego Ministra Sprawiedliwości, zastępcę

rzecznika dyscyplinarnego działającego przy sądzie apelacyjnym albo zastępcę

rzecznika dyscyplinarnego działającego przy sądzie okręgowym.

Art. 113. § 1. Obwiniony może ustanowić obrońcę spośród sędziów,

prokuratorów, adwokatów lub radców prawnych.

§ 2. Jeżeli obwiniony nie może brać udziału w postępowaniu przed sądem

dyscyplinarnym z powodu choroby, prezes sądu dyscyplinarnego albo sąd

dyscyplinarny wyznacza, na uzasadniony wniosek obwinionego, obrońcę z urzędu

17.09.2018

©Telksinoe s. 132/179

spośród adwokatów lub radców prawnych. We wniosku obwiniony jest

obowiązany wykazać poprzez złożenie zaświadczenia wystawionego przez lekarza

sądowego, że jego stan zdrowia uniemożliwia mu udział w postępowaniu

dyscyplinarnym.

§ 3. W wyjątkowych przypadkach, gdy z okoliczności wynika, że niezłożenie

wniosku nastąpiło z przyczyn niezależnych od obwinionego, obrońcę z urzędu

można wyznaczyć bez wniosku, o którym mowa w § 2.

§ 4. Po ustaniu niemożności wzięcia udziału w postępowaniu dyscyplinarnym

przez obwinionego, prezes sądu dyscyplinarnego albo sąd dyscyplinarny zwalnia

obrońcę z jego obowiązków, chyba że ujawniły się inne okoliczności uzasadniające

udział obrońcy w postępowaniu.

Art. 113a. Czynności związane z wyznaczeniem obrońcy z urzędu oraz

podjęciem przez niego obrony nie wstrzymują biegu postępowania.

Art. 113b. W sprawach uregulowanych w niniejszym rozdziale nie stosuje

się przepisu art. 117 § 2 Kodeksu postępowania karnego, chyba że ustawa nakazuje

zawiadomienie uczestnika o terminie czynności procesowej, a brak jest dowodu, że

został on o nim powiadomiony.

Art. 114. § 1. Rzecznik dyscyplinarny podejmuje czynności wyjaśniające na

żądanie Ministra Sprawiedliwości, prezesa sądu apelacyjnego lub prezesa sądu

okręgowego, kolegium sądu apelacyjnego lub kolegium sądu okręgowego,

Krajowej Rady Sądownictwa, a także z własnej inicjatywy, po wstępnym ustaleniu

okoliczności koniecznych dla stwierdzenia znamion przewinienia dyscyplinarnego.

Czynności wyjaśniające powinny być przeprowadzone w terminie trzydziestu dni

od dnia podjęcia pierwszej czynności przez rzecznika dyscyplinarnego.

§ 2. Rzecznik dyscyplinarny w ramach czynności wyjaśniających może

wezwać sędziego do złożenia pisemnego oświadczenia dotyczącego przedmiotu

tych czynności, w terminie czternastu dni od dnia otrzymania wezwania. Rzecznik

dyscyplinarny może również odebrać od sędziego oświadczenie ustne. Niezłożenie

oświadczenia przez sędziego nie wstrzymuje dalszego biegu postępowania.

§ 3. Jeżeli po przeprowadzeniu czynności wyjaśniających zachodzą podstawy

do wszczęcia postępowania dyscyplinarnego, rzecznik dyscyplinarny wszczyna

postępowanie dyscyplinarne i sporządza zarzuty dyscyplinarne na piśmie.

17.09.2018

©Telksinoe s. 133/179

§ 4. Niezwłocznie po sporządzeniu zarzutów dyscyplinarnych rzecznik

dyscyplinarny doręcza je obwinionemu. Doręczając zarzuty rzecznik dyscyplinarny

wzywa obwinionego do przedstawienia na piśmie wyjaśnień i wszystkich

wniosków dowodowych, w terminie czternastu dni od dnia doręczenia zarzutów

dyscyplinarnych. W razie uchybienia temu obowiązkowi rzecznik dyscyplinarny

może pozostawić bez rozpoznania wnioski dowodowe zgłoszone przez

obwinionego po upływie tego terminu, chyba że obwiniony wykaże, iż dowód nie

był mu wcześniej znany.

§ 5. Rzecznik dyscyplinarny może także odebrać od obwinionego, a na jego

wniosek odbiera, wyjaśnienia w drodze przesłuchania.

§ 6. Niezłożenie wyjaśnień w terminie określonym w§4 lub

niestawiennictwo w wyznaczonym przez rzecznika dyscyplinarnego terminie

przesłuchania nie wstrzymuje dalszych czynności.

§ 7. Jednocześnie z doręczeniem zarzutów rzecznik dyscyplinarny zwraca się

do Prezesa Sądu Najwyższego kierującego pracą Izby Dyscyplinarnej

o wyznaczenie sądu dyscyplinarnego do rozpoznania sprawy w pierwszej instancji.

Prezes Sądu Najwyższego kierujący pracą Izby Dyscyplinarnej wyznacza ten sąd

w terminie siedmiu dni od dnia otrzymania wniosku.

§ 8. Po upływie terminu, o którym mowa w § 4, a w razie potrzeby po

przeprowadzeniu dalszych dowodów, rzecznik dyscyplinarny składa wniosek

o rozpoznanie sprawy dyscyplinarnej do wyznaczonego zgodnie z § 7 sądu

dyscyplinarnego. Wniosek powinien zawierać dokładne określenie czynu, który

jest przedmiotem postępowania, wykaz dowodów uzasadniających wniosek oraz

uzasadnienie.

§ 9. Jeżeli rzecznik dyscyplinarny nie znajduje podstaw do wszczęcia

postępowania dyscyplinarnego, na żądanie uprawnionego organu, wydaje

postanowienie o odmowie jego wszczęcia. Odpis postanowienia doręcza się

organowi, który złożył wniosek o wszczęcie postępowania, kolegium odpowiednio

sądu okręgowego lub apelacyjnego i obwinionemu. Odpis postanowienia doręcza

się również Ministrowi Sprawiedliwości, który w terminie trzydziestu dni może

złożyć sprzeciw. Wniesienie sprzeciwu jest równoznaczne z obowiązkiem

wszczęcia postępowania dyscyplinarnego, a wskazania Ministra Sprawiedliwości

co do dalszego toku postępowania są wiążące dla rzecznika dyscyplinarnego.

17.09.2018

©Telksinoe s. 134/179

§ 10. Jeżeli postępowanie dyscyplinarne nie dostarczyło podstaw do złożenia

do sądu dyscyplinarnego wniosku o rozpoznanie sprawy dyscyplinarnej, rzecznik

dyscyplinarny wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania dyscyplinarnego.

§ 11. W terminie siedmiu dni od dnia doręczenia postanowienia, o którym

mowa w § 10, obwinionemu, organowi, który złożył wniosek o wszczęcie

postępowania dyscyplinarnego i właściwemu kolegium, służy zażalenie do sądu

dyscyplinarnego.

§ 12. Na żądanie organu uprawnionego do wniesienia zażalenia albo

sprzeciwu, rzecznik dyscyplinarny niezwłocznie przesyła lub w inny sposób

udostępnia materiały zebrane w toku czynności wyjaśniających lub postępowania

dyscyplinarnego.

§ 13. Zażalenie powinno być rozpoznane w terminie czternastu dni od dnia

wniesienia zażalenia do sądu.

Art. 115. § 1. Sąd dyscyplinarny rozpoznaje sprawę dyscyplinarną na

rozprawie, chyba że wystarczające jest rozpoznanie sprawy na posiedzeniu.

§ 2. Doręczając stronom wezwania na rozprawę sąd dyscyplinarny wzywa

strony do złożenia wniosków dowodowych w terminie czternastu dni od dnia

doręczenia wezwania.

§ 3. Wniosek dowodowy złożony po upływie terminu, o którym mowa w § 2,

sąd dyscyplinarny może pozostawić bez rozpoznania, chyba że strona wykaże, że

wniosek nie mógł zostać złożony w terminie z przyczyn od niej niezależnych.

§ 4. Sąd dyscyplinarny wzywa obwinionego ponadto do przedstawienia

w terminie, o którym mowa w § 2, wyjaśnień na piśmie oraz wskazania obrońcy,

jeżeli go ustanowił. Niezłożenie wyjaśnień w tym terminie nie wstrzymuje dalszego

postępowania.

Art. 115a. § 1. Nieusprawiedliwione niestawiennictwo na rozprawie lub

posiedzeniu zawiadomionego obwinionego lub jego obrońcy nie wstrzymuje

rozpoznania sprawy.

§ 2. Jeżeli nie można rozpoznać sprawy z powodu usprawiedliwionej

nieobecności obwinionego, a nie ma on obrońcy, sąd dyscyplinarny wyznacza mu

obrońcę z urzędu, określając termin dla obrońcy do zapoznania się z materiałami

sprawy.

17.09.2018

©Telksinoe s. 135/179

§ 3. Sąd dyscyplinarny prowadzi postępowanie pomimo usprawiedliwionej

nieobecności zawiadomionego obwinionego lub jego obrońcy, chyba że sprzeciwia

się temu dobro prowadzonego postępowania dyscyplinarnego.

Art. 115b. § 1. Sąd dyscyplinarny, uznając na podstawie materiału zebranego

przez rzecznika dyscyplinarnego, że okoliczności czynu i wina obwinionego nie

budzą wątpliwości, a wystarczające będzie wymierzenie kar określonych

w art. 109 § 1 pkt 1–3, może wydać wyrok nakazowy.

§ 2. Wyrok nakazowy wydaje sąd dyscyplinarny w składzie jednego

sędziego.

§ 3. Wyrokiem nakazowym, karę, o której mowa w art. 109 § 1 pkt 2a, orzeka

się w wymiarze od 5% do 10% wynagrodzenia zasadniczego na okres od sześciu

miesięcy do roku.

§ 4. Od wyroku nakazowego obwinionemu, rzecznikowi dyscyplinarnemu,

Krajowej Radzie Sądownictwa i Ministrowi Sprawiedliwości służy sprzeciw.

§ 5. Sprzeciw wnosi się do sądu dyscyplinarnego, który wydał wyrok

nakazowy, w terminie zawitym siedmiu dni od dnia jego doręczenia.

Art. 115c. Dowody uzyskane do celów postępowania karnego w trybie

określonym w art. 168b, art. 237 lub art. 237a Kodeksu postępowania karnego lub

uzyskane w wyniku stosowania kontroli operacyjnej mogą zostać wykorzystane

w postępowaniu dyscyplinarnym.

Art. 116. § 1. Postępowanie dyscyplinarne jest jawne.

§ 2. Sąd dyscyplinarny może wyłączyć jawność postępowania

dyscyplinarnego ze względu na moralność, bezpieczeństwo państwa i porządek

publiczny oraz ze względu na ochronę życia prywatnego stron lub inny ważny

interes prywatny.

§ 3. W razie wyłączenia jawności postępowania dyscyplinarnego orzeczenie

ogłaszane jest publicznie.

Art. 117. Jeżeli w toku rozprawy ujawni się inne przewinienie, oprócz

objętego wnioskiem o rozpoznanie sprawy dyscyplinarnej, sąd może wydać co do

tego przewinienia wyrok tylko za zgodą rzecznika dyscyplinarnego i obwinionego

lub jego obrońcy; w razie braku zgody rzecznik dyscyplinarny prowadzi w tym

zakresie odrębne postępowanie dyscyplinarne.

17.09.2018

©Telksinoe s. 136/179

Art. 118. W razie rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku służbowego

sędziego w toku postępowania dyscyplinarnego, postępowanie to toczy się nadal.

Jeżeli obwiniony podjął pracę w urzędzie państwowym, Prokuratorii Generalnej

Rzeczypospolitej Polskiej, adwokaturze lub jako radca prawny albo notariusz, sąd

przesyła wyrok odpowiednio temu urzędowi, Prezesowi Prokuratorii Generalnej

Rzeczypospolitej Polskiej, Naczelnej Radzie Adwokackiej lub Krajowej Radzie

Radców Prawnych albo Krajowej Radzie Notarialnej.

Art. 119. Jeżeli przewinienie zawiera znamiona przestępstwa, sąd

dyscyplinarny z urzędu rozpoznaje sprawę w zakresie zezwolenia na pociągnięcie

sędziego do odpowiedzialności karnej i wydaje uchwałę, o której mowa w art. 80

§ 1, co nie wstrzymuje biegu postępowania dyscyplinarnego.

Art. 120. § 1. Po prawomocnym zakończeniu postępowania karnego

przeciwko sędziemu, sąd lub prokurator przesyła akta sprawy właściwemu

rzecznikowi dyscyplinarnemu. Jeżeli postępowanie dyscyplinarne nie było

wszczęte, rzecznik dyscyplinarny podejmuje czynności dyscyplinarne, choćby

w postępowaniu karnym został wydany wyrok uniewinniający.

§ 2. Jeżeli przeciwko sędziemu zapadł prawomocny wyrok pociągający za

sobą, w myśl ustawy, utratę stanowiska, sąd dyscyplinarny zawiadamia o tym

Ministra Sprawiedliwości, który zarządza złożenie ukaranego sędziego z urzędu,

chociażby wykonano już wyrok dyscyplinarny skazujący na karę łagodniejszą niż

złożenie z urzędu.

Art. 121. § 1. Od wydanego w pierwszej instancji wyroku sądu

dyscyplinarnego oraz postanowienia i zarządzenia zamykających drogę do wydania

wyroku przysługuje odwołanie obwinionemu, rzecznikowi dyscyplinarnemu,

a także Krajowej Radzie Sądownictwa i Ministrowi Sprawiedliwości. Termin do

wniesienia odwołania wynosi trzydzieści dni i biegnie dla każdego uprawnionego

od dnia doręczenia orzeczenia lub zarządzenia.

§ 2. Odwołanie powinno być rozpoznane w terminie dwóch miesięcy od dnia

wpłynięcia do sądu dyscyplinarnego drugiej instancji.

§ 3. W postępowaniu odwoławczym nie stosuje się przepisu art. 454 Kodeksu

postępowania karnego.

17.09.2018

©Telksinoe s. 137/179

§ 4. Sąd odwoławczy rozpoznaje sprawę w granicach zaskarżenia, a jeżeli

w środku odwoławczym zostały wskazane zarzuty stawiane rozstrzygnięciu –

również w granicach podniesionych zarzutów, a w zakresie szerszym,

w wypadkach wskazanych w art. 435, art. 439 § 1 i art. 455 zdanie pierwsze

Kodeksu postępowania karnego lub jeżeli stwierdzi oczywistą niesprawiedliwość

orzeczenia.

§ 5. Jeżeli sąd dyscyplinarny pierwszej instancji rozpoznawał sprawę

dyscyplinarną na posiedzeniu, sąd odwoławczy rozpoznaje odwołanie na

posiedzeniu, chyba że niezbędne dla prawidłowego rozpoznania sprawy jest

bezpośrednie przeprowadzenie na rozprawie dowodów z wyjaśnień obwinionego,

zeznań świadków, opinii biegłych lub innych istotnych dowodów.

§ 6. Sąd odwoławczy rozpoznaje sprawę dyscyplinarną na rozprawie na

podstawie dowodów znajdujących się w aktach sprawy, chyba że uzna, iż

niezbędne dla prawidłowego rozpoznania sprawy jest bezpośrednie

przeprowadzenie dowodów z wyjaśnień obwinionego, zeznań świadków, opinii

biegłych lub innych istotnych dowodów.

Art. 122. § 1. Od wyroku sądu dyscyplinarnego kasacja nie przysługuje.

§ 2. Od wyroku sądu dyscyplinarnego drugiej instancji służy odwołanie do

innego składu tego sądu, jeżeli wyrokiem tym obwinionemu wymierzono karę

dyscyplinarną, pomimo wydanego wcześniej przez sąd pierwszej instancji wyroku

uniewinniającego lub umarzającego postępowanie.

§ 3. Wyrok, o którym mowa w § 2, staje się prawomocny po bezskutecznym

upływie terminu do wniesienia odwołania do innego składu sądu dyscyplinarnego

drugiej instancji.

§ 4. Termin do wniesienia odwołania do innego składu sądu dyscyplinarnego

drugiej instancji wynosi trzydzieści dni od dnia doręczenia wyroku. Do

postępowania w sprawie odwołania do innego składu sądu dyscyplinarnego drugiej

instancji stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące postępowania przed sądem

dyscyplinarnym drugiej instancji.

Art. 123. § 1. Jeżeli orzeczona została kara złożenia sędziego z urzędu, a sąd

dyscyplinarny wcześniej nie zawiesił sędziego w czynnościach służbowych, wyrok

wywołuje zawieszenie sędziego w czynnościach służbowych, z jednoczesnym

17.09.2018

©Telksinoe s. 138/179

obniżeniem do 50% jego wynagrodzenia na czas trwania zawieszenia. Art.

129 § 3 stosuje się odpowiednio.

§ 2. Prezes sądu dyscyplinarnego pierwszej instancji przesyła odpis

prawomocnego wyroku sądu dyscyplinarnego Krajowej Radzie Sądownictwa

i Ministrowi Sprawiedliwości, a ponadto – prezesowi właściwego sądu i kolegium

tego sądu.

§ 3. Wykonanie wyroku należy do Ministra Sprawiedliwości co do kar

wymienionych w art. 109 § 1 pkt 4 i 5, a co do kar wymienionych w art. 109 § 1

pkt 3 – do prezesa sądu okręgowego oraz do prezesa sądu apelacyjnego w stosunku

do sędziów tego sądu.

Art. 124. § 1. Odpis prawomocnego wyroku skazującego na karę

dyscyplinarną oraz określonego w art. 109 § 5 dołącza się do akt osobowych

sędziego.

§ 2. Po upływie pięciu lat od dnia uprawomocnienia się wyroku orzekającego

karę przewidzianą w art. 109 § 1 pkt 1–4 oraz wyroku określonego w art. 109 § 5,

Minister Sprawiedliwości zarządza usunięcie odpisu wyroku z akt osobowych

sędziego, jeżeli w tym okresie nie wydano przeciwko sędziemu innego wyroku

skazującego. W takim przypadku dopuszczalne jest tylko jednoczesne usunięcie

z akt osobowych sędziego odpisów wszystkich wyroków.

§ 3. Prezes sądu prowadzący akta osobowe sędziego niezwłocznie

zawiadamia Ministra Sprawiedliwości o wystąpieniu okoliczności, o których

mowa w § 2 zdanie pierwsze.

Art. 125. Krajowa Rada Sądownictwa, Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego

i Minister Sprawiedliwości mogą wystąpić o wznowienie postępowania

dyscyplinarnego.

Art. 126. § 1. Wznowienie postępowania dyscyplinarnego na niekorzyść

obwinionego może nastąpić, jeżeli umorzenie postępowania lub wydanie wyroku

nastąpiło wskutek przestępstwa albo jeżeli w ciągu pięciu lat od umorzenia lub od

wydania wyroku wyjdą na jaw nowe okoliczności lub dowody, które mogły

uzasadniać skazanie lub wymierzenie kary surowszej.

17.09.2018

©Telksinoe s. 139/179

§ 2. Wznowienie postępowania na korzyść skazanego może nastąpić także po

jego śmierci, jeżeli wyjdą na jaw nowe okoliczności lub dowody, które mogłyb y

uzasadniać uniewinnienie lub wymierzenie kary łagodniejszej.

§ 3. W razie śmierci skazanego, wniosek o wznowienie postępowania mogą

złożyć jego małżonek, krewni w linii prostej, rodzeństwo, przysposabiający lub

przysposobiony oraz rzecznik dyscyplinarny.

Art. 127. Rozstrzygnięcia zapadające w toku postępowania dyscyplinarnego

wymagają z urzędu uzasadnienia na piśmie i doręczenia ich stronom. Wyroki oraz

postanowienia i zarządzenia zamykające drogę do wydania wyroku doręcza się

także Krajowej Radzie Sądownictwa i Ministrowi Sprawiedliwości.

Art. 128. W sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozdziale stosuje się

odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego oraz części ogólnej

Kodeksu karnego, z uwzględnieniem odrębności wynikających z charakteru

postępowania dyscyplinarnego.

Art. 129. § 1. Sąd dyscyplinarny może zawiesić w czynnościach służbowych

sędziego, przeciwko któremu wszczęto postępowanie dyscyplinarne lub

o ubezwłasnowolnienie, a także jeżeli wydaje uchwałę zezwalającą na pociągnięcie

sędziego do odpowiedzialności karnej.

§ 2. Jeżeli sąd dyscyplinarny wydaje uchwałę zezwalającą na pociągnięcie

sędziego do odpowiedzialności karnej za przestępstwo umyślne ścigane

z oskarżenia publicznego, z urzędu zawiesza sędziego w czynnościach

służbowych.

§ 3. Sąd dyscyplinarny, zawieszając sędziego w czynnościach służbowych,

obniża w granicach od 25% do 50% wysokość jego wynagrodzenia na czas trwania

tego zawieszenia; nie dotyczy to osób, w stosunku do których wszczęto

postępowanie o ubezwłasnowolnienie.

§ 3a. Jeżeli sąd dyscyplinarny wydaje uchwałę zezwalającą na pociągnięcie

sędziego w stanie spoczynku do odpowiedzialności karnej za przestępstwo

umyślne ścigane z oskarżenia publicznego, z urzędu obniża w granicach od 25% do

50% wysokość jego uposażenia na czas trwania postępowania dyscyplinarnego.

17.09.2018

©Telksinoe s. 140/179

§ 4. Jeżeli postępowanie dyscyplinarne zostało umorzone lub zakończyło się

uniewinnieniem, dokonuje się wyrównania wszystkich składników wynagrodzenia

albo uposażenia do pełnej wysokości.

Art. 130. § 1. Jeżeli sędziego zatrzymano z powodu schwytania na gorącym

uczynku popełnienia przestępstwa umyślnego albo jeżeli ze względu na rodzaj

czynu dokonanego przez sędziego powaga sądu lub istotne interesy służby

wymagają natychmiastowego odsunięcia go od wykonywania obowiązków

służbowych, prezes sądu albo Minister Sprawiedliwości mogą zarządzić

natychmiastową przerwę w czynnościach służbowych sędziego aż do czasu

wydania uchwały przez sąd dyscyplinarny, nie dłużej niż na miesiąc.

§ 2. Jeżeli sędzia, o którym mowa w § 1, pełni funkcję prezesa sądu,

zarządzenie przerwy w czynnościach służbowych należy do Ministra

Sprawiedliwości.

§ 3. O wydaniu zarządzenia, o którym mowa w § 1, prezes sądu albo Minister

Sprawiedliwości, w terminie trzech dni od dnia jego wydania, zawiadamia sąd

dyscyplinarny, który niezwłocznie, nie później niż przed upływem terminu, na

który przerwa została zarządzona, wydaje uchwałę o zawieszeniu sędziego

w czynnościach służbowych albo uchyla zarządzenie o przerwie w wykonywaniu

tych czynności. Sąd dyscyplinarny zawiadamia sędziego o posiedzeniu, jeżeli uzna

to za celowe.

Art. 131. § 1. W przypadkach przewidzianych w art. 75 § 2 pkt 3 lub w

sprawie zawieszenia sędziego w czynnościach służbowych, lub uchylenia

zarządzenia o przerwie w wykonywaniu czynności, o której mowa w art. 130 § 1,

po wysłuchaniu rzecznika dyscyplinarnego oraz w przypadku, o którym mowa w

art. 37 § 5, sąd dyscyplinarny wydaje uchwałę. Wysłuchuje także sędziego, jeżeli

stawił się na posiedzenie, a w przypadku, o którym mowa w art. 37 § 5 – także

prezesa właściwego sądu.

§ 2. Na uchwałę odmawiającą uwzględnienia wniosku, o którym mowa

w art. 75 § 2 pkt 3, przysługuje zażalenie Krajowej Radzie Sądownictwa oraz

kolegium sądu, które złożyło wniosek.

§ 3. Na uchwałę odmawiającą uwzględnienia zastrzeżenia, o którym mowa w

art. 37 § 5, sędziemu przysługuje zażalenie.

17.09.2018

©Telksinoe s. 141/179

§ 4. Na uchwałę o zawieszeniu w czynnościach służbowych sędziemu

przysługuje zażalenie, a rzecznikowi dyscyplinarnemu – także na uchwałę

o uchyleniu zarządzenia o przerwie w wykonywaniu czynności, o której mowa

w art. 130 § 2; zażalenie nie wstrzymuje wykonania uchwały.

§ 5. Zażalenie rozpoznaje sąd dyscyplinarny drugiej instancji.

Art. 132. Zawieszenie w czynnościach służbowych ustaje z chwilą

prawomocnego zakończenia postępowania dyscyplinarnego, chyba że sąd

dyscyplinarny uchylił je wcześniej.

Art. 132a. § 1. Okres zawieszenia w czynnościach służbowych stanowi okres

zatrudnienia, od którego zależą uprawnienia pracownicze.

§ 2. W okresie zawieszenia w czynnościach służbowych sędzia nie nabywa

prawa do urlopu wypoczynkowego. Przepisy art. 1551 § 1 pkt 2

i art. 1552 § 2 Kodeksu pracy stosuje się odpowiednio.

Art. 133. Koszty postępowania dyscyplinarnego ponosi Skarb Państwa.

Art. 133a. § 1. W razie jednoczesnego ukarania za kilka przewinień

dyscyplinarnych sąd dyscyplinarny wymierza karę za poszczególne przewinienia

dyscyplinarne, a następnie karę łączną.

§ 2. Przy orzekaniu kary łącznej stosuje się następujące zasady:

1) w razie orzeczenia kary upomnienia i nagany wymierza się łączną karę

nagany;

2) kary upomnienia i nagany podlegają łączeniu z innymi karami, przy czym jako

karę łączną wymierza się wówczas karę surowszą, o której mowa w art. 109

§ 1 pkt 2a, 3, 4 lub 5;

3) przy orzeczonych za kilka przewinień karach rodzajowo różnych i karze

złożenia sędziego z urzędu wymierza się tę karę jako karę łączną.

§ 3. W przypadku gdy obwiniony popełnił dwa lub więcej przewinienia

dyscyplinarne, zanim zapadło pierwsze, choćby nieprawomocne, orzeczenie co do

któregokolwiek z nich, na wniosek ukaranego wydaje się orzeczenie łączne, o ile

orzeczone kary podlegają łączeniu według zasad przewidzianych w § 2.

DZIAŁ III

(uchylony)

17.09.2018

©Telksinoe s. 142/179

DZIAŁ IV

Referendarze sądowi, kuratorzy sądowi, pracownicy sądów, stali mediatorzy,

ławnicy oraz organy pomocnicze sądów

Rozdział 1

Przepisy ogólne

Art. 147. § 1. W sądach do wykonywania określonych w ustawach czynności

należących do sądów w zakresie ochrony prawnej, innych niż wymiar

sprawiedliwości, są zatrudniani referendarze sądowi i starsi referendarze sądowi,

zwani dalej „referendarzami”.

§ 2. W sądach działają kuratorzy sądowi (kuratorzy rodzinni i kuratorzy dla

dorosłych), którzy stanowią służbę kuratorską i wykonują czynności o charakterze

wychowawczo-resocjalizacyjnym i profilaktycznym oraz inne czynności określone

w przepisach szczególnych.

§ 3. W sądach są zatrudniani urzędnicy i inni pracownicy sądowi.

§ 4. W sądach mogą być zatrudniani asystenci sędziów i starsi asystenci

sędziów. Ilekroć w przepisach jest mowa o asystentach sędziów, rozumie się przez

to także starszych asystentów sędziów.

Art. 148. § 1. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze zarządzenia,

organizację i zakres działania sekretariatów sądowych oraz innych działów

administracji sądowej, sposób zapewnienia obsługi kancelaryjnej postępowań

sądowych, w tym stosowane urządzenia ewidencyjne i podział spraw na kategorie,

a także kategorie pracowników sądowych obowiązanych do noszenia stroju

urzędowego lub oznak i warunki ich przydziału, uwzględniając potrzebę

zapewnienia prawidłowej obsługi administracyjnej i kancelaryjnej sądów oraz

potrzebę wprowadzenia podziału spraw na kategorie obejmujące sprawy

o zbliżonym stopniu skomplikowania i pracochłonności.

§ 2. Referendarze i asystenci sędziów podlegają okresowym ocenom,

obejmującym jakość i terminowość wykonywania zadań, kulturę urzędowania,

efektywność wykorzystania czasu pracy oraz realizację doskonalenia zawodowego.

§ 2a. Okresową ocenę sporządza się na piśmie i niezwłocznie zapoznaje z nią

referendarza albo asystenta sędziego. Referendarz oraz asystent sędziego,

17.09.2018

©Telksinoe s. 143/179

w terminie siedmiu dni od zapoznania z oceną, ma prawo zgłosić sprzeciw do

prezesa sądu. Sprzeciw rozpatruje się w terminie czternastu dni.

§ 2b. W razie uwzględnienia sprzeciwu okresową ocenę zmienia się albo

sporządza się po raz drugi. Od oceny sporządzonej po raz drugi przysługuje

sprzeciw na zasadach określonych w § 2a.

§ 3. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe

kryteria oraz szczegółowy sposób dokonywania okresowych ocen referendarzy

i asystentów sędziów, mając na uwadze konieczność dostosowania metodyki ich

przeprowadzania do zakresu analizy i kryteriów wskazanych w § 2, oraz

zapewnienia sprawnego i rzetelnego przeprowadzenia oceny.

Rozdział 2

Referendarze sądowi

Art. 149. § 1. Na stanowisko referendarza sądowego może być mianowany

ten, kto:

1) posiada obywatelstwo polskie i korzysta z pełni praw cywilnych

i obywatelskich;

2) jest nieskazitelnego charakteru;

3) ukończył wyższe studia prawnicze w Polsce i uzyskał tytuł magistra prawa

lub zagraniczne uznane w Polsce;

4) ukończył 24 lata;

5) zdał egzamin referendarski, sędziowski, prokuratorski, notarialny, adwokacki

lub radcowski lub ukończył aplikację sędziowską albo aplikację

prokuratorską.

§ 2. (uchylony)

§ 3. (uchylony)

Art. 149a. § 1. Nabór kandydatów organizuje się w drodze konkursu, który

ma na celu wyłonienie kandydata o największej wiedzy i najwyższych

umiejętnościach, predyspozycjach i zdolnościach ogólnych, niezbędnych do

wykonywania obowiązków referendarza. Przepisy art. 155a § 2, 3 i 5 stosuje się

odpowiednio.

§ 1a. Prezes sądu nie ogłasza konkursu, jeśli obsadzenie zwolnionego lub

przydzielonego stanowiska następuje przez przeniesienie referendarza sądowego.

17.09.2018

©Telksinoe s. 144/179

§ 2. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy

sposób i tryb przeprowadzania konkursu, o którym mowa w § 1, w szczególności

skład komisji konkursowych oraz sposób i tryb ich działania, etapy i przebieg

konkursu, a także zakres i sposób udostępniania informacji kandydatowi, mając na

uwadze właściwy dobór kadry referendarzy w sądach.

Art. 150. § 1. Na stanowisko starszego referendarza sądowego może być

mianowany referendarz, który zajmował stanowisko referendarza sądowego przez

co najmniej dziesięć lat, nie był karany za przewinienia dyscyplinarne i uzyskiwał

pozytywne okresowe oceny.

§ 2. Stosunek pracy z referendarzem nawiązuje się na podstawie mianowania,

z dniem określonym w akcie mianowania.

§ 3. Referendarza mianuje i rozwiązuje z nim stosunek pracy prezes sądu

apelacyjnego. Przed mianowaniem prezes sądu apelacyjnego zasięga informacji

z Krajowego Rejestru Karnego oraz zwraca się do właściwego komendanta

wojewódzkiego Policji albo Komendanta Stołecznego Policji o nadesłanie

informacji o kandydacie. Informacje o kandydacie do objęcia stanowiska

referendarza sądowego uzyskuje się i sporządza na zasadach określonych dla

informacji o kandydacie do objęcia pierwszego stanowiska sędziowskiego.

§ 4. Przed podjęciem pracy referendarz sądowy składa ślubowanie wobec

prezesa sądu okręgowego według następującej roty:

„Ślubuję uroczyście na powierzonym mi stanowisku referendarza służyć

wiernie Rzeczypospolitej Polskiej, sumiennie i starannie wykonywać

obowiązki urzędowe, przestrzegać prawa, kierować się zasadami

godności i uczciwości oraz dochować tajemnicy prawnie chronionej.”;

składający ślubowanie może dodać zwrot: „Tak mi dopomóż Bóg.”.

Art. 151. § 1. W zakresie wykonywanych obowiązków referendarz jest

niezależny co do treści wydawanych orzeczeń i zarządzeń określonych

w ustawach.

§ 2. Referendarze zatrudnieni na obszarze tego samego sądu okręgowego co

najmniej raz w roku odbywają zebranie referendarzy okręgu. Zebranie zwołuje

prezes sądu okręgowego.

17.09.2018

©Telksinoe s. 145/179

§ 3. Zebranie referendarzy okręgu zajmuje stanowisko we wszystkich

sprawach istotnych dla wykonywania zadań przez referendarzy, wybiera na okres

kadencji przedstawiciela, reprezentuje referendarzy okręgu wobec organów sądu

okręgowego. Przewodniczącym zebrania referendarzy okręgu jest referendarz

najstarszy wiekiem.

Art. 151a. § 1. Referendarz może zostać przeniesiony na inne miejsce

służbowe tylko za jego zgodą. Przeniesienia na inne miejsce służbowe na obszarze

danej apelacji dokonuje prezes sądu apelacyjnego, a poza obszar apelacji – Minister

Sprawiedliwości.

§ 1a. O wolnym stanowisku referendarza sądowego Minister Sprawiedliwości

ogłasza w Biuletynie Informacji Publicznej. Referendarz sądowy zainteresowany

przeniesieniem na inne miejsce służbowe może w terminie siedmiu dni od dnia

ogłoszenia złożyć do Ministra Sprawiedliwości wniosek o przeniesienie. Wniosek

składa się za pośrednictwem systemu teleinformatycznego.

§ 1b. Jeżeli jeden lub więcej wniosków, o których mowa w § 1a, zostało

złożonych wyłącznie przez referendarzy zatrudnionych na obszarze apelacji, w

której ogłoszono o wolnym stanowisku, Minister Sprawiedliwości przekazuje je

prezesowi właściwego sądu apelacyjnego.

§ 1c. Referendarza sądowego zatrudnionego przez co najmniej trzy lata

w dotychczasowym miejscu służbowym przenosi, zgodnie z jego wnioskiem,

Minister Sprawiedliwości albo prezes sądu apelacyjnego. Można odmówić

uwzględnienia wniosku, który dotyczy przeniesienia do innego sądu w tej samej

miejscowości, w której znajduje się miejsce służbowe referendarza. W przypadku

złożenia przez więcej niż jednego referendarza sądowego zatrudnionego przez co

najmniej trzy lata w dotychczasowym miejscu służbowym wniosku o przeniesienie

na to samo wolne stanowisko prezes sądu apelacyjnego albo Minister

Sprawiedliwości przenosi jednego z nich, mając na względzie racjonalne

wykorzystanie kadr sądownictwa powszechnego, potrzeby wynikające z obciążenia

zadaniami poszczególnych sądów, a także okoliczności wynikające z uzasadnienia

wniosku.

§ 1d. W przypadku obsadzenia wolnego stanowiska przez przeniesienie

referendarza sądowego na inne miejsce służbowe Minister Sprawiedliwości ogłasza

w Biuletynie Informacji Publicznej dokonanie przeniesienia.

17.09.2018

©Telksinoe s. 146/179

§ 2. Zgoda referendarza na przeniesienie na inne miejsce służbowe nie jest

wymagana w przypadku:

1) zniesienia stanowiska w wyniku zmiany w organizacji sądownictwa lub

zniesienia danego sądu lub wydziału albo przeniesienia siedziby sądu;

1a) jeżeli przeniesienie następuje do innego sądu w tej samej miejscowości,

w której znajduje się miejsce służbowe referendarza;

2) niedopuszczalności zajmowania stanowiska referendarza w danym sądzie

wskutek zawarcia związku małżeńskiego albo powstania stosunku

powinowactwa, o którym mowa w art. 6;

3) gdy wymaga tego wzgląd na powagę stanowiska referendarza, na wniosek

kolegium właściwego sądu okręgowego.

§ 3. Do przeniesienia referendarza na inne miejsce służbowe przepis

art. 76 stosuje się odpowiednio.

§ 4. Prezes sądu apelacyjnego może delegować referendarza, za jego zgodą,

do pełnienia czynności referendarza w innym sądzie na obszarze danej apelacji, na

czas określony.

§ 5. Minister Sprawiedliwości może delegować referendarza, za jego zgodą:

1) do pełnienia czynności referendarza w innym sądzie na obszarze innej

apelacji,

2) do pełnienia czynności administracyjnych w Ministerstwie Sprawiedliwości

lub innej jednostce organizacyjnej podległej Ministrowi Sprawiedliwości albo

przez niego nadzorowanej

– na czas określony, nie dłuższy niż dwa lata, albo na czas nieokreślony. Przepisy

art. 78 § 1b, 4a i 4b stosuje się odpowiednio.

§ 5a. Minister Sprawiedliwości może delegować referendarza sądowego, za

jego zgodą, na wniosek Przewodniczącego Krajowej Rady Sądownictwa do

pełnienia czynności w Biurze tej Rady, na czas określony, nie dłuższy niż dwa lata,

albo na czas nieokreślony.

§ 6. Jeżeli wymaga tego interes wymiaru sprawiedliwości, delegowanie

referendarza do pełnienia czynności referendarza w innym sądzie może nastąpić

nawet bez jego zgody, na okres nie dłuższy niż sześć miesięcy. Delegowanie

referendarza bez jego zgody może być powtórzone nie wcześniej niż po upływie

trzech lat.

17.09.2018

©Telksinoe s. 147/179

§ 7. W okresie delegowania, w przypadkach wskazanych w § 4–6,

referendarz ma prawo do wynagrodzenia zasadniczego, przysługującego na jego

stanowisku, oraz dodatku za długoletnią pracę; przepisy art. 77 § 4 i 6 oraz

art. 78 § 1 i 3 stosuje się odpowiednio.

§ 8. W przypadku delegowania referendarza do innego sądu bez jego zgody

lub na okres dłuższy niż 6 miesięcy, referendarzowi przysługuje dodatek

w wysokości 10% wynagrodzenia zasadniczego. W przypadku delegowania do

Ministerstwa Sprawiedliwości lub innej jednostki organizacyjnej podległej

Ministrowi Sprawiedliwości albo przez niego nadzorowanej referendarzowi

przysługuje dodatek funkcyjny. Do ustalania wysokości dodatku funkcyjnego

stosuje się przepisy o dodatkach funkcyjnych przysługujących sędziom.

§ 9. Minister Sprawiedliwości może delegować referendarza, za zgodą

referendarza i zgodnie z jego kwalifikacjami, do pełnienia obowiązków lub funkcji

poza granicami państwa, w ramach działań podejmowanych przez organizacje

międzynarodowe lub ponadnarodowe oraz zespoły międzynarodowe, działające na

podstawie umów międzynarodowych, w tym umów konstytuujących organizacje

międzynarodowe, ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską, na czas określony,

nie dłuższy niż cztery lata. Delegowanie może zostać powtórzone na kolejny okres,

nieprzekraczający czterech lat. Przepisy art. 78a stosuje się odpowiednio.

§ 10. Rozwiązanie stosunku pracy z referendarzem może nastąpić w drodze

wypowiedzenia w przypadku:

1) uzyskania dwukrotnej, następującej po sobie, negatywnej okresowej oceny;

2) zniesienia sądu lub jego reorganizacji, powodującej utratę możliwości

dalszego zatrudnienia referendarza;

3) uznania przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych za trwale

niezdolnego do pełnienia obowiązków referendarza;

4) (uchylony)

5) skazania referendarza za przestępstwo inne niż wymienione w § 16.

§ 11. W przypadku rozwiązania stosunku pracy z referendarzem na podstawie

§ 10 pkt 2, w okresie między ustaniem zatrudnienia w likwidowanym lub

reorganizowanym sądzie a podjęciem pracy lub działalności gospodarczej,

referendarzowi przysługuje świadczenie pieniężne ze środków budżetu państwa

przez okres nie dłuższy niż sześć miesięcy, obliczone jak ekwiwalent pieniężny za

17.09.2018

©Telksinoe s. 148/179

urlop wypoczynkowy; świadczenie to nie przysługuje referendarzowi, który nabył

prawo do emerytury.

§ 12. Referendarz może wypowiedzieć stosunek pracy.

§ 13. Okres wypowiedzenia wynosi trzy miesiące.

§ 14. Stosunek pracy z referendarzem może być rozwiązany za

porozumieniem stron.

§ 15. W przypadku wszczęcia przeciwko referendarzowi postępowania

karnego lub postępowania dyscyplinarnego prezes sądu apelacyjnego może

zawiesić referendarza w czynnościach służbowych, z obniżeniem na czas trwania

zawieszenia wysokości wynagrodzenia w granicach od 25% do 50%. Jeżeli

postępowanie dyscyplinarne lub postępowanie karne zostało umorzone lub

zakończyło się uniewinnieniem, referendarzowi wypłaca się zatrzymane

wynagrodzenie.

§ 16. W przypadku utraty obywatelstwa polskiego lub skazania za umyślnie

popełnione przestępstwo ścigane z urzędu lub przestępstwo skarbowe, stosunek

pracy z referendarzem rozwiązuje się bez wypowiedzenia. Stosunek pracy z

referendarzem może być rozwiązany bez wypowiedzenia z przyczyn określonych

w art. 53 Kodeksu pracy.

Art. 151b. § 1. Wynagrodzenie zasadnicze referendarza sądowego wynosi

75% wynagrodzenia zasadniczego w stawce pierwszej sędziego sądu rejonowego,

powiększonego o należną składkę z tytułu ubezpieczenia społecznego. Po siedmiu

latach pracy na stanowisku referendarza sądowego wynagrodzenie zasadnicze

podwyższa się do wysokości 75% wynagrodzenia zasadniczego sędziego sądu

rejonowego w stawce drugiej, powiększonego o należną składkę z tytułu

ubezpieczenia społecznego, a po dalszych siedmiu latach pracy – do wysokości

75% wynagrodzenia zasadniczego sędziego sądu rejonowego w stawce trzeciej,

powiększonego o należną składkę z tytułu ubezpieczenia społecznego.

§ 2. Wynagrodzenie zasadnicze starszego referendarza sądowego wynosi

85% wynagrodzenia zasadniczego sędziego sądu rejonowego w stawce drugiej,

powiększonego o należną składkę z tytułu ubezpieczenia społecznego. Po siedmiu

latach pracy na stanowisku starszego referendarza sądowego wynagrodzenie

zasadnicze podwyższa się do wysokości 85% wynagrodzenia zasadniczego

17.09.2018

©Telksinoe s. 149/179

sędziego sądu rejonowego w stawce trzeciej, powiększonego o należną składkę

z tytułu ubezpieczenia społecznego.

§ 2a. W przypadku nieuzyskania przez referendarza pozytywnej okresowej

oceny, okresy pracy wskazane w § 1 i 2 ulegają wydłużeniu o trzy lata.

§ 2b. Poza wynagrodzeniem zasadniczym referendarzowi przysługuje

dodatek za długoletnią pracę, o którym mowa w art. 91 § 7, oraz gratyfikacja

jubileuszowa, na zasadach określonych w art. 92 § 3–6, a także jednorazowa

odprawa w razie ustania stosunku pracy w związku z przejściem na rentę z tytułu

niezdolności do pracy lub emeryturę, na zasadach określonych w przepisach o

pracownikach sądów i prokuratury.

§ 2c. W związku z pełnioną funkcją referendarzowi przysługuje dodatek

funkcyjny. Do ustalania wysokości dodatku funkcyjnego stosuje się przepisy

o dodatkach funkcyjnych przysługujących sędziom.

§ 2d. Czas pracy referendarza wynosi 8 godzin na dobę i przeciętnie

40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie

rozliczeniowym nieprzekraczającym 3 miesięcy.

§ 2e. Jeżeli jest to uzasadnione potrzebami sądu wynikającymi z obciążenia

zadaniami lub organizacją pracy wydziału, wobec referendarzy może być

stosowany równoważny lub zadaniowy czas pracy.

§ 2f. Dobowy czas pracy w systemie równoważnego czasu pracy nie może

przekraczać 12 godzin w okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 3 miesięcy.

§ 2g. Stosowanie systemów czasu pracy, o których mowa w § 2e, wprowadza

prezes sądu w drodze zarządzenia. W zarządzeniu wskazuje się wydziały sądu lub

referendarzy, objętych danym systemem czasu pracy. Zarządzenie wchodzi w życie

po upływie 7 dni od dnia podania go do wiadomości referendarza.

§ 2h. W zarządzeniu wprowadzającym stosowanie systemu zadaniowego

czasu pracy prezes sądu określa także normy pracy dotyczące powierzonych

referendarzom zadań, biorąc pod uwagę obowiązujący referendarzy czas pracy.

Normy pracy ustala się uwzględniając obciążenie zadaniami, stopień złożoności

powierzonych zadań oraz stosowane rozwiązania w zakresie organizacji pracy.

§ 2i. Normy pracy, o których mowa w § 2h, prezes sądu może określić także

dla referendarzy objętych podstawowym lub równoważnym systemem czasu pracy.

17.09.2018

©Telksinoe s. 150/179

§ 2j. Rozkład czasu pracy referendarzy oraz jego wymiar w poszczególnych

dniach tygodnia określa prezes sądu. Na pisemny wniosek referendarza

uzasadniony ważnymi względami rodzinnymi lub osobistymi prezes sądu może

ustalić indywidualny rozkład jego czasu pracy w ramach systemu czasu pracy,

którym jest objęty.

§ 2k. Jeżeli wymagają tego szczególne potrzeby sądu, prezes sądu lub

przewodniczący wydziału może polecić referendarzowi wykonywanie pracy poza

obowiązującym go czasem pracy, a w wyjątkowych wypadkach także w niedzielę

i święta.

§ 2l. Referendarzowi sądowemu za pracę wykonywaną poza obowiązującym

go czasem pracy przysługuje według jego wyboru czas wolny w tym samym

wymiarze albo wynagrodzenie, bez dodatków, o których mowa w art. 1511 § 1

Kodeksu pracy. Za pracę wykonaną ponad obowiązujący referendarza sądowego

czas pracy w niedzielę lub święto przysługuje inny dzień wolny. Przepis

art. 15111 Kodeksu pracy stosuje się odpowiednio.

§ 3. Przepisy art. 45 § 1, art. 82a § 1 i 3, art. 83a, art. 87–89, art. 92 § 1 i 2, art.

93 oraz art. 97 § 1 i 2 stosuje się odpowiednio do referendarzy, z tym że urlopu, o

którym mowa w art. 93, udziela prezes właściwego sądu apelacyjnego.

§ 4. W sprawach nieuregulowanych w ustawie do referendarzy stosuje się

odpowiednio przepisy o pracownikach sądów i prokuratury.

Art. 151c. (uchylony)

Art. 152. § 1. Za naruszenie swoich obowiązków, w tym za oczywistą

i rażącą obrazę przepisów prawa i uchybienie godności stanowiska, referendarz

ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną.

§ 2. Karami dyscyplinarnymi są:

1) nagana;

2) nagana z ostrzeżeniem;

3) nagana z obniżeniem wynagrodzenia zasadniczego o 10% na okres dwóch lat;

4) wydalenie z pracy.

§ 3. W sprawach dyscyplinarnych referendarzy orzekają komisje

dyscyplinarne.

17.09.2018

©Telksinoe s. 151/179

§ 4. Komisje dyscyplinarne powołują prezesi sądów okręgowych do

rozpatrywania w pierwszej instancji spraw dyscyplinarnych referendarzy

zatrudnionych w okręgu sądowym.

§ 5. Minister Sprawiedliwości powołuje komisję dyscyplinarną do

rozpatrywania spraw dyscyplinarnych referendarzy w drugiej instancji.

§ 6. Do składu komisji dyscyplinarnych, o których mowa w § 4 i 5, powołuje

się referendarzy.

§ 7. Za przewinienia mniejszej wagi referendarz ponosi odpowiedzialność

porządkową. Karą porządkową wymierzaną przez prezesa sądu jest upomnienie.

§ 8. W zakresie nieuregulowanym w ustawie do odpowiedzialności

dyscyplinarnej i porządkowej referendarzy stosuje się odpowiednio przepisy

o odpowiedzialności dyscyplinarnej i porządkowej urzędników państwowych

mianowanych.

Art. 153. (uchylony)

Art. 153a. (uchylony)

Art. 153b. § 1. Minister Sprawiedliwości przydziela nowe stanowiska

referendarza sądowego poszczególnym sądom, mając na względzie racjonalne

wykorzystanie kadr sądownictwa powszechnego i potrzeby wynikające

z obciążenia zadaniami poszczególnych sądów.

§ 2. W razie zwolnienia stanowiska referendarza sądowego w sądach

działających na obszarze danej apelacji, prezes sądu apelacyjnego niezwłocznie

zawiadamia o tym Ministra Sprawiedliwości, który, w oparciu o kryteria

wymienione w § 1, przydziela stanowisko do danego albo innego sądu albo je

znosi.

Rozdział 3

Kuratorzy sądowi

Art. 154. § 1. Kuratorzy sądowi pełnią swoje czynności zawodowo

(kuratorzy zawodowi) albo społecznie (kuratorzy społeczni).

§ 2. Zasady organizacji służby kuratorskiej i wykonywania obowiązków

przez kuratorów sądowych oraz status kuratorów sądowych określa odrębna

ustawa.

17.09.2018

©Telksinoe s. 152/179

Rozdział 4

Asystenci sędziów

Art. 155. § 1. Asystent sędziego wykonuje czynności zmierzające do

przygotowania spraw sądowych do rozpoznania oraz czynności z zakresu

działalności administracyjnej sądów, o której mowa w art. 8 pkt 2.

§ 2. Na stanowisku asystenta sędziego może byś zatrudniony ten, kto:

1) jest obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej i korzysta z pełni praw cywilnych

i obywatelskich;

2) jest nieskazitelnego charakteru;

3) ukończył wyższe studia prawnicze w Polsce i uzyskał tytuł magistra lub

zagraniczne uznane w Polsce;

4) ukończył 24 lata.

5) (uchylony)

§ 2a. Nabór kandydatów następuje w drodze konkursu, który ma na celu

wyłonienie kandydata o największej wiedzy i najwyższych kwalifikacjach,

predyspozycjach i zdolnościach ogólnych, niezbędnych do wykonywania

obowiązków asystenta sędziego.

§ 3. Prezes sądu przed zatrudnieniem asystenta sędziego zasięga informacji

o kandydacie z Krajowego Rejestru Karnego.

§ 3a. (uchylony)

§ 3b. Na stanowisku starszego asystenta sędziego może być zatrudniony:

1) asystent, który zajmował stanowisko asystenta sędziego przez co najmniej

dziesięć lat i uzyskiwał pozytywne okresowe oceny, albo

2) osoba, która złożyła egzamin sędziowski lub egzamin prokuratorski.

§ 4. Asystentowi sędziego przysługuje wynagrodzenie zasadnicze. Poza

wynagrodzeniem zasadniczym asystentowi sędziego przysługuje dodatek za

wieloletnią pracę, nagrody jubileuszowe oraz jednorazowa odprawa w razie ustania

stosunku pracy w związku z przejściem na rentę z tytułu niezdolności do pracy lub

emeryturę, na zasadach określonych w przepisach o pracownikach sądów

i prokuratury. Na zasadach określonych w przepisach o pracownikach sądów

i prokuratury asystentowi sędziego mogą być przyznane:

17.09.2018

©Telksinoe s. 153/179

1) dodatek specjalny z tytułu okresowego zwiększenia obowiązków lub

powierzenia dodatkowych zadań;

2) nagrody za szczególne osiągnięcia w pracy zawodowej.

§ 5. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy

zakres i sposób wykonywania czynności przez asystentów sędziów, mając na

uwadze zasady sprawności, racjonalności, ekonomicznego i szybkiego działania,

zapewniając rzetelne wykonywanie powierzonych zadań.

§ 6. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wysokość

wynagrodzenia zasadniczego asystentów sędziów, biorąc pod uwagę rodzaj

i charakter czynności wykonywanych przez asystentów sędziów oraz poziom

wynagrodzeń urzędników sądów.

§ 7. (uchylony)

§ 7a. (uchylony)

§ 8. Do asystentów sędziów stosuje się odpowiednio przepis art. 82a § 1.

§ 9. W sprawach nieuregulowanych w ustawie do asystentów sędziów stosuje

się odpowiednio przepisy o pracownikach sądów i prokuratury.

Art. 155a. § 1. Konkurs, o którym mowa w art. 155 § 2a, organizuje

właściwy prezes sądu, określony w art. 5 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r.

o pracownikach sądów i prokuratury, zwany dalej „prezesem”.

§ 2. Prezes informuje o konkursie przez umieszczenie ogłoszenia w miejscu

powszechnie dostępnym w siedzibie sądu, we właściwym ze względu na siedzibę

sądu urzędzie pracy, w Biuletynie Informacji Publicznej oraz może poinformować

w inny sposób, w szczególności przez umieszczenie ogłoszenia w prasie.

§ 3. Konkurs przeprowadza komisja konkursowa powołana przez prezesa.

§ 4. (uchylony)

§ 5. Komisja konkursowa po przeprowadzeniu konkursu, w oparciu o jego

wyniki, może wyłonić rezerwową listę kandydatów na wypadek zaistnienia

możliwości zatrudnienia większej liczby osób lub rezygnacji kandydata.

§ 6. Warunkiem ubiegania się o zatrudnienie w sądzie jest złożenie przez

osobę ubiegającą się o przyjęcie na stanowisko asystenta sędziego oświadczenia,

że nie jest prowadzone przeciwko niej postępowanie o przestępstwo ścigane z

oskarżenia publicznego lub przestępstwo skarbowe.

17.09.2018

©Telksinoe s. 154/179

§ 7. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady

Sądownictwa, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób i tryb

przeprowadzania konkursu, o którym mowa w art. 155 § 2a, w szczególności skład

komisji konkursowych oraz sposób i tryb ich działania, etapy i przebieg konkursu,

a także zakres i sposób udostępniania informacji kandydatowi, mając na uwadze

właściwy dobór kadry asystentów w sądach.

Art. 155b. (uchylony)

Art. 155c. (uchylony)

Art. 155ca. § 1. W okresie pierwszych dwóch lat pracy asystent sędziego

odbywa staż asystencki organizowany przez prezesa sądu apelacyjnego.

§ 2. Do czasu ukończenia stażu asystenckiego asystenta sędziego zatrudnia się

na podstawie umowy o pracę na czas określony, z możliwością jej wcześniejszego

rozwiązania za dwutygodniowym wypowiedzeniem.

§ 3. Z obowiązku odbycia stażu asystenckiego są zwolnione osoby, które

zdały egzamin sędziowski, prokuratorski, notarialny, adwokacki lub radcowski.

§ 4. Asystent sędziego w pierwszym roku pracy, w ramach stażu

asystenckiego, odbywa szkolenie z zakresu metodyki pracy organizowane przez

Krajową Szkołę Sądownictwa i Prokuratury. Prezes sądu kieruje asystenta na

szkolenie w najbliższym terminie przewidzianym w harmonogramie działalności

szkoleniowej Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury na dany rok.

Art. 155cb. § 1. Staż asystencki trwa 12 miesięcy i ma na celu teoretyczne

i praktyczne przygotowanie do wykonywania czynności asystenta sędziego.

§ 2. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady

Sądownictwa, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki organizacji

i trybu odbywania stażu asystenckiego, harmonogram zajęć praktycznych i

teoretycznych, zakres programowy stażu asystenckiego oraz wzór dokumentu

potwierdzającego odbycie stażu asystenckiego, mając na względzie konieczność

zapewnienia odpowiednio wysokiego poziomu przygotowania do wykonywania

czynności na stanowisku asystenta sędziego.

Art. 155d. § 1. Minister Sprawiedliwości przydziela nowe stanowiska

asystenta sędziego poszczególnym sądom, mając na względzie racjonalne

17.09.2018

©Telksinoe s. 155/179

wykorzystanie kadr sądownictwa powszechnego i potrzeby wynikające

z obciążenia zadaniami poszczególnych sądów.

§ 2. W razie zwolnienia stanowiska asystenta sędziego w sądach działających

na obszarze danej apelacji, prezes sądu apelacyjnego niezwłocznie zawiadamia

o tym Ministra Sprawiedliwości, który, w oparciu o kryteria wymienione w § 1,

przydziela stanowisko do danego albo innego sądu albo je znosi.

Art. 155e. § 1. Prezes sądu apelacyjnego może delegować asystenta sędziego,

za jego zgodą, do pełnienia czynności asystenta sędziego w innym sądzie na

obszarze danej apelacji, na czas określony, nie dłuższy niż dwa lata, albo na czas

nieokreślony.

§ 2. Minister Sprawiedliwości może delegować asystenta sędziego, za jego

zgodą:

1) do pełnienia czynności asystenta sędziego w innym sądzie na obszarze innej

apelacji,

2) do pełnienia czynności administracyjnych w Ministerstwie Sprawiedliwości

lub innej jednostce organizacyjnej podległej Ministrowi Sprawiedliwości albo

przez niego nadzorowanej

– na czas określony, nie dłuższy niż dwa lata, albo na czas nieokreślony. Przepisy

art. 78 § 1b, 4a i 4b stosuje się odpowiednio.

§ 2a. Minister Sprawiedliwości może delegować asystenta sędziego, za jego

zgodą, na wniosek Przewodniczącego Krajowej Rady Sądownictwa do pełnienia

czynności w Biurze tej Rady, na czas określony, nie dłuższy niż dwa lata, albo na

czas nieokreślony.

§ 3. Jeżeli wymaga tego interes wymiaru sprawiedliwości, delegowanie

asystenta sędziego do pełnienia czynności w innym sądzie może nastąpić nawet bez

jego zgody, na okres nie dłuższy niż sześć miesięcy. Delegowanie asystenta

sędziego bez jego zgody może być powtórzone nie wcześniej niż po upływie trzech

lat.

§ 4. W okresie delegowania, w przypadkach wskazanych w § 1–3, asystent

sędziego ma prawo do wynagrodzenia zasadniczego, przysługującego na jego

stanowisku, oraz dodatku za wieloletnią pracę; przepisy art. 77 § 4 i 6 oraz

art. 78 § 1 i 3 stosuje się odpowiednio. W razie delegowania asystenta sędziego do

innego sądu bez jego zgody lub na okres dłuższy niż sześć miesięcy, asystentowi

17.09.2018

©Telksinoe s. 156/179

sędziego przysługuje dodatek w wysokości 10% wynagrodzenia zasadniczego.

W razie delegowania do Ministerstwa Sprawiedliwości lub innej jednostki

organizacyjnej podległej Ministrowi Sprawiedliwości albo przez niego

nadzorowanej asystentowi sędziego przysługuje dodatek funkcyjny. Do ustalania

wysokości dodatku funkcyjnego stosuje się przepisy o dodatkach funkcyjnych

przysługujących pracownikom sądów i prokuratury.

§ 5. Minister Sprawiedliwości może delegować asystenta sędziego, za zgodą

asystenta i zgodnie z jego kwalifikacjami, do pełnienia obowiązków lub funkcji

poza granicami państwa, w ramach działań podejmowanych przez organizacje

międzynarodowe lub ponadnarodowe oraz zespoły międzynarodowe, działające na

podstawie umów międzynarodowych, w tym umów konstytuujących organizacje

międzynarodowe, ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską, na czas określony,

nie dłuższy niż cztery lata. Delegowanie może zostać powtórzone na kolejny okres,

nieprzekraczający czterech lat. Przepisy art. 78a stosuje się odpowiednio.

Rozdział 5

Urzędnicy i inni pracownicy sądowi

Art. 156. Zasady zatrudniania urzędników i innych pracowników sądowych

oraz ich obowiązki i prawa określają odrębne przepisy.

Rozdział 6

Biegli

Art. 157. § 1. Prezes sądu okręgowego ustanawia biegłych sądowych

i prowadzi ich listę.

§ 2. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, tryb

ustanawiania biegłych sądowych, pełnienia przez nich czynności oraz zwalniania

ich z funkcji. W tym samym trybie Minister Sprawiedliwości może również

określić szczegółowe zasady powoływania i działania zespołów biegłych

sądowych.

§ 3. W związku z wykonywaniem czynności wynikających z postanowienia

o zasięgnięciu opinii biegły korzysta z ochrony prawnej przewidzianej dla

funkcjonariuszy publicznych.

17.09.2018

©Telksinoe s. 157/179

Rozdział 6a

Stali mediatorzy

Art. 157a. Stałym mediatorem może być osoba fizyczna, która:

1) spełnia warunki określone w art. 1832 § 1 i 2 ustawy z dnia 17 listopada

1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1822, z

późn. zm.14));

2) ma wiedzę i umiejętności w zakresie prowadzenia mediacji;

3) ukończyła 26 lat;

4) zna język polski;

5) nie była prawomocnie skazana za umyślne przestępstwo lub umyślne

przestępstwo skarbowe;

6) została wpisana na listę stałych mediatorów prowadzoną przez prezesa sądu

okręgowego.

Art. 157b. § 1. Wpisu na listę stałych mediatorów dokonuje prezes sądu

okręgowego w drodze decyzji wydawanej na wniosek osoby ubiegającej się o wpis.

§ 2. Do wniosku o wpis na listę stałych mediatorów dołącza się oświadczenia

lub dokumenty potwierdzające spełnianie warunków, o których mowa w art. 157a

pkt 1–5.

§ 3. Oświadczenie potwierdzające spełnianie warunku, o którym mowa

w art. 157a pkt 5, osoba ubiegająca się o wpis składa pod rygorem

odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. Osoba ubiegająca

się o wpis jest obowiązana do zawarcia w nich klauzuli o następującej treści:

„Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego

oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności

karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.

Art. 157c. § 1. Prezes sądu okręgowego, w drodze decyzji, skreśla stałego

mediatora z listy w przypadku:

1) śmierci stałego mediatora;

2) złożenia przez stałego mediatora wniosku o skreślenie z listy;

14)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2016 r. poz. 1823,

1860, 1948, 2138, 2199, 2260 i 2261 oraz z 2017 r. poz. 67, 85, 187, 768, 933, 1133, 1136, 1452,

1475, 1596, 1727, 1883, 2180 i 2245.

17.09.2018

©Telksinoe s. 158/179

3) zaprzestania przez stałego mediatora spełniania któregokolwiek z warunków

określonych w art. 1832 § 1 i 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks

postępowania cywilnego;

4) prawomocnego skazania stałego mediatora za umyślne przestępstwo lub

umyślne przestępstwo skarbowe;

5) stwierdzenia nienależytego wykonywania obowiązków przez stałego

mediatora.

§ 2. Sąd zawiadamia prezesa sądu okręgowego, który wydał decyzję o wpisie

na listę stałych mediatorów, o każdym przypadku uzasadniającym skreślenie z tej

listy na podstawie § 1 pkt 5.

§ 3. Od decyzji prezesa sądu okręgowego w przedmiocie wpisu lub skreślenia

z listy stałych mediatorów przysługuje odwołanie do prezesa sądu apelacyjnego.

Art. 157d. § 1. Prezes sądu okręgowego prowadzi listę stałych mediatorów

dla obszaru właściwości danego okręgu sądowego.

§ 2. Na liście stałych mediatorów zamieszcza się następujące dane dotyczące

stałego mediatora:

1) imię i nazwisko oraz rok urodzenia;

2) adres do korespondencji;

3) informację dotyczącą wykształcenia i odbytych szkoleń;

4) informacje dotyczące specjalizacji.

§ 3. Na liście, o której mowa w § 2, na wniosek stałego mediatora, zamieszcza

się:

1) numer telefonu stałego mediatora;

2) adres poczty elektronicznej stałego mediatora;

3) informację o wpisie na listę mediatorów, o której mowa w art. 1832 § 3

ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego.

§ 4. Prawomocna decyzja o wpisie na listę stałych mediatorów stanowi

podstawę do wpisania mediatora na listę stałych mediatorów prowadzoną w innym

sądzie okręgowym, na wniosek mediatora złożony do prezesa tego sądu.

§ 5. Stały mediator zawiadamia prezesa sądu okręgowego o:

1) każdej zmianie imienia lub nazwiska oraz danych lub informacji, o których

mowa w § 2 pkt 2–4 oraz § 3,

2) okolicznościach, o których mowa w art. 157c § 1 pkt 3 i 4,

17.09.2018

©Telksinoe s. 159/179

3) umieszczeniu na liście, o której mowa w § 4

– w terminie 14 dni od dnia zaistnienia zdarzenia powodującego obowiązek

zawiadomienia.

Art. 157e. Prezes sądu okręgowego udostępnia sądom oraz innym

podmiotom w siedzibie sądu oraz zamieszcza w Biuletynie Informacji Publicznej

na stronie podmiotowej sądu aktualną listę stałych mediatorów.

Art. 157f. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia,

sposób prowadzenia listy stałych mediatorów, tryb wpisywania i skreślania z listy,

zamieszczania na liście i aktualizacji danych i informacji, sposób potwierdzania

spełnienia warunków wpisywania na listę, wzór formularza wniosku o wpis na listę

stałych mediatorów, a także rodzaje dokumentów załączanych do wniosku,

uwzględniając potrzebę zapewnienia wiarygodnej i aktualnej informacji o stałych

mediatorach, jednolitości wniosków i sprawnego przebiegu procedury wpisu na

listę stałych mediatorów.

Rozdział 7

Ławnicy

Art. 158. § 1. Ławnikiem może być wybrany ten, kto:

1) posiada obywatelstwo polskie i korzysta z pełni praw cywilnych

i obywatelskich;

2) jest nieskazitelnego charakteru;

3) ukończył 30 lat;

4) jest zatrudniony, prowadzi działalność gospodarczą lub mieszka w miejscu

kandydowania co najmniej od roku;

5) nie przekroczył 70 lat;

6) jest zdolny, ze względu na stan zdrowia, do pełnienia obowiązków ławnika;

7) posiada co najmniej wykształcenie średnie lub średnie branżowe.

§ 2. (uchylony)

§ 3. Do orzekania w sprawach z zakresu prawa pracy ławnikiem powinna być

wybrana osoba wykazująca szczególną znajomość spraw pracowniczych.

Art. 159. § 1. Ławnikami nie mogą być:

17.09.2018

©Telksinoe s. 160/179

1) osoby zatrudnione w sądach powszechnych i innych sądach oraz

w prokuraturze;

2) osoby wchodzące w skład organów, od których orzeczenia można żądać

skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego;

3) funkcjonariusze Policji oraz inne osoby zajmujące stanowiska związane ze

ściganiem przestępstw i wykroczeń;

4) adwokaci i aplikanci adwokaccy;

5) radcy prawni i aplikanci radcowscy;

6) duchowni;

7) żołnierze w czynnej służbie wojskowej;

8) funkcjonariusze Służby Więziennej;

9) radni gminy, powiatu i województwa.

§ 2. Nie można być ławnikiem jednocześnie w więcej niż jednym sądzie.

Art. 160. § 1. Ławników do sądów okręgowych oraz do sądów rejonowych

wybierają rady gmin, których obszar jest objęty właściwością tych sądów –

w głosowaniu tajnym.

§ 2. Wybory przygotowują gminy jako zadanie zlecone z zakresu

administracji rządowej.

Art. 161. § 1. Liczbę ławników wybieranych przez poszczególne rady gmin

do wszystkich sądów działających na obszarze właściwości sądu okręgowego,

w tym także liczbę ławników do orzekania w sprawach z zakresu prawa pracy,

ustala kolegium sądu okręgowego; liczbę ławników do poszczególnych sądów

rejonowych ustala się po zasięgnięciu opinii prezesów tych sądów.

§ 2. Prezes sądu okręgowego podaje liczbę ławników do wiadomości

poszczególnym radom gmin najpóźniej na trzydzieści dni przed upływem terminu

zgłaszania kandydatów.

Art. 162. § 1. Kandydatów na ławników mogą zgłaszać radom gmin prezesi

właściwych sądów, stowarzyszenia, inne organizacje społeczne i zawodowe,

zarejestrowane na podstawie przepisów prawa, z wyłączeniem partii politycznych,

oraz co najmniej pięćdziesięciu obywateli mających czynne prawo wyborcze,

zamieszkujących stale na terenie gminy dokonującej wyboru, w terminie do dnia

30 czerwca ostatniego roku kadencji.

17.09.2018

©Telksinoe s. 161/179

§ 2. Do zgłoszenia kandydata na ławnika dokonanego na karcie zgłoszenia

dołącza się następujące dokumenty:

1) informację z Krajowego Rejestru Karnego dotyczącą zgłaszanej osoby;

2) oświadczenie kandydata, że nie jest prowadzone przeciwko niemu

postępowanie o przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego lub

przestępstwo skarbowe;

3) oświadczenie kandydata, że nie jest lub nie był pozbawiony władzy

rodzicielskiej, a także, że władza rodzicielska nie została mu ograniczona ani

zawieszona;

4) zaświadczenie lekarskie o stanie zdrowia, wystawione przez lekarza

podstawowej opieki zdrowotnej, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia

27 października 2017 r. o podstawowej opiece zdrowotnej (Dz. U. poz. 2217),

stwierdzające brak przeciwwskazań do wykonywania funkcji ławnika;

5) dwa zdjęcia zgodne z wymogami stosowanymi przy składaniu wniosku

o wydanie dowodu osobistego.

§ 3. Do zgłoszenia kandydata na ławnika dokonanego na karcie zgłoszenia

przez stowarzyszenie, inną organizację społeczną lub zawodową, zarejestrowaną

na podstawie przepisów prawa, dołącza się również aktualny odpis z Krajowego

Rejestru Sądowego albo odpis lub zaświadczenie potwierdzające wpis do innego

właściwego rejestru lub ewidencji dotyczące tej organizacji.

§ 4. Do zgłoszenia kandydata na ławnika dokonanego na karcie zgłoszenia

przez obywateli dołącza się również listę osób zawierającą imię (imiona),

nazwisko, numer ewidencyjny PESEL, miejsce stałego zamieszkania

i własnoręczny podpis każdej z pięćdziesięciu osób zgłaszających kandydata.

§ 5. Dokumenty wymienione w § 2 pkt 1–4 powinny być opatrzone datą nie

wcześniejszą niż trzydzieści dni przed dniem zgłoszenia, a dokumenty wymienione

w § 3 nie wcześniejszą niż trzy miesiące przed dniem zgłoszenia.

§ 6. Osobą uprawnioną do składania wyjaśnień w sprawie zgłoszenia

kandydata na ławnika przez obywateli jest osoba, której nazwisko zostało

umieszczone jako pierwsze na liście, o której mowa w § 4.

§ 7. Koszt opłaty za wydanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego

ponosi Skarb Państwa.

17.09.2018

©Telksinoe s. 162/179

§ 7a. Koszt opłaty za badanie lekarskie i za wystawienie zaświadczenia

lekarskiego ponosi kandydat na ławnika.

§ 8. Koszt opłaty za wydanie aktualnego odpisu z Krajowego Rejestru

Sądowego albo odpisu lub zaświadczenia z innego właściwego rejestru lub

ewidencji ponosi Skarb Państwa.

§ 9. Rady gmin zasięgają od komendanta wojewódzkiego Policji albo

Komendanta Stołecznego Policji informacji o kandydatach na ławników.

Informacje o kandydacie na ławnika uzyskuje się i sporządza na zasadach

określonych dla informacji o kandydacie do objęcia stanowiska sędziowskiego.

§ 10. Zgłoszenia kandydatów, które wpłynęły do rady gminy po upływie

terminu, o którym mowa w § 1, a także zgłoszenia, które nie spełniają wymagań

formalnych, o których mowa w § 2–5, pozostawia się bez dalszego biegu.

Przywrócenie terminu do zgłoszenia kandydatów jest niedopuszczalne.

Pozostawienie zgłoszenia bez dalszego biegu rada gminy stwierdza w drodze

uchwały.

§ 11. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady

Sądownictwa, określi, w drodze rozporządzenia, sposób postępowania

z dokumentami złożonymi radom gmin przy zgłaszaniu kandydatów na ławników,

wzór karty zgłoszenia oraz sposób jego udostępniania, mając na uwadze potrzebę

udokumentowania przez podmioty zgłaszające spełnianie przez kandydatów na

ławników wymogów określonych w ustawie, a także zapewnienia wyboru

kandydatów o najwyższych walorach etycznych i intelektualnych, umożliwienia

rzetelnej weryfikacji zgłoszeń i przejrzystości działań związanych ze zgłaszaniem

kandydatów na ławników, a przez określenie wzoru karty zgłoszenia i sposobu jego

udostępniania – potrzebę ujednolicenia procedury zgłaszania, ułatwienia dostępu

do wzoru i rozpatrywania zgłoszeń.

Art. 163. § 1. Wybory ławników odbywają się najpóźniej w październiku

roku kalendarzowego, w którym upływa kadencja dotychczasowych ławników.

§ 2. Przed przystąpieniem do wyborów rada gminy powołuje zespół, który

przedstawia na sesji rady gminy swoją opinię o zgłoszonych kandydatach,

w szczególności w zakresie spełnienia przez nich wymogów określonych

w ustawie.

17.09.2018

©Telksinoe s. 163/179

Art. 164. § 1. Listę wybranych ławników wraz z dokumentami, o których

mowa w art. 162 § 2–4, rady gmin, które dokonały ich wyboru, przesyłają

prezesom właściwych sądów, najpóźniej do końca października. Spośród ławników

znajdujących się na liście wybranych ławników rady gmin wskazują ławników do

orzekania w sprawach z zakresu prawa pracy.

§ 2. Prezes sądu wręcza ławnikom zawiadomienie o wyborze i odbiera od

nich ślubowanie według roty ustalonej dla sędziów, z odpowiednią zmianą.

§ 3. Po odebraniu ślubowania prezes sądu wpisuje ławnika na listę ławników,

którzy mogą być wyznaczani do orzekania, i wydaje mu legitymację.

Art. 165. § 1. Kadencja ławników sądów okręgowych i rejonowych trwa

cztery lata kalendarzowe następujące po roku, w którym dokonano wyborów,

jednak mandat ławnika wybranego dodatkowo wygasa z upływem kadencji ogółu

ławników.

§ 2. Po upływie kadencji ławnik może brać udział jedynie w rozpoznawaniu

sprawy rozpoczętej wcześniej z jego udziałem, do czasu jej zakończenia.

Art. 166. § 1. Mandat ławnika wygasa w razie prawomocnego skazania za

przestępstwo bądź wykroczenie, w tym również za przestępstwo lub wykroczenie

skarbowe. Rada gminy, która wybrała ławnika, stwierdza wygaśnięcie mandatu

z tego powodu i informuje o tym prezesa właściwego sądu.

§ 2. Rada gminy, która wybrała ławnika, może go odwołać na wniosek

prezesa właściwego sądu, w razie:

1) (uchylony)

2) niewykonywania obowiązków ławnika;

3) zachowania godzącego w powagę sądu;

4) niezdolności do wykonywania obowiązków ławnika.

§ 2a. Wniosek, o którym mowa w § 2, jest składany łącznie z opiniami

właściwej rady ławniczej oraz kolegium właściwego sądu okręgowego albo

z oświadczeniem prezesa właściwego sądu, że taka opinia lub takie opinie nie

zostały wydane w terminie 21 dni od dnia doręczenia wniosku do zaopiniowania.

W przypadku braku opinii prezes właściwego sądu przedkłada radzie gminy wraz

z wnioskiem potwierdzenie jego doręczenia podmiotowi uprawnionemu do

17.09.2018

©Telksinoe s. 164/179

wydania opinii. Niewydanie opinii w terminie uważa się za niezgłoszenie uwag do

wniosku. Przepis art. 31 § 2 stosuje się odpowiednio.

§ 2b. Przed podjęciem uchwały w sprawie wniosku o odwołanie ławnika

przewodniczący rady gminy umożliwia wysłuchanie ławnika i jego udział

w posiedzeniu właściwej komisji i w sesji rady gminy, na których taki wniosek

będzie opiniowany i rozpoznawany. O terminach posiedzenia komisji i sesji rady

gminy ławnik jest powiadamiany na piśmie, co najmniej z siedmiodniowym

wyprzedzeniem, w trybie i w sposób przewidziany w Kodeksie postępowania

administracyjnego.

§ 2c. W sprawach, o których mowa w § 2b, ławnik działa osobiście, a w razie

niemożności osobistego stawiennictwa może działać przez pełnomocnika.

§ 3. Przed upływem kadencji mandat ławnika wygasa z dniem doręczenia mu

zawiadomienia prezesa sądu o skreśleniu z listy ławników wskutek zrzeczenia się

mandatu z ważnych przyczyn lub odwołania ławnika przez radę gminy.

Art. 167. § 1. W czasie trwania kadencji nie powołuje się ławnika do

pełnienia obowiązków w przypadku:

1) ujawnienia okoliczności, które nie pozwalały na jego wybór;

2) wszczęcia postępowania o odwołanie ławnika – do czasu podjęcia przez radę

gminy uchwały w przedmiocie odwołania;

3) wszczęcia przeciwko ławnikowi postępowania o przestępstwo ścigane

z oskarżenia publicznego lub przestępstwo skarbowe – do czasu

prawomocnego rozstrzygnięcia sprawy.

§ 2. W razie zniesienia sądu, ośrodka zamiejscowego lub wydziału

zamiejscowego – ławnicy tych jednostek stają się ławnikami sądów, które

przejmują kompetencje zniesionych jednostek.

Art. 168. W razie potrzeby, zwłaszcza z powodu zmniejszenia się w czasie

kadencji liczby ławników, rada gminy na wniosek prezesa sądu okręgowego

dokonuje uzupełnienia listy, wybierając nowych ławników w sposób określony

w ustawie.

Art. 169. § 1. W zakresie orzekania ławnicy są niezawiśli i podlegają tylko

Konstytucji oraz ustawom.

17.09.2018

©Telksinoe s. 165/179

§ 2. Ławnik nie może przewodniczyć na rozprawie i naradzie ani też

wykonywać czynności sędziego poza rozprawą, chyba że ustawy stanowią inaczej.

§ 3. Do ławników przepis art. 85 § 4 stosuje się odpowiednio.

Art. 170. § 1. Ławnik może zostać wyznaczony do udziału w rozprawach do

dwunastu dni w ciągu roku. Liczba tych dni może być zwiększona przez prezesa

sądu tylko z ważnych przyczyn, a zwłaszcza w przypadku konieczności

zakończenia rozprawy z udziałem tego ławnika.

§ 2. (uchylony)

§ 3. Wyznaczając ławnika do udziału w rozprawie, zawiadamia się o tym

jednocześnie pracodawcę zatrudniającego ławnika.

Art. 171. § 1. Prezes sądu może zarządzić przydzielenie dodatkowego

ławnika do sprawy, jeżeli istnieje prawdopodobieństwo, że będzie ona trwać czas

dłuższy. W razie potrzeby można przydzielić dwóch ławników dodatkowych

wskazując kolejność, w której będą oni wstępować do udziału w naradzie i

głosowaniu.

§ 2. Ławnik dodatkowy bierze udział w naradzie i głosowaniu, jeżeli jeden

z ławników nie może uczestniczyć w składzie sądu.

Art. 172. § 1. Pracodawca zatrudniający ławnika jest obowiązany zwolnić go

od pracy na czas wykonywania czynności w sądzie.

§ 2. Za czas zwolnienia od pracy ławnik zachowuje prawo do świadczeń

wynikających ze stosunku pracy, z wyjątkiem prawa do wynagrodzenia.

§ 3. Ławnik otrzymuje rekompensatę pieniężną za czas wykonywania

czynności w sądzie, którymi są: udział w rozprawie lub posiedzeniu, uczestnictwo

w naradzie nad wyrokiem, sporządzenie uzasadnienia lub uczestnictwo w

posiedzeniu rady ławniczej, jeżeli został do niej wybrany.

§ 4. Wysokość rekompensaty dla ławników biorących udział

w rozpoznawaniu spraw w sądach powszechnych, za jeden dzień pełnienia

obowiązków ławnika, wynosi 2,64% podstawy ustalenia wynagrodzenia

zasadniczego sędziego, o której mowa w art. 91 § 1c.

§ 4a. Ławnikowi przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu do sądu

w celu wykonywania czynności w sądzie środkami komunikacji miejscowej

17.09.2018

©Telksinoe s. 166/179

w wysokości 0,25% podstawy ustalenia wynagrodzenia zasadniczego sędziego,

o której mowa w art. 91 § 1c.

§ 5. (uchylony)

§ 6. Koszty wypłaty świadczeń, o których mowa w § 4 i 4a, ponosi Skarb

Państwa.

Art. 173. Ławnicy zamieszkali poza siedzibą sądu otrzymują diety oraz zwrot

kosztów przejazdu i noclegu według zasad ustalonych w tym zakresie dla sędziów.

Art. 174. § 1. Należności, o których mowa w art. 172 § 3 i art. 173, przyznaje

prezes właściwego sądu.

§ 2. Od decyzji prezesa sądu rejonowego przysługuje odwołanie do prezesa

sądu okręgowego, a gdy decyzję w pierwszej instancji wydał prezes sądu

okręgowego lub prezes sądu apelacyjnego – do Ministra Sprawiedliwości.

Art. 175. § 1. Ławnicy każdego sądu wybierają ze swego grona radę

ławniczą, jej przewodniczącego i zastępców.

§ 2. Do zadań rady ławniczej należy w szczególności podnoszenie poziomu

pracy ławników i ich reprezentowanie oraz pobudzanie działalności

wychowawczej ławników w społeczeństwie.

§ 3. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, sposób

wyboru, skład i strukturę organizacyjną, tryb działania oraz szczegółowe zadania

rady ławniczej, uwzględniając obligatoryjny charakter rady ławniczej jako

samorządu ławniczego, reprezentującego ławników w danym sądzie, zakres

współpracy z prezesem sądu, potrzebę uwzględnienia w jej strukturze

przewodniczącego i zastępców oraz określenia ich zadań.

DZIAŁ IVa

Przetwarzanie danych osobowych, telekomunikacyjnych, pocztowych i

internetowych oraz informatyzacja sądów powszechnych

Art. 175a. § 1. Minister Sprawiedliwości przetwarza dane osobowe:

1) sędziów i sędziów w stanie spoczynku oraz asesorów sądowych,

2) referendarzy sądowych, asystentów sędziów, dyrektorów sądów oraz ich

zastępców, kuratorów zawodowych, urzędników oraz innych pracowników

sądów,

17.09.2018

©Telksinoe s. 167/179

3) biegłych sądowych, lekarzy sądowych, mediatorów oraz ławników,

4) kandydatów na stanowiska wymienione w pkt 1 i 2

– w zakresie niezbędnym do prawidłowego realizowania obowiązków i praw

pracodawcy wynikających ze stosunku pracy albo innych stosunków służbowych

lub realizacji zadań z zakresu nadzoru administracyjnego nad działalnością

administracyjną sądów.

§ 2. (uchylony)

§ 3. Minister Sprawiedliwości wymienia dane dotyczące sędziów w stanie

spoczynku, w zakresie określonym w art. 68a ust. 1 ustawy z dnia 13 października

1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w ramach Systemu Elektronicznej

Wymiany Informacji dotyczących Zabezpieczenia Społecznego, o którym mowa

w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia

16 września 2009 r. dotyczącym wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004

w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. Urz. UE L 284

z 30.10.2009, str. 1, z późn. zm.), za pośrednictwem punktu kontaktowego

prowadzonego przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

Art. 175b. § 1. Prezesi sądów okręgowych właściwych dla siedziby organu

wnioskującego o udostępnienie danych przekazują corocznie Ministrowi

Sprawiedliwości informację na temat przetwarzania danych telekomunikacyjnych,

pocztowych i internetowych, z podziałem na liczbę przypadków udostępnienia

danych dla danego rodzaju danych, oraz wyników przeprowadzonych kontroli,

w terminie do dnia 31 marca roku następującego po roku nią objętym.

§ 2. Minister Sprawiedliwości przedstawia corocznie Sejmowi i Senatowi

zagregowaną informację na temat przetwarzania danych telekomunikacyjnych,

pocztowych i internetowych oraz wyników przeprowadzonych kontroli, w terminie

do dnia 30 czerwca roku następującego po roku nią objętym.

Art. 175c. § 1. Minister Sprawiedliwości jest administratorem systemu

służącego do przetwarzania danych osobowych uzyskanych z systemu

teleinformatycznego, o którym mowa w art. 213 § 1a Kodeksu postępowania

karnego.

§ 2. Minister Sprawiedliwości przetwarza dane osób uzyskane z systemu

teleinformatycznego, o którym mowa w art. 213 § 1a Kodeksu postępowania

17.09.2018

©Telksinoe s. 168/179

karnego, wyłącznie w zakresie niezbędnym do realizacji zadania, o którym mowa

w § 1.

Art. 175d. Minister Sprawiedliwości w celu wykonania zadań określonych w

ustawie, pełni funkcję koordynującą, o której mowa w art. 40 ust. 2 decyzji Rady

2007/533/WSiSW z dnia 12 czerwca 2007 r. w sprawie utworzenia,

funkcjonowania i użytkowania Systemu Informacyjnego Schengen drugiej

generacji (SIS II) (Dz. Urz. UE L 205 z 7.08.2007, str. 63, z późn. zm.15)) i zapewnia

sądom dostęp do danych, w tym do przetwarzania danych osobow ych w tym

systemie.

Art. 175e. § 1. Minister Sprawiedliwości może powołać koordynatora do

spraw informatyzacji sądownictwa powszechnego.

§ 2. Sędziemu powołanemu do pełnienia funkcji koordynatora do spraw

informatyzacji sądownictwa powszechnego przysługuje dodatek funkcyjny.

Art. 175f. § 1. Minister Sprawiedliwości może, w drodze decyzji, przyznać

Skarbowi Państwa uprawnienia wynikające z autorskich praw majątkowych do

programu komputerowego obsługującego sądowe systemy informatyczne,

zwanego dalej „programem komputerowym”, w zakresie niezbędnym do

wykonywania zadań sądów.

§ 2. Decyzja, o której mowa w § 1, może zostać wydana, jeżeli zagrożona jest

sprawność działania lub ciągłość funkcjonowania programu komputerowego lub

systemu teleinformatycznego wykorzystującego program komputerowy, lub jeżeli

zapewnienia ich sprawności działania lub ciągłości funkcjonowania wymaga

ważny interes państwa lub dobro wymiaru sprawiedliwości, a porozumienie w tym

zakresie z osobą, której przysługują autorskie prawa majątkowe do programu

komputerowego, napotyka przeszkody.

§ 3. W decyzji, o której mowa w § 1, określa się:

1) zakres uprawnień, które mogą obejmować:

a) korzystanie z programu komputerowego,

b) trwałe lub czasowe zwielokrotnienie programu komputerowego w

całości lub części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie,

15)

Zmiana wymienionej decyzji została ogłoszona w Dz. Urz. UE L 299 z 17.10.2014, str. 33.

17.09.2018

©Telksinoe s. 169/179

c) tłumaczenie, przystosowywanie, zmiany układu programu

komputerowego lub wprowadzanie w nim jakichkolwiek innych zmian,

d) rozpowszechnianie, w tym użyczenie lub najem, programu

komputerowego lub jego kopii,

e) zwielokrotnianie kodu lub tłumaczenie jego formy;

2) czas korzystania z uprawnień nie dłuższy niż dwadzieścia lat.

§ 4. W decyzji, o której mowa w § 1, Minister Sprawiedliwości może nałożyć

na osobę, której przysługują autorskie prawa majątkowe do programu

komputerowego, obowiązek wydania dokumentacji i kodów źródłowych tego

programu, w tym bibliotek i instrukcji niezbędnych do osiągnięcia kodu

wynikowego. W takim przypadku decyzja może określać format i formę

przekazania dokumentacji i kodów źródłowych.

§ 5. Decyzji, o której mowa w § 1, może zostać nadany rygor natychmiastowej

wykonalności.

Art. 175g. § 1. Minister Sprawiedliwości określa, w drodze decyzji, po

zasięgnięciu opinii biegłego, wysokość wynagrodzenia należnego osobie, której

przysługują autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego,

stanowiącego ekwiwalent nabytych przez Skarb Państwa, na podstawie decyzji, o

której mowa w art. 175f § 1, uprawnień wynikających z autorskich praw

majątkowych do tego programu.

§ 2. Od decyzji, o której mowa w § 1, przysługuje odwołanie do sądu

powszechnego.

§ 3. Wynagrodzenie, o którym mowa w § 1, wyczerpuje wszelkie roszczenia

osoby, której przysługują autorskie prawa majątkowe do programu

komputerowego, względem Skarbu Państwa wynikające z przeniesienia na rzecz

Skarbu Państwa uprawnień określonych w decyzji, o której mowa w art. 175f § 1.

17.09.2018

©Telksinoe s. 170/179

DZIAŁ V

Finansowanie działalności sądów powszechnych

Rozdział 1

Budżet sądownictwa

Art. 176. § 1. Dochody i wydatki sądów powszechnych stanowią w budżecie

państwa odrębną część.

§ 2. (uchylony)

Art. 177. § 1. Dysponentem części budżetowej odpowiadającej sądom

powszechnym jest Minister Sprawiedliwości.

§ 2. Dyrektor sądu apelacyjnego wykonuje zadania i kompetencje

dysponowania budżetem sądów na obszarze apelacji oraz sprawuje kontrolę

gospodarki finansowej i gospodarowania mieniem Skarbu Państwa przez te sądy.

§ 3. (uchylony)

§ 4. W zakresie, o którym mowa w § 2, dyrektor sądu apelacyjnego podlega

bezpośrednio Ministrowi Sprawiedliwości, a dyrektorzy sądów okręgowych

i rejonowych – dyrektorowi przełożonego sądu apelacyjnego.

Art. 177a. (uchylony)

Art. 178. § 1. Projekty planów finansowych oraz plany finansowe dla sądów

na obszarze apelacji opracowują dyrektorzy sądów apelacyjnych na podstawie

projektów przygotowanych przez dyrektorów sądów okręgowych i dyrektorów

sądów rejonowych, według zasad określonych w przepisach o finansach

publicznych, uwzględniając zakres realizowanych przez sądy zadań, o których

mowa w art. 1 § 2 i 3.

§ 2. Projekty, o których mowa w § 1, dyrektorzy sądów apelacyjnych

przedkładają Krajowej Radzie Sądownictwa i Ministrowi Sprawiedliwości.

§ 3. Krajowa Rada Sądownictwa w ciągu miesiąca od otrzymania projektu

składa Ministrowi Sprawiedliwości wniosek o opracowanie projektu planu

dochodów i wydatków sądów powszechnych wraz ze swymi uwagami

i zastrzeżeniami.

§ 4. Projekt planów dochodów i wydatków sądów powszechnych

sporządzony w trybie określonym w przepisach § 1–3 Minister Sprawiedliwości

17.09.2018

©Telksinoe s. 171/179

przekazuje ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych w celu

włączenia tego projektu do projektu ustawy budżetowej, na zasadach określonych

art. 139 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.

§ 5. W zakresie wykonywania budżetu w części odpowiadającej sądom

powszechnym Ministrowi Sprawiedliwości przysługują uprawnienia ministra

właściwego do spraw finansów publicznych.

Rozdział 2

Gospodarka finansowa sądów

Art. 179. § 1. Organem kierującym gospodarką finansową sądu jest dyrektor

sądu.

§ 1a. Czynności prezesa sądu wywołujące skutki finansowe nieujęte w planie

finansowym sądu wymagają, dla ich ważności, uprzedniej akceptacji właściwego

dyrektora sądu, z wyjątkiem zarządzeń dotyczących kosztów sądowych

orzeczonych przez sąd.

§ 2. (uchylony)

§ 3. Działalność inwestycyjną sądu prowadzą:

1) dla sądu apelacyjnego i sądów rejonowych działających na obszarze apelacji,

w których powołano dyrektora sądu – dyrektor sądu apelacyjnego;

2) dla sądu okręgowego oraz sądów rejonowych działających w okręgu

sądowym, w których nie powołano dyrektora sądu – dyrektor sądu

okręgowego.

§ 4. Dyrektor sądu apelacyjnego może przekazać dyrektorowi jednego sądu

okręgowego wykonywanie zadań inwestycyjnych innego sądu okręgowego lub

sądów rejonowych.

§ 5. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym do

spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe

zasady prowadzenia gospodarki finansowej i działalności inwestycyjnej sądów,

w tym:

1) zasady dysponowania środkami budżetu sądownictwa, ustanawiania

dysponentów środków oraz określenie ich zadań i kompetencji,

2) zasady i tryb opracowywania planów finansowych sądów,

3) zasady i tryb dokonywania zmian w planach finansowych sądów,

17.09.2018

©Telksinoe s. 172/179

4) uruchamianie środków budżetowych,

5) rachunki bankowe sądów,

6) rozliczenia w okresie przejściowym po zakończeniu roku budżetowego,

7) tryb pobierania dochodów i dokonywania wydatków sądów,

8) sprawozdawczość budżetową i finansową,

9) prowadzenie działalności inwestycyjnej sądów

– z uwzględnieniem konieczności prawidłowego gospodarowania środkami

publicznymi i wymogów wynikających z przepisów o finansach publicznych.

Art. 179a. § 1. Minister Sprawiedliwości może powierzyć jednostce

utworzonej na podstawie art. 23 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r.

o finansach publicznych określone zadania z zakresu działalności administracyjnej

sądów, dotyczące:

1) realizacji zadań z zakresu informatyzacji sądów oraz obsługi informatycznej

sądów;

2) prowadzenia postępowań o udzielenie zamówienia publicznego.

§ 2. Jednostka, o której mowa w § 1, może otrzymywać dotacje z budżetu

państwa z części budżetowej odpowiadającej sądom powszechnym na realizację

zadań wymienionych w § 1.

DZIAŁ VI

Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe

Rozdział 1

Zmiany w przepisach obowiązujących

Art. 180–195. (pominięte)

Rozdział 2

Przepisy przejściowe i końcowe

Art. 196. Sądy utworzone na podstawie ustawy wymienionej w art. 211 są

sądami powszechnymi w rozumieniu ustawy.

Art. 197. Istniejące w dniu wejścia w życie ustawy ośrodki zamiejscowe

i wydziały zamiejscowe sądów okręgowych stają się, odpowiednio, ośrodkami

17.09.2018

©Telksinoe s. 173/179

zamiejscowymi albo wydziałami zamiejscowymi odpowiednich sądów

okręgowych w rozumieniu ustawy.

Art. 198. § 1. Z dniem wejścia w życie ustawy sędziowie sądów

powszechnych otrzymują stawkę podstawową wynagrodzenia zasadniczego

przysługującą na zajmowanym stanowisku oraz dodatek za długoletnią pracę,

według zasad określonych w art. 91 § 7.

§ 2. Z dniem 1 stycznia 2003 r. sędziowie, którzy przepracowali na

zajmowanym stanowisku co najmniej siedem lat, otrzymują stawkę pierwszą

awansową wynagrodzenia zasadniczego.

§ 3. Z dniem 1 stycznia 2004 r. sędziowie, którzy przepracowali na danym

stanowisku sędziowskim co najmniej czternaście lat, otrzymują drugą stawkę

awansową wynagrodzenia zasadniczego.

§ 4. Sędziemu, który na podstawie § 2 otrzymał stawkę pierwszą awansową

wynagrodzenia zasadniczego, a z dniem 1 stycznia 2004 r. nie spełniał warunku,

o którym mowa w § 3, do okresu wymaganego zgodnie z art. 91 § 4 dla uzyskania

stawki drugiej awansowej wynagrodzenia zasadniczego zalicza się pełny okres

pracy powyżej 7 lat na zajmowanym stanowisku sędziowskim.

§ 5. Przepisy § 1–3 stosuje się przy obliczaniu wysokości wynagrodzenia

sędziów sądów powszechnych dla potrzeb ustalania uposażenia sędziów sądów

wojskowych według zasad określonych w art. 70 § 3 ustawy, o której mowa

w art. 190 zdanie wstępne.

Art. 199. Sędziowie Sądu Najwyższego spełniający warunki do przejścia na

emeryturę w dniu 30 czerwca 1990 r. na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy z dnia

20 grudnia 1989 r. o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych,

o Sądzie Najwyższym, o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, o Trybunale

Konstytucyjnym, o ustroju sądów wojskowych i Prawo o notariacie (Dz. U.

poz. 436), nabyli prawo do uposażenia sędziów w stanie spoczynku obliczanego od

wynagrodzenia przysługującego sędziom Sądu Najwyższego.

Art. 200. § 1. Sędziów, którzy przed dniem 1 stycznia 1998 r. przeszli na

emerytury lub renty i nabyli prawo do uposażenia, uważa się za sędziów w stanie

spoczynku w rozumieniu ustawy, chyba że utracili uprawnienie do tego uposażenia.

17.09.2018

©Telksinoe s. 174/179

§ 2. Uposażenia sędziów w stanie spoczynku z dniem wejścia w życie ustawy

ustala się w wysokości 75% sumy wynagrodzenia zasadniczego i dodatku za

wysługę lat, jakie otrzymywałby sędzia w chwili przejścia na emeryturę lub rentę

albo w stan spoczynku, przy zastosowaniu zasad określonych w art. 198 § 1.

§ 3. Przepisy art. 100 § 2–8 niniejszej ustawy mają zastosowanie do byłych

sędziów, którzy nabyli prawo do emerytury lub renty przed dniem 1 stycznia

1998 r., jeżeli prawo to nabyli zajmując stanowisko sędziego. Przy ustalaniu

wysokości uposażenia uwzględnia się wynagrodzenie zasadnicze wraz z dodatkiem

za wysługę lat, które pobierałby sędzia w dniu 1 stycznia 1998 r., z zastosowaniem

przepisu § 2.

§ 4. Uposażenia rodzinne po zmarłych sędziach albo sędziach w stanie

spoczynku, do których prawo powstało po dniu 1 stycznia 1999 r., z dniem wejścia

w życie ustawy podwyższa się, przy zastosowaniu zasad określonych w art. 102.

§ 5. Wysokość uposażeń sędziów w stanie spoczynku oraz byłych sędziów,

o których mowa w § 3, a także wysokość uposażeń rodzinnych ustala się

w terminach i na zasadach określonych w art. 198 § 2 i 3, przy przyjęciu okresu

pracy na ostatnio zajmowanym stanowisku sędziowskim w dniu przejścia w stan

spoczynku albo na emeryturę lub rentę, względnie w dniu śmierci sędziego, po

którym przysługuje prawo do uposażenia rodzinnego.

Art. 201. § 1. Kadencje prezesów i wiceprezesów sądów okręgowych oraz

apelacyjnych, rozpoczęte przed dniem wejścia w życie ustawy, wynoszą sześć lat

i liczą się od ich rozpoczęcia, chyba że w ciągu sześciu tygodni po upływie okresu,

na który zostali powołani do pełnienia funkcji, właściwe zgromadzenie sędziów

wyrazi sprzeciw. Kadencje prezesów i wiceprezesów, którzy pełnią jedną z tych

funkcji kolejno po raz drugi, kończą się z upływem okresu, na który zostali

powołani.

§ 2. W ciągu trzech miesięcy od wejścia w życie ustawy zgromadzenia ogólne

sędziów dostosują swój skład do stanu zgodnego z ustawą. Kadencje zgromadzeń

ogólnych sędziów trwają do końca kadencji prezesów sądów.

§ 3. W ciągu miesiąca od rozpoczęcia nowej kadencji zgromadzeń ogólnych

sędziów zostaną przeprowadzone wybory członków kolegiów sądów, zgodnie

z ustawą.

17.09.2018

©Telksinoe s. 175/179

§ 4. Do aplikacji sądowej oraz do aplikacji w sądzie wojskowym i do asesury

oraz do asesury w sądzie wojskowym rozpoczętych przed dniem wejścia w życie

ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. Asesorzy sądowi i asesorzy sądów

wojskowych, mianowani przed dniem wejścia w życie ustawy, mogą być asesorami

przez okres przekraczający trzy lata, do ukończenia wieku wymaganego do

powołania na stanowisko sędziego sądu rejonowego albo sędziego sądu

wojskowego.

Art. 202. § 1. W okresie do dnia 31 grudnia 2003 r. na stanowisko sędziego

sądu rejonowego może być powołany ten, kto spełnia wymagania określone

w art. 61, z tym że wymagany wiek wynosi ukończone 28 lat, a wymagany okres

pracy w charakterze asesora sądowego i prokuratorskiego wynosi dwa lata.

§ 2. W okresie, o którym mowa w § 1, na stanowisko sędziego sądu

wojskowego może być powołany ten, kto spełnia warunki określone w art. 22

ustawy wymienionej w art. 190, z tym że wymagany wiek wynosi ukończone

28 lat, a wymagany staż na stanowisku asesora wynosi dwa lata.

Art. 203. § 1. Dyrektorzy, o których mowa w art. 21 § 2, zostaną zatrudnieni

z dniem 1 stycznia 2002 r.

§ 2. Do czasu zatrudnienia dyrektorów sądów apelacyjnych, okręgowych lub

kierowników oddziałów finansowych sądów rejonowych ich obowiązki wykonują

odpowiednio prezesi sądów apelacyjnych, okręgowych lub rejonowych.

Art. 204. § 1. W sprawach przewinień dyscyplinarnych sędziów

popełnionych przed wejściem w życie ustawy stosuje się przepisy tej ustawy

z wyjątkiem art. 108, z zastrzeżeniem § 2–5.

§ 2. Sąd Dyscyplinarny i Wyższy Sąd Dyscyplinarny powołane na podstawie

przepisów dotychczasowych działają do zakończenia postępowania w sprawach,

o których mowa w § 3 i 4.

§ 3. Do spraw należących do właściwości sądów dyscyplinarnych

niezakończonych w pierwszej instancji do dnia wejścia w życie ustawy stosuje się

przepisy dotychczasowe.

§ 4. W sprawach, o których mowa w § 2, w których zostały wniesione środki

odwoławcze, orzeka w drugiej instancji Wyższy Sąd Dyscyplinarny, według

przepisów dotychczasowych.

17.09.2018

©Telksinoe s. 176/179

§ 5. W razie uchylenia orzeczenia przez Wyższy Sąd Dyscyplinarny

i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania, stosuje się przepisy ustawy.

§ 6. Akta spraw dyscyplinarnych prowadzonych na podstawie

dotychczasowych przepisów przechowuje Sąd Najwyższy.

§ 7. Przepisy § 1–6 stosuje się również w sprawach przewinień

dyscyplinarnych sędziów sądów wojskowych.

Art. 205. Referendarze sądowi do dnia 31 grudnia 2002 r. zachowują

wynagrodzenie ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych.

Art. 205a. W okresie do 31 grudnia 2004 r. na stanowisko referendarza

sądowego może być mianowany także ten, kto spełnia wymagania określone

w art. 149 § 1 pkt 1, 2, 4 i 5, i ukończył wyższe studia administracyjne.

Art. 206. § 1. Z dniem wejścia w życie ustawy prokuratorzy powszechnych

jednostek organizacyjnych prokuratury otrzymują stawkę podstawową

wynagrodzenia zasadniczego przysługującą na zajmowanym stanowisku oraz

dodatek za długoletnią pracę według zasad określonych w art. 62 ust. 1g ustawy,

o której mowa w art. 185 zdanie wstępne.

§ 2. Z dniem 1 stycznia 2003 r. prokuratorzy, którzy przepracowali na

zajmowanym stanowisku co najmniej siedem lat, otrzymują stawkę pierwszą

awansową wynagrodzenia zasadniczego.

§ 3. Z dniem 1 stycznia 2004 r. prokuratorzy, którzy przepracowali na danym

stanowisku prokuratorskim co najmniej czternaście lat, otrzymują drugą stawkę

awansową wynagrodzenia zasadniczego.

§ 4. Prokuratorowi, który na podstawie § 2 otrzymał stawkę pierwszą

awansową wynagrodzenia zasadniczego, a z dniem 1 stycznia 2004 r. nie spełniał

warunku, o którym mowa w § 3, do okresu wymaganego zgodnie z art. 62 ust. 1d

ustawy, o której mowa w art. 185 zdanie wstępne, dla uzyskania stawki drugiej

awansowej wynagrodzenia zasadniczego, zalicza się pełny okres pracy powyżej

siedmiu lat na zajmowanym stanowisku prokuratorskim.

§ 5. Przepisy § 1–3 stosuje się przy obliczaniu wysokości wynagrodzenia

prokuratorów powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury dla potrzeb

ustalania uposażenia prokuratorów wojskowych jednostek organizacyjnych

17.09.2018

©Telksinoe s. 177/179

prokuratury według zasad określonych w art. 116 ust. 2 ustawy, o której mowa

w art. 185 zdanie wstępne.

§ 6. Przepisy art. 200 stosuje się odpowiednio do prokuratorów, byłych

prokuratorów, uposażenia prokuratorów w stanie spoczynku i do uposażenia

rodzinnego po zmarłych prokuratorach albo prokuratorach w stanie spoczynku.

§ 7. Przepis art. 201 § 4 stosuje się do aplikacji prokuratorskiej oraz do

asesury prokuratorskiej.

Art. 207. § 1. Sędziowie, którzy na podstawie dotychczasowych przepisów

uzyskali zgodę Krajowej Rady Sądownictwa na dalsze zajmowanie stanowiska

pomimo ukończenia 65 roku życia, przechodzą w stan spoczynku z upływem

okresu, na który Krajowa Rada Sądownictwa wyraziła zgodę.

§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do prokuratorów, którzy uzyskali

zgodę Prokuratora Generalnego na dalsze zajmowanie stanowiska.

§ 3. W sprawach dotyczących wyrażenia zgody, o której mowa w § 1

i 2, niezakończonych w chwili wejścia w życie ustawy, przepis art. 69 § 3 zdanie

drugie stosuje się.

Art. 208. (pominięty)

Art. 209. (pominięty)

Art. 210. (pominięty)

Art. 211. § 1. Traci moc ustawa z dnia 20 czerwca 1985 r. – Prawo o ustroju

sądów powszechnych (Dz. U. z 1994 r. poz. 25, z późn. zm.16)).

§ 2. Zachowują moc akty prawne wydane w celu wykonania ustawy, o której

mowa w § 1, o ile nie są sprzeczne z ustawą.

Art. 212. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 października 2001 r.,

z wyjątkiem:

1) art. 91 § 2a, art. 151 § 1, art. 178, art. 193 i art. 195 pkt 2, które wchodzą

w życie z dniem 1 stycznia 2002 r.;

16)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1994 r. poz. 355,

421 i 509, z 1995 r. poz. 163 i 406, z 1996 r. poz. 367, z 1997 r. poz. 471, 604, 679, 751, 752,

753, 769, 782 i 882, z 1998 r. poz. 607, 1064, 1118 i 1125, z 1999 r. poz. 180, 636, 853, 931

i 1255 oraz z 2000 r. poz. 551, 580, 678, 1193, 1268, 1314 i 1319.

17.09.2018

©Telksinoe s. 178/179

2) art. 13 § 2 pkt 4, art. 91 § 2, 3 i 4, art. 176, art. 177 i art. 179 § 1–4, które

wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2003 r.

17.09.2018

©Telksinoe s. 179/179

Załącznik do ustawy

z dnia 27 lipca 2001 r.

STAWKI WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO NA POSZCZEGÓLNYCH

STANOWISKACH SĘDZIOWSKICH ORAZ MNOŻNIKI, SŁUŻĄCE DO

USTALENIA WYSOKOŚCI WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO

SĘDZIÓW

Stawka wynagrodzenia

Stanowisko Mnożnik

zasadniczego

sędzia sądu rejonowego pierwsza 2,05

druga 2,17

trzecia 2,28

czwarta 2,36

piąta 2,50

sędzia sądu okręgowego czwarta 2,36

piąta 2,50

szósta 2,65

siódma 2,75

ósma 2,92

sędzia sądu apelacyjnego siódma 2,75

ósma 2,92

dziewiąta 3,12

dziesiąta 3,23

17.09.2018